Dzieci ziemi i nieba

W recenzowaniu najpiękniejsze jest to, że trafiasz na książki, które zawładną twoim sercem. Tak było w tym przypadku i tej książki. ?Dzieci ziemi i nieba?.

To było moje pierwsze spotkanie z autorem, ale już nie ostatnie. Trafiają wam się książki, które tak was pochłonęły, że czytaliście je dwukrotnie, trzykrotnie? W moim przypadku to właśnie taka pozycja.

Okres książki to średniowiecze oraz niektóre momenty przywodzą naszą rzeczywistość i śmiem napisać, że pod zmienionymi nazwami, ale to oczywiście moje zdanie. W żaden sposób nie nudziłam się przy niej. Mimo że ta pozycja to fajny grubasek to czyta się naprawdę szybko (no chyba że nie masz czasu wtedy rzecz oczywista) Musze jednak przyznać, że miałam lekki kłopot z niektórych nazwach miejsc, rodów itd... Ale nie świadczy o jakości książki.

Jeżeli jesteś fanem wieloosobowej narracji to tutaj masz ich dużo co wg mnie nabiera realnej wędrówki po szlakach handlowych i nie tylko. Książka o żołnierzach i ich szkoleniu, o szpiegowaniu na własne korzyści sprzedażowe, walce, bo przy lekkiej nieuwadze można stracić wszystko. Ile jesteś wstanie zrobić, żeby wypełnić rozkaz? Do jakich sytuacji nie możesz dopuścić, żeby wróg mógł wygrać bądź dostać co chce? Czasami zabawna, czasami poprzez akcje naprawdę realistyczna.

Opis książki jest wszędzie dostępny więc z całego serca zachęcam do przeczytania, ale i do sięgnięcia po książkę, bo mimo mnóstwa bohaterów nie odczujesz zamieszania w akcji, a na bieżąco będziesz rozumiał co, gdzie się dzieje. Sama jestem w szoku, że podołałam, bo często gubiłam się i musiałam czytać od nowa dany rozdział.

... U mnie trafia na listę ulubionych.

"Kiedy wyszłam w bezksiężycową noc, żeby zacząć następny etap życia, nie zamierzałam brać ze sobą psa."
*
Nigdy nie wiadomo, jaką w życiu drogę przyjdzie nam obrać i kogo na niej spotkamy. Piratka, szukająca akceptacji i zemsty. Szpieg, który zdaje się nie mieć przyszłości, przez błędy z przeszłości. Lekarz, który nie ma żony, a jednak jest żonaty. Malarz, którego przyćmił cień sławy ojca. Ambasador, który pragnie jak najszybciej wrócić do domu. Książę, który ma dość problemów na głowie. Jak potoczą się ich losy, gdy zewsząd otaczają ich intrygi, a widmo wojny staje się coraz bardziej rzeczywiste.
*
Oto i jest! Mistrz roku 2021 w kategorii "Sama nie wiem, czy mi się podobało". Proszę o aplauz dla "Dzieci Ziemi i Nieba".
*
250 stron, tyle mi było potrzebne, żeby wczuć się w fabułę i przyzwyczaić się do nietypowego stylu autora. Narracja składająca się z wielu przeplatających się perspektyw i ciągłe przeskoki w akcji, to był dla mnie szok. Dopiero z czasem doceniłam niezwykłość tego zabiegu i fakt, że nie ma tu jednego głównego bohatera, a świat poznajemy od wielu różnych stron.
*
Moim największym błędem było nastawienie się na typową fantastykę. Książka ta jest tak naprawdę alternatywną wersją wydarzeń, jakie miały miejsce w XVI wieku i niewielu tu magii. Autor bardzo realistyczne przedstawienie świat, postacie, politykę czy religię, dlatego "Dzieci Ziemi i Nieba" bardziej pasują mi na powieść historyczną.
*
Co ciekawe w książce dzieje się dużo i niewiele jednocześnie. Mamy intrygi, podróże, politykę, ale fabuła często się zapętla w zależności od perspektywy, a sceny akcji poznajemy nie raz z czyjejś relacji lub są przerwane na rzecz innej postaci.
*
Najdziwniejsze jest to, że pomimo tego całego zamieszania wciągnęłam się w fabułę i nie do końca pojmuję jak to się stało.
*
Książkę oceniam na 6/10 i chociaż nie do końca trafiła ona w mój gust czytelniczy, było ta bardzo ciekawe doświadczenie.