Droga ucieczki

Druga cześć serii z Tomem Douglasem, choć samego detektywa tutaj jest dosyć mało. Akcja dzieje się w małej miejscowości, jest baaardzo brytyjsko. Równie dobrze tytuł tej książki mógłby brzmieć ?wszyscy mają tajemnice? bo tak naprawdę na tym opiera się cała akcja. Gdyby nie tajemnice albo wstyd przed wybawieniem pewnych faktów nie doszłoby do całej akcji, ale wiadomo że ludzie są słabi i sami stwarzają sobie problemy - tajemnicami i niedopowiedzeniami. Książka trzyma w napięciu, dzieje się wiele, są elementy thrillera psychologicznego. Postacie wyraziste, zapadają w pamięć i można się z nimi utożsamiać. A co najważniejsze - zakończenie jest niespodziewane.

"Jak łatwo dwoje bliskich sobie ludzi może zacząć poruszać się w przeciwnych kierunkach, być może w ogóle nie zdając sobie z tego sprawy."

Nie mogłam odnaleźć się w tej książce, liczyłam na przynajmniej dobry thriller, trzymający w napięciu, a otrzymałam powieść obyczajową z lekkim dreszczykiem. Mało w niej niepewności, drżenia serca i wyobraźni, za to sporo przewidywalności i sztuczności. Nie wiem, z czego wynika taka nienaturalność w dialogach, rwanych myślach bohaterów, szarpanych opisach, częstych zaprzeczeniach. Było mało składnie i przekonująco, jakby autorka dopiero uczyła się pisać, a przecież to już drugi tom serii, więc powinno być w miarę płynnie i wciągająco.

Drażniły mnie irracjonalne i infantylne zachowania bohaterów, zwłaszcza Ellie, zupełnie nie postępowała jak dorosła kobieta, matka dwójki dzieci. Zamiast jej współczuć, rodziła się we mnie antypatia do sposobu nakreślenia jej postaw i czynów. Doceniam pomysł na fabułę, ale już nie jego przedstawienie. Sporo brakowało mi w tej przygodzie czytelniczej, ledwo ją dokończyłam, zatem nie pozostawiła mnie z uczuciem przeżycia ciekawej rozrywki. Jednak czasem bywają dni, kiedy potrzebujemy naprawdę lekkiej lektury, zapychacza myśli odciągającego od istotnych problemów życiowych, może wówczas ta historia by się sprawdziła. Czytałam trzeci tom "Śpij spokojnie", który też mnie nie zachwycił, ale już było ciut lepiej, przynajmniej w pierwszej części. Jeszcze nie wiem, czy chcę dać się zaskoczyć kolejnymi odsłonami cyklu o Tomie Douglasie, swoją drogą mało go było w "Drodze ucieczki".

Little Melham, urokliwe i pozornie spokojne angielskie miasteczko, lecz w pięknych rezydencjach kryją się mroczne sekrety i ludzkie przywary, zaś przeszłość kładzie się cieniem na rodzinnych relacjach. Potrącenie przez nieznanego sprawcę szesnastolatki na lokalnej drodze niczym katalizator daje impuls do uzewnętrznienia się negatywnych emocji. Leo, trener personalny, odwiedza po wielu latach siostrę Ellie. Kobieta pragnie rozliczyć się z przeszłością, zdobywa się na odwagę i mierzy się ze wspomnieniami powiązanymi z rodzinną posiadłością. Nie można było wybrać gorszego momentu, aby nieświadomie wkroczyć w sieć kłamstw, niedomówień, tajemnic, intryg, fikcji i iluzji. Rozpoczyna się niebezpieczna walka o dotarcie do prawdy i sprawiedliwości.

W pozycji tej poprowadzona została narracja w trzeciej osobie i szczerze mówiąc, przy tak sporej liczbie wątków i różnorodnych bohaterów nie wyobrażam sobie, by mogłoby być inaczej. Momentami jednak przerywana jest narracją pierwszoosobową, przedstawiającą wspomnienia tamtej nocy ukazane bezpośrednio z perspektywy oprawcy jak i samej Abbie, dzięki czemu odkrywamy wszystkie uczucia targające nią w tamtej chwili.

W książce tej pozory gonią pozory. Kreacja bohaterów, niezwykle barwnych i charakterystycznych jest jedną z większych zalet tej pozycji. Wśród nich znalazły się dwie przyrodnie siostry Saunders, Ellie, żona i matka bliźniaków, emanującą brakiem pewności siebie oraz Leo, żyjącą na własny rachunek trenerka personalna, której traumatyczne wspomnienia z dzieciństwa wpłynęły na jej dzisiejsze relacje z mężczyznami. Pojawiają się również skrajnie różni przyjaciele Ellie i jej męża Maxa, jest to między innymi wyniosła i uwielbiająca skupiać na sobie wzrok Fiona Atkinson, jej mąż Charles, którego głównym zainteresowaniem są pieniądze i sposoby ich mnożenia, a także znajdujący się na życiowym zakręcie Patrick Keever, wraz ze swoją nową partnerką, barmanką Mimi. No i na koniec sam Tom Douglas, szukający nowej pracy policjant, który właśnie przeprowadził się z Londynu. Szczerze mówiąc, z tą postacią miałam największy problem. Zwyczajnie zabrakło mi inspektora w inspektorze, jego rola praktycznie ograniczała się jedynie do wątku miłosnego - szkoda.

Przystępny styl autorki jest jednym z głównych powodów, dla których z przyjemnością sięgnę po pozostałe jej dzieła. Drobiazgowe, niesamowicie plastyczne opisy wciągają czytelnika do całkiem innego świata. Akcja rozwija się co prawda nieśpiesznie, stopniowo budując narastające napięcie, jednak posępny, małomiasteczkowy klimat, który wprost uwielbiam, pojawia się już niemal od pierwszych stron. Natomiast jeżeli chodzi o samą fabułę, szczerze mówiąc nie do końca jestem przekonana do zaszufladkowania jej w kategorii thrillerów. Historia ta to według mnie mroczna, wypełniona zagmatwanymi tajemnicami i masą niewiadomych powieść obyczajowa, co jednak wcale jej nie umniejsza. Mamy w niej do czynienia z obłąkanym stalkerem, toksyczną miłością, uzależnieniami, czy też przemocą domową. W ciekawy sposób ukazuje również, jak wiele jesteśmy w stanie poświęcić, zataić, by tylko uratować własną skórę i jak tragiczne mogą być tego skutki. Pozycja ta zaskakuje ilością wielowarstwowych wątków oraz zawiłych sekretów, i chociaż rozwiązanie części z nich nie stanowiło dla mnie najmniejszego problemu, tak niektóre kompletnie zbiły mnie z tropu - Abbott z pewnością nie można odmówić zdolności sprytnego manipulowania czytelnikiem.

"Droga ucieczki" to przemyślana, interesująco skonstruowana historia, poruszająca złożone, skomplikowane relacje międzyludzkie, ich wszystkie jasne i ciemne strony. Jeżeli lubicie książki skupiające się głównie na psychologicznym aspekcie jego bohaterów, ta z pewnością przypadnie Wam do gustu.