Doktor Anna

W drugiej części "Uczniów Hipokratesa" Ałbena Grabowska przybliża postać pierwszej polskiej lekarki Anny Tomaszewicz-Dobrskiej. Pokazuje, z jakimi przeciwnościami musiała się ona mierzyć, nie tylko jako lekarka w tamtych czasach (druga połowa XIX wieku: szaleje gruźlica, umierają pacjenci po operacjach, kobiety w połogu, mycie rąk wydaje się śmieszne nawet medykom), ale przede wszystkim jako kobieta, która chciała leczyć. To, jak widziało ją męskie wówczas środowisko lekarskie, jak bardzo broniło się przed wpuszczeniem kobiety do swojego świata, budzi czasem uśmiech politowania. Jednocześnie przeraża mnie to, że przez tyle lat w umysłach niektórych niewiele się zmieniło, jeśli chodzi o postrzeganie kobiet.
Ciekawy zabieg przedstawienia naukowców, którzy mieli wpływ na rozwój ówczesnej medycyny. Zawsze z zainteresowaniem czytam takie historie.
Pozycja obowiązkowa dla miłośników Thorwalda.

Uwielbiam pióro Ałbeny Grabowskiej. Jest to nieprzeciętna autorka, której powieści czyta się z zapartym tchem. Pierwszy tom "Doktor Bogumił" to była cudowna, piękna, intrygująca przygoda przez pierwsze kroki w medycynie. "Doktor Anna" to kolejna powieść z nurtów medycznych, która łączy nie tylko ogromną wiedzę, ale również historię. Bardzo się cieszę, że tym razem bohaterką jest kobieta!

Uczniowie Hipokratesa to seria poświęcona lekarzom. Pierwszym tomem z tej serii była książka o tytule Doktor Bogumił, która bardzo mi się podobała. Kiedy zobaczyłam, że na rynku dostępna jest kolejna część, tym razem o lekarce, wiedziałam, że muszę ją przyswoić.
Anna Tomaszewicz to dla mnie przykład kobiety mądrej, dzielnej i dążącej do obranego celu mimo początkowych niepowodzeń. Anna po zakończeniu studiów medycznych w Zurychu, wraca do Warszawy marząc o tym, by praktykować. Niestety Towarzystwo Lekarskie nie uznaje kobiety jako lekarki. Anna chcąc nostryfikować dyplom udaje się do Rosji, by tam udowodnić, że nadaje się na lekarza. Dzięki posłudze w Sułtańskim Haremie w końcu się jej to udaje. Przyjazd z dyplomem do Warszawy wcale nie jest taki łatwy jak być powinien, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie twierdził, że zawód lekarza jest przeznaczony jedynie dla mężczyzny.
Jestem pod wielkim wrażeniem lektury, że nie ma słów, które mogłyby to wyrazić. Fabularnie, językowo stylistycznie to uczta dla czytelnika. Właśnie takie książki sprawiają, że kocham czytać. Anna jest dla mnie wzorem do naśladowania. Jej determinacja, chęć leczenia ludzi mimo przeciwności z jakimi przyszło jej się zmagać, totalnie mnie ujęło. Ode mnie 10/10. Dla mnie to książka roku.

Od początku fabuła przenosi czytelnika do XIX wieku i wciąga w medyczny świat. Na plan pierwszy wychodzi historia medycyny ? działalność doktor Anny, praca medycynierek, odkrycia i badania naukowe. To obraz kobiet, które walczą z uprzedzeniami, ciemnotą i zabobonami, jako pierwsze przełamują tabu i opór społeczeństwa. W tej powieści nędza, brud, smród, ból, krew, ropa i inne wydzieliny człowieka działają na zmysły czytelnika. Autorka opisuje samo życie i nie szczędzi szczegółów. Nadaje powieści realistyczny wydźwięk, by oddać czytelnikowi powieść jak najbliższą prawdy.
Żelazny charakter, kręgosłup moralny, anielska cierpliwość, wszechstronna wiedza. Doktor Anna jest wzorem do naśladowania, także dla współczesnych kobiet. Kobieta o wielkiej sile wewnętrznej, z aspiracjami, talentem i wiedzą, oślim uporem w dążeniu do celu, z zapałem do ciężkiej pracy. Podziwiałam jej walkę o siebie z warszawskim światkiem lekarskim, urzędnikami rosyjskimi i arabskimi, realiami życia w II połowie XIX wieku.
Ałbena Grabowska jako żywo odmalowała traktowanie lekarki jak dziwoląga, osoby niegodnej zawodu lekarza. To obraz kpin, szykanowania i poniżania. Doskonale przeplata fikcję literacką z prawdą historyczną i odkryciami w medycynie. Umiejętnie połączyła różne tematy, wątki, osoby. Przywołani zostają pisarze pozytywistyczni, zasłużeni lekarze, sułtanka Akun, a w dodatkowych rozdziałach wplecionych w fabułę osoby, które miały ogromny wpływ na rozwój medycyny, m.in. Charles Darwin, Florence Nightingale, Louis Pasteur. Warto zwrócić uwagę na służącą Kasię.
"Doktor Anna" to powieść o Annie Tomaszewicz, pierwszej dyplomowanej lekarce praktykującej na ziemiach polskich, która zrobiła wiele dobrego dla kobiet. Książka napisana z miłością i pasją oraz ogromną wiedzą o życiu w II połowie XIX wieku, oddająca cześć niezwykłej kobiecie i znanym postaciom ze świata nauki i medycyny, nasączona uprzedzeniami, szykanami, poniżaniem oraz determinacją i uporem.

"Doktor Anna" Ałbena Grabowska
gatunek:powieść historyczna
str.496
Kolejna bardzo ciekawa książka A.Grabowskiej. Jest to druga część, pojawiają się w niej postaci znane z książki "Doktor Bogumił". W tej części serii Uczniowie Hipokratesa pisarka przedstawia nam autentyczną postać niezwykle utalentowanej kobiety. Anna Tomaszewicz postanowiła otworzyć własną praktykę lekarską, co w latach 70 XIX wieku było bardzo trudne. Spotkała się z oburzeniem i niezrozumieniem przez środowisko lekarskie. Kobiecie wolno było podjąć studia medyczne za granicą, jednak nikt nie chciał wydać zgody na jej praktykę. Uważano, że kobieta jest zbyt wrażliwa i ma za mało siły fizycznej, by móc leczyć i operować. Anna próbowała swoich sił nie tylko w Warszawie, ale też w Petersburgu. Wszędzie jej odmawiano. Dopiero przyjazd sułtana wszystko zmienił. A.Tomaszewicz otrzymała propozycję pracy w haremie, do którego mężczyzni nie meli wstępu. Podjęta praca pozwoliła kobiecie pogłębić wiedzę oraz zdobyć doświadczenie.
Pisarka przeplata historię Anny z życiorysem znanych ludzi, którzy mieli wpływ na rozwój medycyny. Są to min. Wilhelm Rontgen, Charles Darwin, Felix Choffmann i Elizabeth Blackwell.
Postać Anny zrobiła na mnie duże wrażenie. Podziwiam ją za odwagę i determinację w podjętym postanowieniu. Była to kobieta niezwykle utalentowana, korespodowała z wieloma uczonymi, znała kilka języków, a przy tym była bardzo skromna i pracowita. Aby zdobyć pieniądze na naukę lub wyjazd na egzamin, potrafiła zrezygnować z wygód. Mieszkała w małym wynajętym mieszkanku ze służącą Kasią. Za cel obrała sobie naukę młodej kucharki. Postać Kasi jest barwna, bardzo polubiłam tą dziewczynę.
"Doktor Anna" to wspaniała powieść z wątkiem historycznym. Pisarka pokazała jak wyglądała dawna służba zdrowia. W szpitalach i przychodniach panował brud, brakowało podstawowych środków higienicznych oraz popularnych obecnie leków. Mimo to Anna postanowiła leczyć biedotę oraz przyuczać kobiety do zawodu.
"-Jeśli sądzisz, że będziesz leczyła eleganckie panie, to się mylisz-wyrzuciła z siebie.
-będziesz czyniła posługę niczym zakonnica, opiekując się najbiedniejszymi, najprostszymi i najbardziej pokrzywdzonymi przez los. Będziesz narażona na zarazę, biedę, upokorzenie i wstyd".
Książkę czyta się przyjemnie. Autorka posługuje się dobrym stylem i lekkim, subtelnym językiem. Oprócz wartości związanych z medycyną została ukazana przyjaźń i powoli rodzącą się miłość.
Polecam książkę fanom autorki oraz czytelnikom, których interesuje rozwój medycyny na przestrzeni dawnych lat. Jestem zachwycona tą książką, czytałam z zapartym tchem.

"Uczniowie Hippokratesa. Doktor Anna" pani Ałbeny Grabowskiej to fabularyzowana opowieść o pierwszej polskiej dyplomowanej lekarce Annie Tomaszewicz-Dobrskiej.
Pod koniec lat 70 XIX wieku Anna Tomaszewicz kończy studia w Zurychu i przyjeżdża do Warszawy, aby zacząć swoja praktykę lekarską. Pomimo pochlebnych opinii na temat swoich publikacji naukowych nie może nostryfikować dyplomu i praktykować ponieważ zawód lekarza według kolegów po fachu nie jest dla kobiety. Anna jest bardzo zdeterminowana aby móc leczyć i pomagać najbiedniejszym. Razem ze swoją służąca Kasią postanawia postawić wszytko na jedną kartę i wyjechać do Petersburga i tam starać się o wstawiennictwo w jej sprawie. Okazuje się jednak, że podejście do kobiet medycynierek w Rosji jest dosyć podobne jak w Warszawie...
Przez swój upór, pracowitość i determinację Annie udaje się jednak założyć własną praktykę lekarską i pomagać najbiedniejszym. Razem ze służąca Katarzyną i swoja przyjaciółką Grażyną toczą bój z zarazą, bakteriami i co chyba najtrudniejsze-mężczyznami, którzy za wszelka cenę chcą umniejszyć osiągnięciom kobiet.
Doktor Anna Tomaszewicz-Dobrska była prekursorką opieki położniczej w Polsce, jedną z najbardziej światłych postaci medycyny XIX i XX wieku. Dzięki swojemu uporowi i konsekwentnemu wprowadzaniu zasad aseptyki i antyseptyki przyczyniła się do uratowania wielu istnień. W czasach kiedy brudny fartuch był wyznacznikiem ciężkiej pracy nie tak łatwo było zmusić personel do mycia rak i prania odzieży. Jednak jej się udało!
Opowieść z życiu Anny przeplatana jest krótkimi rozdziałami o tym jak mogły wyglądać inne, przełomowe odkrycia medyczne. Mamy tu rozdział o wynalezieniu szczepionki przez Luisa Pasteura czy pracach badawczych Charlesa Darwina.
Kiedy zaczynałam czytać tę książkę trochę obawiałam się, że będzie trochę zbyt historyczno-medyczna przez co toporna w odbiorze. Okazało się, że napisana jest bardzo w przystępny sposób i czyta się ja jak wciągająca obyczajówkę z medycyna w tle. Doktor Anna mimo swojego autorytetu i pozycji jawi się nam jako ciepła i serdeczna osoba, której z całego serca kibicujemy, a jej relacja ze służąca- Kasią podkreśla to na każdej stronie.

"Uczniowie Hippokratesa. Doktor Anna" pani Ałbeny Grabowskiej to fabularyzowana opowieść o pierwszej polskiej dyplomowanej lekarce Annie Tomaszewicz-Dobrskiej.
Pod koniec lat 70 XIX wieku Anna Tomaszewicz kończy studia w Zurychu i przyjeżdża do Warszawy, aby zacząć swoja praktykę lekarską. Pomimo pochlebnych opinii na temat swoich publikacji naukowych nie może nostryfikować dyplomu i praktykować ponieważ zawód lekarza według kolegów po fachu nie jest dla kobiety. Anna jest bardzo zdeterminowana aby móc leczyć i pomagać najbiedniejszym. Razem ze swoją służąca Kasią postanawia postawić wszytko na jedną kartę i wyjechać do Petersburga i tam starać się o wstawiennictwo w jej sprawie. Okazuje się jednak, że podejście do kobiet medycynierek w Rosji jest dosyć podobne jak w Warszawie...
Przez swój upór, pracowitość i determinację Annie udaje się jednak założyć własną praktykę lekarską i pomagać najbiedniejszym. Razem ze służąca Katarzyną i swoja przyjaciółką Grażyną toczą bój z zarazą, bakteriami i co chyba najtrudniejsze-mężczyznami, którzy za wszelka cenę chcą umniejszyć osiągnięciom kobiet.
Doktor Anna Tomaszewicz-Dobrska była prekursorką opieki położniczej w Polsce, jedną z najbardziej światłych postaci medycyny XIX i XX wieku. Dzięki swojemu uporowi i konsekwentnemu wprowadzaniu zasad aseptyki i antyseptyki przyczyniła się do uratowania wielu istnień. W czasach kiedy brudny fartuch był wyznacznikiem ciężkiej pracy nie tak łatwo było zmusić personel do mycia rak i prania odzieży. Jednak jej się udało!
Opowieść z życiu Anny przeplatana jest krótkimi rozdziałami o tym jak mogły wyglądać inne, przełomowe odkrycia medyczne. Mamy tu rozdział o wynalezieniu szczepionki przez Luisa Pasteura czy pracach badawczych Charlesa Darwina.
Kiedy zaczynałam czytać tę książkę trochę obawiałam się, że będzie trochę zbyt historyczno-medyczna przez co toporna w odbiorze. Okazało się, że napisana jest bardzo w przystępny sposób i czyta się ja jak wciągająca obyczajówkę z medycyna w tle. Doktor Anna mimo swojego autorytetu i pozycji jawi się nam jako ciepła i serdeczna osoba, której z całego serca kibicujemy, a jej relacja ze służąca- Kasią podkreśla to na każdej stronie.

Ten typ literatury niezmiennie kojarzy mi się z czasami szkolnymi i postacią Tomasza Judyma z "Ludzi bezdomnych". Mamy tu zachowany podobny klimat i tą samą tematykę, ale poza tym autorka ma nam do zaoferowania o wiele więcej!
Kobieta lekarz - teraz to normalne, ale kiedyś było nie do pomyślenia i właśnie opowieść Ałbeny Grabowskiejh przenosi nas w czasy, gdy po wielu trudach i walkach kobiety wreszcie mogły praktykować publicznie ten zawód. Autorka daje nam wspaniałą lekcję jak wyglądały początki pracy lekarza- kobiety. Bohaterowie fikcyjni przeplatają się tu z postaciami historycznymi, a na ich czele wysuwa się doktor Anna. Podobała mi się ta kobieta - prawdziwa babka z krwi i kości, niezwykle odważna i zdeterminowana. Autorka doskonale odtwarza klimat epoki zwracając uwagę na problemy zacofania, braku podstawowej higieny i wiary w postęp. To przykład porządnej prozy historycznej z ciekawą fabułą. Naprawdę nie ma się tu do czego przyczepić.
Książkę można oczywiście czytać samodzielnie, jednak powinniście mieć na względzie, że jest to kontynuacja losów bohaterów z poprzedniego tomu.