Done and Dusted

Powrót do domu może nieść jakże przyjemne ukojenie, gdy całe życie niemal wali się nam na głowę. To wśród rodziny, w dobrze nam znanym i bezpiecznym miejscu, można odnaleźć spokój i przewietrzyć głowę od uporczywych myśli. A czasem można znaleźć w takim powrocie o wiele więcej, niż się początkowo zakładało.

Clementine od zawsze kochała jeździć konno i w ten sposób zaczęła zarabiać na życie, będąc najlepszą w swojej dziedzinie. Jej plan na dorosłość obejmował ucieczkę z rodzinnego miasta i jej się to udało. Ukończyła studia, miała chłopaka, odnosiła sukcesy. I gdy nagle wszystko się posypało zdecydowała się na powrót do domu, do ukochanego taty i starszych braci, na których zawsze mogła liczyć. Sama nie wie, w jakim kierunku podążać, ale ma nadzieję, że pobyt na ranczo wskaże jej dalszą drogę.

Luke to kowboj bad boy, o którym wiele się mówi w Meadowlark. Kochany przez kobiety nigdy nie chciał im odmawiać wspólnych chwil, od czasu do czasu brał udział w bójkach i zdarzało się, że lądował za kratkami. Jednak w rodzinie Ryderów znalazł oparcie i zrozumienie w najtrudniejszym okresie swojego nastoletniego życia, a najstarszy brat Emmy, Gus, jest jego najlepszym przyjacielem. Mówią, że ludzie się zmieniają i może coś w tym jest, bowiem Luke niewiele przypomina tego chłopaka, którego zapamiętała Clementine, gdy zdecydowała się na wyjazd z rodzinnego miasta.

Done and Dusted zabiera nas na ranczo Rebel Hair i do urokliwego, małego miasteczka Meadowlark ? do świata, który choć dość przewidywalny, zapewnia swoisty komfort, którego nie chce się opuszczać. Już dawno nie czytałam książki w takim klimacie i jak się okazuje bardzo mi była potrzebna, bo z tą propozycją spędziłam znakomity czas. Główni bohaterowie stąpają ku sobie ostrożnie, zaskoczeni przypływem uczuć, jaki im się trafił, kreując świetny slow burn, który gdy już wybucha, tworzy perfekcyjny, ognisty romans. Z tego powodu książka jest skierowana do czytelników pełnoletnich i warto mieć to na uwadze, ponieważ znajdziemy tu kilka naprawdę rozpalających scen. Ale intrygują też postaci poboczne, jak bracia czy przyjaciółka Emmy i chętnie poznam także ich historie, które zapowiadają się niemniej ciekawie. Co ważne, zarówno Luke, jak i Emmy mają własne problemy, z którymi się mierzą i nadaje to wyrazistości ich charakterom, a ponadto dzięki nim poruszony zostaje temat nieudolnego rodzicielstwa, powtarzania błędów swoich rodziców, chorób czy traumy. A wszystko to okraszone naprawdę perfekcyjnie stworzonym klimatem, który można wykreować jedynie dzięki kowbojom, koniom i pracy na ranczo. I biorąc pod uwagę wszystko powyższe z czystym sumieniem mogę polecić tę pozycję, a sama już przebieram niecierpliwie nogami, czekając na kolejny tom serii.

DONE AND DUSTED to mój pierwszy romans kowbojski i cóż... mam mieszane odczucia. Pomysł na historię był jak najbardziej udany - Emmy wraca na rodzinne ranczo po tym, jak jej świat się zawalił i chce na nowo poczuć się bezpieczna. Na miejscu spotyka Lukea - przyjaciela swoich braci i miejscowego rozrabiakę, który już chyba swoje buntownicze lata ma za sobą. I nagle między tą dwójką zaczyna iskrzyć. Jest potencjał na coś fajnego, prawda? Co więc się posypało? Już tłumaczę.
Mam wrażenie, że autorka wybrała bardzo ostrożny kierunek prowadzenia swojej historii. Zaczęła wiele trudnych tematów i bardzo chciałam, aby były dobrze pociągnięte dalej, z wyczuciem i odpowiednim zrozumieniem tematu. Były problemy rodzinne, brak rodzica, ataki paniki, traumy, ADHD, problemy z poczuciem własnej wartości. A jednak autorka niczego nie rozwinęła. Rzuciła hasłowo jakieś motywy i tyle, by za chwile porzucić wątek i wspomnieć o kolejnym. A szkoda, bo był tu potencjał na wartościową lekturę. A tu wyszło na to, że pojawia się romans, parę bardzo spicy (choć bardziej w kierunku wulgarnych) scen i wszystko mija jak ręką odjął. Na początku mamy stronę z całą listą triggerów z książki i po przeczytaniu jej myślałam, że będzie to trudna lektura, ale warta zachodu. Tymczasem większość z tych ostrzeżeń odnosi się do elementów, które pojawiają się w przelocie, bez rozwinięcia, jakie byłoby tu potrzebne. Początkowo miałam też wrażenie, że będziemy mieli do czynienia z charakternymi postaciami, a jednak im dalej w książkę, tym bardziej płascy i bez wyrazu się robili. Autorka ewidentnie miała dobry pomysł, ale mu nie sprostała.
Podobał mi się klimat małego miasteczka oraz wątek siostry najlepszego przyjaciela, bo dawno nie czytałam książki z tym motywem, ale jednak jestem nieco zawiedziona wykonaniem. Brakowało mi zagłębienia się w problemy bohaterów. Tu wszystko poszło zbyt gładko i prosto.
Przeczytałam tę książkę szybko i niestety równie szybko pewnie o niej zapomnę.