Dzieci żółtej gwiazdy (twarda)

Jest rok 1942. Bracia Jakoby i Moise Stein są pod opieką ciotki we Francji ,która jest pod okupacją nazistów. Mieli przebywać pod opieką tylko jakiś czas ,aż rodzice chłopców znajdą bezpieczną przystań. Lecz to nie takie proste. Pewnego dnia podczas szykowania się do szkoły chłopcy nie myśleli ,że może stać się coś ,co zmieni ich życie na zawsze. Przechodząc przez bramę kamienicy ,w której mieszkali zauważyli wozy ,które były przeznaczone dla Żydów. Nie ten czas i miejsce ,w którym się znaleźli. Po mimo ucieczki niestety i oni się tam znaleźli. Lecz to dopiero początek ich przygody. Będą zmuszeni do ucieczki ,by odnaleźć ciotkę ,a później rodziców. Na drodze spotkają ludzi o dobrych sercach gotowych pomóc rodzeństwu. Lecz nie zawsze wyjdzie to im na dobre. Niektórzy za pomoc dzieciom zapłacą najwyższą cenę. Lecz czy uda się braciom znaleźć rodziców i być w końcu bezpiecznym? Co ich czeka po drodze?
To moja pierwsza książka tego autora. Z tego co wiem napisał już jeden bestseller Kołysanka z Auschwitz. Nie czytałam jej ,ale po tej książce myślę ,że po nią sięgnę. Nie wiadomo ile prawdy i faktów jest ukryte w książce. Czy faktycznie się wydarzyła ,czy to tylko fantazja autora? Lecz na samym końcu książki mamy daty i dużo zdjęć osób i miejsc ,które są opisane w książce.
Czytałam z zapartym tchem całą tę historię. I czasami byłam wstrząśnięta jak ludzie ludziom zgotowali taki los. Najbardziej cierpią dzieci w tamtych czasach. Nie wyobrażam sobie ,by dzieci wędrowały przez pół kraju w poszukiwaniu rodziców. Sami w świecie pełnym niebezpieczeństw i okrutnych ludzi nie zważając na to czy to dorośli czy dzieci. Książkę czytało się lekko. Akcja goni akcję. Co tam możemy spotkać to przerażenie , drżenie o własne życie ,ucieczka ,głód i oczywiście strach w dużych ilościach.
Jeżeli chcecie przeżyć niesamowitą historię oczami dzieci w czasie okupowanej Francji. To jak najbardziej polecam.

"Czasami nadzieja jest jak płomień - ledwo się tli, ale może wskazać drogę... zniszczyć zwątpienie."

Kilka dni temu przybliżałam mroczne i okrutne przejawy ludzkiej słabości ("Farmaceuta z Auschwitz"), dziś odnoszę się do bijących blaskiem dobrych serc, humanitarnych świadectw, sugestywnie przybliżonych na łamach "Dzieci żółtej gwiazdy". Mario Escobar intensywnie oddziałuje na wyobraźnię czytelnika, pięknie odwołuje się do różnorodnych emocji, umiejętnie sprawia, że wchodzimy w historię z wielką uwagą i skupieniem. Bo wielość głosów, jakim autor daje przestrzeń, jest tym, co niezwykle urzeka i przekonuje. Nie tylko dwójka głównych bohaterów przekazuje coś cennego, ale także osoby, które dzieci napotykają podczas wędrówki usianej zdarzeniami.

Człowiek przebija się w powieści, złożona natura, zbiór doświadczeń życiowych, perspektywy spojrzenia na świąt. Stąd wynikają wartościowe przesłania, cenne wskazówki, szczere manifesty i ważne apele. Każdy z nas jest inny, podlega różnorodnym presjom, wdaje się w zawirowania z losem, prezentuje unikalną mieszankę dobrych i złych cech. Wydaje się nam, że doskonale wiemy, jakimi jesteśmy osobami, ale dopiero poddani ekstremalnym czynnikom, przerażającym incydentom, bezlitosnym pułapkom, docieramy do prawdziwego rdzenia ja. Wojna uaktywnia niezafałszowany obraz ludzkiego charakteru, potęgi wpojonych zasad moralnych, stabilności hierarchii kluczowych wartości życiowych. Do nas należy wybór drogi ciemności, słabości i odwracania wzroku, lub odwrotnie, potwierdzenia duchowości, szlachetności i człowieczeństwa.

Śledząc losy Mo?sa i Jakoba Steinów, żydowskich braci desperacko próbujących utrzymać się przy życiu, w czasach drugiej wojny światowej, w obłędzie nietolerancji i rasizmu, nie można nie zaangażować się w podróż strachu przed nazistowską okupacją i prześladowaniami. Pozostawieni przez rodziców pod opieką starszej cioci zamieszkałej w Paryżu, po przerażających zdarzeniach aresztowania i walecznej ucieczce, śmierci krewnej, decydują się na desperackie poszukiwania matki i ojca. Rozpoczynają podążać śladami najbliższych. Mając zaledwie sześć i jedenaście lat zmuszeni zostają do szybkiej przemiany w dorosłość. Mnóstwo poruszających scen na drodze zapuszczania się w głąb samego siebie, nie tylko ze strony chłopców, ale też osób, które starają się im pomóc, chociaż ich nie znali w przedwojennej rzeczywistości.

Obraz wojny oczami bezbronnego dziecka, w tle rozpacz, strach i bezradność dorosłych. Ci, którzy wbrew groźbie wywózki do obozu koncentracyjnego udzielają pomocy żydowskim dzieciom. Zwykli ludzie przytłoczeni ogromem nieszczęść, są tymi, którzy zmieniają świat na lepsze, przeciwstawiają się bezkresnemu złu małym światełkiem dobroci, nadziei i miłości. Pojedyncze osoby, małżeństwa, rodziny, grupy, a nawet mieszkańcy wsi czy miejscowości udzielają schronienia osobom pochodzenia żydowskiego. Jakoba i Mo?se są fikcyjnymi postaciami, ale reprezentują tysiące prawdziwych dzieci będących w zbliżonych sytuacjach. Mocno przeżywamy ich walkę, uruchamiamy wielkie pokłady empatii, współczujemy i podziwiamy całym sercem. Książka, która pozostaje w czytelniku na długo jeszcze po zapoznaniu się z nią.