Dziady

No właśnie.Samo nazwisko zachęca do przeczytania.To samo nazwisko zachęca także do lubienia i wychwalania tej książki ponad wiekszość innych dzieł polskiej literatury.
Co ja osobiście znalazłem w tym "wielkim dziele" ?
Otóż znalazłem wychwalanie postawy biernej ,godzenie się na niewolę i godzenie się na ból oraz cierpienie ze strony innych ludzi,ze strony innego Narodu.
Postawa ,jakiej chciał Nas wszystkich nauczyć Pan Mickiewicz jest żałosna i całkowicie nie przydatna w ludzkiej egzystencji.
Bo niby dlaczego Konrad i ks.Piotr siedzieli bezczynnie na miejscu ,a ich walka o wolność ograniczała się do bezsensownego gdybania ?
Znacznie bardziej cenię sobie Słowackiego ,który tej mickiewiczowskiej bierności działania zdecydowanie się sprzeciwia.
Książka jest napisana pięknym językiem ,ujawnia nam się tutaj literacki talent Mickiewicza ,ale to jedyny plus tej książki. Radzę nie zachwycać się postaciami z tej lektury ,a broń Boże naśladować ich w swoim życiu ,pod każdym aspektem.

Książka bardzo ciekawa i pouczająca. Wielki plusem jest to, że lektura jest lekka i zawiera bardzo pomocne dla uczniów opracowanie. Samo nazwisko autora zachęca do przeczytania. Warto zajrzeć i poczytać (niektórzy muszą to przeczytać).

Dramat romantyczny, który składa się z czterech części, a właściwie z trzech, bo pierwsza nigdy nie powstała, uważa się za nią poemat "Upiór". Wszystkie części łączy postać Gustawa: w części drugiej występuje jako duch nieszczęśliwego kochanka, w czwartej - jako Gustaw, a w trzeciej przechodzi metamorfozę w Konrada. Jedną z najważniejszych cech tego dramatu jest dualizm - obok świata realnego występuje też świat zjaw.W utworze ukazana jest nieszczęśliwa miłość, indywidualizm jednostki, bunt, ale także martyrologia narodu polskiego. "Dziady" powstały jako "wyrzut sumienia" Mickiewicza, który nie brał udziału w powstaniu listopadowym."Dziadami" jestem zachwycona, zarówno tematyką jak i kunsztem artystycznym. Mickiewicz uwodzi mnie swoim słowem pisanym i koncepcją. Jednak nie wiem, czym mnie autor "Dziadów" tak naprawdę oczarował i sprawił, że za każdym razem gdy czytam "Dziady", to się wzruszam...

"Są dziwy w niebie i na ziemi,
o których ani śniło się Waszym filozofom."
Takim cytatem z Hamleta rozpoczął Adam Mickiewicz II część Dziadów, dlatego również i ja się nim posłużę rozpoczynając recenzję. Mickiewiczowi, jako aktywnemu romantykowi, tekst ten miał posłużyć zapewne jako wzmocnienia przekazu utworu. Nie bacząc jednak na to, "co autor miał na myśli" myślę, że strzelił w dziesiątkę! Nikomu nie śniło się, że Dziady jako utwór wystawiany w teatrze, będą mieć tak silny oddźwięk w historii, że uczniowie znienawidzą Mickiewicza, że z roku na rok coraz mniejsza część społeczeństwa będzie sięgać po klejnoty polskiej literatury, a co gorsza rozumieć je... Wracając do tematu, Dziady są świetnym utworem reprezentującym epokę, w której powstały. Genialnie ukazują sposób postrzegania moralności oraz poczucie ludowej sprawiedliwości. Niesamowite jest to, iż te ludowe zwyc[...] okazują się być uniwersalne w każdym kręgu społecznym! Co więcej, autor opisuje niezwykle ważne w historii Polski dzieje, takie jak, powstanie listopadowe oraz jego konsekwencje. czytając dziady, widzimy zmianę mentalności Polaków, brak zainteresowania państwem, chęć zdobycia zysku... Dziady są utworem poruszającym szereg problemów społecznych i narodowościowych. Uczą oraz przestrzegają ukazując absurd zachowań! Musze przyznać, iż kiedy pierwszy raz analizowałam ten utwór, byłam bardzo zawiedziona i rozczarowana. Poważne, pokręcone (kolejność ksiąg) i "nie do ogarnięcia" mówiąc językiem XXI wieku. Dziś uważam tę książkę za arcydzieło, choć muszę przyznać, iż musiałam się nieźle w nią wczytać i zwrócić uwagę nie tylko na treść... Cóż o tym na pewno filozofom się nie śniło....