Dziewczyna, której nie zauważał

Wattpad to pod wieloma względami świetna platforma. Może pisać tam każdy, kto tylko ma na to ochotę. W tym miejscu wielu twórców uwierzyło w swoje możliwości, a dzięki popularności dostało też szansę na wydanie swoich dzień. Nie od dziś wiadomo, że algorytmy Wattpada sprawiają, że często książki, które mają najwięcej wyświetleń, nie są tymi najwybitniejszymi. Dziewczyna, której nie zauważał to właśnie taki przypadek. Ta historia z pewnością miała potencjał. Mogła być dobrym retellingiem, opowiadać historię Kopciuszka zagubionego w świecie wielkich korporacji. Niestety wiele czynników sprawiło, że zamiast może odrobinę sztampowego romansu biurowego, czytelnicy dostali infantylną i niekonsekwentną opowieść z papierowymi bohaterami w rolach głównych. Już na początku czułam, że nie będzie to coś wybitnego, jednak jeszcze miałam jakąś nadzieję, że zostanę czymś pozytywnie zaskoczona w późniejszych rozdziałach. Przymknęłam oko na rozprawkę na temat życia Erosa i tego, jak uwielbia niebezpieczne wyścigi samochodami i adrenalinę, bo zdaję sobie sprawę, że pisanie na Wattpadzie, w niektórych przypadkach, diametralnie różni się od tworzenia historii pod wydanie. Często twórcy nie mają skonkretyzowanego planu na historię i po prostu publikują kolejne rozdziały, czekając, dokąd doprowadzą ich bohaterowie. Cóż, to właśnie widać w Dziewczynie, której nie zauważał ? niekonsekwencję. Autorka z pewnością miała dobry pomysł na tę historię, ale to, że go dokładnie nie przemyślała, zadziałało na jej niekorzyść. Po pierwsze zachowanie jej bohaterów zmienia się z zawrotną szybkością. Eros raz jest tyranem, kolejnym razem tylko go udaje, po czym zmienia się w kogoś, kto myśli racjonalnie, by po chwili podjąć parę pochopnych decyzji. Do tego dochodzą infantylne dialogi, nadużywanie ekspozycji i wątki, które nie mają sensu. Do moich ulubionych sytuacji należy moment z początku książki, gdy Jade zaczyna wyzywać Erosa w myślach od chamów i nadętych dupków, bo ten nie był skory do przeprosin, gdy ta na niego wpadła. Była jeszcze akcja w Sylwestra, która najprawdopodobniej miała za zadanie dodać więcej dramatyzmu tej historii, ale ostatecznie tylko wzbogaciła ją o kolejną scenę bez sensu. Nie wspomnę już o bohaterach pobocznych, którzy nie wnieśli nic konkretnego do fabuły i bezsensownym wątku z Josephem. Całość mogła zostać uratowana przez tajemnicę Jade, ale znowu coś przy tym nie wyszło autorce. Możliwe, że to moja wina, ale nie do końca zrozumiałam, o co chodziło z tym całym chodzeniem w peruce. Myślę, że ta historia nie powinna zostać wydana, a na pewno nie w ten sposób. Widać, że tekst został od razu przeniesiony z Wattpada do druku, bez żadnych poprawek. Jeśli jednak się mylę i autorka wygładziła parę rzeczy, to na pewno nie przeznaczyła na to wystarczająco dużo czasu.

Pamiętajcie, że pozory potrafią zmylić nawet najlepszego gracza ????

Eros Petrakis, dziedzic imperium, młody biznesmen z nieograniczonym limitem na koncie i przerośniętym ego. Zawsze dostaje to czego pragnie, a teraz zapragną jej, a w zasadzie kawy, która wychodzi spod jej rąk. Ten czarny napój zapoczątkował ich znajomość. Sprawił, że życie Jade zmieniło się o 180 stopni. Nowa praca, nowe obowiązki i znajomości, a pośród tego stare obawy, strach i problemy. Młoda dziewczyna czuje się odpowiedzialna za matkę i młodszą siostrę. Stara się ze wszystkich sił, aby zapewnić im godne życie. Wszytko ma jednak swoją cenę i chodź pozornie kusi pięknem, może przynieść wiele cierpienia. Eros nie należy do wyrozumiałych szefów. Od swoich pracowników wymaga wręcz bolesnej perfekcyjności. Jade musi się odnaleźć w nowej rzeczywistości i zmierzyć z coraz to wyższymi wymaganiami, które sprawią, że nie będzie się już dłużej mogła chować za peruką i grubymi szkłami. Petrakis niczym huragan wkroczył do jej codzienności i wszystko wywrócił do góry nogami.

Wciągająca powieść Neilani Alejandrino stanowi mieszankę romansu i obyczajówki. Emocje grają tutaj pierwsze skrzypce, a wciągająca akcja nie pozwala rozstać się z książką dopóki się jej nie skończy. Przyjemna, troszeczkę melodramatyczna i zabawna pozycja, której bogate w niespodzianki zakończenie i trzymające w napięciu rozwinięcie sprawia, że uśmiech sam pojawia się na twarzach czytelników. Zdecydowanie mogę polecić ją jako słodko-gorzki poprawiacz humoru ????

?Dziewczyna, której nie zauważał? to książka, która niesamowicie mną poruszyła. Jest w niej wiele humoru, zabawnych momentów co tych smutnych czy słodkich. Ciekawym wątkiem jest przeszłość Jade i sekrety, które dziewczyna kryje. Po przeczytaniu opisu zadawałam sobie pytanie dlaczego Jade nosi perukę i skąd bohaterowie kojarzą swoje spojrzenie, a gdy już znalazłam odpowiedz byłam w szoku. Podobało mi się powoli rozwijające uczucie pomiędzy głównymi bohaterami. Książka była pod koniec przesłodka. Moim zdaniem dobrze została stworzona postać Erosa. Fakt, że możemy przeczytać wydarzenia z obu stron zmieniają postrzeganie jego postaci niż jakbyśmy mieli wzgląd tylko ze strony Jade. Polecam i dziękuję za egzemplarz!

?Dziewczyna, której nie zauważał? to książka, która wywołała we mnie wiele sprzecznych emocji. Problem nawet nie leży w kwestii samej fabuły, chociaż niektóre sytuacje były tak absurdalne, że nie wiem, czy ktokolwiek był w stanie w to uwierzyć. Większy problem mam jednak z tym, jak ta książka została wydana. Nie wyobrażam sobie jak Wydawnictwo mogło wypuścić na rynek wydawniczy książkę z tak wieloma błędami. Rozumiem, że każdemu mogą zdarzyć się pomyłki, wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, ale tyle błędów, przez które czytanie tej historii było naprawdę trudne jest nie do przyjęcia. Nie lubię pisać negatywnych recenzji, ale chcę być szczera sama ze sobą a w szczególności z Wami.

Książka z piękną okładką okazała się niestety nijaka. Miałam co do niej bardzo duże oczekiwania, które boleśnie płonęły z każdą kolejną stroną. Zazwyczaj gdy od początku nie czuję się zaangażowana w daną historię zostawiam ją na kilka dni i sięgam w innym czasie. Czasami wynika z tego miłość, a czasami jeszcze większa niechęć. I w przypadku tej książki niestety nie było żadnej chemii. Fabuła nie miała dla mnie sensu, a postacie nie miały żadnej głębi, jakby wycięte były z jakiegoś czasopisma.

Nie chcę nawet wprowadzać Was w fabułę, jeżeli ktoś jest zainteresowany może przeczytać opis z okładki. Osobiście jestem rozczarowana, bo liczyłam na coś odświeżającego. Na nową wersję Kopciuszka, jakiego jeszcze nie było. Ale to tylko moje marzenie. Początkowo weszłam do tej książki z otwartym umysłem, miałam ochotę na coś lekkiego i zabawnego, ale niestety ta książka nie zrobiła na mnie zbyt dobrego wrażenia. Postacie często mnie irytowały i sprawiały, że chciałam rzucać tą książką po ścianach. Nie było praktycznie żadnej komunikacji, dialogi były nijakie a cała fabuła dziwna.

Ta powieść może i była lekka i przez to szybko się ją czytało, pomimo wielu przystanków, jednak nie o to w książkach chodzi. Nie polecam Wam przeczytania tej lektury, ale również nie zabraniam tego zrobić. Każdy zrobi jak uważa.