Duch zagłady

Cykl Manitou przyniósł pisarzowi Grahamowi Mastertonowi niebywałą sławę, a pierwsza część o demonie Indian uplasowała go na najwyższych pozycjach w gatunku horroru, co pozwoliło na sfilmowanie powieści. Duch Zagłady, a zarazem trzeci tom cyklu Manitou przewyższa poprzednie części, można zauważyć tutaj niezwykły postęp warsztatu literackiego pisarza. Do krwawych rzezi, wymyślnych morderstw na granicy obrzydliwych perwersji autor uplastycznił bohaterów, dodał ciekawa fabułę oraz w bardzo frapujący sposób ukazał wierzenia Indian oraz czas apokalipsy, zagładę ludzkości. Oczywiście powieść nie jest pozbawiona rażących błędów ze strony Grahama Mastertona. Bo oto w trzecim tomie jak żywa wyskakuje bohaterka, która została bezsprzecznie uśmiercona w tomie pierwszym, a która zarazem jest jedną z ważniejszych postaci tomu trzeciego. Innym dość wyraźnym błędem jest cykliczne ukazywanie nowych postaci, o których w trakcie czytania powieści zapominamy, a którzy nagle pod koniec utworu niespodziewanie się pojawiają. Jednak można Mastertonowi wybaczyć te uchybienia, gdyż Duch Zagłady jest pozycja niezwykle wciągającą, bez wątpienia przeraża i zarazem fascynuje. Nie polecam jednak utworu osobom nadwrażliwym na zbyt częsty rozlew krwi.