Droga białych kwiatów

Hania mimo niepowodzeń:nieudany egzamin na karierę akademicka,powrót do rodzinnego domu,praca w sklepie oraz związek z nieodpowiednim mężczyzna sprawia,że czuje się przegrana.
Szansa na lepszą przyszłość pojawia się z nową praca jako polonistka w Toruniu.Jedzie z pozytywnym nastawieniem,by zmienić coś w swoim życiu.
Nowe znajomości i możliwości dodają oraz jednocześnie podcinają skrzydeła w rozwijaniu się.
Co spotka na swojej drodze?Czy odnajdzie upragnione szczęście?
Kim okaże się emerytowana aktorka,która stanie na drodze Hanii?

Po przeczytaniu opisu byłam ciekawa historii w niej zawartej.Z każdym kolejnym rozdziałem byłam pochłonięta wydarzeniami z życia Hanii.
Zapytacie się czego możecie się spodziewać od książki?
Jest to prawdziwa,pełna niespodzianek i tajemnic z życia głównej bohaterki,która zmaga się z codziennymi problemami.
Nowa praca w nowym mieście jest czynnikiem zapalnikiem do odkrycia prawdy i poznania ludzi,dzięki których zaczęła wierzyć,że warto się starać.
Rozterki,obawy i lęki przed nowymi wyzwaniami wzmacniają jej charakter .

Autorka wspaniale pokazała życie codzienne nauczycielki polskiego i działanie charytatywne w imie pomocy osobie potrzebującej.Udowadnia,że warto pomagać innym,bo my także kiedyś możemy potrzebować pomocy.
Poznane osoby w naszym życiu wnoszą do życia wiele dobrego.W najmniej oczekiwanym momencie możemy znaleźć szczęście i radość.
Emocje towarzyszyły mi do ostatniej strony.

Jestem oczarowana historia przeczytaną w książce.
W związku z tym gorąco polecam sięgniecie po ta powieść.

Hania po tym jak zawaliła egzamin i zaprzepaściła marzenia o karierze akademickiej, powraca do rodzinnego domu. Nie ma pomysłu na siebie, dlatego, gdy niespodziewanie dostaje propozycję objęcia posady nauczycielki języka polskiego w jednym z toruńskich liceum, nie zastanawia się zbyt długo. Toruń stawia przed nią sporo wyzwań i problemów z którymi przyjdzie się jej zmierzyć, ale również odkryje siebie na nowo.

Marta Lenkowska potrafi wejść w głąb serca czytelnika i wywołać w nim tornado. Po raz drugi pokazała ile pracy oraz pasji wkłada w napisane przez nią historie. Wszystko jest dopracowane, przemyślane, warsztat pisarski jest lekki, doskonały, a postaci które tworzy są niesamowicie realne i możemy się z nimi utożsamiać. Hania nie jest kobietą wydealizowaną, piękną z samymi zaletami jak w większości książek, wręcz przeciwnie. Hania to kobieta takie jak my, zmaga się z problemami i wątpliwościami, podejmuje życiowe wybory, nabiera doświadczeń oraz kieruje się sercem, bo te akurat ma wielkie. Z pewnością tę bohaterkę każdy polubi i z czystą przyjemnością będzie śledził jej losy, przeżywał to wszystko razem z nią.
Szczerze muszę przyznać, że Hanię wielokrotnie podziwiałam i zazdrościłam innym tak dobrej przyjaciółki, która mimo, że sama ma na głowie sporo problemów to również przejmuje się innymi, chce dla nich jak najlepiej i uważam także, że była naprawdę wspaniałą, dobrą nauczycielką, chociaż sama wielokrotnie w to wątpiła.
Bardzo mi się spodobał fakt, że nasza główna bohaterka często chodziła do biblioteki oraz fajnym elementem w tle był motyw teatru, co jest rzadkością w książkach, a autorka naprawdę super nam to przedstawiła.
Nie zabraknie intryg, bólu, miłosnego wątku oraz zdumienia, chociaż większości rzeczy można się już domyśleć, jednak nie przeszkadza to w czytaniu.
"Droga białych kwiatów" to droga przez którą trzeba przejść, aby odnaleźć siebie i własne szczęście, a te przychodzi w najmniej oczekiwanym momencie.
Ja już się nie mogę doczekać kolejnej powieści Marty, bo te są naprawdę wyjątkowe, a Was zachęcam do sięgnięcia zarówno po "Drogę białych kwiatów" jak i debiutu autorki "Wszystko już było"????

Jedna porażka przekreśla marzenia o karierze akademickiej, zmuszając Hanię do powrotu do rodzinnego miasteczka i życia, które od dawna nie daje jej satysfakcji. Nieoczekiwana propozycja pracy stawia przed dziewczyną nowe możliwości, ale i problemy. Pewne wydarzenia sprawią, że zapragnie walczyć o siebie i odnaleźć szczęście, a także nieznaną część swojej tożsamości. Gdzieś na horyzoncie majaczą sylwetki adoratora i pewnej emerytowanej aktorki. Jaką rolę odegrają w życiu Hani?

Piękna, delikatna, prawdziwa? Taka jest historia Hani, głównej bohaterki ?Drogi białych kwiatów?, nauczycielki z pasją, kobiety takiej, jak my. Marta Lenkowska proponuje czytelnikowi bardzo przyjemną fabułę, która, choć z pozoru wydaje się lekka, porusza nietuzinkowe tematy. Wykreowany świat i bohaterowie są tak prawdziwi, że mogliby żyć tuż obok nas, przeżywać wzloty i upadki, osiągać sukcesy i dążyć do upragnionych celów. I właśnie za ten realizm pokochałam tę książkę! Bo któż nie kocha powieści, w których niejednokrotnie możemy odnaleźć samych siebie? Kolejnym fajnym elementem jest wplecenie w tło tematów teatralnych, dzięki czemu historia nabiera dodatkowych barw. W pędzącej codzienności bohaterów znalazło się też miejsce na miłość, choć nie tylko tę odwzajemnioną. Podobało mi się to ciepło, które pomału pojawiało się między Hanią, a jej adoratorem. Przyczepiam się tylko do jednej rzeczy! Niektóre relacje rozwijały się dla mnie trochę zbyt szybko. Cała reszta to wspaniale i lekko płynąca opowieść, która wzrusza, jednocześnie unosząc kąciki naszych ust ku górze. ?Droga białych kwiatów? rozświetli Wasz dzień, rozgrzeje i otuli, gdy za oknem zrobi się ponuro. Kończyłam czytać tę lekturę pewnego deszczowego popołudnia i pomyślałam sobie, że do pełni szczęścia brakuje mi tylko opadających złotych liści. Naprawdę miło było spędzić czas z tą powieścią i poznać przyjemne pióro autorki. Jestem pewna, że to nie będzie ostatnie spotkanie z twórczością Marty. Zdecydowanie czekam na więcej tak ujmujących i życiowych historii. A Wam z czyściutkim sumieniem polecam ?Drogę białych kwiatów?, nie zawiedziecie się!