Drewniany aniołek

Historie wielopokoleniowe? Jesteście na tak, czy wolicie opowieści o bohaterach w podobnym wieku?

Zosia to mała iskierka mieszkańców kamienicy prz ulicy Ogarnej w Gdańsku, pewnego dnia w trakcie powrotu ze szkoły odkrywa, że do mieszkania, w którym mieszkały kiedyś z mamą wprowadzili się nowi lokatorzy. Ogromną radością dla dziewczynki okazuje się fakt, że nowi sąsiedzi mają córki w podobnym do niej wieku. Słodka aparycja Zosi oraz jej gadulstwo sprawia, że szybko zaprzyjaźnia się z Basią i Kasią, trafia również do serca ich dziadka Franciszka, który by uciszyć tęsknotę za swoim ukochanym Śląskiem i nieżyjącą żoną, zajmuje się rzeźbieniem z drewna figurek aniołów. Mężczyzna czuje się samotny, mimo że mieszka z wnuczkami i synową, życie Franciszka jednak trochę się zmienia gdy poznaje sąsiadkę Helenę. Ona kochająca Gdańsk próbuje zarazić nowego przyjaciela tym uczuciem, on zaś opowiada jej o tradycjach i legendach Górnego Śląska. Te święta dla wszystkich mieszkańców kamienicy po raz kolejny okażą się wyjątkowe i przepełnione miłością.

To już trzeci tom historii o małej Zosieńce, która zaskarbiła sobie serca wszystkich sąsiadów, o dziewczynce, która niczym promień słońca roznosiła radość po okolicznych mieszkaniach. Nie znam poprzednich części przygód Zosi, jednak absolutnie brak tej znajomości w niczym mi nie przeszkadzał. Z wielką przyjemnością nadrobię swoje braki i poznam poprzednie książki autorki. Tą słodką, przepełnioną legendami Gdańska i melodią śląskich kolęd książke bardzo mocno polecam.

Trzecia i ostatnia część opowieści o dziewczynce z ciasteczkami to ciepła świąteczna historia o przyjaźni i lekarstwie na samotność.

"Drewniany aniołek" to nie tylko świąteczna książka,której fabuła jest w okolicach świąt Bożego Narodzenia,ale również powrót do przeszłości,poznaniu legend oraz myśli bohaterów,którzy poszukują szczęścia.
Możemy poznać prace górników we wspomnieniach Fredyryka,robienie ciasteczek,towarzyszenie w czasie spacerów lub szaleństwo Zosii której jest wszędzie pełno.Jej optymizm,uśmiech zaraża wszystkich.Potrafi wprosić się nowo poznanych sąsiadów lub troszkę wymusić zrobienie niektórych słodkich przyjemności.Dziewczynka potrafiąca nieść ze soba magię i zarażać nim innych.
Czuć szczerą radość ze świąt,które dla naszych bohaterów stają się wyjątkowe.Dodając do tego tradycji świątecznych w różnych krajach możemy pogłębić wiedzę i razem z bohaterami być świadomi tych tradycji.

"Drewniany aniołek" to otulająca serce historia,która w magiczny sposób sprawia,że pragniemy już by święta były już jutro.
Bardzo polubiłam się z bohaterami i dlatego wam ją polecam. Pamiętajcie-warto czytać po kolei tomy,ponieważ nic was nie zaskoczy w tej historii.

"Drewniany Aniołek" to kolejna piękna, świąteczna książkę, jaka miałam okazję przeczytać w tym roku. Jest to opowieść pełna tradycji i legend pochodzących z Górnego Śląska. I posiada to co bardzo lubię w książkach świątecznych. Klimat. Autorka wspaniale oddała atmosferę jaka towarzyszy nam w grudniu. Śnieg, piękne zapachy dolatujące z kuchni. To wszystko przeniosło mnie do okresu Bożego Narodzenia.
Do mieszkania, w którym mieszkała kiedyś Zosia z mamą wprowadzają się bliźniaczki z mamą i dziadkiem. Pan Franciszek na początku wydaje się trochę apodyktyczny. Ale z czasem zmienia się i opowiada sąsiadce o czasach spędzonych na Śląsku. Jego historie dotyczą Barbórki i górników, dań podawanych w Katowicach oraz zwyczajach świątecznych. Helena rewanżuje się i opowiada mu jak gdańskie legendy.
Zosia to wesoła dziewczynka. Autorka ukazuje tutaj piękną przyjaźń, która nie zna przeszkód. Czytając tę książkę, przenosiłam się do czasów mojego dzieciństwa i do atmosfery panującej w domu przed świętami.
Autorka posiada niezwykle lekki styl pisania, dzięki czemu przez książkę niemal płynie się. Czas spędzony z tą książkę uważam, za bardzo przyjemny czas.
?Drewniany aniołek? to już trzecia i ostatnia część serii "Dziewczynka z ciasteczkami". Książkę można czytać niezależnie od znajomości pozostałych części. Polecam jednak poznać pozostałe dwie części o Zosi.

Pomimo tego, że jest to świąteczna książka, to autorka przybliżyła nam tutaj pracę górników. Opowiedziała o ich stanowiskach pracy, kolorach pióropuszy w których paradują i wszystkich ciekawych rzeczach o które dziewczynka imieniem Zosia wypytywała. Nie dodałam jeszcze, że jest to część trzecia i niestety ostatnia. W każdym z poprzednich tomów poznawaliśmy bohaterów głównych, w drugim doszedł przyszywany dziadek, a teraz poznali nowych sąsiadów z ,,dzieciakami klonami" jak nazwała dwie bliźniaczki nasza Zosia. Tak naprawdę to ona jest tutaj główną postacią, która zadaje setki pytań, każdemu opowiada losy swojej rodziny i mówi z szybkością karabinu maszynowego. Taka dziewczynka petarda, której pomysły śmieszą, ale czasami łączą innych ludzi ze sobą, gdyż ma do tego dobre serce wielkości całego świata, gdzie wystarcza jej miłości dla każdego, kto w jego zasięgu się pojawia. Początkowo historia rozpoczyna się nieco smutno, gdyż kobieta dostaje zawiadomienie, że jej mąż został uwięziony w kopalni. Następnie przechodzimy do Zosi i poznania jej nowych sąsiadów, a później autorka pięknie wplotła poprzednie wydarzenia z tomu drugiego, byśmy wiedzieli, dlaczego pojawiły się nowe osoby, których w tomie pierwszym nie było. W na pozór szczęśliwej rodzinie nowych osób, jedna z nich będzie w nieco sentymentalnym nastroju. Rzeźbi piękne drewniane figurki, które zostaną przez kogoś zauważone. W niedługim czasie pozna kogoś o równie podobnym nastroju i ich życie zacznie wkraczać na podobne tory. Ale co na to wszystko Zosia? Czyżby miała niesamowity plan w związku z nadchodzącymi świętami Bożego Narodzenia?
Jeju, to tak urocza historia jak widok nowo narodzonego maleństwa:-) Postacie zmagają się z różnymi problemami, choć najbardziej dokucza im samotność. Nieraz cierpią w ukryciu, by nie dołować innych, gdyż sami nie wiedzą jak sobie pomóc. Na całe szczęście mają Zosię, która swoim gadulstwem czasami ich przeraża, ale kiedy odpowiednio wolno mówi, czasami są skorzy przyznać jej rację. Uwielbiam klimat świąt, bo tak jak Zosia wierzę, że ludzie są dla siebie dobrzy i że czasami wystarczy im pomóc, by i oni mogli odczuwać szczęście. Bo nikt nie powiedział, że ma ono określony wiek. Przepiękna, klimatyczna, pouczająca i jak zawsze z przesłaniem. Kocham i uwielbiam, dlatego wam ją polecam:-)
Pamiętajcie, że największy czar zyska wtedy, kiedy przeczytacie trzy tomy po kolei. W innym wypadku możecie się czuć trochę niedoinformowani:-)