Dni krwi i światła gwiazd

Po zakończeniu pierwszego tomu trylogii byłam zaciekawiona kontynuacją. Po otrzymaniu drugiego tomu długo zwlekałam z rozpoczęciem książki, dlaczego? Przy pierwszej części, niektórych momentach strasznie trudno było mi się połapać o co chodzi i czasem doskwierała mi nuda. Więc myślę, że uzasadnione były moje obawy co do rozpoczęcia kontynuacji, bałam się zastoju. Koniec końców nie było tak źle, jestem po lekturze i w miarę szybko przebrnęłam przez prawie 500 stron.

Jednak pomimo to na samym początku kompletnie nie wiedziałam co się dzieje, od przeczytania pierwszej części minęło już trochę czasu i dużo rzeczy zapomniałam. Więc te kilkadziesiąt pierwszych stron traktowałam jako przypomnienie sobie całego tego świata chimer i serafinów. Po jakimś czasie wdrążyłam się w kontynuację historii, ale i tak były momenty gdzie musiałam się zatrzymać i zastanowić o co chodzi przez natłok informacji. Zastrzegam, że jeśli ktoś z was lubi szybkie tempo akcji, to nie będzie to historia dla was. Jest dużo opisów różnych miejsc, które moim zdaniem są niepotrzebne i mogłyby być
krótsze. Mogę szczerze powiedzieć, że pierwszy tom czytało mi się lepiej.

Dalej uważam, że świat stworzony przez autorkę jest świetny. W tej części dowiedziałam się więcej o tym świecie chimer i serafinów, a klimat był niesamowity. Szczerze mówiąc brakowało mi wspólnych chwil Karou i Akivy, ten wątek romantyczny zazwyczaj fajnie dopełnia historię, a w tym
tomie się go nie znajdzie (ten kto czytał 1 tom wie dlaczego). Znalazłam za to naprawdę krwawą walkę z aniołami

Ale zaczęłam mieć wątpliwości czy chcę czytać ostatni tom, nie ciągnie mnie do tego i prawdopodobnie go sobie odpuszczę. Nie przez to, że to jest zła trylogia, ale przez to, że po prostu rzadko sięgam po fantastykę, próbuję się przekonać do tego gatunku, a ?Córka dymu i kości? oraz ?Dni krwi i światła gwiazd? nie wpasowały się do końca w moje gusta<3

Karou przybyła za późno, wojna już się zaczęła i zebrała swoje krwawe żniwa. Garstka ocalałych chimer to za mało by wygrać, lecz teraz mają nadzieję na lepsze jutro. Niebiesko włosa służy Białemu Wilkowi i tworzy nową armię żołnierzy.

Czy wystarczy sił, aby pokonać wroga? I jak Karou poradzi sobie z taką odpowiedzialnością na swoich barkach?

Po zakończeniu pierwszego tomu z niecierpliwością oczekiwałam dalszych losów bohaterów. Wciągnęła mnie walka chimer z serafinami. Świata wykreowanego przez autorkę nie da się łatwo porzucić i zapomnieć.

?Jakże perwersyjny był ten łagodny głos. Karou wiedziała, że gdyby na niego spojrzała, dostrzegłaby uśmiech na jego twarzy. Właśnie dlatego nie patrzyła. Zatopiła nóż aż po uchwyt w jego gardle. Nóż był mały, ale spełnił swoje zadanie?.

Karou biła się z wieloma myślami. Poczucie obowiązku wobec swojego ludu przeważało nad szczęściem jej samej. Możemy obserwować zmiany, jakie zaszły w jej zachowaniu. Uległa i wykonująca rozkazy Białego Wilka dziewczyna, to nie ta sama, którą poznaliśmy wcześniej, lecz nie martwcie się, gdzieś ta buntowniczość nadal w niej tkwi.

Rozdziały z perspektywy różnych bohaterów przeplatają się między sobą. Dzięki temu możemy obserwować i uczestniczyć w wielu wydarzeniach. Ich skutki są jednak odczuwalne dla wszystkich.

Z pełnym zaangażowaniem czytałam książkę. Obawiałam się trochę zakończenia, gdyż zaczęło robić się niebezpiecznie. W walkę zaangażowano zastępy aniołów z samego Imperium. Wielka armia w porównaniu z ocalałymi chimerami nie wróży nic dobrego.

A finał może Was zaskoczyć. Mnie zaskoczył, więc tym bardziej nie mogę się doczekać ostatniego tomu. Choć z drugiej strony trochę się go boję.

Życie i pokój.
Triumf i zemsta.
Te dwie wizje nigdy się nie spotkają?.

?Dni krwi i światła gwiazd? to drugi tom cyklu ?Córka dymu i kości?. Pierwszy tom zakończył się tak, że na już chciałam poznać dalsze losy bohaterów. I gdy tylko zobaczyłam zapowiedź kolejnej części to odliczałam dni do premiery. Pierwszy tom oczarował mnie ciekawym światłem i wspaniale wykreowanymi bohaterami. Zastanawiałam się czy tym razem również przepadnę od samego początku. I już po przeczytaniu paru stron wiedziałam, że książki szybko nie odłożę.
Karou żyje, co bardzo raduje Akivę, który marzy o wspólnej przyszłości. Jego cel jest jeden: odnaleźć za wszelką cenę dziewczynę. Zrobi wszystko dla niej. Jest w stanie po raz kolejny naruszyć anielskie prawo.
Karou w tym czasie wróciła do swojego ludu i jest na służbie u Białego Wilka. Nie czuje się jednak tutaj dobrze. Rozdarta jest pomiędzy lojalnością wobec chimer, a miłością do Akivie.
Książka trzymała mnie cały czas w napięciu. Byłam ciekawa czy serafin i jego ukochana będą jeszcze mieć szanse spotkać się? Czy dane będzie być szczęśliwymi razem?
Książka dostarcza wielu emocji i jest raczej z tych nieodkładanych. W tej części jeszcze bardziej zżyłam się z głównymi bohaterami. Autorka bardziej skupia się w tej części nad Erec. Poznajemy więcej ras go zamieszkujących, przez co czytelnik musi trochę bardziej skupić się by nie pogubić się. Akcja książki jest zróżnicowana. Raz płynie powoli, a później nieco przyspiesza. Jednak dla nie było to problemem, ponieważ bardzo podobały mi się tutaj opisy zarówno nowych ras, jak i krwawych bitwach.
Jeśli czytaliście pierwszy tom i podobał się Wam, to koniecznie sięgnijcie po drugi. Ja już nie mogę doczekać się trzeciego.

?Dni krwi i światła gwiazd? to długo wyczekiwana przeze mnie książka, która przyniosła mi wiele emocji. Nie mogłam się na nią doczekać, chciałam ponownie spotkać tajemniczą, główną bohaterkę, udać się do świata, który jest majestatyczny i ciekawy. Nastała ciemność, zmęczenie, zdrady, ból, poczucie beznadziei, przemoc, zemsta i ponura determinacja. Laini Taylor skupiła się na stworzeniu bogatego krajobrazu zniszczonego przez wojnę, z postaciami zranionymi i posiadającymi blizny, a mimo to uwikłanymi w nieubłagany cykl przemocy, który zdawał się nie mieć końca. Nie mogłam się oderwać od lektury, pragnęłam znacznie więcej. Autorka zaskoczyła mnie brutalnością, ale mogłam ją zrozumieć i mieć nadzieję, że w końcu dobiegnie końca. Szata graficzna okładki jest niesamowita, zwłaszcza, że świeci, kiedy zapada zmrok. Cieszę się,, że t historia dostała kolejną szansę, aby trafić do szerszego grona odbiorców.
Główną bohaterką książki autorstwa Lani Taylor pod tytułem ?Dni krwi i światła gwiazd? jest Karou, niebieskowłosa dziewczyna, której skóra jest pokryta znakami, a na dłoniach posiada diabelskie symbole. Mieszkała w Pradze i studiowała, wykonywała polecenia handlarza życzeń i mimo tego, życie było dla niej prostsze. Wychowana wśród chimer kroczyła między światami nie czując się tak do końca częścią żadnego z nich, ale teraz przyszedł czas by opowiedzieć się, za którąś ze stron. Karou obecnie przebywa u Białego Wilka i jako rezurekcjonistka próbuje chronić dziedzictwo Brimstone?a. Jej myśli kierują się w stronę serafina, tęskni za Akivą, jednak sytuacja się zaognia. Jest lojalna chimerom, chociaż ich oceniające spojrzenia wiąż jej dosięgają. Co się wydarzy Czy dla dziewczyny i serafina jest jeszcze jakakolwiek szansa?
?Dni krwi i światła gwiazd? opiera się na tym solidnym fundamencie, zapewniając czytelnikowi znacznie bardziej emocjonującą, pełną przygód fabułę. Romans jest nieco stonowany, a fabuła znacznie bardziej nieprzewidywalna. Rozwój postaci były tutaj jedną z najbardziej zauważalnych rzeczy. Zarówno Kaoru, jak i Akiva przechodzą znaczne zmiany, zwłaszcza ona przekształca się w bardzo dojrzałą postać. Choć tęsknię za dawnym radosnym zachowaniem, uwielbiam te nowe cechy, które uzupełniają ponurą atmosferę tego tomu.
Kaoru straciła wszystko, co było jej w życiu drogie, jest zaledwie skorupą dawnej siebie, trawioną żalem, wstydem i poczuciem winy, na które, szczerze mówiąc, naprawdę nie zasługuje. Jest zdeterminowana i silna, ma więcej stali w kręgosłupie, niż można sobie wyobrazić. ?Dni krwi i światła gwiazd? ukazuje napięcia dotyczące władzy, a nie miłości. Konflikt nie wynika z uczuć, ale z ponurej rzeczywistości, wojny i walki o władzę. To właśnie sprawia, że nie mogę się doczekać kolejnej części, ponieważ fabuła staje się coraz bardziej przerażająca.