Dziennik grzesznika

trudno jest mi ocenić tę lekturę. Z jednej strony jest genialna. Na pewno lepiej nie umiałabym opisać takiej akcji. Podobali mi się bohaterowie oraz zawiłą akcja. Podobał mi się fakt, że w książce znajdziemy bardzo wiele wątków z pozoru mało istotnych, które w pewnym momencie fajnie nam się zazębiają i tworzą obraz dawnych i współczesnych czasów. Podoba mi się dreszczyk emocji, który często czułam na plecach podczas czytania. Tak w sumie to całkiem sporo rzeczy mi się w tej książce podobało, więc spokojnie mogłabym uznać, że po tę lekturę warto sięgnąć. Jest tylko jedno małe ale. Mimo tych wszystkich zalet czytałam ją z ogromnym oporem. Nie miałam ochoty chwytać po tę książkę. Nie sięgałam po nią w każdej wolnej chwili, a nawet powiedziałabym, że szukałam sobie pretekstów by odwlec ten moment. Dlaczego? No właśnie przez te wszystkie szczegółowe opisy, przez ogromną dawkę wiedzy historycznej, mnóstwo przypisów itp. Przez opis tych wszystkich okropieństw sprzed kilkudziesięciu lat... Nie podobało mi się to. Domyślam się, że bez tego książka nie byłaby taka sama. Ale czytanie tego nie sprawiało mi przyjemności. No i teraz nie wiem. Fajna ta książka? Czy nie specjalnie? Warto po nią chwycić, czy jednak lepiej byłoby nie zaczynać? Jeśli o mnie chodzi - nie żałuję, że poznałam tą historię. Nie wiem, czy zdecydowałabym się po nią sięgnąć wiedząc o niej to co wiem teraz, ale na pewno nie żałuję, że ją przeczytałam. Przygoda nastolatków jest naprawdę niesamowicie wciągająca i zaskakująca. To nie jest jakaś tam zwykłą opowiastka o odkrywaniu kart przeszłości. To fajny, trzymający w napięciu kryminał. I mimo tych kilku szczegółów, które mi nie do końca przypadły do gustu - naprawdę mi się podobał. Jak to będzie z Wami? No cóż. Chyba najlepiej zrobicie, jak sami sprawdzicie. Polecam.