Dzień gniewu

Gniew jest nie raz zapalnikiem do działania. Mówi się też, że gniew jest złym doradcą.
Gniew miał też przywrócić pamięć Lilianie, która straciła ją całkowicie w wyniku wypadku samochodowego. Gdy tajemniczy mężczyzna morduje mającego ją przesłuchać policjanta, jego tropem rusza inny policjant - Krystian Betel. Liliana ucieka ze szpitala i po omacku usiłuje odkryć kim jest- nie umie sobie przypomnieć, czy ma rodzinę, pracę, mieszkanie. Natomiast Betel rozpoczyna swoje prywatne, niekoniecznie bezpieczne śledztwo. Bohaterowie, nie wiedząc o sobie nawzajem, błądzą niczym dzieci we mgle, narażają się na niebezpieczeństwa i radzą sobie na własny sposób z lękami.
Historia pełna jest ich przeżyć i emocji bohaterów. Jest też trochę filozoficzno - egzystencjalnych wtrąceń i wiecie co w tym jest najlepsze? Że powieść nie jest nużąca, ani się nie ciągnie! Wszystkie emocje przeżywałam na równi z bohaterami. Zostałam skutecznie zmuszona do przemyśleń na temat życia i śmierci oraz problemów dzisiejszych czasów. Jest tu też w wyraźny sposób poruszony problem samotności, która dręczy coraz większą liczbę ludzi, skupiających się na robieniu "kariery".
Bardzo podoba mi się styl autora. Profile psychologiczne bohaterów zbudowane są doskonale. Płynna narracja, kładąca nacisk na rzeczy ważne, gdzie indziej pełna humoru.
No i jako końcowy smaczek mogę powiedzieć, że książka przypadnie do gustu miłośnikom thrillerów psychologicznych z sektami w tle! Nic tylko brać i czytać!

Książka już przeczytana, a ja nadal nie potrafię się po niej pozbierać. Wciągnęła mnie na maksa, wręcz wybudziła z sennego życia, które obecnie wiodę. Poruszyła we mnie serce matki, kiedy czytałam o tym jak starsza kobieta lamentowała nad małą dziewczynką, której głowa bezwiednie latała we wszystkie strony, kiedy próbowała ją ocucić. Niemal widziałam jej pustkę w oczach, kiedy cała ukrwawiona siedziała na chodniku. Jej emocje były tu bardzo precyzyjnie opisane. Kolejną rzeczą jaką tu dostrzegłam, to niechęć policji wyższej rangą do tych niższych. Betel faktycznie nie był wtedy na służbie, ale w głowie rodziły mi się pytania, dlaczego nie chcieli, by im pomagał? Do tego obrażano go i robiono w balona. To był straszny wypadek, ktoś wjechał samochodem w centrum handlowe. Ofiar było dużo, ludzi potrzebujących pomocy jeszcze więcej. Coś mi tu nie grało, tylko nie potrafiłam sprecyzować co. Ważną osobą w tej książce będzie Liliana, która ucierpiała w wypadku. Bardzo dużo rzeczy nie pamięta, ale to co znalazła dało mi do myślenia. Będąc w szpitalu otrzymała pomoc od nieznanej staruszki, która sama ledwo się poruszała. Autor drobnymi detalami nadał dużej dramaturgii tej książce. Zwrócił naszą uwagę na czas, który przemija i którego się nie docenia. Niemal w każdym wydarzeniu czujemy tutaj tajemniczość, niedomówienia i węszymy spisek. Osoba Betela jest ukazana jako mądra, choć zbyt łatwowierna. Jednak jak na dobrego psa przystało bardzo lubi węszyć i nie kończy sprawy, póki nie zaspokoi swojej ciekawości i instynktu. Na niektóre rzeczy natrafia tu przypadkiem, inne znajduje poprzez staranne rozważania. Katastrofa zmieniła tu życie wielu osób i choć jest podana nota z jakich przyczyn co się stało, to jednak on w to nie wierzy. Wiele rzeczy mu tu nie pasuje, a koledzy delikatnie informują go, że ma nie wnikać, tylko stosować się do rozkazów. I chociaż wie, że powinien ich posłuchać, to zwyczajnie nie może. Nad wszystko ceni sobie prawdę, lecz to, co odnajdzie zburzy jego dotychczasowe życie i myślenie. Warto bliżej przyjrzeć się osobie Liliany, gdyż jest postać nie była tutaj przypadkowa. Chociaż długo zajmuje jej otwarcie schowka z pamięcią, to jednak ma dla nas osobne przesłanie. W ogóle cała opowieść wywarła na mnie dużo emocji. Pisarz ma dar lub klucz do ludzkiej psychiki i odkrywa przed nami sfery, które nie chcielibyśmy poznać. Żyjemy według tego, co mamy w głowie. Nie spodziewałam się tylko, że niektórzy mają tam wszystko mocno poprzestawiane.
Opowieść napięta do granic możliwości, niesamowicie wciągająca i porywające. To thriller kryminalny z domieszką psychologii. Bardzo wam go polecam, gdyż czytany z perspektywy dwóch postaci naprawdę potrafi namieszać nam w głowie.

?Dzień gniewu? Bartosz Szczygielski

To było moje pierwsze spotkanie z autorem

O czym jest książka? Historia rozpoczyna się w momencie kiedy w centrum handlowym dochodzi do wypadku. Rozpędzone auto uderza w witrynę sklepową. Zwyczajny dzień staje się początkiem wydarzeń, które będą efektem kuli śnieżnej. Pośród całego zdarzenia jest wiele poszkodowanych, ginie klika osób, a jedną z nich Liliana. W wyniku zdarzenia straciła pamięć, ale wie jedno - ze sprawcą wypadku czuje bardzo silną więź? Może jednak lepiej byłoby nic nie pamiętać? Kim jest dziewczyna? Co łączy ją z zamachowcem? Sprawą zajmie się Krystian Betel młody i niezbyt doświadczony policjant, który ma bardzo duże ambicje i chęci do rozwiązania tej sprawy. Nie wierzy w oficjalne ustalenia, dlatego ma zamiar wziąć sprawę w swoje ręce.

Moja opinia: Autor poprowadził tą książkę z dwóch perspektyw - Liliany oraz Krystiana. Ja osobiście bardzo lubię takie zabiegi, nie wiem czy każdemu przypadłoby to gustu. Dziewczyna, która chce odzyskać tożsamość i poznać prawdę o sobie oraz policjant, który chce wreszcie stać się kimś ważnym, a jednocześnie na zawsze zamknąć swoją przeszłość. Nie miałam okazji wcześniej czytać innych pozycji autora i nie ukrywam, że styl pisania pana Bartosza na początku nie był dla mnie przekonywujący. Potrzebowałam dłuższej chwili aby faktycznie przekonać się do tej książki. Zawiera wiele wątków łączących się ze sobą. Historia pokazuje tak wiele nacechowań bohaterów, pozwala zajrzeć w głąb całej historii i dostrzec jak wiele jest w ludziach gniewu, strachu, walki z własnymi umysłami. Według mnie to jest naprawdę bardzo dobry thriller. Wciągający, ciekawy, dużo emocji i dreszczyku strachu. Dla mnie duży plus jak na pierwsze spotkanie z autorem. Jeśli szukacie książki, która Wam da totalny rollercoaster - to polecam!

Szczygielski po raz kolejny na równi zaskoczył jak i zachwycił. Różne są, nieraz skrajne, opinie o twórczości Szczygielskiego. Mnie niezmiennie satysfakcjonuje, zadziwia, a w wielu miejscach zachwyca. Doskonały, niejednoznaczny pisarz.
Każdą kolejną książką autor udowadnia, iż warto sięgnąć po Winni jesteśmy wszyscy, Nie chcesz wiedzieć, ale i np. Krok trzeci, Serce, Aorta, Nim skończy się noc, Dolina cieni.
Każda książka Szczygielskiego jest zdecydowanie warta lektury, każda jest inna od poprzedniczek. Bartosz Szczygielski to zaskakujący i doskonale rozwijający się pisarz, którzy nie powiedział jeszcze ostatniego zdania.
Tym razem autor ponownie miesza nam w głowie i to porządnie. Wszystko zaczyna się od pierwszych stron. Po ich lekturze jesteśmy pewni, że książka będzie o ataku terrorystycznym. Wydarzenia znane nam z tv zdają się to potwierdzać. Rozpędzony samochód wjeżdża w sam środek galerii handlowej. Ofiar jest mnóstwo. Ich liczba z każdą chwilą się powiększa. A to dopiero początek. Chociaż historia zdaje się być o poszukiwaniu sprawcy i jego motywacji. Tak sądzimy my czytelnicy.
Jednak nic bardziej mylnego. Tzn. atak jest, mocny, dosadny, ale jest on tylko pretekstem do ukazania czegoś innego, do zupełnie innej historii. Atak jest uznany za przypadek, a sama historia...no cóż, zachwyca i zdumiewa.
Liliana, kobieta jakich wiele, ma pecha. Tak się przynajmniej z początku wydaje. Jednak jak czas i kolejne wydarzenia pokażą, jest ona elementem, trybikiem w o wiele bardziej skomplikowanej grze. Sprawę próbuje rozwikłać policjant Krystian Betel. Należy zwrócić uwagę na tę postać. Bartosz Szczygielski swoich bohaterów zawsze rysuje w sposób nietuzinkowy, dosadny, ostrą, mocną kreską. Każda z postaci, którą powołuje do życia, na długo zapada czytelnikowi w pamięć. Nie inaczej jest ze śledczym Betelem. Początkowo zdaje się być zwyczajnym policjantem. Jednak szybko okazuje się, że to tylko pozory.
Jak się szybko okaże nic nie jest proste ani oczywiste. Każda kolejna strona sprawia, iż my, czytelnicy jesteśmy coraz bardziej skołowani i hipnotycznie przykuci do książki.
Dodatkowo przez cały czas lektury mamy nieodparte wrażenie, że to co najgorsze, to co naprawdę zwali nas z nóg, jeszcze przed nami. I nie mylimy się ani trochę. W pewnym momencie Szczygielski (jak to on) serwuje nam niesamowity zwrot akcji. Wszystko się zmienia w mgnieniu oka. Dodatkowo to, co do tej pory uznawaliśmy za pewnik, wcale takie pewne i oczywiste nie jest.
Mocna, doskonale napisana, niejednoznaczna książka, miks kryminału, thrillera z powieścią psychologiczną, obyczajową. Trudno jednoznacznie określić, co jest dominujące. Sami się przekonajcie. Warto.
A finał...cóż, niesamowity. Po odłożeniu książki na półkę czytelnik jest skołowany i zadaje sobie pytania: jak on to zrobił i o co tak naprawdę chodzi, jak to możliwe... Bardzo niezwykła, nietuzinkowa historia, świetne postaci i ta atmosfera. Bartosz Szczygielski w najlepszej formie. Polecam tę i inne książki autora.

Książka od początku trzyma w napięciu. Fabuła jest bardzo tajemnicza, nieprzewidywalna, zaskakująca. Wydarzenia przedstawione są z perspektywy dwóch osób, Liliany i Krystiana. Poprzez ten zabieg poznajemy obie strony tej samej historii, która zmierza do jednego, koszmarnego miejsca. Wchodząc w umysł Liliany możemy poznać jej motywy działania oraz to jaki wpływ na jej decyzje miało wydarzenie z dzieciństwa.

Książkę czyta się szybko, nie można oprzeć się wrażeniu, że rozwiązanie jest tuż za rogiem i już chce się je poznać. Zwroty akcji zmieniały całkowicie obraz jaki sobie już w głowie poukładałam. Nic w tej historii nie było do przewidzenia a zakończenie pozostawiło niedosyt i żal, że tak to musiało się stać.
Z racji, że czas w jakim osadził autor fabułę to czas po pandemii i obostrzeniach, obnażył on też tym ludzkie zachowania wynikające z pozamykania na drugiego człowieka.

Tragedia w centrum handlowym, ogrom zniszczeń, ofiary śmiertelne, ranni, strach, ból ? istne pandemonium. Odpowiadają za to dwie kobiety: pierwsza zginęła na miejscu, druga straciła pamięć. To zamach terrorystyczny czy tragiczny w skutki wypadek? 
Na to pytanie odpowiedzi szuka młody i ambitny policjant Krystian Betel, samotnik, który płaci za przytulanie (swoją drogą, do czego zmierza ten świat, skoro jest zapotrzebowanie na tego typu usługi), a to, czego się dowie, przerośnie jego i nasze wyobrażenia. 

Tytuł od razu skojarzył mi się biblijnie, apokaliptycznie i było to całkiem słuszne przesłanie. Autor rozlicza nas z czasu pandemii: jak wpłynął na naszą psychikę, postępowanie i czy w konsekwencji czegoś nas nauczył. Staliśmy się niepewni, bardziej ostrożni, zyskaliśmy bowiem potwierdzenie, że wszystko, o czym do tej pory czytaliśmy tylko w książkach czy widzieliśmy w filmach, może się ziścić ? wszystko jest możliwe! 

Choć Krystian jest policjantem, to prowadzi śledztwo na własną rękę, bez wiedzy i zgodny przełożonych, w tej samej sprawie grzebie również  Lilianna, robi to z pobudek osobistych, chcąc odzyskać utraconą pamięć. Oboje dojdą do szokujących wniosków. Niespodziewane plot twisty wprawiały mnie w lekki stupor. Zaintrygowana? To mało powiedziane! Sporo tu śmierci tej nagłej, zupełnie nieoczekiwanej, która również oznacza koniec świata ? naszego małego, prywatnego świata. Czuć tu niesamowitą dojrzałość w spojrzeniu na otaczającą nas rzeczywistość, mnóstwo tu trafnych spostrzeżeń, z którymi i ja się utożsamiam, dlatego tekst czyta się tak komfortowo. 

Lubicie, kiedy czytana książka zaskakuje, a po przeczytaniu ostatniej strony zastanawiacie się, co tu się właściwie wydarzyło? Jeżeli Wasza odpowiedź brzmi TAK, to musicie sięgnąć po książki bartosz_szczygielski . On jest w tym mistrzem. Moim numerem jeden niezmiennie pozostaje "Nie chcesz wiedzieć", ale od teraz "Dzień gniewu" jest zaraz po niej.

Rozpędzony samochód wjechał w sam środek galerii handlowej. Jest wiele ofiar, jeszcze więcej rannych. Jedna z poszkodowanych kobiet traci pamięć. Nie jest pewna nawet, jak się nazywa. Ma przeczucie, że coś ją łączy z wypadkiem.

Trafia do schroniska dla kobiet po przejściach i wraz z nowo poznaną koleżanką próbuje odkryć, kim naprawdę jest.

Młodszy aspirant Krystian Betel, który widział skutki wypadku na własne oczy, nie wierzy w oficjalną wersję. Sprawa bardzo szybko została zamknięta. Betel uważa, że nie sprawdzono wszystkich wątków. Postanawia zrobić to samodzielnie.

Tropy prowadzą go do miejsca, o którego istnieniu nie miał pojęcia. Spotka ludzi, o których istnieniu wolałby nie wiedzieć.

Uwielbiam takie książki????. Czytając, nie wiem, dokąd ta historia mnie zaprowadzi. Każda kolejna strona to moc emocji, zwrotów akcji i zaskoczeń. Nie da się jej odłożyć.

Tak jak nietuzinkowa jest cała historia, tak samo nietuzinkowi są główni bohaterowie. Krystian Betel jest policjantem, który marzy, aby dostać się do wydziału kryminalnego. Zło zna od podszewki. Stykał się z nim od dzieciństwa, a jego ciało i psychika dalej noszą jego ślady. Żyje samotnie, nie ma przyjaciół ani rodziny. Ma problemy w nawiązywaniu bliższych relacji między ludzkich.

Liliana cierpi na zanik pamięci. Jednak podświadomie czuje, że znała kierowcę auta. Jest zagubiona, podatna na sugestie i manipulacje. Bardzo chce się dowiedzieć, kim jest.

"Dzień gniewu" to także opowieść o chorych umysłach, do których ciągnie wiele zagubiony, zmanipulowanych ludzi. Szukając akceptacji, wsparcia, bezpieczeństwa w stanie poświęcić bardzo wiele.

Nie chcę tu zdradzać za wiele, bo musiałaby zdradzić większość fabuły, a nie chcę zepsuć Wam przyjemności czytania.

?By się odrodzić, musisz spalić przeszłość?.

Dzień jak co dzień.
A jednak nie.
Zamach terrorystyczny w centrum handlowym.
Panika. Chaos. Strach.
Nieokreślona liczba ofiar śmiertelnych i osób poszkodowanych.
Jedna z nich w wyniku zaistniałych zdarzeń traci pamięć. Nie wie jak kim jest. Ma jednak silne przeczucie, że jest w jakiś sposób powiązana ze sprawcą całego tego tragicznego zajścia. Zdezorientowana i zagubiona w swojej niepamięci nie będzie miała jednak szansy w spokoju poskładać puzzli opornie powracających wspomnień, bo przeszłość brutalnie upomni się o nią w trybie natychmiastowym.. A prawda jest jak bomba z opóźnionym zapłonem, która w końcu wybucha, a jej siła rażenia jest znacznie większa niż się początkowo wydaje.

?Dzień gniewu? to kolejny świetny thriller Autora. Mocna książka z serii tych nieodkładanych i absorbujących myśli, od pierwszego do ostatniego zdania. Lepka, niepokojąca, nasączona strachem i przemocą, przesiąknięta bezsilnością i krzywdą, zabłocona manipulacją, poplamiona szaleństwem ? mroczna historia o ludzkich dramatach, niesprawiedliwości i bezsilności..

Polecam

? Dzień gniewu ?. Kiedyś pewnie nadejdzie.
Tak jak nadszedł Bartosz Szczygielski i do świata omamionego chorą fascynacją mnie zabrał. Stworzył historię, która na pozór niewiarygodną mogłaby się wydawać. Mnie jednak w dzisiejszym świecie nic nie zdziwi. Człowiek jest istotą niezwykle kreatywną. A kiedy do głosu chory umysł dochodzi, jest w stanie zrobić rzeczy, jakie się filozofom nie śniły.

Liliana i Krystian. Dwie osoby. Dwie perspektywy. Jedna historia. Tragiczny wypadek. Sekta. Utrata pamięci. Utrata przyjaciela. Oboje walczą. Jedno o siebie, drugie o prawdę.

Jedno podąża za odnalezieniem swojej osobowości po doznaniu amnezji. Jedna chwila i nie ma życia. Pojawia się pusta kartka. Liliana nie wie o sobie nic. Ale kiedy już do prawdy dotrze, nie będzie to prawda, którą będzie chciała poznać. W niebezpieczeństwie się znajdzie. I ona i inni ludzie. I to w takim, do którego sama się przyczyniła.

Krystian również za prawdą podąża. Za prawdą o śmierci przyjaciela. Nieporadny z niego policjant. Nie będę ukrywać, że mnie irytował. Ale czy to źle? No nie. Niech mnie bohater irytuje, byle mnie nie nudził. A Autorowi za jego poczucie humoru, którym mnie raczy w swoich książkach i tak zawsze wybaczę wszystko.

Sekta. Tajne stowarzyszenie. Chory fanatyzm religijny. Na tym głównie ta historia się opiera. Ale jest bardziej złożona, niż mogłoby się wydawać. Do głosu dochodzi bolesna przeszłość. A kiedy ona daje o sobie znać, wszystko nabiera innego znaczenia. Pojawia się cierpienie, niezgoda i lęk.

Kto twórczość Bartosza Szczygielskiego zna, ten zawiedziony nie będzie. Kto nie zna, temu polecam się przekonać, co Autor ma tutaj do zaoferowania.