Dom w Riverton (twarda)

Kate Morton ma niesamowity dar snucia opowieści o ludzkich zawiłych losach, nieoczekiwanych następstwach zachowań bohaterów i oczywiście czyni to w cudownym stylu, tchnącym nutką tajemniczości i melancholii ? Już się rozmarzyłam ?
Ludzie często skrywają przez wiele lat tajemnice, które chętnie by opowiedzieli, ale zawsze coś ich przed tym wstrzymuje. Żyją w teraźniejszości, ale nasączeni przeszłością, która jak zadra uwiera i nie chce się wydostać na zewnątrz. Podobnie bohaterowie najnowszej powieści Kate Morton Dom w Riverton są nasiąknięci tajemniczością i nutą intrygującej przeszłości. Grace Reeves była służącą w posiadłości Riverton, zżyła się z jej mieszkańcami, zwłaszcza siostrami Hannah i Emmeline. I nieoczekiwanie była świadkiem przykrego zdarzenia, która odbiło piętno na historii rezydencji i jej mieszkańców, ale też położyło kres siostrzanej miłości. Te traumatyczne wydarzenie było zarzewiem skandalu, który przez lata niósł się szerokim echem.
Przenosimy się w lata dziewięćdziesiąte XX stulecia, młoda reżyserka składa propozycję Grace. Planuje nakręcić film o wydarzeniach sprzed ponad siedemdziesięciu lat, chce opowiedzieć historię Riverton i tragicznych wydarzeń, które się odbiły na jego sławie. A Grace, jako jedyna żyjąca mieszkanka słynnej posiadłości, musi się przenieść pamięcią w przeszłość i odkryć rąbek tajemnicy ? Czy staruszka zgodzi się na tę propozycję? A może prawda jest zbyt bolesna i nie na jej siły? Czy trauma jej nie zabije? A strach, czy nie zawładnie jej sumieniem?
Autorka znakomicie przeplata wydarzenia sprzed wielu lat chwilami obecnymi, splata te dwie płaszczyzny czasowe tak, że każda z nich ma decydujący głos, może się wypowiedzieć śmiało. Wracamy do wspomnień i przeżyć sprzed lat, ubieramy się w szaty bohaterów i żyjemy ich życiem. Nie było to łatwe i przyjemne, ale czegoś nas nauczyło, dało nam lekcję życia. O czym jest ta powieść? O miłości, również tej trudnej i niespełnionej, o zdradzie i bólu, o samotności i opuszczeniu. O życiowych traumatycznych tragediach, które odcisnęły piętno na życiu bohaterów. A wszystko dzieje się w owiniętej mgłą scenerii, w mrocznych klimatach ówczesnych realiów. Przenikliwa i surowa atmosfera przenika każdą jedną stronicę tej powieści, z każdą stroną ta atmosfera się zagęszcza. Przez tę historię płynie się spokojnym nurtem, ze stoickim spokojem i subtelną ciekawością.
Dom w Riverton to wzruszająca opowieść, spokojna i pełna emocji. Ale muszę przyznać, że liczyłam na większe wrażenia, bywały chwile, gdzie wiało nudą. Trzeba wiele cierpliwości, aby spokojnie przetrwać dość rozciągnięty w czasie początek lektury, ciekawe i intrygujące sytuacje pojawią się później. Autorka słynie ze rozbudowanych opisów scenerii, opisuje dokładnie tło obyczajowe i społeczne. I ten, kto zna pióro Morton nie powinien być zaskoczony.
Polecam tę powieść, tam gdzie jest tajemnica i powolne odkrywanie prawdy, tam zawsze są emocje i przeżycia. Czy są one wzniesione na wyżyny? To już zależy od was i waszego odbioru tej historii ...

Dom w Riverton pozostaje niemym świadkiem tajemnic skrywanych przez jego mieszkańców. To tu doszło do tragedii, samobójstwa młodego, choć już znanego poety i weterana pierwszej wojny światowej, która po wielu latach fascynuje na tyle, by zdecydowano się nakręcić o niej film. Jak bardzo jednak oficjalna wersja odbiega od rzeczywistości i czy ktoś zna prawdę o dawnych wydarzeniach?

Autorka przenosi nas do niespokojnych czasów początku XX wieku za sprawą wspomnień Grace, lojalnej służącej związanej wówczas z rodziną Hartfordów. I czyni to we właściwym sobie ciepłym, przyjemnym stylu przeplatając teraźniejszość z przeszłością, a pozornie nieistotne wątki z życia Grace łącząc z losami innych mieszkańców Riverton Manor. Ujmuje spojrzenie na skomplikowane relacje pomiędzy siostrami Hartford, prowadzące do sytuacji patowej, w której szczęście jednej z nich pozbawi go drugiej.

Barwnie, ale też niesamowicie realistycznie kreśli Autorka ówczesny klimat przed i powojennej Anglii, relacje damsko-męskie, zachowania warunkowane konwenansami i ewoluującą na naszych oczach moralnością, ale przede wszystkim różnorodnych charakterologicznie bohaterów. Ich działania czasem budzą współczucie, momentami irytują, ale uderza ich wiarygodność. Podobnie jak podział mieszkańców rezydencji na państwo i służbę, z których każdy zna swoje miejsce.

Ta historia tchnie melancholią, a miłość, zazdrość i drobne niedopowiedzenia, które niczym efekt motyla wzbudzają falę nie do powstrzymania świadczą o nieprzewidywalności człowieka i przekorności losu. Ta powieść to dużo więcej niż wyjaśnienie skrywanej przez dziesięciolecia tajemnicy i dużo więcej niż czerpanie z historii tamtego okresu. To przede wszystkim emocje, bez których nie sposób płynąć przez losy bohaterów. I za to uwielbiam pióro Kate Morton. Cieszy, że już w październiku do serii butikowej dołączy kolejna jej książka ?Powrót do domu?.

?Dom w Riverton? to debiutancka powieść australijskiej pisarki Kate Morton. Jest ona autorką kilku powieści, znanym też polskim czytelnikom, m.in.: ?Zapomnianego ogrodu?, czy Strażnika tajemnic?".
Historię tytułowego domu poznajemy z perspektywy prawie stuletniej Grace Bradley, przez wiele lat służącej arystokratycznej rodziny Hartford. Latem 1924 r. w tej posiadłości doszło do tragedii. Młody poeta, Robbie Hunter, w tajemniczych okolicznościach stracił życie. Wszystko wskazuje na to, że popełnił samobójstwo. Świadkami tego wydarzenia były dwie siostry Hartford - Hannah i Emmeline, ale żadna z nich nie chce mówić o tym, co się wtedy stało. Grace również była obserwatorem tych dramatycznych wydarzeń, ale przez wiele lat skrywała głęboko, gdzieś w zakamarkach pamięci, tę wiedzę. Udawało się jej to do czasu, gdy dostała list od pewnej młodej reżyserki, która postanowiła nakręcić film o związku poety z siostrami Hartford i jego samobójczej śmierci. Prosi więc Grace, jedynego żyjącą świadka wydarzeń w Riverton, o pomoc w opracowywaniu wszelkich szczegółów. Grace po kilkudziesięciu latach nieobecności odwiedza ponownie rezydencję, co wywołuje w niej bardzo silne emocje. Zaczyna snuć opowieść o swojej młodości, początkach pracy i życiu wszystkich mieszkańców Riverton. Opisuje swoją fascynację rodzeństwem Hartford a zwłaszcza starszą siostrą - Hannah; pierwszą wojnę światową wraz z jej tragicznymi następstwami, wreszcie lata tuż powojenne, gdy między siostrami - Hannah i Emmeline wybucha długo tłumiona rywalizacja. Czy w końcu powie jednak prawdę o tym, co stało się w 1924 roku ?
?Dom w Riverton? to opowieść o duchach przeszłości. Niezmiernie intrygowało mnie, co zaszło między Hunterem a siostrami Hartford i nie zawiodłam się. Pisarka za pomocą wspomnień Grace, powoli odkrywa przeszłość, ale nie zdradza niczego przed czasem, konsekwentnie prowadząc przemyślaną fabułę, precyzyjnie dopracowaną w każdym szczególe. Do samego końca, do ostatniej strony czekałam na wyjaśnienie tragicznych wydarzeń z 1924 roku, a było ono i zaskakujące, i dramatyczne. Urzekła mnie taka kompozycja powieści.
Największą zaletą książki jest dokładnie odtworzone tło historyczno-obyczajowe Anglii w burzliwym wieku dwudziestym. Obserwujemy koniec pewnego świata, wyraźnego podziału społecznego wywołanego wybuchem pierwszej wojny światowej, potem i drugiej oraz ich konsekwencje. Narratorka zabiera nas w ciekawą podróż w czasie, w której poznajemy arystokratyczny system wartości, zasady panujące w tzw. wyższych sferach, uczestniczymy w balach, przyjęciach, przyglądamy się pięknym toaletom pań, ich wymyślnym fryzurom, poznajemy ścisłą hierarchię społeczną. Przenosimy się także w czasy, kiedy to w Anglii zaczęły się rodzić buntownicze idee obok tradycji. a kobiety zaczynały same decydować o swym życiu, wyzwalając się spod dominacji mężczyzn. Właśnie ta szczegółowość opisów, dbałość o detale i wierne odwzorowanie realiów XX wieku sprawiają,że dałam się wciągnąć w lekturę tej powieści i miałam poczucie "bycia" razem z Grace, Hannah i Emmeline, bo postacie wykreowane przez Morton są wyraziste i przemyślane. Zapadają w pamięć, budzą niepokój albo sympatię, zwłaszcza sama Grace, bo jest głównie obserwatorką, tłem dla ważniejszych wydarzeń, a jednocześnie narratorką, która w przejrzysty sposób relacjonuje wydarzenia. Bardzo podobał mi się pomysł na rolę, jaką odegrała podczas lektury, stała się bowiem ?wspólniczką? Hannah, dokonując wyboru i zamykając sobie pewną drogę życiową. Styl autorki również mi się podobał ? jest barwny, charakterystyczny. Przedstawia wszystko niemal jak ujęciach filmowych.
?Dom w Riverton? to wielowątkowa powieść, z intrygującą historią o tajemnicach z przeszłości, tragicznej miłości i dokonywanych wyborach. Wiele tutaj emocji, samotności, zazdrości, źle ulokowanych uczuć, konfliktów, popełnionych błędów, niezrozumienia. Książka długa, z niespieszną, jakby senną narracją, szczegółowymi opisami czasów, które już przecież minęły i nie wrócą. Powieść polecam osobom lubiącym ciekawe historie rodzinne, tajemnice, sekrety i spokojną, nieszybką narrację.

"Dom w Riverton" to najnowsza powieść Kate Morton. Początkowo akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, jednak później nabrała tempa. Poznałam ciekawą bohaterkę Grace Bradley, która jest już u schyłku swojego życia. Ma ponad dziewięćdziesiąt lat. Kiedyś była służącą w Riverton. Poznała wiele tajemnic pewnej arystokratycznej rodziny. Czy po ponad siedemdziesięciu latach prawda ujrzy światło dzienne? Co się stało między siostrami Hart­ford: Hannah i Emmeline? Dlaczego młody poeta Robbie Hunter popełnił samobójstwo? Co się wydarzyło nad jeziorem w czasie przyjęcia?
Akcja toczy się dwutorowo. Poznajemy historie, które działy się w 1924 roku i w 1999. Książka składa się z czterech części.
Jeżeli lubicie poznawać tajemnice sprzed lat, to dobrze trafiliście. Przebrnijcie przez początek, bo dalej jest znacznie lepsza i bardziej wciągająca historia. Dosłownie nie będziecie się mogli od niej oderwać, nim nie poznacie prawdy. Końcówka książki wywołała u mnie totalny szok. Nie mogłam powstrzymać łez. Czy wszystko mogło się potoczyć inaczej? Lubię historie, które wywołują skrajne emocje. Nie żałuję, że przeczytałam książkę "Dom w Riverton" Kate Morton. To dobra obyczajówka. Jednak nie nastawiajcie się na to, że szybko ją przeczytacie. Początek jest nudny i wielu z was będzie miało ochotę ją odstawić na półkę. Mimo wszystko nie poddawajcie się, bo warto poznać zakończenie całej historii.