Dom pod szczęśliwą gwiazdą

Po raz pierwszy z twórczością pani Ewy spotkałam się przy wznowieniu książki "Carpe Diem", i już wtedy byłam zauroczona piórem autorki. Nie spodziewałam się jednak, że "Dom pod szczęśliwą gwiazdą" tak mocno mnie poruszy i emocjonalnie przeczołga. Dawno już tak nie płakałam przy lekturze. Niech Was, tak jak mnie, nie zwiedzie piękna okładka, to nie jest słodka bajeczka, to opowieść o prawdziwym życiu, do bólu autentyczna, szczera, pokazująca jak łatwo jest urządzić drugiemu człowiekowi piekło na ziemi.
Nie będę ponownie opisywać fabuły, bo sam wydawca już wiele zdradza i nie chciałabym przez przypadek czegoś Wam zdradzić. Zaznaczę, tylko żebyście do lektury usiedli z zapasem chusteczek, bo poznając historię małego Edzia, nie będziecie w stanie zachować suchych oczów.

"Dom pod szczęśliwą gwiazdą" to historia, która wywołuje ogromne, a zarazem skrajne emocje, od radości i wzruszenia przez współczucie po ogromną złość na los i niesprawiedliwość tego świata. Szczególnie jeśli spojrzy się na tę sprawiedliwość przez pryzmat małego zaniedbanego chłopca, którego jedynym przewinieniem było to, że przyszedł na świat w nieodpowiedniej rodzinie. Pojawia się tysiące pytań o instytucje, które powinny zapewnić dziecku bezpieczeństwo... a potem tylko słychać o kolejnych dramatach.
Pani Ewa nie boi się pisać o trudnych sprawach takich jak choroba, przemoc wobec słabszego, alkoholizm czy bieda, nie osładza tych spraw, nie sprawia, że wydają się one błahe i marginalne.
Jest to równocześnie opowieść o nadziei i o tym, że nic w naszym życiu nic nie dzieje się bez przyczyny, o dobru które w sobie nosimy. Autorka pięknie pisze o wspomnieniach i skrywanej tęsknocie za utraconą miłością, o wybaczeniu i pojednaniu.

Książkę przeczytałam dosłownie w jeden dzień, losy bohaterów są niezwykle wciągające i zaskakujące, choć sama akcja powieści płynie dość wolno.
Bohaterowie są bardzo autentyczni, Każdy z nich wnosi wiele do tej historii, nikt tu nie jest zbędny.
Barwny język nadaje całości lekkości i wyrazistości. Wszystkie wątki łączą się piękną i poruszającą całość.
Autorce gratuluję z całego serca stworzenia przepięknej, głębokiej i zmuszającej do refleksji powieści. Z całego serca życzę, by ta historia trafiła do jak najszerszego grona czytelników, a ja z wielką niecierpliwością czekam na kolejne historie.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To jedna z najbardziej poruszających historii, jakie ostatnio poznałam. Jeśli i Wy szukacie poruszającej i emocjonującej lektury, to "Dom pod szczęśliwą gwiazdą" będzie idealnym wyborem.

Czym dla Was jest dom? Dla mnie to nie budynek i meble lecz osoby, w którym w nim mieszkają. To miejsce, do którego wraca się po wakacjach, po ciężkim dniu pracy. Dom to dla mnie miejsce gdzie czuję się bezpieczna. Czy to samo można powiedzieć o Edku? Chłopcu z ?Dom pod szczęśliwą gwiazdą??
?Pod szczęśliwą gwiazdą? to książka przepełniona emocjami i bólem. Bo zawsze tam gdzie krzywdzone jest dziecko jest wiele emocji. Edzio to chłopiec, którego matka ma problem z alkoholem i narkotykami. Co chwilę w ich domu pojawią się nowi ?wujkowie?. Jak w takich warunkach ma wychowywać się dziecko? Na szczęście chłopiec miał kochającą babcię, która zajmowała się nim. Ale babcia nie zmarła, a po jej śmierci chłopiec może wrócić do swojej patologicznej matki.
Lenka to koleżanka Edzia. Często bawili się i cała rodzina bardzo polubiła chłopca. Dlatego też państwo Betlińscy postanowili go adoptować. Babcia Lenki ma pewne tajemnice, które wychodzą na jaw wraz z pojawieniem się Janka. Kim jest mężczyzna? Czy Edzio znajdzie w końcu spokój? Przekonacie się sami.
?Dom pod szczęśliwą gwiazdą? jest moim patronatem. Bardzo cieszę z tego, ponieważ książka jest rewelacyjna. Uwielbiam historie, które poruszają trudne tematy. Problemy ludzi, których można spotkać blisko nas. Historie, które wzruszą, wstrząsają, wywołają złość, ale również dają nadzieję na lepsze jutro. A jeśli jeszcze do tego dodać tajemnice z przeszłości, to książka staje się dla mnie idealna.
Bardzo lubię również styl pani Ewy Formell. Pomimo trudnej lektury, czyta się ją bardzo szybko. Rozbudowane, przemyślane zdania. Dialogi i opisy sytuacji w jakiej znalazł się Edzio sprawiają, że czytelnik jest ciekawy jak zakończy się ta historia. Bardzo polecam!

?Dom pod szczęśliwą gwiazdą? to pełna wzruszeń i nadziei historia chłopca, który otrzymał więcej miłości u obcych ludzi, niż od własnej matki.
Ewelina i Piotr Betlińscy tworzą szczęśliwą rodzinę. Ich córka Lena zaprzyjaźnia się z Edziem. Z czasem okazuje się, że chłopiec pochodzi z patologicznej rodziny, gdzie przemoc i alkohol są na porządku dziennym. Edzio często gości w domu Betlińskich, którzy z czasem chcą go adoptować. Nie mogą dłużej znieść cierpienia chłopca.
Drugim wątkiem książki jest historia Haliny, matki Eweliny i Jerzego, który pojawia się ponownie w życiu starszej pani.
Ta książka udowadnia jak życie potrafi być skomplikowane i niesprawiedliwe. Nie mogę zrozumieć jak rodzice mogą zgotować swoim dzieciom prawdziwe piekło.
Edzio to mały chłopiec, który wiele w życiu przeszedł i pomimo życia w patologicznej rodzinie jest niezwykle rezolutny i mądry.
Ta książka pokazuje, że są na tym świecie dobrzy ludzie, którzy nie potrafią przejść obojętnie wobec cierpienia drugiego człowieka.
Książka jest pełna wzruszeń i nieraz podczas lektury zakręci się nam łezka w oku, ale jest to również historia, która niesie nadzieję i wiarę.

Rzadko mi się zdarza sięgać po książkę, którą dopiero co dostarczył mi listonosz lub kurier. Kilka dni temu listonosz przyniósł mi najnowszą książkę Pani Ewy Formelli "Dom pod szczęśliwą gwiazdą" i tak jakoś wyszło, że od razu zaczęłam ją czytać. Książka tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w niespełna trzy godziny. A to już o czymś świadczy.

Dlaczego tak jest, że ci, którzy chcieliby mieć dziecko, nie mogą, a ci, którzy mają, o nie dbają?

"... są chwile, o których człowiek czasami chciałby zapomnieć. Zamknąć pewną kartę swojego życia i otworzyć nową".

Ewelina i Piotr Betlińscy wychowują córkę Lenę. Częstym gościem w ich domu staje się Edzio rówieśnik Leny. Dopóki żyła babcia Edka to ona sprawowała nad nim pieczę. Po jej śmierci chłopiec trafił do swojej matki, która nie licząc tego, że go urodziła, to tak naprawdę z macierzyństwem ma niewiele wspólnego. Uzależniona kobieta prowadzi rozrywkowy tryb życia, a przez jej dom przewijają się tabuny mężczyzn. Gdzie w tym wszystkim jest miejsce dla kilkuletniego chłopca?

"... jak bardzo życie jest niesprawiedliwe, że pozwala takim małym dzieciom doświadczać w tak krótkim czasie tyle smutku i strat".

Edek bardzo dobrze czuje się w rodzinie Betlińskich, nawet babcia Lenki Halina go lubi. Ewelina i Piotr postanawiają zaadoptować chłopca. Na horyzoncie pojawia się Jan, dawna miłość Halinki i teraz dopiero robi się ciekawie. Okazuje się, że ten starszy pan, który już nie miał nadziei na miłość, dostanie w pakiecie coś jeszcze.

Czytałam tę książkę i moje serce rozpadało się na milion kawałków. To jest po prostu niepojęte, czego w swoim krótkim życiu musiał doświadczyć Edek. Ta historia jest do bólu prawdziwa. Takie rzeczy dzieją się wokół nas. Nawet jeżeli nie znamy takich historii osobiście, to wystarczy włączyć radio lub telewizor. Co tam dziecko, ważne, żeby co miesiąc zasiłki na konto wpływały. Jest wtedy za co pić, palić i urzędować. Patologia była, jest i będzie, a te wszystkie zasiłki tylko ją pogłębiają. Nie każdy nadaje się na rodzica. Posiadanie dziecka, to nie kaprys. To decyzja na całe życie. Tutaj nie ma możliwości złożenia reklamacji i oddania dziecka niczym popsutego towaru.
Pani Ewa pięknie pisze o tym, że prawdziwa miłość nie ma daty ważności. Są sytuacje, w których warto wybaczyć i dać drugą szansę. Po burzy zawsze wychodzi słońce. Trzeba mieć nadzieję, że do każdego uśmiechnie się wreszcie los.

Polecam!