Domino

?DOMINO? to kontynuacja losów bohaterów opisanych w ?Dżokerze?. To tutaj bohaterowie zaczynali nowe życie, w szybko rozwijającej się Gdyni. Druga część zaczyna się w przededniu II Wojny Światowej, gdzie Konstanty Kotowski wyrusza na front, aby bronić swojego miasta przed Niemcami. Bohater, do tej pory zajmował się zarówno przemytem, ale również gościną wczasowiczów w pensjonacie. Obok Konstantego, narratorem jest również Łucja Wilczyńska. W korespondencji ze swoim dawnym adoratorem Adamem oraz z mężem Krzysztofem kreśli obraz życia w Gdyni. Autorka listów opisuje zarówno obecny jej trud życia codziennego, ale również nawiązuje do czasów przedwojennych. Żałuje, że dzieci jej, tak jak ona sama, nie mają możliwości znać innej, lepszej, dawnej Gdyni. Bo tak niewiele się zmieniło, a jednak wszystko uległo zmianie. Dzieci jej, nie znając innego ustroju, podążają równymi drogami w celu odnalezienia swojego miejsca. Z czym nie zawsze zgadza się ich matka.

Autor głównym bohaterem swojej powieści uczynił miasto. W pierwszej części, dynamicznie rozwijające się, kwitnące, aż do momentu, gdy w pełni rozkwitu dochodzi do ataki na nie. Wybucha wojna. Ludzie przybywają i odchodzą. A Gdynia nieustannie trwa. Autor w piękny, interesujący sposób przedstawił obraz miasta, zarówno pięknego, rozwijającego się, jak i zrujnowanego i zniszczonego przez wydarzenia II Wojny Światowej. Opisy bombardowanych portów, domów i ulic nie dają o sobie zapomnieć. To lekcja historii w mistrzowskim wydaniu. Losy miasta jak i ludzi w nim mieszkających opisane są również w nie mniej ciężkich, komunistycznych czasach. To wtedy mimo ciasnoty, szarości i zniszczeń i walki o byt, miasto się nie poddało.

Autor kolejny już raz w sprawny sposób wplata losy ludzkie w miasto. Wydarzenia pełne dramatu,bólu okraszone są miłością, dla której znalazło się odrobina miejsca. Dzięki czemu opisane wydarzenia stają się bardzo realne, jak gdyby miały miejsce naprawdę.

?Domino? to przepełniona emocjami opowieść o ludziach, która wzrusza, ale też bawi. Niewątpliwie pozostaje w czytelniku na dłużej.

Michał Piedziewicz w książce pod tytułem "Domino" ukazuje kwintesencję przełomu lat 30-tych i 40-tych XX wieku. Jest to opowieść o pokoleniu, któremu wojnę wypowiedziała historia. Jest to opowieść o najtrudniejszych wyborach, niezwykłej woli przetrwania oraz niespodziankach, jakie sprawia nam miłość. Jest to przewrotna historia dziejąca się w Gdyni w sierpniu 1939 roku. Na front wyrusza Konstanty Kotkowski, poważna figura lokalnego półświatka, osoba, po której nikt nie spodziewałby się takiego czynu. Jest to początek wielkich zmian jakie czekają nie tylko w żuciu jego rodziny i przyjaciół, ale także w dziejach ich miasta, na które spoglądali z nadzieją od samego początku jego powstania i rozkwitu.
Książka według mnie jest warta przeczytania, ze względu na swoją formę. Książka podzielona jest na 7 części. Ciekawie zamknięta akcja, bardzo przystępny język, przyjemnie się ją czyta. Całość zdecydowanie na duży plus.
Opowieść obdarzona historycznymi fotografiami, które pięknie wpasowują się w całą historię. Według mnie książka przeznaczona jest dla mężczyzn i kobiet w wieku 20-70, choć byłabym bardziej skłonna polecić ją kobietom.
Autor bawi się narracją powieści, dzięki czemu daje się poznać kilka punktów widzenia. Michał Piedziewicz fantastycznie wczuwa się w życie codzienne bohaterów, dzięki temu cała książka nabiera zupełnie innego wymiaru. "Domino" to pasjonująca, szczera i podbarwiona ironicznym humorem opowieść o trudach i moralnych dylematach ludzi żyjących podczas drugiej wojny światowej, oraz w latach powojennych, łączy w sobie opowieść o miłości i śmierci rozgrywające się w dopiero co rozwijającej się Gdyni.
Wielkość liter jest odpowiednia, nie sprawia, że człowiek chce przestać czytać. 360 stron książki, pozwala na rozkoszowanie się historią bez cienia nudy lub zniecierpliwienia. Akcja jest wartka, zmiana narratorów w trakcie powieści jest bardzo dobrym posunięciem.
Okładka projektu Zuzanny Malinowskiej stanowi całość i poprzednią książką tego autora. Zachowana w przyjemnych kolorach przyzywających na myśl morze i piasek (co z resztą słuszne, gdyż akcja dzieje się w Gdyni).
Moja ocena 8/10
Polecamy, zespół ...

To książka, której fabuła toczy się na niezliczonej ilości płaszczyzn. Z jednej strony mamy wojnę, po której do Polski z wielkim rozmachem wkracza znienawidzony już od początku komunizm. Z drugiej jednak mamy zupełnie zwykłe problemy i wielką miłość, dla których historia jest jedynie tłem. To portret młodych ludzi, którym przyszło żyć w czasach niezwykle trudnych, w których musieli zachować swoje prawdziwe ja. Polecam!

Najnowsza książka Michała Piedziewicza pt.,,Domino" to kontynuacja losów bohaterów poznanych w ,,Dżokerze", którzy próbowali ułożyć sobie życie w szybko rozwijającej się Gdyni.

Konstanty Kotkowski zajmujący się przemytem przez granicę, właściciel pensjonatu Majami, poważany w gdyńskim półświatku niespodziewanie dla otoczenia zgłasza się na ochotnika do wojska i walczy w kampanii wrześniowej 1939 roku broniąc wybrzeża przed Niemcami.
Łucja Wilczyńska otrzymuje list od swojego dawnego adoratora Adama Grabskiego, który tuż przed wybuchem II wojny światowej wyjechał do Londynu. Pisze też listy do męża Krzysztofa, w których opisuje życie swoje i dzieci.

Wydarzenia z okresu II wojny światowej przeplatają się z tymi z lat powojennych i siedemdziesiątych XX wieku w Gdyni i jej okolicach. Narracja prowadzona jest zmiennie przez Kostka, Łucję i jej córkę Anusię, a pod koniec powieści głos zabiera także Adam. Autor doskonale zaprezentował zmieniające się na przestrzeni wydarzeń historycznych życie codzienne w Gdyni. Łucja nieustannie porównuje czasy przedwojenne z komunistycznymi i z jej punktu widzenia kiedyś było lepiej. ,,Kraj niby ten sam, ludzie pozornie nie inni, wielu przedwojennych, więc aż nie sposób pojąć, jak to się wszystko mogło tak bardzo na złe zmienić!" Jej dzieci nie mają już wyboru, nie mają ,,lepszych" wspomnień, muszą dostosować się do realizmu socjalistycznego życia i robią to w różny sposób. Anusia zapisuje się do partii i z tego powodu często dochodzi do kłótni z matką, Franciszek po wojsku idzie do zakonu, a Antoni wybiera jeszcze inną drogę...

Można powiedzieć, że Michał Piedziewicz jednym z bohaterów uczynił miasto-Gdynię. Najpierw ludzie przybywający na wybrzeże z różnych stron Polski wybudowali Gdynię wydzierając ją morzu kawałek po kawałku. Po latach szybkiego rozwoju i rozkwitu wybuchła II wojna światowa. Z takim zapałem budowany port w Gdyni został zbombardowany. Okręty Gryf i Wicher poszły na dno, a polska flota wojenna właściwie przestała istnieć. Port zmieniono pod okupacją niemiecką w bazę Kriegsmarine, a później przeczesywali go Sowieci... Autor interesująco też opisał obronę polskiego wybrzeża: Hel, Puck, Kolonię Chwaszczyńską, Krykulec, Witomin i inne miejsca.

W trudnych czasach znalazło się też miejsce na miłość i ulotne chwile szczęścia. Urzekł mnie szczególnie moment, gdy Kostek tańczył z Dzidzią bez muzyki nucąc przebój Ordonki ,,Pierwszy znak, gdy serce drgnie. Ledwo drgnie, a już się wie, że to ten właśnie ten, tylko ten." Dzięki temu, że autor tak umiejętnie stworzył klimat dawnych lat przez krótką chwilę poczułam się jakbym była w pokoju z bohaterami i cicho nuciła piosenkę do ucha ukochanego.

Wojna boleśnie odcisnęła swoje piętno na rodzinie Wilczyńskich i Kotkowskich. Nie wszystkim udało się przetrwać, a komunistyczne lata powojenne wcale nie były lepsze. Walka o zapewnienie bytu, ciasnota w malutkich mieszkaniach, nacjonalizacja, kartki żywnościowe, procesy sądowe, bicie, wywózki i więzienia. Obie rodziny starały się trzymać razem, pomagać sobie tak jak przed wojną.

,,Domino" to interesująca, emocjonująca i szczera opowieść o ludziach, którzy przeżyli piekło II wojny światowej, a później żyli w piekiełku Polski Ludowej. Humor zabarwiony ironią szczególnie w wykonaniu Łucji, dramatyczne losy bohaterów, moralne dylematy, miłość i śmierć na tle niezwykłej historii Gdyni.

Jak najbardziej polecam!