Dwa miasta Pozdrowienia z Wrocławia

?Wreszcie zacznie żyć, będzie szczęśliwa i mocna, tak jak kiedyś.?

Przenosimy się do Wrocławia lat sześćdziesiątych i poznajemy dalsze losy rodziny Szubów. Ada, Józka i Nelka dla których Lwów jest już tylko ciepłym wspomnieniem, na dobre rozgościły się we Wrocławiu. W końcu czują się jak u siebie, na każdym kroku wspierają się i pomagają sobie. Ada w końcu podjęła jedyną słuszną decyzję, wystąpiła o rozwód, chce uwolnić się od swojego oprawcy i kata. Ma nadzieję, że w końcu ona i dzieci odnajdą spokój i szczęście. Postanawia ruszyć do przodu, ma ambitne plany, chce się rozwijać. Józia traci przyjaciółkę, postanawia zostawić bolesną przeszłość za sobą i pójść za głosem serca. Nelka, która nieustannie ogląda się za siebie, żyje w ciągłym strachu, nie może uwolnić się od przeszłości. Młoda kobieta będzie musiała sporo poświęcić by uwolnić się od okrutnego oprawcy.

Wielowątkowa, a przy tym bardzo spójna, przepiękna powieść obyczajowa z ciekawie ukazanym tłem historycznym. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, niesie ogromne zróżnicowane emocje. Fabuła dopracowana w każdym szczególe, dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich, wzajemnych zależności, ukazuje prawdziwe ludzkie twarze, niepokoje, dobre i złe uczynki. Jest bardzo szczerze i realnie, często miałam wrażenie, że nie tylko sercem, ale i ciałem jestem z tymi ludźmi. Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Siostry Szubówny całkowicie skradły moje serce, bardzo różnią się od siebie, czegoś innego oczekują od życia, ale niezmiennie walczą o lepsze jutro, o siebie nawzajem, rodzina jest dla nich najważniejsza.

Pani Monika porusza istotne problemy ludzkiej egzystencji, umiejętnie lawiruje między różnorodnymi postaciami, wnikliwie i bardzo realnie ukazując ich prawdziwe oblicze. Przyjaźń, miłość, szacunek, silne więzi rodzinne. Rodzina, która jest opoką, wzajemne wsparcie, zrozumienie. Trudy codzienności, godność, spokój, tworzenie nowego, spokojnego, ciepłego, bezpiecznego domu. Trudne decyzje i ich konsekwencje, próba zawalczenia o siebie. Trudne lata 60 i 70 ubiegłego wieku, komunistyczna, niełatwa codzienność, brak towarów w sklepach, szarzyzna, łapówki?

Przepiękna, mądra, wartościowa, klimatyczna opowieść. Głęboko porusza, trąci czułe struny, chwyta za serce i nie daje się odłożyć choć na chwilę. Obyczajowość idealnie współgra z prawdą historyczną. Poplątane ludzkie losy w całej okazałości. Z całego serca polecam całą serię. Tatiasza i jej książki :)

"Pozdrowienia z Wrocławia" to już trzeci tom serii "Dwa Miasta" przedstawiająca losy rodziny Szubów. Z podekscytowaniem wyczekiwałam książki, ponieważ wspomniana rodzina skradła moje serce. Rzadko która seria książek obyczajowych, których akcja dzieje się w czasach wojennych lub trochę późniejszych, zwraca na siebie moją uwagę i kradnie ją na godziny bezustannego czytania. Tak jest w przypadku książek Moniki Kowalskiej.
Akcja dzieje się w latach 60. aż do prawie 80. Adela, Józka i Nela całkowicie osiadły we Wrocławiu, a Lwów stał się dla nich majakiem sennym. Oczywiście powracają momentami do miejsca, które kochały, znały i zostało one odebrane w okrutny sposób. Przez wojnę. Dzieci Adeli rosną, a ona sama chce zawalczyć o siebie. Józia po odważnym kroku swojej ukochanej przyjaciółki Ingi postanawia także zawalczyć o swoje marzenia. Najmłodsza z sióstr, Petronela, nadal walczy ze swoim prześladowcą, a także wspina się po szczeblach kariery.
Trzy siostry i jakże odmienne charaktery. A jednak pod względem ogniska domowego są takie same. Kochają, chcą być kochane, pomagają sobie nawzajem i walczą o lepsze jutro. Przeżywają wzloty i upadki, ale dzięki potyczkom życiowym nabierają doświadczenia i hartu ducha. Jak to w życiu bywa, nie wszystko idzie im po myśli. Próbują żyć spokojnie, godnie i przede wszystkim zapewnić młodszemu pokoleniu bezpieczny i ciepły dom.
Fakt, że Autorka wplata autentyczne zdarzenia w powieść sprawia, iż książka jest tym bardziej interesująca, wciąga w wir wydarzeń swoim realizmem i zastanawiamy się, co wydarzyło się naprawdę, a co jest fikcją literacką. Ta historia tętni po prostu życiem, takim najzwyczajnym, którego doświadczyć mogli nasi przodkowie, czy my w czasach teraźniejszych. Mimo, że żyje się łatwiej niż kilkadziesiąt lat temu, to czy relacje międzyludzkie bardzo się różnią? Ludzie się zdradzają, rozwodzą, ukradkiem podkochują, mieszają z własnymi uczuciami, bądź kochają szalenie. W tej kwestii nic się nie zmienia i te same relacje są w "Pozdrowieniach z Wrocławia". Samo życie.
Pióro Moniki Kowalskiej jest bardzo przyjemne, oddaje ducha lat 60. i 70., gdzie ciężko było zdobywać towary potrzebne do normalnego życia, a kartki na jedzenie czy inne produkty wracają do łask. Wplecione zostały także wątki prześladowań narodowości żydowskiej, powrotu ludzi innej narodowości do swoich krajów przez korzystne zmiany ustrojów w ich ojczyznach. Na tych 300 stronach dzieje się dużo, więc jeśli przysiądziecie do lektury, miejcie na uwadze, że szybko nie odejdziecie od książki. Przeczytałam ją w kilka godzin z czystą przyjemnością. Jeśli nie znacie poprzednich tomów to radzę zacząć od początku, wtedy kolejne wydarzenia będą dla Was bardziej zrozumiałe. Ja ze swojej strony polecam wszystkim, którzy lubią lektury życiowe z bohaterami z krwi i kości, którzy przeżywają dobre, jak i te złe chwile.