Doświadczenia kata

Witajcie ? Dzisiaj czas na recenzję książki na faktach. James Berry Doświadczenia Kata ....
Powieść jest autobiografią. Możecie w niej przeczytać o początkach pracy Jamesa Berry jako kata w Wielkiej Brytanii. Swoją pierwszą egzekucję przeprowadził 31.03.1884r. w Edynburgu . Od razu miał do wykonania 2 wyroki śmierci. Jak się z tym czuł - przeczytacie w tej książce. ???? Powiem tak rodzina kata była przeciwna jego pracy, robiła wszystko, żeby go nie przyjęto. Jego praca to była hańba dla rodziny. Po czasie dziennikarze robili sobie z tego użytek...

Znajdziecie również w niej informacje jak dojeżdżał do pracy i jak z niej wracał. Musiał nieźle manewrować i się ukrywać przed rządnym krwi tłumem. Zapoznałam się również z informacjami jak Berry szykował się na powieszenie skazańców. Perfekcyjnie odmierzał wysokość spadu, aby śmierć była bezbolesna i natychmiastowa. Opisuje kilkanaście przypadków skazanych na najwyższy wymiar kary - jak zachowywali się tuż przed śmiercią. Nie ma tu krwawych scen... Nie musicie się bać...W innym rozdziale mamy opisane wrażenia więźniów tuż przed ich końcowym losem. Berry był za karą śmierci. Denerwowało go to, że bogaci, wpływowi przestępcy często uzyskiwali uchylenie wyroku, a biedni niestety tego zaszczytu nie dosięgali. W tamtych czasach za morderstwo była tylko 1 kara. Kara śmierci. Często za zabójstwo odpowiadało upojenie alkoholowe. W dzisiejszych czasach do tego dodałabym narkotyki, dopalacze i fanatyzm. O chorobach psychicznych nie wspomnę, bo to osobny temat.
Książkę pochłonęłam w ciągu jednego dnia. Fajnie było zapoznać się z historią kata z Wielkiej Brytanii. Uwielbiam takie tematy.
Polecam tą autobiografię, zwłaszcza jeżeli lubicie podobną tematykę. 8/10 Zachęcam do jej przeczytania. Przeczytajcie ile zarabiał Berry za 1 egzekucję. I takie moje małe pytanie... Jesteście za karą śmierci? Czy przeciwko niej? A może macie jakiś inny, zamienny pomysł - co zrobić z bestiami?
Ja jestem za karą śmierci jedynie w przypadku winnego w 1000% , którego nie da się zresocjalizować.

Ilu katów, tyle opinii dotyczących kary śmierci, czyli jednego z najbardziej kontrowersyjnych tematów na świecie. Czy da się sprawić, aby zabijanie było humanitarne? Czy w tym zawodzie można pozwolić sobie na błędy, choć umiera zbrodniarz?

Seria ?Rozmowy z katem? szturmem pojawiła się na polskim rynku wydawniczym i myślę, że zasługuje na większą popularność. To zbiór książek, które bardzo merytorycznie podchodzącą do tak zawiłej tematyki, jaką jest kara śmierci. Lata mijają, a kwestie egzekucji lub ich braku nadal są kontrowersyjne, czemu ciężko się dziwić. Dlatego uważam, iż powinno się poznać różne spojrzenia, ciekawostki, zdobyć odpowiednią wiedzę ? pomocne przy wyrabianiu sobie własnej opinii. Tym razem spotykamy Jamesa Berry?ego, którego zawód, wbrew nazwisku, nie był zbyt słodki. Pan Berry zasłynął jako dobry kat, trochę prekursor drogi obranej przez wspominanego w poprzednim tomie Johna Ellisa. Kolejna autobiografia, na równie świetnym poziomie, pouczająca oraz wciągająca. Można stworzyć interesujący zestaw i już teraz przyznaję ? naprawdę czekam na następne pozycje! Ciągle zachwyca mnie sama idea poprowadzenia takiej serii, i to w fantastycznej formie.

Cienka książeczka, niepozorna, a zawiera w sobie tyle mocnych słów. Pragnę zaznaczyć, że pierwsze wydanie pojawiło się ponad wiek temu! Jednak każde zdanie jest świeże, napisane w zrozumiały sposób, chociaż duża w tym zasługa naszego polskiego tłumacza, Grzegorza Kołodziejczyka, któremu należą się brawa. Nie omijam tego szczegółu, gdyż nie chciałabym, aby ktokolwiek poczuł uprzedzenie do publikacji pozycji z racji jej starości. Wszystko trafia prosto do głowy, można odłożyć słowniki, próżno szukać trudnych archaizmów. Całość podzielono na trzynaście dość krótkich rozdziałów, dzięki czemu skończymy lekturę w konkretnym momencie, a potem do niej na spokojnie wrócimy.

James Berry urodził się 8 lutego 1852 roku w Heckmondwike w Yorkshire. Imał się różnych zajęć: przez osiem lat służył w policji w Bradford, wcześniej zatrudniony w drukarni, aż w końcu postanowił zgłosić się na stanowisko kata. Rodzina Jamesa była bardzo przeciwna temu pomysłowi, lecz mężczyzna postawił na swoim. Rozpoczęła się jego trwająca siedem lat kariera, przerwana przez incydent z udziałem skazanego Roberta Godale?a. Podczas wieszania prawie doszło do dekapitacji. Kat złożył rezygnację z pracy, choć i tak miano go zwolnić.

Mimo tej tragicznej sytuacji, ciężko zaprzeczyć stwierdzeniu, że James Berry przysłużył się dla dobra więźniów. Udoskonalał metodę wieszania, starając się, aby człowiek jak najmniej cierpiał. W książce kat opisuje sposoby, jakimi się posługiwał, dzieli zdaniem na temat różnych rozwiązań i zdradza opinię w kwestii kary śmierci. W środku znajdziemy też sporo grafik, które umilają czytanie. Czy to autobiografia, czy jednak literatura faktu? Skłaniam się ku drugiemu nazewnictwu, gdyż autor skupił się przede wszystkim na swoich zawodowych doświadczeniach, przekazał je w odpowiedniej formie, nie żałuję ani i spędzonej nad egzemplarzem. Powędruje dalej, do moich bliskich zaciekawionych kryminologi ? a ich nie brakuje!

?Doświadczenia kata? są kolejną udaną częścią cyklu. Powtarzam się, wiem, ale naprawdę trzymam kciuki za rozwój serii, będę wypatrywać następnych tomów i serdecznie zachęcam do przeczytania wszystkie osoby lubiące poszerzać wiedzę. To lektura idealna zwłaszcza na długie jesienne godziny, które w końcu nadeszły. A z racji gabarytów, może nawet na jeden wieczór? Polecam!

Kolejna bardzo dobra książka z serii "Rozmowy z katem" ????????
.
"... ci, którzy chcieliby sięgnąć po tę książkę w poszukiwaniu krwawych, makabrycznych opisów, niech zawczasu przygotują się na rozczarowanie".
.
Doświadczenia kata są stonowanym opisem drogi zawodowej angielskiego wykonawcy najwyższego wymiaru kary: od opisów przygotowań do tego zawodu, poprzez metody egzekucyjne, rutynowe czynności przed wykonaniem wyroku, zachowanie skazanych w ostatnich chwilach, po własne przemyślenia dotyczące kary śmierci i sprawiedliwości.
.
James Berry został katem z prozaicznego powodu: biedy. Podjął się tego zajęcia, by zapewnić rodzinie środki do komfortowego życia. Zaskakujące, jakim był łagodnym i opanowanym człowiekiem. Owszem, był za karą śmierci, jednak możliwie szybką i bezbolesną, do tego wierzył w resocjalizację i dostrzegał okoliczności - wielu skazanych złamało sobie życie, ponieważ wyrosło w patologicznym otoczeniu, lub było pod wpływem alkoholu..
.

Berry wykonał pierwszą egzekucję w roku 1884. Pierwsza publikacja jego książki miała miejsce w Wielkiej Brytanii w 1892 roku! Poprzez tę książkę chciał przedstawić prawdę o swoim zawodzie i rozwiać krążące sensacyjne historie wyssane z palca. Uważam, że doskonale mu się to udało!
.