Duchy zimowej nocy

?Każda nić ma miejsce łatwe do przerwania, a każda igła jest gdzieś odrobinkę nadrdzewiała.?

Przyjemnie jest wejść w określony klimat z różnorodnymi zjawami, chociażby spędzić ?Wakacje wśród duchów?, spotkać się z ?Duchami Nocy Kupały? lub ?Duchami nocy świętojańskiej?, usiąść "Z duchami przy wigilijnym stole?, przeżyć ?Wigilię pełną duchów? i ?Gwiazdkę z duchami?, spotkać ?Duchy nocy wigilijnej?, poczuć ?Duchy zimowej nocy?. Znakomity pomysł na serię zawierającą rozmaite opowiadania połączone wspólnym kluczem, tak aby czytelnik mógł się nasycić określonym nastrojem i otrzymać za pośrednictwem krótkich form literackich próbkę twórczości różnych pisarzy.

?Duchy zimowej nocy? sympatycznie wypełniają czas. Osiemnaście historii barwnie drażni wyobraźnię, podsuwa tropy do rozwijania dreszczyku emocji i imaginacji uwzględniającej prześladujące człowieka zmory. Listopadowa i grudniowa noc tworzy wspaniałe tło do wymyślania obrazowych opowiastek, zgrabnie łączących coś makabrycznie niesamowitego i trudnego do uwierzenia z czymś radosnym, rodzinnym i świątecznym. Kiedy wyje i świszcze wiatr wśród ogołoconych z liści drzew, skrytych w półmroku i ciemności wywołującej lęk, wydaje się, że paranormalny świat umarłych gra własną melodię, z trwogą odsłuchiwaną przez żywych.

Duchy, zjawy i demony dopominają się uwagi cielesnych, nawiązują z nimi osobliwy kontakt, a im bardziej nawiedzone i odludne miejsca, stare domy cieszące się złą sławą, tajemnicze komnaty, tym intensywniej drażnią domowników. Piaszczyste pustkowia, rozległe wrzosowiska, odludne obszary, zapomniane wioski, zarośnięte trakty, to wygodne kryjówki dla upiornych istnień i diabolicznych niebytów. I właśnie takie obszary odwiedza czytelnik, zagląda w nie oczami kluczowych postaci, czasem chowa się za ich plecami, kiedy indziej za towarzyszącymi im przepowiedniami i legendami, albo historyjkami skrzywdzonych i krzywdzicieli... Bookendorfina

Duchy zimowej nocy to kolejna klasyczna bożonarodzeniowa perełka, która ukazała się nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka. To antologia osiemnastu opowiadań rodem z epoki wiktoriańskiej, w którym motywem przewodnim są zjawy. W XIX wieku groza podbiła głównie krótkie formy literackie. Pojawia się dreszczyk emocji, niewytłumaczalne zjawiska, gotycka atmosfera niesamowitości, grozy i przerażenia. W tomie znaleźć można opowiadania autorstwa: G.K. Chestertona, Henry Jamesa, Johna Buchana, Jerome?a K. Jerome?a, Johna Berwicka Harwooda, Mary Elizabeth Brandon, Mrs Henry Wood, W. W. Fenn i jedno opowiadanie nieznanego autora. Jak to bywa w przypadku zbioru opowiadań, nie prezentują one jednakowego poziomu, ale czytelnik na pewno znajdzie takie które mu się najbardziej spodobają.
Opowiadanie G.K. Chestertona przypomina ideę Ducha Świąt. W opowiadaniu Henry?ego Jamesa Upiorny czynsz, dwudziestodwulatek podejmuje studia w Cambridge. Pewnego dnia jadąc skrótem do domu z Medford, widzi tajemniczą, osnutą pewnego rodzaju aurą melancholii, rezydencję. Jego pierwszą myślą było to, że ten dom musi być nawiedzony. Ten sam autor w Ołtarzu zmarłych pisze o znaczeniu życia i śmierci. Opowiada o tym, jak bohater stara się zachować pamięć o swoim zmarłych przyjaciołach. Historia ukazuje głęboką duchowość w podejściu do śmiertelności i transcendentnej mocy bezinteresownej miłości.

W tomie znaleźć można też opowiadania Mary Elizabeth Branddon. W opactwie Chrighton to opowieść o bożonarodzeniowych duchach. Akcja opowiadania ?Cień w kącie? rozgrywa się w starym domu z makabryczną przeszłością, który zamieszkany jest przez starsze, samotne osoby. Bohaterowie odrzucali wiarę w duchy. W opowiadaniu Twarz w lustrze mamy z kolei stary, posępny dwór położony w dalekim Yorkshire, który wskutek tragicznej śmierci właściciela była niezamieszkały. Właśnie pojawili się w nim nowi właściciele, państwo Monroe, energiczni i odważni nowożeńcy. We dworze jest komnata duchów, a młodzi nie wierzą w duchy. Z kolei w kolejnym opowiadaniu autorki poznajemy średniozamożnego chłopa, Johna Grangera, który bez wzajemności zakochał się w Susan. Wskutek tego postanawia opuścić miejscowość, ale obiecuje pisać listy do Suzy. Tymczasem dziewczyna wyszła za mąż, a od Johna nie nadszedł żaden list. Pewnego dnia w fotelu widzi Johna Grangera. Ciekawe są również opowiadania Mrs Henry Wood, której opowiadania ukazywały się seryjnie w licznych periodykach okresu wiktoriańskiego.
Duchy ? martwe, a jednak żywe, nieobecne, a jednak obecne, potrafią jednak przekroczyć granice doświadczenia. W literaturze były przywoływane niejednokrotnie. Opowiadania o duchach oczywiście są dziwne i niezwykłe, ale w XIX w. cieszy się ogromną popularnością. Obecnie należą do klasyki literatury popularnej, która ma równie szerokie grono sympatyków. Polecam.

Przed wami 624 strony osiemnastu opowiadań o duchach. Jedne bywają krótkie i dosadne, inne dłuższe z końcem bez końca, jeszcze inne ukończone, ale do głębokiego przemyślenia. Zaserwowane są jako wstęp do opowieści, po czym ona następuje. Mamy tu świąteczne klimaty, ale myślą przewodnią są typowo duchy. Co ciekawe, niektóre z nich są nam znane, lecz ich wątek został pociągnięty dalej. O innych nie chcą postacie mówić, udają że ich nie ma i omijają miejsca, gdzie występują. Nigdy rozmowa bohaterów nie jest konkretna, powiedziałabym, że lubią przekazywać nam emocje za pomocą filozofii, a co za tym idzie, nie każdemu mogą się one spodobać. Czasami rozmowa toczy się drogą ukrytych znaczeń, więc na pierwszy rzut oka opowiadanie nie jest dla nas w ogóle straszne. Ale po jego skończeniu zaczyna uruchamiać nam się myślenie. Z tego powodu czytałam ją dwa dni, w tym coś w nocy, bo nie byłam w stanie przejść do kolejnej opowieści, zanim mój mózg nie przetworzył tego, co przeczytał. Czytanie jej było dla mnie prawdziwą imprezą, gdzie historie były niczym kieliszki wódki. Tylko tam człowiek wzdycha i mówi, a tutaj myślał i szukał znaczenia. Po odnalezieniu dopiero szedł dalej. Zdecydowanie książka bardzo wciąga, bo to, co tu jest opisane bywa niewiarygodne i interesujące. Celowo nie są tu zawsze konkretne daty, jakby miały pozostać w ukryciu. I ponownie zastanawiamy się dlaczego. Czytałam już wcześniejsze serie z duchami, ale tutaj były one nieco inne. Jakby przeznaczone dla znawców sztuki, wyższego przesłania i myśli nad tym, co prawdziwe, co dodane i w rozwagi odnośnie ich celu. Do tego utrzymane w dawniejszym klimacie, lecz nie na tyle mocno, by te historie się nie starzały, by były wieczne dla każdego pokolenia. Pozycja nie jest dla osób, którzy oczekują lekkich opowieści. Zawsze po każdym nastąpi trawienie przeczytanych informacji. Moim ulubionym dodatkiem był tu duży druk, dzięki czemu czyta się ją szybciej. Dla prawdziwych koneserów literatury i tych, których ciekawi wątek duchów:-)