Dom na Riwierze

Paryż 1939 rok.
Éliane Dufort pracuje na pół etatu w Luwrze a jej marzeniem jest zostać artystką. Niestety jej marzenia zostają rozwiane przez nadchodzącą wojnę. Niebawem Paryż wpada w ręce nazistów a świat staje się miejscem pełnym grozy, strachu i smutku. Éliane zostaje zatrudniona przez Niemców jako pomoc w muzeum. Tam zostaje wciągnięta w niebezpieczną grę, wraz z Rose Valland, kustoszką z muzeum, sporządza rejest skradzionych dzieł sztuki, szyfruje notatki i przekazuje ważne informacje ruchowi oporu.
Czasy współczesne.
Remy Lang straciła wszystko co miała najcenniejsze, tragedia jaką przeżyła pogrążyła jej życie w chaosie. Chcąc o tym zapomnieć, wybiera się do domku na Riwierze. Pewnego dnia znajduje w domu katalog dzieł sztuki skradzionych podczas II wojny światowej. Przeglądając katalog trafia na obraz, który wisi w jej rodzinnym domu. Remy wie, że była adoptowana, dlatego za wszelką cenę chce poznać historię obrazu oraz swoją i dowiedzieć się, jakie tajemnice skrywa dom na Riwierze.
"Sztuka jest wszystkim, co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem. Jeśli nie ocalimy tych dzieł, nie ocalimy samych siebie".

"Dom na Riwierze" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki, ale z pewnością nie ostatnie. Natasha Lester oddała w ręce czytelników przepiękną historię dwóch dzielnych kobiet, którą oparła na prawdziwych wydarzeniach. Autorka w przepięknym stylu połączyła przeszłość z teraźniejszością, tworząc powieść, która wciąga czytelnika od pierwszych stron nie pozwalając na chwilę oddechu.
Natasha Lester w bardzo obrazowy sposób przedstawia nam Paryż w czasie okupacji. Czytając, oczami wyobrażni widziałam Éliane spieszącą uliczkami Paryża do muzeum. Drżałam za każdym razem, gdy była o krok od tragedii. Nie sposób się nie utożsamić z bohaterami, razem z nimi przeżywałam ich rozterki, dramaty i podejmowałam trudne i bardzo bolesne decyzje, które postawiają swoje piętno na całe życie.
"Dom na Riwierze" to jedna z tych powieści, obok której nie można przejść obojętnie, a fakt, że jest to połączenie fikcji literackiej z prawdziwymi wydarzeniami tym bardziej zachęca do sięgnięcia po nią. Jestem totalnie zaskoczona tą historią, nie spodziewałam się, że to będzie tak piękna, wzruszająca powieść. To nie tylko historia dwóch kobiet, to opowieść o ich sile i determinacji, o walce z losem, odkrywaniu rodzinnych tajemnic. "Dom na Riwierze" to prawdziwa uczta literacka dla fanów powieści z wojną w tle, która wywoła w Was wiele emocji a zakończenie poruszy najtwardsze serca i sprawi, że w nie jedynym oku pojawi się łza. Polecam.

,,Cywilizacja to coś więcej niż masa ludzi; to także poruszające serca piękne rzeczy, które powstały dzięki pracy umysłów i rąk?.

,, (...) to, co jest najprawdziwszą częścią duszy człowieka, jest tym, co przejmuje nad nim kontrolę w najmroczniejszych chwilach?

,,Sztuka jest wszystkim, co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem?.


Jakie emocje i wrażenia wywołuje u Was sztuka? Fascynuje i zadziwia, czy raczej nudzi? Szczerze mówiąc, przez wiele lat nie wzbudzała we mnie jakiegoś wielkiego zainteresowania, do momentu aż zaczęłam sobie uświadamiać, że sztuka jest nieodłączną częścią ludzkości. Wraz z historią i nauką tworzy pewien dorobek, jest odzwierciedleniem nie tylko emocji kłębiących się w artystach, ale niekiedy także czasów, w których żyli. Dziś jak najwięcej potrzeba ludzi wrażliwych na prawdziwe piękno?


,,Dom na Riwierze? to historyczna powieść, w którą wplecione zostały dwa wątki, dwie kobiety, które noszą w sobie pewne zranienia. W 1939 roku, w Paryżu Éliane Dufort jest jedną z pięciu sióstr, pracuje w Luwrze i chłonie piękno sztuki, a niebawem także jej serce zostaje poruszone przez Xaviera. W latach współczesnych Remy Lang próbuje uporać się ze stratą najbliższych jej osób. Pomóc jej w tym ma malownicza, francuska riwiera i dom, z pewnym zachwycającym obrazem?

Kiedy wybucha wojna zagrożenie czycha nie tylko nad losem milionów istnień, ale także nad sztuką. Ludzie gotowi są uczynić wiele, o ile nie wszystko, aby jak najmniej dzieł wpadło w szpony nazistów. Główna bohaterka, ryzykując życiem, decyduje się na niebezpieczną grę. Kataloguje skradzione okazy kontaktując się z ruchem oporu, nie wie, kto tak naprawdę jest przyjacielem, a kto wrogiem. Czy może okazać się nim nawet ukochany?

Książka bardzo mi się podobała, oddaje zachwyt nad sztuką, a także zwraca uwagę na jej losy podczas II wojny światowej. Niestety nie wszystkie dzieła powróciły do swoich pierwotnych właścicieli, niemniej jednak, dzięki poświęceniu i determinacji pewnych osób, możemy do dziś napawać się ich pięknem. Jest to uważam, jeden z wielu ważnych aspektów tamtych czasów, o którym ludzkość powinna pamiętać.

PARYŻ, 1939. Éliane Dufort mieszka w stolicy Francji razem z rodzicami, którzy prowadzą małą restaurację, starszym bratem i czterema młodszymi siostrami. Éliane kocha sztukę, pracuje na pół etatu w Luwrze i marzy, by zostać artystką. Wkrótce jednak nadchodzi wojna, Paryż wpada w ręce nazistów, a świat staje się miejscem pełnym grozy i smutku. Éliane ? zatrudniona przez Niemców jako pomoc w muzeum ? zaczyna prowadzić niebezpieczną grę: razem z kustoszką Rose Valland sporządza rejestr skradzionych dzieł sztuki, szyfruje notatki i przekazuje ważne informacje ruchowi oporu. Nie jest jednak pewna, komu może zaufać? Czy może wierzyć ukochanemu mężczyźnie, który już raz ją zawiódł?
OBECNIE. Chcąc zapomnieć o tragedii, która pogrążyła jej życie w chaosie, Remy Lang udaje się do odziedziczonego w tajemniczy sposób domu na Riwierze. Przypadkowo odkrywa katalog dzieł sztuki skradzionych podczas II wojny światowej i jest zdumiona, gdy znajduje w nim obraz, który wisiał na ścianie jej sypialni w dzieciństwie. Jakie sekrety kryje przeszłość Remy? I w jaki sposób łączą się one z historią Éliane? Jaką rolę w historii obu kobiet odegra malowniczy dom na Riwierze?

"Dom na Riwierze" to debiutancka powieść autorki, a jak się już pewnie zauważyliście bardzo lubię poznawać nowych autorów, dlatego postanowiłam sięgnąć po tą książkę. Styl autorki należy do lekkich i przyjemnych, co sprawiło, że powieść przeczytałam w jedno popołudnie. Fabuła została w bardzo ciekawy i intrygujący sposób nakreślona i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie tutaj przedstawieni interesująco wykreowani. Historie ?liane i Remy śledziłam z dużym zainteresowaniem i byłam bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi ich losy. W powieści znajdziemy również postaci, które żyły naprawdę, co bardzo mi się podobało. W książce przeszłość miesza się z teraźniejszością, dzięki czemu mogłam dokładnie przyjrzeć się życiu obu kobiet, żyjących w zupełnie innych czasach, mierzących się z równymi problemami i dylematami, jednak w ogólnym rozrachunku tak bardzo do siebie podobnych - silnych, zdeterminowanych, odważnych. Część akcji powieści rozgrywa się podczas II Wojny Światowej, a ja bardzo lubię historię z wojną w tle, dlatego z jeszcze większą chęcią czytałam kolejne strony. Książka jest niezwykle emocjonalna, poruszająca i pełna tajemnic, które chce się jak najszybciej odkryć. Autorka w swojej powieści porusza szereg ważnych i ponadczasowych kwestii, które z pewnością zmuszają do refleksji nad własnym życiem.
Miło spędziłam czas z tą książką i jej bohaterami i chętnie sięgnę po kolejną książkę autorki, jeśli postanowi ową wydać. Moja ocena 7/10.

Jeśli chcecie przeczytać książkę, którą się pochłania to polecam ?Dom na Riwierze?. Mnie absolutnie oczarował ta historia. Autorka doskonale splata przeszłość z teraźniejszością. Książka opowiada o dwóch kobietach, które dzieli pokolenie, a łączy tajemnica sprzed lat.

Eliane Dufort to młoda kobieta, której miłością było malarstwo. Mieszka we Francji z rodzicami i rodzeństwem, a pracuje w Luwrze. Jej największym marzeniem jest zostać artystką. Niestety wybucha wojna i jak zwykle pokrzyżowała plany wielu ludziom. Paryż zajmują Niemcy, ale Elianie udaje się pracować w jednym z muzeum jako pomoc. Wraz z kustoszką, Rose zaczynają prowadzić rejestr skradzionych dzieł sztuki oraz szyfrują notatki. Nie jest to ani łatwe ani bezpieczne. Do tego jej ukochany Xavier zdradził ją na rzecz wojny. Czy dziewczyna będzie mogła ponownie mu zaufać?

Remy w tajemniczych okolicznościach odziedziczyła dom na Riwierze. Po traumie by przetrwać żałobę udaje się do tego miejscu. Przypadkowo odkrywa katalog skradzionych dzieł sztuki podczas II Wojny Światowej. Okazuje się, że jeden z obrazów, to obraz wiszący w jej domu rodzinnym gdy była jeszcze małą dziewczynką. Jakie jeszcze inne tajemnice wyjdą na jaw z przeszłości Remy? W jaki sposób odziedziczony dom splata teraźniejszość z przeszłością? Przekonajcie się sami.

Książka napisana jest z rozmachem i wielką dokładnością. Autorka w świetny sposób przeplata przeszłość z teraźniejszość. Koło tego tytułu nie da się przejść obojętnie. Książka naszpikowana jest emocjami, tajemnicami a do tego akcja osadzona w czasie II Wojnie Światowej. Czego można chcieć więcej? Książka wzrusza i zapada w pamięć na dłużej. Na uwagę zasługuje fakt, że pewne osoby żyły naprawdę. Powoduje to, że książkę pochłania się i przeżywa od początku do końca. Autorka porusza trudne tematy: czas wojny, miłości, poświęcenia, rodzicielstwa, żałoby. Nie znajdziemy tutaj opisów krwawych walk jakie mają miejsce w czasie wojny, ale działania mające na celu ochronę dzieł sztuki przed zgrabieniem przez nazistów.

Jeśli lubicie takie historie jak Eliane i Remy to bardzo polecam.

"Dom na Riwierze" to przepiękna i bardzo trudna historia dwóch kobiet. Jedna z nich żyje w czasach współczesnych, druga żyje w czasach drugiej wojny światowej. Obie panie w swoim życiu przeżyły ogromne tragedie. Przeczytacie o tym, czytając tę powieść. Jak napisała autorka, część bohaterów tej historii jest prawdziwa, a część to postacie fikcyjne. Na końcu książki się o tym dowiecie. Czytając, nie obyło się bez łez. Jeżeli tak jak ja wczujecie się w to dzieło, to nie ma innej możliwości, łzy same płyną. Natasha Lester stworzyła wspaniałe dzieło, którego nie możecie przegapić. Znajdziecie tutaj prawdziwych bohaterów, którzy za wszelką cenę ratowali dzieła sztuki rabowane przez nazistów. Często przypłacali za to własnym życiem. Nasza bohaterka Éliane Dufort pracuje w Luwrze. Razem ze swoim rodzeństwem pomaga rodzicom w prowadzeniu restauracji. Tę sielankę przerywa wkroczenie nazistów do Paryża. Czy nasza bohaterka tak łatwo odpuści? O nie! Zostaje zatrudniona jako pomoc w muzeum. Razem z kustoszką Rose Valland będzie współpracowała z ruchem oporu. Co będzie robiła i jak na tym wyjdzie, przekonacie się podczas czytania. Éliane to twarda i silna bohaterka, która zrobi dosłownie wszystko dla ratowania dzieł sztuki.
Remy Lang odziedziczyła tajemniczy dom na Riwierze, a wraz z nim zacznie odkrywać przeszłość swojej rodziny. Dziewczyna nie może dojść do siebie po tragedii, którą przeżyła. Czy poznanie tajemniczego Adama odmieni jej życie? Jak przeszłość wpłynie na jej przyszłość? Co takiego łączy Éliane z Remy? Dlaczego skradziony przez nazistów obraz wisiał w domu Remy?
Autorka w idealny sposób przedstawiła tę historię. Możecie dowiedzieć się o skradzionych dziełach sztuki. Czy po wojnie udało się je wszystkie odnaleźć? Kto tutaj był zdrajcą a kto prawdziwym przyjacielem?
Historię ukrytą na kartkach powieści "Dom na Riwierze" pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Od razu dodam, że książka ma prawie 500 stron. Przez nią się płynie. Z zapartym tchem byłam ciekawa, jak to wszystko się zakończy i czy nasze bohaterki przeżyją. Éliane moim zdaniem zasługuje na medal.
Poczytajcie jaką trudną decyzję musiała podjąć. Ciekawi mnie czy i wy postąpilibyście podobnie. Jeżeli tak jak ja uwielbiacie czytać dobre obyczajówki z prawdziwą historią w tle, to koniecznie przeczytajcie "Dom na Riwierze". Zobaczcie, jak wyglądał Paryż podczas drugiej wojny światowej.
Autorka w doskonały sposób przeplata przeszłość z teraźniejszością.
Ciekawa fabuła, doskonałe bohaterki i niezapomniana akcja sprawiają, że tę powieść po prostu trzeba przeczytać.
Z całego serca polecam...

Dom na Riwierze to przykład znakomitej kreacji, gdzie splatają się ze sobą przeszłość i teraźniejszość. To miejsce, gdzie wydarzenia sprzed lat mają znaczenie dzisiaj, gdy bohaterka doszukuje się w zamierzchłych czasach odpowiedzi na nurtujące ją teraz pytania. Pytania o to kim ja jestem? Kim byli moi przodkowie? Czy moja rodzina była realna?
Éliane Dufort dorasta w wielodzietnej rodzinie. Rodzice prowadzą małą restaurację, są nią całkowicie pochłonięci. Ojciec wszystkie zarobione pieniądze marnotrawi i nie interesuje się losem dzieci. Éliane pracuje w Luwrze i uczęszcza na zajęcia z historii sztuki, a popołudniami pomaga rodzicom w prowadzeniu interesu. I życie toczyłoby się w miarę normalnym tempie, gdyby nie wybuch wojny. Brat z ojcem zostają wcieleni do wojska, a Éliane, siostry wraz z matką zostają wysłane poza Paryż. A ona rozpoczyna pracę dla nazistów, przy katalogowaniu dzieł sztuki. Wraz z kustoszką, Rose Valland, przy okazji tej pracy, prowadzą działania konspiracyjne, mające na celu przekazanie ruchowi oporu jak najwięcej informacji o skradzionych przez nazistów obrazach. Wkrótce okazuje się, że wśród nich jest zdrajca. Ale ich jest raptem kilka osób i wydaje się to niemożliwe. Kobieta nie wie, gdzie czyha niebezpieczeństwo, komu teraz może zaufać, a na kogo musi uważać? Jeden zły krok i można stracić życie. Niemcy są bardzo czujni i spostrzegawczy i trzeba być bardzo uważnym, aby nie wzbudzić niepokoju. Aby urozmaicić trochę emocje, dodam, że jeden z Niemców zakochał się w Éliane, co jednak nie oznacza, że na wszystko teraz jej pozwala. Ale czy pozwoli się omamić kobiecie i straci całkowicie dla niej głowę? Czy jednak stanie się coraz bardziej nieufny?
Remy Lang leczy rany po traumatycznych wydarzeniach. W wypadku samochodowym zginął mąż i córeczka. Kobieta straciła sens życia i nie może wyjść z żałoby. Udaje się do domu na Riwierze, który otrzymała w dziwnych okolicznościach. Tam poznaje fotografa Adama, który też ma za sobą trudne przeżycia, które zmieniły jego spojrzenie na życie. Ale też przypadkiem odnajduje katalog skradzionych podczas II wojny światowej dzieł sztuki, w którym jest zdjęcie obrazu, który wisi na jej ścianie w domu. Czyżby to jakiś znak? Co ją łączy z tym obrazem? A może jej przodkowie znali jego historię, lecz oni już nie żyją. Kobieta nie daje za wygraną i stara się dojść do prawdy? Jaka się ona okaże? Czy da jej wytchnienie czy jeszcze bardziej zasieje w niej niepokój?
Dom na Riwierze to ciepła i wzruszająca lektura, która zabiera nas w podróż do dalekiej przeszłości. Podróż, której finał ma miejsce w czasach dzisiejszych, o decyzje podejmowane przez bohaterów w przeszłości mają wpływ na obecną sytuację ich bliskich. To również znakomity obraz dwóch odważnych kobiet, które ze stanowczością i przekonaniem potrafiły stawić czoła złu, nie bały się podejmować trudne decyzje, które mogły narazić je na utratę życia. W żyłach tych kobiet płynęła miłość do sztuki, były w stanie wiele poświęcić, aby chronić dobra narodowe przed złym okupantem. Narażały się codziennie i nie zważały na to, że wkoło była wojna. Ta opowieść to historia o stracie, bólu z tym związanym, próbą przełamania strachu i niepewności, wyjścia z impasu i powrotu do normalnego życia. Z dala od krzywd, smutku i złości na los, na to, że życie wydawało im się bardzo niesprawiedliwe.
Polecam, wzruszająca i emanująca energią, mimo trudnych tematów, postawa bohaterów napawa optymizmem i nadzieją. Nie wolno się poddawać, trzeba próbować oswoić się ze stratą i żyć dalej, mając w pamięci osoby, które już od nas odeszły.

Kiedy w styczniu zachwycałam się książką Kristy Cambron "Dziewczyna z Paryża", poruszającą temat kradzieży dzieł sztuki we Francji oraz wspominającą działalność bohaterki ruchu oporu, Rose Valland w Jeu de Paume, nie sądziłam, iż będzie w stanie zachwycić mnie równie mocno inna książka o tej tematyce. Natashy Lester udało się to bez dwóch zdań! Kolejne strony pochłania się zdecydowanie za szybko, nieubłaganie zmierzając ku końcowi.
"Dom na Riwierze", bo o tej książce mowa, to niezwykłe połączenie dwóch osi czasowych, a każda z nich jest równie interesująca i emocjonująca, napisana z ogromnym wyczuciem i wrażliwością. Oś dotycząca II Wojny Światowej w dużej mierze została oparta na faktach, jednak nieco dopasowanych do fabuły tak, by nie była zbyt obszernym tomiszczem, oszczędzając nam szczegółów dotyczących bestialstwa nazistów. Autorka zmieniła też kilka szczegółów dotyczących czasu i postaci, aby ułatwić czytelnikom orientację. Nie zmieniło to jednak obrazu tego, w jaki sposób naziści postrzegali zawłaszczanie żydowskich dzieł sztuki i samych Żydów, ani zachowania "ludzi" takich, jak jeden z bohaterów książki, szef ERR we Francji - Kurt von Behr, czyli pozbawionych skrupułów maniaków, ludzi ogromnej próżności i egoistycznej ambicji, którzy stosowali podczas grabieży metody gangsterskie i korzystali z pomocy paryskiego gangu Lafonta-Bony?ego, co z kolei potwierdza powiedzenie, że władza i pieniądze deprawują - "- Kiedy władza i pieniądze trafią do rąk ludzi pazernych, cierpi wszystko. A ja zaczynam myśleć, że jest więcej ludzi chciwych niż przyzwoitych."
Eliane, Agelique i Luc Dufort oraz Xavier Laurent są wytworem wyobraźni Lester, jednak to oni obok postaci historycznych i zagrabionych dzieł sztuki są bohaterami łączącymi życiowe powikłania z wielką historią.
Oś współczesna to losy Remy Lang, która po stracie męża i córeczki, próbuje odzyskać równowagę wyjeżdżając na francuską Riwierę do odziedziczonego w dziwny sposób domu. Tam przypadkowo w jej ręce trafia Katalog Göringa (listy skradzionych dzieł sztuki, które trafiły do jego posesji w Carinhall), w którym odkrywa zdjęcie obrazu wiszącego w jej sypialni odkąd była dzieckiem. Obie historie czytane naprzemiennie, łączą się małymi kroczkami odkrywając kolejne tajemnice, zaskakując zwrotami akcji, wzruszając i łamiąc serce.
Tak, jak w przypadku "Dziewczyny z Paryża" Cambron, powieść Lester przedstawia niezwykłą siłę kobiet postawionych przed trudnymi wyborami, walczących o przetrwanie, rodzinę i zachowanie dziedzictwa dla przyszłych pokoleń.
"Sztuka jest wszystkim, co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość, i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem. Jeśli nie ocalimy tych dzieł, nie ocalimy samych siebie."
Opowieścią o sztuce - dorobku kulturowym cywilizacji, poruszających serca pięknych rzeczach, które powstały dzięki pracy umysłu i rąk, ale czy to jedyne dzieła sztuki, dla ratowania których ludzie byli i są w stanie poświęcić wiele? Lester daje nam argumenty do zastanowienia się na temat sztuki życia. Życia, w którym tylko od nas zależy, czy będzie to dzieło godne podziwu, czy szmira. Poza tym, o najpiękniejszym arcydziele sztuki na świecie, jakim dla każdego związku jest dziecko. Dzieło posiadające ogromną moc, która pobudza do działania i motywowuje na każdym kroku. Nie pozwala się poddać, nawet w tych najgorszych chwilach. Potrafi zmienić całe życie.
"Dom na Riwierze" jest pewnego rodzaju dziełem sztuki, w którym Natasha Lester uchwyciła wiele emocji i stan umysłu bohaterów. Od miłości, bohaterstwa, poświęcenia, przez ludzką naturę i traumę po przeszłości kładącą się cieniem na życie przyszłych pokoleń w nietuzinkowy sposób. Jestem nią zachwycona! Na pewno nie jest to lektura dla chcących poznać encyklopedyczne dane, a dla tych, którzy w książkach z wojną w tle szukają wzruszeń i głębszego sensu.
...

Miłość ma różne oblicza i można jej się doszukiwać w szerokiej gamie gestów- zarówno tych niewielkich i niewiele znaczących dla postronnego obserwatora, jak i doniosłych, wpływających na wiele istnień. Rozwija się niezależnie od sytuacji i panujących okoliczności, czasem przychodzi zupełnie nieproszona i nie można temu nic zaradzić. Lecz jaka by nie była, jeśli jest prawdziwa, pozna się ją od razu, bez wahania i będzie też dostrzegalna dla postronnego obserwatora. I my także w tej książce ją odnajdziemy, uwierzymy w nią i nad nią zapłaczemy, jednak pomimo wszystko wypełni nasze czytelnicze serca ogromem swojej siły i nieskazitelności.
Eliane to postać, której historię poznajemy dzięki wspomnieniom z czasów II wojny światowej. Zakochana w sztuce, obcowała z nią przed tragicznymi wydarzeniami końca lat 30 ubiegłego wieku i pozostała jej wierna nawet w dobie szalejącej niepewności i dramatycznej walki. Wywodząca się z dużej rodziny, najstarsza z sióstr, na której od wielu lat spoczywał obowiązek opieki nad nimi. Jej ojciec prowadził rodzinną restaurację w Paryżu, lecz w delikatnych słowach to opisując- nie był dobrym rodzicem ani człowiekiem. Miała jeszcze starszego brata, na którego jednak niewiele mogła liczyć, przez większość czasu był oderwany od rzeczywistości lub po prostu- niezainteresowany losem rodzeństwa. Lecz to dzięki niemu poznała swoją bratnią duszę- Xaviera. Ten człowiek zdobył jej serce w mgnieniu oka, tylko po to by je złamać. A czas nie był sprzyjający, by mógł poskładać je na nowo, choć miłość Eliane nigdy nie wygasła- zarówno do sztuki jak i do tego mężczyzny.
Remy to postać, która prowadzi nas przez teraźniejszość, choć jej życie nieodłącznie powiązane jest z wydarzeniami, które przedstawia nam Eliane. Kobieta jednak nie jest tego świadoma przez fakt, jak potoczyły się jej losy. Obecnie we Francji szuka ukojenia, którego przez ostatnie dwa lata nie znalazła nigdzie i zdaje się tracić nadzieję, że cokolwiek to zmieni. Doświadczyła tragedii jakiej żadna kobieta doświadczać nie powinna i nie potrafi się po niej podnieść. Żyje dzięki byciu influencerką, a jej niezwykłe produkty vintage podbijają serca nie tylko zwykłych ludzi ale i celebrytów. Sama jednak jest wycofana, straumatyzowana i bliska załamaniu każdego dnia. Czy Riwiera przyniesie jej ulgę, której tak szalenie potrzebuje i zrozumienie, że największym hołdem dla tragedii, która ją spotkała jest po prostu szczęśliwe, dalsze życie?
"Dom na Riwierze" to szalenie emocjonalna opowieść o kobietach, które żyły w zupełnie odmiennych światach i warunkach. Łączyła je jednak niezłomna siła, której kompletnie nie były świadome oraz pokłady nieskończonej miłości, jaką nosiły w sercu. To jak Natasha Lester poprowadziła tę opowieść, połączyła losy kolejnych pokoleń, zbudowała niewielkie elementy, które finalnie spięła, jest zdumiewający i godny podziwu. Po raz pierwszy spotkałam się z opowieścią o II wojnie światowej od strony kulturalnej, ukazującej w mniejszym stopniu dramat jednostek, choć nie omijającą tego wątku, a skupiającej się na innych, też przecież niesamowicie ważnych dla świata sprawach. Miłość do sztuki wyziera tu z każdej strony i jest przedstawiona zdumiewająco, poprzez wszelkie poświęcenia i ryzyko jakiego podejmują się postaci w powieści. Lecz nie tylko ta forma miłości uderza w czytelnika, bowiem ta romantyczna także jest nieprzeciętna i to w obu ramach czasowych. Autorka wręcz znakomicie, wzruszająco i przy zachowaniu dużej wrażliwości dotyka tematu kruchości życia i strat, jakie my, ludzie, ponosimy w swojej egzystencji. Umiejętnie pokazuje jak ogromne wyrwy w sercu powodują niezbadane koleje losu, które często uznajemy za niesprawiedliwe. Znakomicie ukazuje różne aspekty rodzicielstwa i to z jakimi emocjami się ono wiąże. Lecz w jakiś sposób w tej książce odnajdziemy też nadzieję, że nawet w najczarniejszych dniach można w końcu dostrzec światło. A miłość, ta niepodważalna, gotowa na wszelkie poświęcenia, niezależnie od tego jak długo będzie trwać, potrafi zdziałać naprawdę wiele, dać siłę i otuchę w najgorszych momentach życia, wesprzeć, wzmocnić i być- w całej swej okazałości i pięknie. Ta książka to niemal 500 stron wyjątkowej lektury, którą gorąco polecam.