Dobra rodzina

"Zawsze wybielamy tych, których kochamy, walczymy, żeby nie widzieć ich ciemnej strony. Czasem jej nie dostrzegamy, bo oni przed nami ukrywają, że nie jest idealnie".

To była dobra rodzina, więc skąd w niej tyle zła? Nikt nie ośmieliłby się powiedzieć złego słowa o rodzinie Betlejów. Rodzice Ewa i Jerzy i ich dzieci ? najstarszy Piotr i nieco młodsze siostry Ola i Berenika uchodzili za idealną rodzinę. Do czasu aż pewnego dnia Ola nie wraca do domu a bliskimi targa coraz większy niepokój. Wszyscy mówią ? wróci, na pewno nic się nie stało. Na pewno. Ale Ola już nigdy nie wróciła do domu a Berenika i jej chłopak zostają oskarżeni o jej zamordowanie.

"Kto mógł wejść w tę rodzinę i uznać, że siostra zamordowała siostrę? Dom przy Dworcowej pięć był najlepszym, w jakim kiedykolwiek miała okazję się znaleźć".
Siostrobójczyni.
To słowo brzmi nad wyraz absurdalnie w kontekście rodziny Betlejów. Szok, niedowierzanie, lawina łez, walka o uniewinnienie córki od zarzutów i znalezienie prawdziwego winnego. I przede wszystkim wyparcie ? przecież Berenika kochała Olę i krzywdy by jej nie zrobiła. Siostry, chociaż różne od siebie, były bardzo ze sobą zżyte. Dzieliły się sekretami, potrafiły czytać sobie w myślach, zawsze mogły na siebie liczyć. Gdzie tu miejsce na zawiść, na złe emocje, na chęć pozbawienia Oli życia? Czego w ich relacji nie było widać gołym okiem?
Choć Oli Betlej już nie ma, to trzęsienie ziemi w rodzinie i wśród znajomych trwa. Pojawiają się nieoczekiwane wiadomości, wspomnienia, sekrety, które naruszają wizerunek dobrej rodziny. Rysa goni rysę, pęknięcia coraz bardziej kruszą rodzinny monolit. Pytań w tej historii jest coraz więcej a odpowiedzi nie przekonują, nie dają żadnej pewności, co tak naprawdę się wydarzyło. Wciąż tak łatwo osądzać, roztrząsać, doszukiwać się wcześniejszych symptomów, że w siostrzanej relacji jednak zgrzytało. Tylko, czy aż tak bardzo, by zabić lub pomóc w zabójstwie? Zarówno rodzinę, jak i znajomych ta historia przerasta. Pojawia się bezradność, wyrzuty sumienia, że można było temu zapobiec.

"Ludzie byli jej ciekawi. Jak to jest, gdy się przeżyje taką tragedię. Zmienia się twarz? Głos? Mówi się jeszcze normalnie? Oddycha? Spodziewali się, że zobaczą ją wyjącą, leżącą krzyżem w kościele".

Katarzyna Troszczyńska pisząc "Dobrą rodzinę" opierała się na prawdziwej historii i spędziła wiele godzin nad aktami sądowymi. Opowiada historię rodziny Betlejów z wielu perspektyw, przeplatając chłód reporterski z lawinami emocji najbliższych. Pokazuje, jak różne mogą być reakcje na śmierć córki i oskarżenie o morderstwo drugiej córki. To tak jakby stracić dwie córki, ale nadzieja, że jedną można jeszcze uratować, wciąż się tli. A matka będzie zawsze walczyć o swoje dzieci. Dziennikarze węszą temat na pierwszą stronę, policja i psychologowie dążą do rekonstrukcji wydarzeń a rodzina usiłuje się nie rozsypać. To wszystko składa się na historię wstrząsającą, historię, która nie miała prawa się zdarzyć. A jednak się wydarzyła ze wszystkimi możliwymi konsekwencjami.
Autorka w taki sposób poprowadziła tę opowieść, by nie zdradzać od razu zakończenia. Miesza teraźniejszość z przeszłością, by czytelnik przeszedł całą drogę. Drogę bliskich i drogę policji do prawdy, która zmienia wszystko?

Lubicie książki inspirowane prawdziwymi wydarzeniami? Ja bardzo.

Dziś mam dla Was recenzję takie właśnie książki.
"Dobra rodzina" inspirowana jest historią, która wydarzyła się w niedużej miejscowości w 2006.

Młoda dziewczyna znika bez śladu. Trzy dni później w lesie zostają znalezione jej zwłoki. Podejrzenie pada na młodszą siostrę ofiary i jej chłopaka.
Rodzice dziewczyn są wstrząśnięci i nie chcą wierzyć w winę córki. Czy Berenika również jest ofiarą? A może bezwzględną morderczynią?

Nie kojarzę za bardzo historii, która była inspiracją dla Katarzyny Troszczyńskiej. Nie wiedziałam do końca,  w którą stronę ta historia pójdzie. Czytałam, więc z ogromnym zainteresowaniem.

Rodzina Betlej z pozoru jest idealna. Prowadzą spokojne życie. Siostry są najlepszymi przyjaciółkami, które nie potrafią bez siebie funkcjonować. Do tego sąsiedzi wypowiadają się o nich w samych superlatywach. Ale o tym, co działo się za zamkniętymi drzwiami siostrzanego pokoju, nikt nic nie wiedział. Prawda nie była tak różowa, jak chciała to widzieć rodzina.

Ja też do końca nie wiedziałam, czy Berenika została zmanipulowana przez chłopaka. Czy może sama zaplanowała zabójstwo siostry. Z całą pewnością jest to ogromna tragedia dla całej rodziny, która straciła dwoje ukochanych dzieci.

Książki oparte na prawdziwych wydarzeniach wywołują więcej emocji. Sama świadomość tego, że ileś procent prawdy jest na kartach powieści, wciska pewne guziki przy emocjach, które je podkręcają.
Czy "Dobra rodzina" naprawdę była dobra? Z pozoru na pewno. Nie raz, nie dwa słyszało się, że ktoś w "idealnej" rodzinie się wyłamał. Porwał. Zabił. Znęcał się. Ktoś okazał się być psychopatą, ktoś seryjnym mordercą, ktoś za mocno/za mało się zakochał. Samo życie pisze tak ciężkie, pokręcone scenariusze i człowiek zastanawia się, po co to wszystko?
Katarzyna Troszczyńska wzięła na warsztat dramat rodziny, który wywołuje naprawdę sprzeczne emocje. Niedowierzanie. Po przeczytanej lekturze ma się wrażenie, że coś jest niedopowiedziane. Mroczna, okrutna tajemnica okazuje się być bliższa niż się wydaje, a jednak zaskakuje na tyle, by zrobić zamieszanie w głowie. Nie znałam historii rodziny Betlejów. Można powiedzieć - historia jakich wiele. Jednak dla każdej rodziny jest to dramat, który sprawia, że ich życie nigdy nie będzie takie samo.
Co ciekawe, Autorka tak myli tropy, że nie jest się w stanie wskazać od razu sprawcy. Można mieć podejrzenia, ale kolejne wydarzenia sprawiają, że owe podejrzenia tracą na ważności. Historia skupia się na istotnych sprawach, które trzymają w napięciu, a akcja ciągle gna do przodu.
"Dobra rodzina" spokojnie może być klasyfikowana jako "true crime". Historia opisana z kilku perspektyw wciąga i mąci jeszcze bardziej. Skłania do refleksji na temat instytucji rodziny, która nigdy nie jest idealna. Jak wszystko. Nie wiadomo, czy u sąsiedzi za ścianą nie są w podobnej sytuacji. Nie wiadomo, czy w domu cioci, siostry wujka, kuzyna mamy, w tej chwili nie rozgrywa się podobny dramat lub jeden z wielu, który może zmienić wszystko. Ciężko było odłożyć "Dobrą rodzinę", więc pochłonęłam ją bardzo szybko. Czyta się naprawdę sprawnie i mimo trudnego tematu, trudno odpuścić. Bardzo Wam polecam!

?Dobra rodzina ma swoje mroczne tajemnice...?

?Dobra rodzina? autorstwa Katarzyny Troszczyńskiej, stanowi dobry kryminał, który nie tylko zapewni Wam rozrywki na kilka godzin, ale również przyprawi Was o gęsią skórkę, ponieważ zdarzenia z tej książki oparte są na prawdziwych wydarzeniach... Powiem Wam, że do tej pory czuję ciarki jak tylko pomyślę jak złym trzeba być człowiekiem by dokonać tak okrutnej zbrodni.

W 2006 roku w niedużej miejscowości ginie dziewczyna. Trzy dni później, w lesie, zostają odnalezione jej nagie zwłoki. Przyjaciele, lokalna społeczność, a przede wszystkim rodzina są wstrząśnięci. Tym bardziej że podejrzenie szybko pada na młodszą siostrę zamordowanej, Berenikę, i jej chłopaka. Rodzice nie wierzą w winę swojego dziecka, zrobią wszystko, żeby córka nie trafiła do więzienia. Czy Berenika jest niewinną ofiarą, bezwzględną morderczynią, a może działała pod wpływem silnych emocji? Kto inny może być winny śmierci jej siostry?

Cóż to była za przygoda... Do tej pory nie potrafię wyjść z podziwu jak zawiłą intrygę przygotowała dla nas autorka. Sam początek ?Dobrej rodziny? był bardzo niewinny - wręcz miałam wrażenie, że mam do czynienia z obyczajówką, w której występują elementy kryminału, jednak czym więcej stron przeczytałam tym szerzej otwierałam oczy ze zdumienia... Kiedy na jaw zaczęły wychodzić nowe sekrety bliskich z otoczenia zamordowanej, a któryś z bohaterów przyznał się do winy, w mojej głowie pojawiło się tylko jedno pytanie: ?co się tu kurka dzieje?!?. Jeśli szukacie lekkiego kryminału, w którym króluje ?perfekcyjna? rodzina, która ukrywa wiele grzeszków to koniecznie sięgnijcie po ten tytuł.

Muszę przyznać, że pani Troszczyńska ma bardzo dobry styl pisania, który sprawia, że chce się czytać dalej. Może i napięcie w tej książce nie trzyma nas od pierwszej aż do ostatniej strony, ponieważ fabuła momentami lekko kuleje, to jednak jestem pewna, że jest to mały wypadek przy pracy. Czy wiedzieliście, że w tej książce znajdują się również fragmenty z przesłuchań? Powiem Wam, że brakowało mi tego elementu - dawno nie czytałam kryminału, który by je posiadał.

Ogólnie całą historię poznajemy z wielu perspektyw, co ma też swoje plusy, jak i niestety minusy. Dużą wadą tego zabiegu było moje początkowe zagubienie - miałam problem z pojęciem kto jest kim i jakie relacje łączą danego bohatera z zaginioną, jednak kiedy do tego przywykłam było już tylko lepiej. Ten zabieg nie tylko pozwolił mi na wytypowanie swojego podejrzanego, ale również sprawił że zaczęłam zacierać rączki na kolejne sekrety poszczególnych bohaterów.

Jeśli chodzi o samo zakończenie to tutaj mam lekko mieszane uczucia - liczyłam na większe zaskoczenie. Oczywiście nie uważam, że finał tej książki jest zły, lecz czegoś mi w nim zabrakło - liczyłam na większą dramaturgię, jednak jestem pewna, że wielu z Was ostatnie rozdziały przypadną do gustu.

Czy książkę polecam? Katarzyna Troszczyńska w genialny sposób przedstawiła obraz ?perfekcyjnej? rodziny - mamy tutaj idealne małżeństwo, kochające się dzieci, które razem z rodzicami chodzą co tydzień do kościoła by ukryć swoje małe grzeszki... Może i akcja, jak i zakończenie spowodowało u mnie lekki niedosyt, to dla samej intrygi oraz faktu, że tytuł ten oparty jest na prawdziwych wydarzeniach polecam Wam sięgnąć po ten tytuł.