Dramat zwierząt domowych

nku tak płochliwego jak lisy, do tego w tak krótkim czasie i bez ścisłego kontaktu z człowiekiem, który ewentualnie mógłby doprowadzić do oswojenia pojedynczych osobników. Tymczasem przepiękne zwierzęta, o których mowa, przejęły nawet merdanie ogonem jako oznakę radości na widok człowieka. Mało tego, można je wyprowadzać na spacer. Za mniej więcej pięć tysięcy euro każdy może sobie sprawić takiego oswojonego, a zarazem egzotycznego futrzaka. Oczywiście pod warunkiem, że nie odstręcza go silny piżmowy odór. Na to naukowcy nic nie zdołali poradzić. Lisy śmierdzą. Na dodatek znaczą cuchnącym moczem wszystko, co uważają za swoją własność. Ale z drugiej strony, co to jest sześćdziesiąt lat? Czy jednak właściwe jest przeprowadzanie takich zabiegów? Czy stosowne jest zamienianie lisów w zwierzęta domowe? Czy nasza wiedza o możliwościach, jakie daje hodowla, to rzeczywiście tylko błogosławieństwo, czy może także przekleństwo, skoro majstrujemy przy czymś, co właściwie już było doskonałe? W jakim celu robi się coś takiego - i jakim kosztem? Nierzadko to właśnie ludzie, którzy kochają zwierzęta ponad wszystko, z braku wiedzy popełniają straszne błędy, wskutek których powierzeni ich pieczy przyjaciele cierpią prawdziwe męki. Będzie o tym jeszcze mowa w ostatnim rozdziale, poświęconym ,,obłędowi czystości rasowej". W sali sekcyjnej W naszym zakładzie patologii zwierzęcej wszystko wygląda niemal dokładnie tak samo jak w ,,normalnym" prosektorium. Kafelki, nierdzewna stal, rzęsiste oświetlenie, oczywiście stół, no i czystość, której można by sobie życzyć w każdej kuchni. Niekiedy zdarza nam się używać przy pracy pił łańcuchowych - lekarze sądowi raczej nie mają z nimi do czynienia, chyba że wyjątkowo przy nieszczęśliwych wypadkach lub morderstwach. My natomiast używamy takich pił podczas sekcji słoni, nosorożców i tym podobnych. Tacy ,,zawodnicy wagi ciężkiej" wciągani są na salę za pomocą dźwigu z naszej rampy dla ciężarówek. Chyba że ważą ponad trzy tony; wtedy pracujemy na W skład naszego instrumentarium wchodzą rzecz jasna nie tylko przedmioty tak toporne. Można w nim znaleźć także narzędzia wyjątkowo precyzyjne. Na przykład używane przez chirurgów okulistów mikroskalpele wykorzystujemy podczas przeprowadzenia sekcji myszoskoczków mongolskich lub rybek z rodziny pielęgnicowatych. Tak, tak, ryby także pojawiają się na naszym stole. Z kolei w naszych przenośnych skrzynkach z narzędziami, które zabieramy ze sobą do pracy w ogrodach zoologicznych albo zakładach utylizacji padłych zwierząt, można znaleźć sprzęty, jakie trudno skojarzyć z jakąkolwiek dziedziną medycyny. Prawdopodobnie istnieje znacznie więcej powodów przeprowadzenia sekcji czy też oględzin zwierzęcia (oba terminy oznaczają to samo), niż można ich znaleźć w przypadku zwłok człowieka. Najczęstszymi są ciekawość właściciela albo kolegi czy koleżanki po fachu, podejrzenie choroby zakaźnej (groźnej dla innych zwierząt lub dla ludzi), a także troska o zwierzęta cierpiące na podobne dolegliwości - dzięki sekcji można lepiej dobrać skuteczną terapię dla żyjących. Rozpoznawanie chorób zakaźnych u zwierząt podlega zresztą ścisłym regulacjom prawnym i zwykle jest przeprowadzane przez pracowników inspektoratów weterynaryjnych. Wyczerpująca analiza każdego przypadku niewyjaśnionej śmierci zwierzęcia jest niezbędna także w większych zakładach hodowlanych (kontrola jakości!), przede wszystkim w rolnictwie, w ogrodach zoologicznych i publicznych zwierzyńcach, a także w hodowlach zwierząt doświadczalnych. Nierzadko sekcje zwierząt zlecane są przez policję lub prokuraturę, jeśli zachodzi podejrzenie przestępstwa podlegającego karze. W grę może wchodzić nie tylko naruszenie ustawy o ochronie zwierząt, ale też złamanie wielu innych przepisów. Równie często chodzi bowiem - zupełnie inaczej niż w przypadku sekcji ludzkich zwłok - o konflikty cywilnoprawne, na przykład roszczenia z tytułu zniszczenia mienia. To również może być powód do przebadania martwego zwierzęcia. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki W Polsce analogicznym dokumentem jest Ustawa o ochronie zwierząt z 21 sierpnia 1997 (przyp. tłum.). [wróć] Michael Tsokos jest kierownikiem berlińskiego Instytutu Medycyny Sądowej, a od 2014 roku także założycielem ośrodka pierwszej pomocy dla ofiar przemocy i gwałtów. Będąc światowej sławy specjalistą od szczególnie skomplikowanych i nietypowych przypadków kryminalnych, pracował podczas identyfikacji ofiar wojny w byłej Jugosławii oraz po tsunami w Azji w 2004 roku. W Polsce ukazało się kilka napisanych przez niego thrillerów z pierwszoplanowym wątkiem badań kryminalistycznych, np. Identyfikacja czy Smak śmierci (przyp. tłum.). [wróć]