Dręczyciel

?Zakładam, że wszyscy budujemy samych siebie przez smutek, rozczarowanie i doświadczenie. Po prostu dzieje się to w innym czasie i na inne sposoby.? Bardzo lubię książki Autorki, to zawsze są ogromne emocje, niespodzianka i niespodziewany rozwój wydarzeń. Nie inaczej było teraz. Tatum i Jared, jako dzieci zostali sąsiadami, zaprzyjaźnili się, na każdym kroku, zawsze i wszędzie mogli na siebie liczyć. I nagle po pewnych wakacjach, na których chłopak był w odwiedzinach u ojca, którego nie widział od lat, coś się zmieniło. Jared wrócił odmieniony, dziewczyna czuła od niego niechęć, pogardę, wręcz nienawiść. Nie chciał rozmawiać, wytłumaczyć, pozostawił Tatum w niepewności. Jakby tego było mało, obrał ją sobie za cel i krok po kroku, zaczął niszczyć. Rozpowszechniał na jej temat kłamliwe plotki i spowodował, że koledzy ze szkoły odwrócili się od niej. Z roku na rok jego pomysłowość wzrastała, poniżona dziewczyna stała się pośmiewiskiem całej szkoły. Aby uciec przed swoim oprawcą, wyjeżdża na rok do Francji. Po powrocie nie jest już ta samą potulną, przyjmującą razy cichą myszką. Tatum zyskała pewność siebie i odwagę. Czy kolejny raz Jared ją złamie? Co takiego wydarzyło się w życiu Jareda, że zmienił się z troskliwego przyjaciela w oprawcę i dręczyciela? Intrygująca historia, której akcja toczy się swoim rytmem, wzbudza niepokój i napięcie. Niepodważalnym atutem powieści są rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, bardzo wyraziści, realni. Wyraźnie nakreślone ich portrety psychologiczne. Tatum od razu skradła moje serce, to inteligentna, spokojna, serdeczna, dobrze ucząca się siedemnastolatka. Krok po kroku zmierza do realizacji swoich planów. Wyjazd do Francji pozytywnie ją zmienił, stała się pewna siebie, wierzy w siebie i swoje możliwość, zaczyna być pyskata i odważna w swych poczynaniach. Trudno było mi zrozumieć zachowanie Jareda, nie jest zły, raczej zagubiony. Zawsze opanowany, spokojny, małomówny, jego czyny ranią i niszczą. Stopniowo odkrywamy jego tajemnice, które pozwalają go zrozumieć. Relacja naszej pary nie jest łatwa, pełno w niej niedomówień i tajemnic. Gołym okiem widać, że łączy ich coś silnego, dobrego, trwałego. Nieprzemijalne uczucie, które trwa wbrew wszystkiemu. Co musi się wydarzyć, żeby zdobyli się na szczerość? Młodzi ludzie, szkolne, pokomplikowane relacje, brak zrozumienia, chęć niszczenia. Bolesne dzieciństwo, alkoholizm matki, okrucieństwo ojca. Śmierć bliskiej osoby, która ma wpływ na dalsze życie. Wciągająca, poruszająca, słodko - gorzka opowieść o dorastaniu, przez którą się płynie. Wyraźnie nakreślony motyw hate ? love, między nastolatkami, a w tle szkolne korytarze i wyścigi samochodowe. Zakończenie bardzo mi się podobało, czekam na kolejną część. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Biorąc do ręki najnowszą powieść Penelope Douglas pod tytułem ?Dręczyciel? zaczęłam zastanawiać się, czy można pokochać kogoś, kto robi nam krzywdę. Jestem przekonana, że nie ja jedna miałam w głowie to pytanie, kiedy po raz pierwszy zetknęliście się z lekturą. Książka przeprowadziła mnie przez szereg emocji, ukazując wspaniałą przyjaźń, która zmieniła się w negatywne emocje przynosząc ból, gniew i cierpienie. Tate to dziewczyna, która miała kręgosłup, nie była celowo okrutna ani nonszalancka, broniła się i czuła się dobrze we własnej skórze, co wprowadziło równowagę przy zmiennych nastrojach Jareda. Pamiętam słowa koleżanki, która polecała mi tą powieść, dlatego też nie wahałam się przez chwilę, kiedy pojawiło się jej wznowienie.
Główną bohaterką książki autorstwa Penelope Douglas pod tytułem ?Dręczyciel? jest Tatum Brandt, dziewczyna, która przez całą szkołę była obiektem drwin i szykan człowieka, który kiedyś był jej najlepszym przyjacielem. Jego wyobraźnia i sposoby, w jakie ją dręczy, upokarza z biegiem czasu stają się oraz okrutniejsze. Najgorsze w tym wszystkim było to, że jedno kłamstwo wystarczyło, aby dziewczyna stała się pośmiewiskiem całej szkoły. Wyjeżdża wic na rok do Francji, a po powrocie jest zupełnie inną osobą. Zawsze była silna, w końcu musiała znosić zastraszanie, jednak teraz przejawia w sobie nową dojrzałość, światowość i pewność siebie. Jared podjął decyzję o zaprzestaniu nękania Tate, co sprawia, że w szkole jest inaczej. Historia ukazuje ich ostatni rok, poprzez licealny dramat i rozwijające się wydarzenia, które skłaniają ich do zagłębienia się, w minione przeżycia i uporządkowanie sprawy z dręczeniem, któremu była poddawana dziewczyna. Co doprowadziło do takich wydarzeń? Co się stało z Jardem?
?Dręczyciel? autorstwa Penelope Douglas jest książką złożoną, w której możemy dostrzec wiele głębszych problemów. Kiedy ktoś jest zastraszany, nie trudno jest nie zastanowić się, jak daleko można się posunąć zanim pęknie? Z reguły takie nietypowe zachowanie jest wynikiem jakiegoś zranienia lub traumy, Tate nie mogła zrozumieć, co takiego zrobiła, że Jared zachowywał się w taki sposób. Bardzo cierpiała zarówno z powodu ich utraconej przyjaźni, jak i bólu, który mężczyzna powodował w jej życiu. Próbowałam zrozumieć, co działo się w jego głowie, ponieważ im więcej czytałam, tym bardziej stawało się dla mnie jasne, że jego działania nie były zwykłą podłością. Kryło się za tym coś więcej, w końcu udało mi się dostrzec w nim coś dobrego. Tate jest inteligentna, bezczelna i na pewno nie była popychadłem. Biorąc pod uwagę motyw ?znęcania się? w książce i sposób, w jaki padła ofiarą, byłam zaskoczona, widząc, jak bardzo walczyła i stawiała na swoim. Powieść ukazuje, w jaki sposób rodzą się prześladowcy, jak dobra i kochająca osoba może zmienić się w dręczyciela. Penelope Douglas w ?Dręczycielu? wspaniale ukazała w subtelny sposób konflikt Jareda, który był na tyle silny, że można było próbować odgadnąć jego powód tych niezbyt miłych czynów, których się dopuszczał. Był tyranem, ale jednocześnie było jasne, że nie był tak do końca złym facetem.

Ta opowieść ma swoje miejsce w moim sercu już od dawna, a że rzadko mam okazje sięgać kolejny raz po ten sam tytuł, z przyjemnością zanurzyłam się w tej historii.

?Dręczyciel? to młodzieżowa opowieść o dorastaniu, o kiełkującej miłości, która z bezwarunkowej przyjaźni, zmieniła się w nienawiść. Jared i Tatum od czasów dzieciństwa byli dla siebie wsparciem, jednak jedno lato sprawiło, że to wszystko obróciło się w pył, a chłopak stał się jej prześladowcą. Nie było chwili, której by nie wykorzystał, aby uprzykrzyć życie Tate.

Książka jest opowiedziana z perspektywy Tatum, dlatego małymi krokami odkrywamy przyczynę postępowania Jareda. Relacja tych dwojga jest naszpikowana emocjami, a walka, którą toczą momentami staje się wyniszczająca dla każdej ze stron. Dziewczyna, kiedy w końcu postanowiła się postawić, w pewien sposób sama zaczęła tracić swoją tożsamość.

Cenie sobie bardzo w Penelope Douglas fakt, że tworzy postacie z krwi i kości, które nie są czarno-białe, tutaj nawet pozornie dobre osoby popełniają błędy. Doskonale odwzorowała skomplikowany świat nastolatków, pełen złości, buntu, zazdrości, pychy, ale także oddania, szacunku i dojrzałości i odwagi. Monolog, który przeprowadziła Tate już na zawsze będzie tkwił w mojej głowie i powodował ciarki na skórze.

?Byłeś moją burzą, moją chmurą gradową, moim drzewem w ulewie. Kochałam te wszystkie rzeczy i kochałam ciebie. Ale teraz? Jesteś jak pieprzona susza.?

Jeśli chodzi o motyw hate-love to jest to jeden z lepszych tytułów i ogromnie się cieszę, że miałam okazję znów wrócić do tej fabuły. Jared i Tate to jedna z moim ukochanych par, a ich miłość pełna iskier powoduje, że serce bije mocniej. Powieść z całą pewnością nadaje się na film, ale z drugiej strony może lepiej nie psuć tej pięknej historii :) Polecam z całego serca!

Nastoletnie serca nie zawsze mogą być łatwo zrozumiane. Z uwagi na mnogość emocji, które każdego dnia proszą o uwolnienie, ich czyny i myśli nie zawsze są racjonalne. Niektórych trawi nieokiełznana wściekłość, inni próbują za wszelką cenę zażyć życia zarezerwowanego dla dorosłych, kolejni zamykają się w sobie i poświęcają sobie tylko znanemu światu. Tak czy inaczej, niezależnie od sposobu przetrwania tego trudnego wieku, nie jest to okres łatwy- ani dla nastolatka ani dla jego otoczenia. A gdy w jego duszę wkrada się miłość, może być jeszcze gorzej.
Tate to pilna uczennica, zawsze na poważnie traktująca swoje obowiązki. Ponadto uwielbia biegać i spełnia się w szkolnej drużynie. Ma ambicje co do pokierowania swoją przyszłością i robi wszystko, by stało się to jej rzeczywistością. Wychowywana przez kochającego ją ojca ma dużo swobody jak na swój wiek, jednak nigdy nie zrobiła niczego, co mogłoby nadwyrężyć zaufanie, jakim została obdarzona. W szkole może liczyć na zaufaną przyjaciółkę, jednak tak naprawdę ma tylko ją, bowiem opinia, której się dorobiła nie jest najlepsza. Tate nazbyt często jest wyśmiewana, zazwyczaj omijana szerokim łukiem przez rówieśników, a wszystko przez to, czego dopuścił się wobec niej jeden człowiek. Dręczyciel. Chłopak, który w dzieciństwie był dla niej całym światem, od lat próbuje ten jej prywatny świat spopielić.
Jared mieszka w domu tuż obok Tate. Cieszy się ogromną reputacją w szkole i wszyscy uczniowie liczą się z jego zdaniem. Ma ogromne powodzenie u uczennic, z czego chętnie korzysta. Nie omija także wszelakich imprez, a jego styl życia jest daleki od idealnego. Teoretycznie wychowuje go matka, w praktyce jednak robi to sam i być może ten stan rzeczy wpływa na jego okazyjną agresję, chłód oraz okrucieństwo- zależnie od jego nastroju. Kocha samochody i jest królem nielegalnych wyścigów. U swego boku zawsze ma wiernego przyjaciela, gotowego na każdy jego pomysł. A jego pomysłem od kilku lat jest dręczenie Tate, choć nikt nie ma pojęcia dlaczego akurat tę dziewczynę obrał sobie za cel.
"Dręczyciel" to książka, którą czytałam dawno temu i z przyjemnością ponownie po nią sięgnęłam. Pamiętałam ją całkiem nieźle, jednak to, co najbardziej mnie zdziwiło to fakt, że odebrałam ją w nieco inny sposób, niż kiedyś. Mówi się, że dobre powieści mają to do siebie, że za każdym razem odkrywamy je na nowo i coś w tym faktycznie jest. Relacja przedstawiona w tej książce nie jest łatwa, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że momentami nie jest zdrowa. Jednak patrząc na całą motywację oraz niespokojne i trudne do ujarzmienia nastoletnie emocje, można wiele zrozumieć. Niełatwo jest sobie poradzić z własnymi uczuciami, gdy kłębią się we wnętrzu, a kłopoty, które nie powinny dotyczyć osób wchodzących dopiero w dorosłość, piętrzą się ponad miarę. Toteż zamiast oceniać czyjeś zachowania warto pochylić się nad tym jaki może mieć problem i spróbować pomóc go rozwiązać i taki przekaz Autorka zawarła w powieści. Ponadto, doskonale odzwierciedliła typową społeczność szkoły średniej, dostosowując do tego zarówno styl narracji jak rozterki, z którymi mogą się zmagać, a także ostracyzm, tak charakterystyczny dla młodych ludzi. Jeśli chodzi o samą relację Tate i Jareda jest ona skomplikowana, niezwykle emocjonalna ale i tajemnicza, bowiem od początku próbujemy rozgryźć ich zachowanie względem siebie. I choć w ich interakcjach iskry się sypią to nie sposób nie czuć się zranionym w imieniu głównej bohaterki z uwagi na niektóre wydarzenia. Uwagę przykuwają także postaci poboczne, wykreowane równie ciekawie, chwiejne i znajdujące się w pułapce własnych uczuć, podobnie jak główni bohaterowie. Lubiący literaturę opowiadającą o młodszych ludziach nie powinni przejść wobec tej pozycji obojętnie.