Doczekać jutra

Są książki lekkie i przyjemne, wywołujące przyjemne mrowienie rozchodzące się po całym ciele. Dużo łatwiej wypowiadać się o lekturze pod wpływem pozytywnych emocji. Wówczas słowa płyną same - niczym wartki strumień. Ale są też książki, które uderzają w czułą strunę, powodując w odbiorcy pewien dysonans. Sercem bowiem zaczynają rządzić sprzeczności. Ciekawość miesza się z niechęcią, spokój z irytacją i gniewem, a nadzieja ustępuje miejsca zwątpieniu i przygnębieniu. O tego typu lekturach znacznie trudniej rozmawiać, bo ucisk w gardle nie znika jeszcze długo po zakończeniu czytania. Taka właśnie jest powieść "Doczekać jutra". Trudna i bezwzględna wobec czytelnika, ale szczera. Ukazuje rzeczywistość niesfałszowaną, prawdziwą, pełną rozbieżności i różnorakich zachowań ludzkich. Taką, w której dobro często blednie na tle wszechobecnego zła.

Walid Kuliński porusza w książce niezwykle trudne, ale ważne tematy. Bezradność, bieda, depresja, żałoba, samobójstwo, problemy rodzinne - czyli problemy dość często występujące w społeczeństwie. Autor skupia się w dużej mierze na życiu Konrada, którego los potraktował bardzo okrutnie. Czytelnik może zaobserwować zmiany zachodzące w rodzinie chłopca. Bieda, niewierność, i szereg innych trudności znacząco wpływają na jej ostateczną formę i wzajemne relacje jej poszczególnych członków. Dotknięta problemami najpierw przekształca się w rodzinę dysfunkcyjną, a po śmierci ojca - patologiczną. Odbiorca patrzy, jak pozostawiona z trójką dzieci kobieta ugina się pod ciężarem obowiązków i w wyniku bezradności z kochającej dotąd matki przeistacza się w okrutną, pozbawioną uczuć bestię. W potwora, który za najdrobniejsze przewinienie traktuje swoje "pociechy" pogrzebaczem, kablem czy serią kopniaków. Trudno pozostać niewzruszonym, czytając o najróżniejszych karach cielesnych. Problem przemocy domowej (fizycznej i psychicznej) wzbudza dużo emocji, zwłaszcza że przedstawiony jest w sposób bezpośredni, bez owijania w bawełnę. Nieciekawa sytuacja rodzinna ma znaczący wpływ na Konrada i pozostawia trwałe piętno na jego psychice, o czym czytelnik przekonuje się, poznając jego dalsze losy.

Drugą istotną postacią w książce jest Paulina, nastolatka, która po śmierci rodziców trafia do domu dziecka. Nie mogąc pogodzić się z sytuacją i warunkami panującymi w nowym miejscu, ulega wpływom koleżanek i zbacza z właściwej drogi. Alkohol i narkotyki i prostytucja stają się jej sposobem na życie. Autor ukazuje, jak ogromny wpływ na życie młodego człowieka ma środowisko, w jakim się on znajduje. Jak ważne jest przekazanie odpowiednich wzorców. I wreszcie jak tragiczne w skutkach może okazać się wychowywanie dziecka w nadmiernym przywiązaniu do dóbr materialnych, zwłaszcza jeśli owe dobra mają jedynie zastąpić uwagę rodzica względem latorośli.

Autor posługuje się prostym, dosadnym językiem. Nie stroni od wulgaryzmów, jednak moim zdaniem używa ich celowo, by wzbudzić w czytelniku jeszcze większe emocje i dodać bohaterom wiarygodności. Historia przedstawiona w powieści dotyczy bowiem głównie nastolatków, a młodzieżowy język jest, jak wiadomo, pełen przekleństw i obraźliwych zwrotów. Walid Kuliński nie szczędzi czytelnikowi drastycznych scen i brutalnych opisów. Niczego nie ubarwia, nie upiększa. Bywają momenty wulgarne, mocne, wzbudzające odrazę, wywołujące szok i złość oraz takie, które mrożą krew w żyłach. Chociaż to tylko powieść, czytelnik często ma wrażenie, jakby czytał o... prawdziwym życiu.

Podsumowując, "Doczekać jutra" to poruszająca i smutna historia, która pozostawia wielką wyrwę w sercu czytelnika. Sprawia, że zaczyna on inaczej spoglądać na własne życie i dostrzegać rzeczy na pierwszy rzut oka niewidoczne. To opowieść o bezradności, która czasem paraliżuje, uniemożliwiając podjęcie racjonalnych decyzji, a innym razem budzi w człowieku najgorsze instynkty. O ludzkich wyborach, które nie zawsze są proste i słuszne. O nadziei i przyjaźni, którym warto dać szansę i dopuścić je do swojego życia. Ta książka stanowi również swoisty apel autora do adresata, by nigdy nie oceniać po pozorach. By pielęgnować w sobie empatię, zrozumienie dla drugiej osoby. A przede wszystkim by najpierw myśleć, a później działać, bo każdy czyn niesie za sobą konsekwencje, a przyszłość jest w naszych rękach. Historia ta jest również metaforą podróży w głąb samego siebie, skłania do refleksji i przeanalizowania własnego życia.

Konrad jechał sam autem, kiedy w pewien deszczowy dzień zabrał ze sobą autostopowicza. Starszy mężczyzna oznajmia mu, że jest nim samym z przyszłości. Konrad na początku ma go za wariata, któremu pomieszało się w głowie. Starzec chce pomóc mu odnaleźć punkt, w którym wszystko się dla niego zaczęło. Pokazać mu, co takiego przeoczył. W zamian obiecuje, że po wszystkim zostawi go w spokoju znikając z jego życia. Konrad chcąc, nie chcąc postanawia przejść przez tajemnicze drzwi, które ukazują mu jego przeszłość.

Z kolejnych stron wyłania się obraz chłopca, którego ojciec odszedł od rodziny, a następnie po powrocie, w krótkim czasie niefortunnie umiera. Kolejne jego lata są naznaczone smutkiem, cierpieniem i patologią. Kochana niegdyś matka, dbająca o swoje dzieci zamienia się w sadystę. Bije dzieci, poniża i odziera ich z niewinności.

Jednocześnie toczy się historia Pauliny, która trafiła do domu dziecka. Koleżanka wciąga niewinną dziewczynę w pedofilski świat, który pozwala im na wszystko czego chcą. Tylko, czy Paulina naprawdę tego chce?
Obydwoje - Konrad i Paulina walczą z przeciwnościami losu. Czy poradzą sobie? Czy te wydarzenia naznaczą ich na trwale?

Przyznam, że zanim sięgnęłam po tę książkę, minęło trochę czasu. Lipiec był dla mnie dość aktywny miesiącem, poświęconym głównie dla rodziny.
Po książkę sięgnęłam jakiś czas temu i nie przypuszczałam, że aż tak mnie poruszy. Może dlatego, że moje życie wyglądało podobnie? Nie wiem. Podczas lektury tej dość cienkiej książki miałam ochotę płakać, wyć. Jak rodzic może swoim dzieciom sprawić takie piekło? Jak może mówić im bolesne słowa, które one zapamiętają na zawsze? Sama wiem jak słowa ranią, jak zagnieżdżają się praktycznie na zawsze. Ich nie da się wyplenić, odbijają się na dorosłym życiu. Nie potrafię też zrozumieć, co ma w głowie matka, która dla swojego dziecka zrobiłaby wszystko, a z dnia na dzień zamienia się w potwora? Co musi się stać, aby psychika człowieka nie wytrzymała? Po lekturze tej powieści miałam dużo pytań i przemyśleń.
Nie często sięgam po takie książki, bo otwierają w moim życiu drzwi, które już dawno za sobą zamknęłam. Z drugiej strony takie książki też muszą powstawać, aby pokazywać rodzicom, co się dzieje, kiedy niszczymy własne dziecko.

??Doczekać jutra?? wywołuje wiele emocji. Od smutku i żalu, aż po złość. Autor niczego nie koloryzuje. Pokazuje patologię, w której uwikłani są bohaterowie. Analizując przeżycia Pauliny i Konrada stara się nam pokazać dlaczego podejmują oni takie, a nie inne decyzje.
Zabrakło mi w książce rozwinięcia postaci Pauliny, o której mało wiedziałam. Na początku czytania książki nie mogłam się też do końca połapać o kim autor pisze. Miałam mętlik w głowie, ale Walid Kuliński szybko go uporządkował.

Jest to jedna z tych książek, które mają nas zmusić do refleksji i do podróży w głąb siebie. Może i my potrzebujemy jej, aby przekonać się, czego nie zrobiliśmy, a co należało zrobić? W jakim momencie popełniliśmy błąd?

Autor wiernie rejestruje wydarzenia z życia bohaterów nie szczędząc nam jego drastycznych przejawów
Książka ?Doczekać jutra? nie ma przypadać do gustu tylko skłonić do egzystencjalnych przemyśleń. Powrót Konrada do przeszłości przy pomocy tajemniczych drzwi w celu przeanalizowania swojego życia staje się pewnego rodzaju refleksją, wędrówką bohatera w głąb siebie. Może warto pokusić się o taką podróż samemu? Może dzięki niej dojdziecie do jakichś odkrywczych wniosków? A może warto na początek dać szansę tej powieści? Może? no właśnie - może. Przekonajcie się sami czy warto!

Książka przedstawiająca prawdziwy, okrutny świat, w którym bohaterowie muszą zmierzyć się z cierpieniem, przeciwnościami, a także słabościami.

Tak naprawdę nie często sięgam po tego typu książki. Lubuję się w thrillerach oraz kryminałach, jednak opis powieści bardzo mnie zaciekawił. Wiedziałam, że poruszane w niej trudne życiowe tematy, wzbudzą we nie ogromne emocje i pochłonę ją w błyskawicznym tempie. Pomimo, że okładka nie do końca mnie przekonała, to jednak chęć poznania kolejnego polskiego autora wygrała i absolutnie nie żałuję.

Pewnego deszczowego dnia, Konrad Szewczyk zabiera autostopowicza. Podczas wspólnej drogi, starszy mężczyzna oznajmia mu, że jest nim samym z przyszłości i składa mu propozycję powrotu do przeszłości w celu przeanalizowania swojego życia, obiecując tym samym zniknięcie z jego życia. Zdenerwowany wyznaniem pasażera Konrad daje się namówić i przechodzi przez zagadkowe drzwi.

?Doczekać jutra? to historie ludzi brutalnie doświadczonych przez los, zmagających się z biedą, ubóstwem, śmiercią bliskich, maltretowaniem. Drastyczne opisy samobójstwa ? krótkie, zwięzłe i jednocześnie przeszywające na wskroś. Na początku każda historia wydaje się bardzo odległa od drugiej, jak gdyby książka na nowo była rozpoczynana z każdymi kolejnymi losami innego człowieka. I mimo że nie zlewają się w jedno to łączy je bardzo wiele, brutalna rzeczywistość, trud życia i rodzinne problemy.

Wszystkie historie ogromnie mnie wzburzyły. Każdą przeżywałam równie mocno z bohaterami powieści. Wyrodna matka znęcająca się nad dziećmi, przed wszystkimi udająca przykładną katoliczkę, co tydzień chodząca na niedzielną mszę, dla wszystkich uczynna i miła. Dzieci przeżywające piekło w domu, bite, poniżane i głodzone. Dziewczynki sprzedające swoje ciało za pieniądze, ubrania, kosmetyki. Wszystkie opisy były równie mocne, straszne, ale jakże prawdziwe. Chyba ta realność była najbardziej paraliżująca, bo przecież takie rzeczy dzieją się na co dzień. Autor chce nam również przekazać skutki tego w późniejszym etapie życia.

Każdy jest kowalem swojego losu. Droga, którą kroczymy jest wyznaczana przez nas samych, jednak pokazana w książce niesprawiedliwość jest zatrważająca, dogłębnie porusza i budzi w czytelniku skrajne emocje. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć, jednak trzeba się liczyć z kołatającym sercem, drżeniem rąk i wzruszeniem.

Patrycja Trzcionkowska

Książka nie tylko jest ciekawa, tajemnicza , ale balansuje między przyszłością a przeszłością, te dwa światy się w jakiś sposób łączą, przez głównego bohatera. Pojawiły się w mojej głowie różne pytania na część uzyskałam odpowiedzi,a na część jak zwykle nie.

Z przyjemnością polecam wam tę powieść, bo ona otwiera nam oczy na nasze życie. To my sami mamy wybór, jakimi ścieżkami podążamy i czy słusznie je wybraliśmy a co by było, gdyby moglibyśmy wrócić się do przeszłości tak jak główny bohater ? Czy zmienilibyśmy coś w swoim życiu ? Czy zostałoby tak jak jest teraz ? Tego nie wie nikt, bo nie mamy takiej możliwości. Ale możemy poczytać co zrobił główny bohater i jak to się dla niego skończyło czy dobrze, czy źle.

...

Na poczatku niezbyt. Rozne historie, oddzielone w czasie. Ale z czasem wychodzi, ze sa powiazane. Dla mnie w skali 10 daje 8 tylko dla tego, ze chyba bedzie trzeba czekac na dalszy ciag. Jezeli jest w planach na pewno przeczytam. Warto

Autor książki, świetnie uzmysławia czytelnikowi, że każdy jest kowalem swojego losu i wybiera drogę, którą chce podążać w swoim życiu. Jednak to nie oznacza, że raz obranej ścieżki nie można już zmienić. Warto przeczytać tę książkę, choćby też dlatego, że momentami bardzo porusza, budząc w czytelniku skrajne emocje.