Dzielnica cudów

Urodziłam się w 1994 roku. Od kiedy pamiętam fascynowała mnie historia.
Czasy powojenne, szczególnie lata 80, są moim ulubionym okresem.
Najlepsza muzyka, brak technologii z dostępem do Internetu, która zawładnęła światem, bycie dla siebie ludźmi to pozytywne aspekty,
których w dzisiejszych czasach brakuje. W tym przekonaniu utwierdził mnie Autor.
Autor, w swojej książce "Dzielnica cudów, Nasz PRL, lata 80" zebrał swoje wspomnienia z dzieciństwa. Autentyczne historie zostały przedstawione
z perspektywy trzech głównych bohaterów, którymi są Jerzy, Stefan i Anastazy, oraz wielu innych kolegów i koleżanek z rodzinnej miejscowości Autora.
Wspomnienia dotyczą spędzania wolnego czasu (bez komputerów, laptopów, telefonów! tylko z wykorzystaniem wyobraźni i natulanych przedmiotów, z
których można zrobić wszystko), czasów szkolnych (kiedy nauczyciel był autorytetem, a dzieci nie znały "bezstresowego wychowania"), organizacji świąt (z jedynym w roku zapachem pomarańczy,
oczekiwaniem na prezenty, zasypanych śniegiem - tak ! kiedyś w Święta był śnieg :)). Wiele historii dotyczy samego procesu wychowania dzieci w wielodzietnych
rodzinach, w których przyswajano wartości w zupełnie inny sposób, niż dzisiaj. Człowieka kształtowało poczucie obowiązku, opieki nad rodzeństwem, domem.
Autor swoje wspomnienia przedstawił w sposób szczery i bezpośredni. Nieraz czytelnik uśmiechnie się, a czasami nawet łezka zakręci się w oku i przebiegnie myśl:
"Co to były za czasy!"
Najważniejsze jest to, że pomimo trudnej sytuacji gospodarczej , politycznej, wielu nakazów i zakazów obowiązujących w latach 80-tych,
pięlegnowano więzi rodzinne i przyjacielskie.
W każdej sytuacji było można liczyć na siebie nawzajem !

"Dzielnica cudów" to dla mnie powrót do lat dzieciństwa, fakt, że kolejki czy braki towarowe mnie tyczyły się mniej, bo ja urodziłam się w połowie lat 80, więc już było w miarę stabilnie, jednak pozostałe opisane przez autora wydarzenia - takie są moje wspomnienia. Mieszkałam w małym mieście, w kamienicy, która stała w literę "U", a z galeryjką z komórkami tworzyła zamknięte podwórko. Te same zabawy, taka sama paczka przyjaciół, rzucanie plecaków co szybciej w kąt, by do wieczora się bawić. Podwórko to był zdecydowanie nasz żywioł. Opisane przez Norberta metody wychowywania dzieci już dawno przeszły ogromną ewolucję, ale tak było, nie ma się co oszukiwać, że kabel od prodiża służył wyłącznie do podłączenia w gniazdko.




Jednak czasy się zmieniają i to autor też pokazał, choć nie wiem, czy podoba mi się przekaz, w jaki to zrobił. Nasze dzieci są z innego pokolenia, bardziej naszpikowanego elektroniką. Kiedy miałam ok. 10 lat, w Polsce dopiero wchodziła telewizja kablowa, później miałam pierwsze gry telewizyjne, więc można powiedzieć jestem pośrodku tego co "stare" i tego co "nowe". Może dlatego łatwiej jest mi zrozumieć postęp.

W każdym razie "Dzielnica cudów." to na pewno książka, którą polecam wszystkim urodzonym w latach 80, jako napisaną bardzo humorystycznym językiem powieść - wspomnienie, o tym co minęło. Może łezka zakręci Wam się w oku?

Witam i o zdrowie się pytam ?!

U was też tak wieje ?
Ale mam coś na to kochani
Norbert Grzegorz Kościesza - profil autorski

Dzielnica cudów. Nasz PRL lata 80

Norbert Grzegorz Kościesza
Zacznę najpierw od oceny. 10/10!!!

Książka przywołała wszystkie moje wspomnienia z czasów dzieciństwa. Jestem zachwycona tym, że kilka kartek może wywołać taką burzę w mózgu.

Szczerze mówiąc książka nie ma fabuły.
Jest to zlepek różnych historii i wspomnień wpisanych w jedną całość.

Mimo inności jaką się wyróżnia, wyszło naprawdę powalająco.

To nie przesada, wtedy naprawdę działy się cuda.
Od świtu do nocy na dworze, a mimo to wiele obowiązków .
Nie mam pojęcia jak to się łączyło.
Beztroska z rzeczywistością jaka nas otaczała.

Bo mimo tego że były to wspaniałe czasy jeśli chodzi o dzieciństwo, to było tez bardzo ciężko
Zupełnie inaczej niż teraz
Jestem przykładem tego jak zmienił się czas .

Za dziecka stałam w kolejkach ciągnących się dla moich oczu jak na koniec świata za zwykłą kawą, a teraz wszystko mam pod nosem. Sklepy, towary i wiele więcej.
Dodatkowo autor opisuje miejsca w których sama się bawiłam bo są to okolice mojego rodzinnego miasta

Za to również ode mnie wielki plus.

Autorowi oczywiście duże brawa ,a książkę polecam wam z czystym sumieniem kochani

Okres dzieciństwa w każdym z nas budzi sentyment, szczególnie gdy dorastało się w tak specyficznych, odmiennych od współczesnych, czasach jak PRL. Kto z Was pamięta te czasy? Gumy Donald, relaksy, skakanie w gumę i bieganie po dworze do wieczora?

Nie dziwi mnie więc nostalgia z jaką autor książki ?Dzielnicy cudów? wspomina lata swojego dzieciństwa. Lata gdy dzieciaki całymi dniami biegały samopas, a rodzice pracowali, walczyli w kolejkach o jedzenie, albo nadużywali alkoholu. Czasy gdy dzieciom mądrość wpajało się pasem, a wymyślane przez nie zabawy naruszały wszelkie zasady bezpieczeństwa. Czasy, które i ja wspominam z rozrzewnieniem.

Głównymi bohaterami wszelkich zabawnych, ale i niebezpiecznych sytuacji autor uczynił swoich trzech kolegów, młodociany gang Stefana. Autor przedstawia wszystko co się wówczas działo z zabarwieniem sentymentalnym, wzmocnionym upływem czasu. Pokazał również mniej pozytywne, acz przyjmowane za normalne w tamtym czasie zachowania jak bicie dzieci, nadużywanie alkoholu, złodziejstwo.

Z przyjemnością wybrałam się w tą sentymentalną, ale i pełną humoru podróż w czasy swojego dzieciństwa, w którym wiele sytuacji pokrywało się niemal idealnie z tymi opisywanymi w książce.

W moim odczuciu niepotrzebne są, często podszyte lekceważącą nutą, odniesienia do czasów współczesnych i obecnych realiów choćby związanych z wychowaniem dzieci. Dla mnie to pewien zgrzyt w tej podróży. Kontrast jest tak duży, że mogło być trudno powstrzymać się od porównań, ale może lepiej byłoby pozostawić je czytelnikowi?

RECENZJA PATRONACKA
Norbert Grzegorz Kościesza dziękuję za możliwość promowania, przeczytania i zrecenzowania Twojego najnowszego dzieła Dzielnicy cudów.
Powieść przeniosła mnie do wspomnień z lat 80. Czekaliście na mandarynki przed Świętami? Ja do dzisiaj pamiętam, jak rodzice jechali na hurt i kupowali pełną skrzynkę mandarynek lub pomarańczy. To był rarytas. Dostępny tylko w Święta. Karp przed Świętami pływał w wannie. Święty Mikołaj 06.12 przynosił słodycze do butów. Czasem zostawiał obierki, jak z moimi braćmi byliśmy niegrzeczni. 24.12 przychodził Gwiazdor. Nigdy go nie złapaliśmy. A jak to wyglądało u głównych bohaterów książki Anastazego, Jerzego i Stefana? To już musicie przeczytać sami. Warto. Niezapomniane historie.
Poczytajcie również jak wyglądało życie w latach 80. Czy było kolorowo, czarno-biało czy raczej szaro buro. Czy byliśmy ?bezstresowo? wychowywani? Raczej nie.
Książka mnie bardzo wciągnęła, ponieważ ja żyłam w tamtych latach. Dzięki ?Dzielnicy cudów? mogłam sobie przypomnieć tamte czasy. Zachęcam was do jej przeczytania. Każdy w niej znajdzie coś dla siebie. Jest zabawna, nie raz się uśmiałam. I czasami byłam przerażona ? tym co się w tych czasach wyprawiało. Dzieci dostawały po pupie jak na to zasłużyły i nikt nic nie mówił. Nie zamykali za to rodziców. W dzisiejszych czasach za to samo rodzice byliby ukarani, dzieci odebrane, a społeczeństwo nie dałoby o tym zapomnieć. Z jednej strony dobrze, ale z drugiej czy ?bezstresowe? wychowanie prowadzi do dobrego?
Bardzo dobra publikacja. Podbiła moje serce i z miłą chęcią nie raz do niej wrócę. Tak jak autor radzi ?Dzielnica cudów? nie jest wskazana dla osób wrażliwych i poniżej 16 roku życia.
Chcesz się przenieść do lat osiemdziesiątych? do przeczytania tej cudownej i zarazem tak innej książki. Nie czytałam jeszcze takiej książki, która bez ogródek mówi, jak było w tych latach w pewnej dzielnicy.
Pamiętacie jak było fajnie w tamtych czasach. Nie było komputerów i dzieci chętnie spędzały czas na dworze. Trzeba je było siłą zaciągać do domu. Jak się nie przyszło na czas do domu była kara.
Z całego serca polecam Dzielnicę cudów. Przekonajcie się jak się żyło trzem chłopcom w pewnej dzielnicy, w latach osiemdziesiątych. Według mnie powieść zasługuje na 10/10. Dobry temat, odpowiednio wykreowani bohaterowie i niesamowity klimat lat 80. Jak wyglądały zimy, szkoły w tamtych czasach? Chcecie się przekonać - zapraszam (...)