Dysharmonia

Nazywam się Alicja Mort, nie pamiętam co się wydarzyło w ciągu ostatnich godzin. Jestem zamknięta w jakimś pomieszczeniu, ktoś założył mi kajdanki i przykuł do ściany. Na podłodze leży człowiek, nie wiem czy żyje. Słyszę kogoś, nie jestem tu sama.
.
Tak zaczyna się ta historia. I powiem Wam, że lubię takie początki. Takie mocne uderzenie, i ta niepewność co dalej, o co chodzi, co się tam wydarzyło. Autor zbudował tę historię na bazie dwóch płaszczyzn czasowych, co znakomicie podkręca fabułę. Intrygujące i tajemnicze postaci, nie tylko główna bohaterka jest ciekawie wykreowana. To taki mocny punkt tej książki, moim zdaniem. W "Dysharmonii" znajdziecie tajemnice i niedopowiedzenia. Napięcie budowane jest stopniowo, a zainteresowanie czytelnika podsycane sekretami z przeszłości.
A zakończenie?
Nie przewidziałam takiego podsumowania, zaskoczył mnie taki scenariusz. Dodatkowo ostatnie strony to wywołały falę emocji.
.
Alicja Mort musi znaleźć mordercę i nie dopuścić do kolejnych zbrodni. Ale przyjdzie jej także zmierzyć się z własnymi demonami. Czy może ufać najbliższym?
.
Polecam, to jest dobre.

Wolicie serie czy powieści jednotomowe? Ja nigdy nie pogardzę dobrą historią, ale mam słabość do cykli książkowych. Zwłaszcza kiedy autor w taki sposób wykreuje postać, że nie sposób się z nią nie zżyć. Tak stało się w przypadku Alicji Mort - głównej bohaterki najnowszej serii Bartosza Szczygielskiego. Dysharmonia to już drugi tom przygód byłej policjantki. Wydaje się, że kobieta po latach życia od zlecenia do zlecenia w końcu odnajdzie swoją zawodową przystań i ustabilizuje swoje życie. Zbyt piękne żeby było możliwe? Być może. Zanim się o tym przekonamy wraz z Mort wrócimy do przeszłości. Dosłownie. Wszystko to za sprawą kapsuły czasu, w której znalazły się tropy prowadzące do dziewczynki, która zaginęła wiele lat temu. Była to rówieśniczka Alicji, a dodatkowego smaczku sprawie dodaje fakt, że ślady prowadzą także do samej Mort. Jak to możliwe? Czy Alicja jest w jakiś sposób powiązana z wydarzeniami sprzed lat? A może skrywa inną tajemnicę? Autor od samego początku umiejętnie buduje napięcie. W końcu doprowadza do prawdziwego wrzenia. Mort musi stawić czoło nie tylko sypiącemu się małżeństwu, ale także przeszłości, która skrywa wiele niewygodnych tajemnic. Dysharmonia to tytuł idealnie obrazujący życie głównej bohaterki. Jest to postać niezwykle wyrazista, której życie nie oszczędza. Jestem bardzo ciekawa jej przyszłości. Ta seria z tomu na tom staje się coraz lepsza.

"Dysharmonia" to kontynuacja "Asymetrii". Główna bohaterka to Alicja Mort, która w końcu poukładała swoje życie. Jednak jej spokój pęka jak mydlana bańka gdy pewnego dnia zostaje odkopana kapsuła czasu. Ten niezwykły przedmiot z licznymi pamiątkami zakopała 30 lat temu ona sama wraz z kolegami ze szkoły. Oprócz pamiątek znajdowała się w niej coś jeszcze. Coś co wiążę się z zaginioną przed laty dziewczynką. Co robi Alicja?
Główna bohaterka to postać, którą bardzo polubiłam. Nie jest ona prostolinijna. Posiada również dar wpakowywania się w różne kłopoty. I tak również było w tym razem. Jest to postać bardzo autentyczna. Ktoś kto nie tylko pracuje jako policjant, ale również ktoś kto ma swoje zmartwienia i problemy jak każdy z nas.
Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasów, co bardzo lubię w kryminałach. Nawet jeśli opisywane wydarzenia dzieli zaledwie 5 dni. Nie każdemu jednak taki zabieg udaje się. Czasami wkrada się chaos i czytelnik gubi się. Ale nie w tej książce. Autor wspaniale "żongluje czasem". Nie znajdziemy tutaj również nużących opisów. Wszystko jest wyważone i przemyślane. Akcja jest dość dynamiczna. Nie za szybka, ale też nie za wolna. Taka jaką lubię.
Pan Bartosz Szczygielski posiada lekkie pióro, na co również zwracam uwagę podczas lektury. Dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie zarówno "Asymetrię" jak i "Dysharmonię". Obie książki bardzo polecam. Można je czytać niezależnie od siebie, ale zachęcam do poznania Alicji Mort od pierwszego tomu.

"Asymetria" i "Dysharmonia" to znakomite i nieoczywiste thrillery Bartosza Szczygielskiego z nietuzinkową bohaterką Alicją Mort. Oba tytuły sugerują, że w kreowanej przez Autora rzeczywistości coś zgrzyta, psuje ład i porządek wprowadzając element chaosu. Czy to zepchnięta w niepamięć przeszłość dopomina się o uwagę wykrzywiając linię teraźniejszości? Czy może zakłócają ją otaczający Alicję ludzie, którzy okazują się inni niż myślała? A może w końcu to w niej samej tkwi sprzeczność, która z jednej strony pozwala jej być profesjonalistką, w tym co robi, a z drugiej nie zauważać sygnałów dotyczących jej sfery osobistej?

"Niektóre sekrety powinny na zawsze pozostać w zamknięciu."

Autor mocno zaczyna drugi tom, by stopniowo odkryć przed nami ścieżkę prowadzącą Alicję do jej tu i teraz. Jej życie okazuje się równie skomplikowane i niebezpieczne, jak sytuacja, w której się znajduje, a nieuchronne konsekwencje jej działań są w dużej mierze wynikiem nieustępliwości kobiety w dążeniu do prawdy. Również prawdy o niej samej. Bo czy wymazanie z pamięci szkolnej tragedii mogło być jej reakcją obronną na wydarzenia sprzed lat? I czy ze swoją umiejętnością czytania ludzkich emocji mogła tak bardzo pomylić się w ocenie swojego mentora? Czy ten mógł być zamieszany w mroczne sprawy związane z zaginięciami kobiet na przestrzeni wielu lat?

Z dreszczykiem ekscytacji ponownie dałam się wciągnąć Autorowi w dynamiczną i pełną napięcia opowieść, w której intrygi, zbrodnie i niepokojące odkrycia splatają się w fascynującą całość, a przeszłość odciska swe mroczne piętno. Postać Alicji przyciąga swą tajemniczością i wielowymiarowością. Z jednej strony łatwo można się z nią utożsamić, z drugiej jej motywacje i decyzje nie zawsze są oczywiste, a Autor, stawiając bohaterkę w moralnie niejednoznacznych sytuacjach dodaje jej głębi.

Jeśli zaintrygowała Was postać Alicji koniecznie rozpocznijcie spotkanie z nią od ?Asymetrii?, co pokaże Wam, jak zmieniała się nie tylko sytuacja zawodowa i osobista kobiety, ale i ona sama. I prócz tajemnicy z przeszłości, to właśnie podejście Autora do Alicji ujęło mnie w tej części najbardziej, bo pozwolił jej ewoluować wraz ze zmieniającymi się realiami, ale jednocześnie zachował jej skomplikowany charakter. W ?Dysharmonii? zyskamy odpowiedzi na kilka pytań, ale niektóre wątki pozostaną otwarte budząc naturalny apetyt na kontynuację. A zakończenie? Mimo że w pewnym stopniu się go domyśliłam, to Autor i tak zdołał mnie zaskoczyć.

Czekam z niecierpliwością na kolejną część, a Was szczerze zachęcam do delektowania się dwiema poprzednimi, zanim Alicja po raz trzeci zapuka do naszych drzwi.

Alicja Mort próbuje zmienić kierunek swojego życia. Można powiedzieć, że jest status zawodowy wskoczył na poziom wyżej. Jest bardzo blisko objęcia bardzo dobrego stanowiska i względnie wyjść na prostą.
Tylko czy Alicji Mort pisany jest spokój i normalne życie?
W jej byłej szkole, w trakcie remontu zostaje wykopana kapsuła czasu sprzed 30 lat. W środku tego symbolu przeszłości zostają znalezione szczątki rówieśniczki z klasy, która zaginęła mniej więcej w czasie kiedy ją wkopywano.
Pewne ślady znalezione na szczątkach kierują śledczych bezpośrednio do Alicji. Chcąc nie chcąc Mort musi podjąć prywatne śledztwo ? to jest dla niej sprawa honorowa.
Wydawałoby się, że Alicja to samodzielna i silna kobieta, która trzyma swoje życie w ryzach. Niestety najprawdopodobniej to tylko pozory. Ktoś steruje wszystkim wokół niej i pcha ją w szpony nie do końca jasnego przeznaczenia. Czy zakończenie tej historii będzie mieć szczęśliwy finał?
"Dysharmonia" to moje drugie spotkanie z twórczością Bartosza Szczygielskiego. Tak się złożyło, że były to dwa spotkania od razu z serią.
Lepszej przygody z tym autorem nie mogłem sobie wyobrazić. Drugi tom to dosłownie sztos. Autor podniósł poprzeczkę na taką wysokość, że nawet Armand Duplantis miałby problem przeskoczyć ją za pierwszym razem.
Napiszę krótko, wprost do autora. Panie Bartku - przeszły mnie dreszcze, proszę o jeszcze. Brawo
Polecam gorąco!