Dom pełen tajemnic

Rzadko mam do czynienia z romansami historycznymi, więc jestem pewien, że moja recenzja może być nie w pełni obiektywna. Jednak byłem ogromnie ciekawy tej historii, ponieważ chciałem poznać zarys historyczny epoki i zobaczyć, jak w tamtych czasach postrzegano kobiety, ich zamążpójście i związane z tym prawa i obowiązki. Dodam, że to moje pierwsze spotkanie z twórczością Wioletty Piaseckiej, choć na co dzień często mam do czynienia z jej literaturą, pracując w bibliotece. Pani Wioletta to uznana pisarka na rynku książkowym, a każdej z jej powieści cieszy się uznaniem czytelników i staje się bestsellerem. Prócz powieści dla pań, pisze również książki dla dzieci, słuchowiska radiowe oraz scenariusze teatralne. Za swą nietuzinkową twórczość i pomoc charytatywną otrzymała wiele nagród i została wpisana do Księgi Złote Myśli Ludzi Wielkiego Umysłu, Talentu i Serca Fundacji "Zdążyć z Pomocą".

Okładka przedstawia kobietę, zapewne związaną z daną epoką. Nie wyróżnia się czymś więcej, ale, biorąc książkę do ręki, można śmiało stwierdzić, że oddaje odczucia kobiety, trochę zagubioną, smutną, jakby szukającą pomocy u innych. Dodatkowo warto zajrzeć na ostatnią stronę i przeczytać pierwsze zdanie zapisane wersalikami:

Pełna emocji i wruszeń opowieść o miłości i marzeniach nad podziałami.
Przenieśmy się w wiek XVIII na ziemie polskie w okolice Karczewa, do Bielawy (nie znalazłem na mapie) i Warszawy, kiedy nasze państwo nie istniało na mapach Europy i świata. Główną bohaterką powieści jest szlachcianka, młoda, dwudziestodwuletnia szlachcianka, Sara Leokadia Wolska. Te 22 lata niech nikogo nie zmyli, to w tamtych czasach poważny wiek! Rodzice Sary robią wszystko, by wydać swoją córkę za mąż. Marzy im się jakaś dobra partia, najlepiej ktoś majętny i o wysokim statusie społecznym. Dziewczyna w ogóle nie myśli o zamążpójściu. Ma inne marzenia, co innego chce robić w swoim życiu. Szczególnie matka bardzo mocno naciska na to i ciągle przypomina córce, że jest już starą panną i że w tym wieku już dawno powinna mieć wnuki. Sarze marzy się... kariera pisarska. Napisała powieść, którą chciałaby wydać. Niestety w tamtych czasach powieści pisali tylko mężczyźni. Kobieta była przeznaczona do innych celów, a już na pewno nie do siedzenia za stołem z kartką papieru i kałamarzem. Matka dopina swego. Wybrańcem Sary, ma być książę Hipolit Teofil Reszko, majętny człowiek, magnat i wdowiec, ponieważ kilka miesięcy wcześniej umiera jego żona. To jeszcze nic strasznego, ale gdy dowiecie się, że imć wymieniony powyżej mężczyzna jest 29 lat starszy od Sary (stary obleśny zbok!!!), to możecie się tylko domyśleć, jakie męki będzie przeżywać wkrótce Wolska.

Nie muszę tu wiele dodawać i pisać, jaką traumę zgotuje jej mężczyzna z obwisłym brzuchem, mało przyjemnej aparycji, pragnący jak najszybciej skonsumować łakomy kąsek, w postaci cnoty dziewczyny.

To piękna, wzruszająca opowieść. Jak potoczą się losy dziewczyny? Co ją jeszcze czeka w majątku Reszki, któremu nie wystarcza nowa żona? Czy pragnienia Sary, jej odwieczne marzenia się zrealizują? Co będzie musiała zrobić, by osiągnąć swój cel? Fanki romansów obyczajowych, tak myślę dosyć subiektywnie, będą na pewno zadowolone.

Świat nie szedłby do przodu gdyby nie ludzie łamiący pewne zasady lub utarte ścieżki po to, by zajmować się określoną dziedziną nauki lub życia. W historii jest wiele takich osób, które dzięki swej determinacji otworzyły nowe możliwości innym mniej odważnym ludziom. Tym samym ma to dużo wspólnego z łamaniem często krzywdzących stereotypów blokujących całe społeczeństwa przed wyzwoleniem.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Sarę Leokadię Wolską, której wielkim marzeniem jest zostać znaną pisarką. Sprawa jest niestety trudna gdyż żyje za czasów Klementyny z Tańskich Hoffmanowej pierwszej polskiej pisarki, a co oznacza, że wydać kobiecie powieść było bardzo trudno. Sprawę pogarszał fakt, iż nikt jej zbytnio w pasji nie wspierał, a matka z ojcem zdecydowali wydać ją za księcia Hipolita Teofila Reszko. Mężczyzna znacznie od niej starszy okazał się być tyranem, który gnębił, bił i gwałcił swoją żonę, a także zdradzał ze służącymi. Jednakże kobieta nie poddawała się i pisała dalej, a nawet zaczęła organizować spotkania literackie, na których poznała pewnego literata. Jak potoczy się dalsza kariera pisarska księżnej Sary? Jakie relacje połączą literata Bruna Dzikowskiego i Sarę Leokadię Reszko? Jakich intryg dopuści się jej mąż? Jak zakończy się ta historia? O tym w książce ?Dom pełen tajemnic? autorstwa Wioletty Piaseckiej.

Walka ze stereotypami

Autorka tej powieści za sprawą głównej bohaterki ukazała problem, który niegdyś dotyczył kobiet na szeroką skalę, choć i teraz nadal spotykane są takie przypadki, a mianowicie traktowanie ich, jako gorszy gatunek w tym przypadku niezdolny do pracy twórczej. Oczywiście jest to kompletną bzdurą, a obecnie coraz mniej spotykamy zawodów, w których nie ma jeszcze pań. Traktowanie kogokolwiek w ten sposób jest karygodne, gdyż każdy ma prawo do samorealizacji bez względu na płeć. Niestety kiedyś pisarstwo było zarezerwowane tylko dla mężczyzn, co było ogromnym błędem czego przykładem są dzieła znanych nam autorek, które na przestrzeni lat zyskały ogromną popularność. Myślę, że ta historia może również uświadomić niektórym to, że pisanie to nie jest bujanie w obłokach przy małym wysiłku, a często trudna praca obarczona dużą ilością wyrzeczeń. Uważam, że przykład Sary może być wyznacznikiem drogi dla osób bojących się iść naprzód tylko ze względu na negatywną opinię innych.

Aranżowane małżeństwo

Kolejnym istotnym zagadnieniem poruszonym w książce jest aranżowanie małżeństw, niegdyś masowe, a dziś już raczej rzadziej spotykane przynajmniej w państwach cywilizowanych. Pół biedy jeżeli przyszli małżonkowie są w podobnym wieku lub po jakimś czasie zakochają się w sobie lub chociaż polubią. Sytuacja jest znacznie gorsza gdy te zależności nie zachodzą, a wspólne życie okazuje się być istnym koszmarem. W takich przypadkach oprócz aktów przemocy, często również dochodzi do zdrad, które gdy ujrzą światło dzienne ośmieszają pokrzywdzoną osobę. W przypadku tej książki problem ten został idealnie przedstawiony i wielu skłoni do refleksji.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z dużą przyjemnością i dzięki występującym tajemnicom i różnym emocjom była bardzo wciągająca. Autorka idealnie wkomponowała w tę historię fakty historyczne, co zdecydowanie podnosi jakość pozycji. Po tak fascynującej lekturze mam nadzieję, że zapowiadana druga część opowiadana z perspektywy służącej Marty Skowronek zostanie wydana i będzie to równie pasjonująca opowieść. Pióro autorki jest lekkie i przystępne dla każdego, choć występują w pozycji słowa opisujące przedmioty tamtych czasów, to nie jest to niczym złym, gdyż tylko utwierdza czytelnika, że ta powieść historyczna została napisana profesjonalnie. Kobieta przedstawiona na okładce przykuwa wzrok czytelnika, a styl jej ubioru oraz tło pasują do do lat w których ma miejsce akcja. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom gatunku, jak i samej autorki, bo dzięki niej będziecie mieli okazję zobaczyć, jak wygląda walka ze stereotypami, gdy jest się wewnętrznie samotnym i nierozumianym przez innych.

Ostatnio trafiają mi się same perełki. I do tych perełek należy ?Dom pełen tajemnic?. Książka nie tylko wciągnęła mnie do swojego świata, ale również dostarczyła wielu emocji.
Młodziutka Sara należy do dziewczyn, które nie myślą o zamążpójściu tylko dlatego, że wypada. Jej największym marzeniem jest móc wydać książkę. Niestety żyje w czasach, w których kobiety nie powinny zajmować się czymś takim jak pisanie, ale domem i dziećmi. Rodzice nie pochwalali jej pomysłu i na siłę wydali ją za prawie o 30 lat starszego magnata, wdowcem Hipolitem Teofilem Reszko. Małżeństwo to nie należy do udanych. Sara nie rozumiana przez otoczenie coraz bardziej zamyka się w sobie. Do czasu aż poznaje przystojnego miłośnika literatury, Bruno Dzikowski. Jak dalej potoczą się losy bohaterów? Przekonacie się sami.
Akcja książki osadzona jest w czasach, w których kobiety nie wiele miały do powiedzenia. Postacie w niej wymienione są fikcyjne, poza jedną panią, której faktycznie jako pierwszej udało się opublikować swoje dzieło. Mowa o Klementynie z Tańskich Hoffmanowa. Czytając książkę czułam wielki smutek na to w jaki sposób jest traktowana jako żona i jako kobieta Sara. Czułam również napięcie związane z tym co może zrobić Hipolit gdy dowie się o romansie swojej żony z Bruno. Byłam również ciekawa czy Sara zazna trochę szczęścia zarówno w miłości jak i czy uda się jej spełnić swoje marzenia.
Autorka posiada niezwykle lekkie pióro dzięki czemu przez książę płynie się. Zostały tutaj świetnie przedstawione realia świata, w którym rządzili tylko mężczyźni. Natomiast każda z postaci jest inna i wywołuje wiele emocji.
Jeśli lubicie powieści, które ukazują dawne czasy, to bardzo polecam ?Dom pełen tajemnic?.

????????????RECENZJA ????????????

Witajcie kochani ???? dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki wioletta_piasecka_autorka pt. ,,Dom pełen tajemnic".

Sara Leokadia Wolska od dziecka marzyła o pisaniu. Rodzice na początku nie sprzeciwiali się pasji swojego jedynego dziecka lecz z czasem coraz mocniej byli zaniepokojeni przyszłością córki. Bowiem według matki Sara powinna udzielać się w towarzystwie I zacząć szukać sobie odpowiedniego męża. Jednak dla kobiety pisanie było jedyną rzeczą, o której myślała. Żywiła nadzieję iż mimo tego że żyje w czasach gdzie kobieta nie ma żadnych przywilejów a tylko obowiązki uda jej się wydać książkę. W tym celu wraz z kuzynką wybrała się w podróż do Warszawy do wydawnictwa aby znaleźć wydawcę dla swojej książki. Niestety po kilku dniach otrzymała odpowiedź że ten nie zamierza wydać żadnej książki, która została napisana przez kobietę. Matka nie mogąc znieść ciągłego bujania w obłokach swojej jedynaczki postanawia wydać ją za mąż. Wybór pada na wdowca starszego od Sary o dwadzieścia dziewięć lat - Hipolita Teofila Reszko. Sara jest zrozpaczona i rozczarowana wyborem rodziców. Bowiem Hipolit okazuje się tyranem i dręczycielem, który wszystko zdobywa siłą.

Czy Sara porzuci nadzieję o pisaniu ? Czy w domu męża- tyrana czeka ją szczęście? Czy uda jej się spełnić marzenie o własnej książce?

Po raz kolejny wioletta_piasecka_autorka pokazuje nam jak świetna jest w tym co robi. Książka wciąga od pierwszych stron. Zabiera nas w świat konwenansów i pokazuje jak niewiele do powiedzenia miały kobiety w XIX w. Sara z racji tego że urodziła się kobietą nie miała możliwości spełnienia swoich marzeń, bowiem jako kobieta powinna siedzieć w domu, wychowywać dzieci i spełniać rozkazy męża. Postacią, którą totalnie się rozczarowałam w tej książce jest matka Sary. Jak można być tak podłym i nieczułym człowiekiem, dla którego bardziej liczy się opinia ludzka niż szczęście własnego dziecka? Aż chwilami miałam ochotę potrząsnąć tą kobietą żeby się opamiętała.

,(?) gdy tymczasem kobiety są takimi samymi ludźmi, a może nawet nie takimi samymi, ale lepszymi. Bardziej kochamy, bardziej czujemy, więc jestem przekonana, że i emocje lepiej przelewamy na papier?.

Ile można poświęcić dla dobrego imienia rodziny? Czy marzenia i pragnienie miłości warto spychać na dalszy plan?

Sara marzy o wydaniu własnej książki, pisanie jest dla niej ukojeniem i radością. Wydana za mąż za o wiele starszego od siebie magnata tylko w sztuce znajduje pocieszenie.

Pewnego dnia na jej drodze staje czarujący poeta - czy do serca młodej, choć brutalnie doświadczonej przez życie kobiety, w końcu zapuka miłość? Ile będzie musiała dla niej poświecić?

Powieść czyta się szybko, a zaskakujące zwroty akcji nie pozwoliły mi się od niej oderwać! Bardzo lubię zaczytywać się w książkach osadzonych w ówczesnych czasach, pokazują one konwenanse, które wyznaczały granice szczęściu i prawdzie.

Autorka w sposób płynny i ciekawy poprowadziła losy głównej bohaterki??.

Wioletta Piasecka zabiera nas do XIX wieku. Wiecie, że uwielbiam ten okres w literaturze, dlatego nie ukrywam, że byłam ogromnie ciekawa, jaką historię będzie mi dane poznać na kartach "Domu pełnego tajemnic". 

Historia jest na wskroś przesiąknięta smutkiem. Ogromnie przejmujemy się losem Sary. Kibicujemy jej w spełnieniu największego marzenia o wydaniu książki. W XIX wieku tylko twórczość wychodzącą spod ręki mężczyzn traktowano poważnie. Kobietom nie przystało takie zajęcie. Miały zajmować się sprawami domu. Czy kobieta w tamtych czasach nie miała prawa do marzeń? Przecież życie w stałym poświęceniu, wyrzeczeniu i robieniu dobrej miny do złej gry to nie życie.

Podobna sytuacja miała się, jeśli chodziło o miłość. Młodym kobietom zwykle rodzice narzucali mariaż. Tak właśnie stało się w przypadku Sary. Ona nie miała nic w tej kwestii do powiedzenia. A gdzie w tym wszystkim jej szczęście? 

Jak ja nie cierpię Hipolita! Co za podła kreatura! To jeden z tych bohaterów, których absolutnie w żaden sposób nie da się polubić. Te jego intrygi, manipulacje, podstępy, knucie, jak tylko uprzykrzyć życie żonie i innym. Gra pozorów pełną gębą. I stałe pragnienie zemsty na każdym, kto tylko nie wpisuje się w jego plany.

Z kolei bardzo polubiłam Martę służącą Sary. To wspaniała, wielce oddana, a do tego pełna życiowej mądrości kobieta. Z kolei kuzynka Marianna... z nią było różnie. W jednym momencie jej nie lubimy, ale za chwilę wydarza się coś, co karze nam zmienić o niej zdanie. I tak kilka razy. Była podatna na manipulacje, i dlatego w pewnym sensie to tłumaczy jej zachowanie. Jeśli zaś chodzi o Brunona, to zaskoczyła mnie jego postać. Autorka pokierowała jego osobą, w kierunku, jakiego się nie spodziewałam. Ale czy pozytywnym, czy nie, to już musicie sami sprawdzić.

"Dom pełen tajemnic" to pełna emocji powieść, w której spotkamy samotność, tęsknotę, niezrozumienie, rezygnację, ból, upokorzenie, strach, wyrzuty sumienia, tajemnice, pasję pisania i marzenia o spełnionej miłości. Polecam bardzo, nie będziecie zawiedzeni! 

Dom pełen tajemnic - Wioletta Piasecka

"Być kobietą to czasem ciężkie zadanie...

Spodobała mi się okładka tej książki,
bo odrazu wiedziałam czego mogę się spodziewać.
Mało kiedy akcja rozgrywa się wśród polskiej szlachty. Polubiłam ten gatunek literacki, jakim jest romans historyczny. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z tą tematyką. Tutaj możemy nie tylko przenieść się mentalnie w minione czasy, ale również dowiedzieć się nieco faktów z danego okresu historii.
Autorka przeniosła nas w czasy po "Chopinowskie" i słynne historyczne,czwartkowe obiady. XVIII wiek. Nie był on łaskawy dla twórczych i hardych kobiet. Mężczyzna mógł wszystko(jak praktycznie zawsze), a kobieta? Ona na ogół była uprzedmiotowywana,to było tylko narzędzie, aby rodzić i wychowywać dzieci. Nic poza tym - tyle i aż tyle.
Mało która dziewczyna miała też możliwość poślubić miłość swojego życia. Najczęściej małżeństwa były aranżowane i trzeba było udawać,pokazać, że jest się szczęśliwym i spełnionym w tym związku.
" Taka kolej rzeczy, moja droga. Życie to nie tylko przyjemności, to przede wszystkim poświęcenie, na które my, kobiety, musimy być gotowe. "

Bardzo szybko przeczytałam tę książkę i jak prawie zawsze towarzyszyła mi w tym tylko noc. Targało mną przy tym multum emocji; od szoku po radość, a nawet wybuchy śmiechu, coś wręcz na styl hieny.
Książka ta będzie idealną propozycją już dla osób od 15 roku życia.
Postać Księżnej Sary może być motywacją, szczególnie dla pisarek. Nie należy się poddawać, bo tylko cierpliwość i czas pomoże w spełnieniu marzeń.
Ciągła walka o to, aby robić inne rzeczy, bez względu na płeć.

" [...] Dodam jeszcze, że przykro mi, bo traktuje pan nas, kobiety, jako rzecz podrzędną w stosunku do mężczyzn, gdy tymczasem kobiety są takimi samymi ludźmi, a może nawet nie takimi samymi, lepszymi. Bardziej kochamy, bardziej czujemy, więc jestem przekonana, że i emocję lepiej przelewamy na papier. "
Nie należy się zrażać i trzeba dalej próbować.
Po raz kolejny mamy tu do czynienia z najgorszym typem człowieka.
Bogaty hipokryta, a przy tym chamski i agresywny.
Manipulator,umiejący posługiwać się miłymi słówkami oraz posuwać się do przekupstwa.
Co to za człowiek, który niszczy komuś życie, a sam przy tym udaje niemal Świętego?
Naprawdę, tego chyba nigdy nie będę potrafiła zrozumieć.

" <<Pani pisanina to grafomania, nigdy nie dorówna pani językiem i stylem mężczyznom. Radzę zająć się tym, do czego kobiety są stworzone>> "

Lektura tej książki jest lekka i przyjemna w odbiorze, mimo przedstawionej brutalnej osobowości księcia. Jak dla mnie jedynym minusem tej opowieści jest tylko to, że tak szybko się ona zakończyła. Tak na mój gust autorka mogła nieco bardziej rozbudować / przedłużyć ostatni dział tej książki.
Wszystko po to, aby zostało podkreślone szczęście głównej bohaterki.
Chętnie przeczytam inne powieści spod pióra Pani Piaseckiej.
Moja ocena 9/10

"Życie kobiety to los pełen wyrzeczeń, poświęceń i tajemnic pod przykrywką miłego uśmiechu."
Ciepły blask świecy rozjaśnia skupioną twarz młodej dziewczyny, gdy w zamyśleniu przelewa swoje myśli na papier.
Pisanie jest największą pasją Sary, sprawiając, że "Czuję się wolna, przenoszę się do wymyślonego świata i zapominam o smutkach, o zmartwieniach, o nieudanym życiu. Nie pamiętam złych rzeczy. Dopiero kiedy odkładam pióro i wstaje od biurka, przypominam sobie, gdzie jestem, co się wydarzyło i ból znów zaczyna kąsić moją duszę.".
Noc jest jej sprzymierzeńcem, pozwalając, choć na chwilę po prostu być sobą. Zaaranżowane małżeństwo sprawia, że każdego dnia niebezpiecznie zbliża się do krawędzi. Do granic, których lepiej nie przekraczać. Pozbawiona wsparcia, uwięziona w złotej klatce; w domu pełnym tajemnic.
Czy odważy się zawalczyć o szczęście? Czy spełni największe marzenie o byciu powieściopisarką?
Wioletta Piasecka zabiera nas w czasy, gdzie wartość człowieka określa status społeczny, a życiową aspiracją kobiet miała być wyłącznie rola pokornej żony, troskliwej matki i pracowitej gospodyni. Gdzie panienki po osiągnięciu pewnego wieku zmuszone są wyjść za mąż, a wybór małżonka zależny jest w głównej mierze od pochodzenia i majątku, a nie miłości. I chociaż po ślubie pozycja panny ulegała poprawie, to los już niekoniecznie, gdyż często były zależne od męża i jego humorów.
Autorka umiejętnie i z wyczuciem oddaje klimat tamtych czasów, obraz społeczeństwa i ludzkiej mentalności. Zwracając szczególną uwagę na trudności kobiet, nie tylko w małżeństwie, a przede wszystkim chcącym zaistnieć w literackim świecie, zarezerwowanym tylko dla mężczyzn.
To piękna, pełna wzruszeń, bolesnych doświadczeń opowieść o zakazanej miłości, potrzebie bliskości i pogoni za marzeniami.
Czyta się jednym tchem.
Mnie oczarowała.