Do trzech razy śmierć

?Magia to nie tylko zręczne ręce i odwracanie uwagi. To historie, które opowiadamy samym sobie. Życie to jedna wielka opowieść.?

Twórczość Jenny Blackhurst nie zawsze mi podchodzi, czasem coś przekona do siebie, kiedy indziej wkrada się znużenie przygodą czytelniczą, jednak po poznaniu ?Do trzech razy śmierć? stwierdzam, że zdecydowanie bardziej wolę thrillery psychologiczne powstałe spod pióra autorki niż poznany właśnie kryminał. Pierwszy tom serii o komisarz Tess Foxx nie robi mocnego wrażenia, do wielu elementów wysuwam zastrzeżenia, ale jednocześnie podkreślam, że jego najmocniejszym atutem jest klimat powiązany z rodzinnymi tajemnicami i postawienie na niejednoznacznych w ocenie bohaterów, chociaż potraktowanych bardzo pobieżnie od strony portretów. Wewnętrzna walka toczona przez komisarz z wydziału zabójstw policji w Sussex nie brzmi wiarygodnie, jednak w pewnym obszarze uatrakcyjnia fabułę. Przenikanie dobra i zła, wzajemne wkraczanie na terytorium, przeciąganie liny przez sprawiedliwość i oszustwo, może ciekawie rozwinąć się w następnych odsłonach serii.

Oprawie detektywistycznej brakuje realności, trzeba mocno przymrużać oko na uproszczenia i spłaszczenia. Autorce nie udaje się uniknąć naciągnięć na siłę w konstrukcji intrygi, przykładowo sąsiadka, która dostrzegła pierścionek w niesprzyjającym polu widzenia, albo osobliwe zbiegi okoliczności, co prawda później znajdują wytłumaczenie, lecz pierwsze wrażenie zniechęca. Powieść cechuje przewidywalność, chociaż Blackhurst przygotowuje kilka niespodzianek dla czytelnika, część potrafi zaskoczyć brzmieniem i interpretacją. Jak tytuł wskazuje, dochodzi do trzech dziwnych morderstw, w rodzaju tych pozornie nie do rozwiązania, trzymających wspólną nić z przeszłością, ale osadzonych w teraźniejszości. Sprawy wymykają się spod kontroli i zagrażają rozwojowi kariery Tess, oraz wydobywają z cienia iluzjonistycznej działalności Sarah. W oczach kobiet, śledztwo należy do wyjątkowo skomplikowanych, bohaterki muszą znaleźć odpowiedzi na wiele pytań. Czy śmierć może być wiadomością? Jak należałoby ją czytać? Kto potrafi być tak bezwzględny? "Do trzech razy śmierć" nie zdradza dokąd prowadzą splątane losy wiodących kontrastowe życie przyrodnich sióstr, ale sugestie możliwości brzmią atrakcyjnie, trzeba poczekać na kolejny tom, by się dowiedzieć.

Detektyw Tess Fox prowadzi swoje pierwszo dochodzenie. Mężczyzna z poderżniętym gardłem wypadł z balkonu. Mieszkanie od wewnątrz zamknięte. Brak śladów krwi. Wskazówki które pozostały w pokoju są czytelne tylko dla Tess i dotyczą tragicznych wydarzeń sprzed piętnastu lat w które była zamieszana pani deteksty i jej młodsza przyrodnia siostra. Wtedy to młoda Tess odwróciła się od swojej rodziny.
Teraz aby zakończyć dochodzenie, zdemaskować mordercę musi poprosić o pomoc przyrodnią siostrę, która została przy ich wspólnym ojcu ? najlepszym oszuście południowej Anglii.

?Pierwsze ciało spadło z nieba o 16.05 we wtorek 5 lutego?
No cóż po takim początku powinno być już tylko lepiej. A tu otrzymujemy od pani Jenny Blackhurst niezbyt porywający kryminał ze zbyt dużą dawką obyczajowości spowalniającej fabułę i nagłym zakończeniem jakby urwaną, niedopowiedzianą książką, która ostatecznie nie potrafiła mnie wciągnąć.

Dobre kłamstwo to w dziewięćdziesięciu procentach prawda
Jenny Blackhurst przyzwyczaiła mnie do mocnych thrillerów psychologicznych. A tutaj niemałe zaskoczenie, coś innego, coś nowego ? powieść detektywistyczna. Czy autorka spełni się również z tej roli? Czy potrafi zaskoczyć i zachęcić tak jak przy poprzednich powieściach? Myślę, że warto się przekonać ?
Tess Fox i Sarah. Jedna jest policjantką, druga oszustką. Są przyrodnimi siostrami. W przeszłości miały problemy, z których uratowała je Tess, ale do dzisiaj ciągnie się za nią tamto wydarzenie. Niechlubna przeszłość, o której chciałaby zapomnieć i od której chciałaby się uwolnić.
Tess zostaje wezwane na miejsce zbrodni, ofiara została wyrzucona przez balkon, a drzwi do mieszkania były zamknięte od wewnątrz. Na dodatek okazuje się, że policjantka znała ofiarę, a znaleziony na miejscu zbrodni dowód wskazuje, że morderca wie o tym. O związkach łączących ją z ofiarą wiedziała tylko Sarah, którą to Tess prosi o pomoc w znalezieniu zabójcy. Siostry, krok po kroku, wspólnymi siłami, próbują dojść do prawdy. Ale nie jest to łatwe i proste zadanie. Dlaczego? Otóż wkrótce dochodzi do kolejnych dwóch morderstw. A ofiary są znane siostrom, w żeby było jeszcze trudniej, jedną z zamordowanych osób jest ojciec jednej, a ojczym drugiej kobiety. Sprawy się niesamowicie komplikują, nawet do tego stopnia, że Sarah jest podejrzewana o udział w zbrodniach. Jak powinna postąpić Tess? Z jednej strony cień podejrzeń pada na będącą oszustką Sarah, z drugiej strony łączą je więzy krwi? Jak postąpić? Co jest ważniejsze?
Do trzech razy śmierć to ciekawa powieść kryminalna, z intrygującym wątkiem i fabułą. Wymagająca wobec czytelnika, trzeba się skupić i wytężyć, aby nadążyć za autorką, aby czegoś po drodze nie zgubić i nie ominąć. Cały czas coś się dzieje, przyglądamy się prowadzonemu policyjnemu dochodzeniu, obserwujemy relacje między stróżami prawa. I mamy jeszcze włączenie do sprawy osoby postronnej, osoby, która znała ofiary i mogła mieć coś wspólnego z ich śmiercią. Oczywiście trzeba mieć świadomość, że nie zawsze wszystko jest wyjaśniane zgodnie z prawem, Sarah może sobie pozwolić na balansowanie na granicy prawa i jego nieprzestrzeganie. I dzięki takim zabiegom i umiejętnościom będzie niecodzienne i efektownie.
Czyta się szybko i z zaciekawieniem, jednak muszę przyznać, że czegoś mi zabrakło w tej powieści. Może przeżycia trochę powierzchowne, trochę mało esencjonalnych wrażeń. Odczuwam mały niedosyt. Ale będę obserwować ten cykl, może autorka jeszcze się rozkręci i wciągnie mnie w wir zagadek kryminalnych, które będzie starała się rozwiązywać Tess Fox.
Niemniej jednak to lektura, której warto się bliżej przyjrzeć i spędzić z nią kilka jeszcze zimowych chwil. do wspólnej przygody i poznania sióstr, z którymi spędzicie na pewno miłe i przyjemne momenty.

Detektyw Tess Fox walczy o awans i właśnie dostała swoją pierwszą sprawę. Na miejscu zbrodni okazuje się, że znała ofiarę, co ją niepokoi. Na dodatek mężczyzna ma poderżnięte gardło i został wyrzucony z balkonu mieszkania, którego drzwi były zabarykadowane od wewnątrz. Sprawa robi się na tyle dziwna, że Tess zostaje zmuszona poprosić o pomoc swoją przyrodnią siostrę oszustkę Sarah, z którą od lat nie ma kontaktu.

"Do trzech razy śmierć" to pierwsza powieść detektywistyczna z Tess Fox w roli głównej i ogólnie pierwszy kryminał napisany przez Jenny Blackhurst, gdyż do tej pory wydawała same thrillery psychologiczne. Uważam, że autorka świetnie sobie poradziła i sprawiła, że dzięki zadziwiającym intrygom nie byłam w stanie oderwać się od lektury, byłam ciekawa, co tam jeszcze się wydarzy i jakie losy spotkają przyrodnie siostry. Zbrodnie, którym mogliśmy się przyglądać były niesamowite i zadziwiające, a ślady pozostawiane przez zabójcę, a raczej jego brak, wydawały się być nierealne. Osoba stojąca za morderstwami była niezwykle sprytna, inteligentna i miała dar iluzjonisty, inaczej nie szło tego wytłumaczyć, dlatego Tess zwróciła się o pomoc do siostry, która była jej całkowitym przeciwieństwem. Sarah jak i jej rodzina nie żyła zgodnie z prawem, była zawodowym przestępcą i oszustem. Autorka doskonale ukazała dwa zupełnie inne światy, które się ze sobą zderzyły i musiały podjąć współpracę. Idealnie został ukazany świat sprawiedliwy, jak i przestępczy oraz wgłębiła się w relację sióstr. Czuć mocno ten klimat i zdecydowanie było to dla mnie coś nowego, nietypowego. Obie siostry wielokrotnie mnie zaskoczyły, ale również i poruszyły. To było niesamowite doświadczenie i z pewnością będę za nimi tęskniła.
"Do trzech razy śmierć" to wyjątkowy kryminał z szokującymi zbrodniami, intrygami oraz tajemnicami. Cała akcja była niewiarygodna i ciężka do rozpatrzenia, wręcz mogłoby się wydawać, że niemożliwa. Będąc już po lekturze dalej nie jestem do końca w stanie zrozumieć, jak do tego wszystkiego doszło, ale uważam to w pewnym sensie za plus. Już nie mogę się doczekać kolejnych części, zwłaszcza, że autorka pozostawiła nas z pewnymi wątpliwościami. Chcę jeszcze więcej!