Dziewczyna o perłowych włosach

Dwie siostry, samotny ojciec i niepełnosprawna babcia. Oto rodzina Konieczko. Pewnego zimowego dnia rodzinę dosięga tragedia. Ojciec w niewyjaśnionych okolicznościach wychodzi z psem na spacer i słuch po nich ginie. Siostry są zrozpaczone. Dość szybko dziewiętnastoletnia Sylwia i szesnastoletnia Zuzanna muszą dorosnąć i zmierzyć się z rzeczywistością dorosłych.
Czy Adam Konieczko się odnajdzie? Co się z nim stało? Czy dziewczynki sobie poradzą?

Ta książka była dla mnie wielką zagadką, bowiem to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Tak samo tajemnicza, jak zaginięcie jedynego rodzica bohaterek. Okładka i szczątki dialogów sms-owych pobudziły moją wyobraźnię.
Autorka od razu zaczyna z tak zwanej grubej rury. Od razu wpadamy w sam środek zawirowań. Zawirowań, które wstrzymują oddech, ściskają za gardło i wymuszają łzy.
Na pierwszy plan wysuwają się siostry. Dziewiętnastoletnia Sylwia i szesnastoletnia Zuzanna. Starsza z dziewczyn to chodząca perfekcja. Uporządkowana, rozsądna, analizująca. Jak rodzic. Odpowiedzialna. Zuza natomiast to jej całkowite przeciwieństwo.
Współczułam ich tych traumatycznych doświadczeń. Tej niepewności i ciągłego strachu o najgorsze. A wszystko w okolicach świąt Bożego Narodzenia, kiedy człowiek powinien się cieszyć i radować a nie smucić czy drżeć z niepokoju.
Niepełnosprawna babcia swoją zrzędliwością i marudzeniem wystawiała co rusz swe wnuczki na próbę. Próbę cierpliwości. Z początku trochę mnie irytowała ale w miarę czytaniami kolejnych rozdziałów sytuacja stawała się coraz bardziej klarowna.
W powieści autorka porusza wiele istotnych kwestii. Takie jak chociażby wymienione powyżej, tragedia, święta w czasie smutku, życie z niepełnosprawnością. Tematów jest jeszcze wiele i każdy z nich został dobrze przeanalizowany na kartach lektury. Lektury, która okazała się być bardzo pasjonująca i wciągającą. Czytałam ją w skupieniu i zdecydowanie wyczułam się w młode bohaterki. Jeśli szukacie życiowej lektury, która ukazuje nieprawidłowość losu, to jest to książka dla was.

Polecam.




...

W życiu nie wszystko da się przewidzieć, a już na pewno nie zaginięcie własnego ojca. Dwie siostry ? Sylwia i Zuzanna, zmuszone są nie tylko do wszczęcia poszukiwań, ale także zajęcia się domem, sobą nawzajem i niepełnosprawną babcią. Dla każdej z nich będzie to niezwykle trudna próba, która zrzuci przybrane przez nie maski, a rzeczywistość i one same okażą się nie tak idealne jakby sobie tego życzyły.

Anna Łacina zabiera czytelnika w głąb historii o dwóch siostrach ? dziewiętnastoletniej Sylwii, uchodzącej za prawdziwy wzór, dobrej uczennicy, uczynnej córki, prawdziwej perfekcjonistki pod każdym względem, oraz szesnastoletniej Zuzanny ? chodzącej własnymi drogami, nieco zdystansowanej i zbuntowanej dziewczyny. Jak widać bohaterki różnią się od siebie niczym przysłowiowe ogień i woda, trudna sytuacja w której się znajdą zmusi je jednak nie tylko do wspólnego wysiłku dla dobra całej rodziny, ale także ujawni, że pierwsze wrażenie bywa często bardzo mylące. Życie Sylwii, a także ona sama okażą się pełne wad, a wypowiedziane w gniewie słowa i próby spełnienia oczekiwań bliskich niezwykle będą dziewczynie ciążyć. Z kolei zdystansowana Zuza okaże się skrywać w sobie spore pokłady wrażliwości i zwracać dużo większą uwagę na otoczenie niż można by ją o to posądzać.

Trzeba przyznać, że autorka stworzyła historie, która choć rozpędza się powoli, w pewnym momencie zaczyna wciągać na tyle, że naprawdę ciężko się od niej oderwać. Niezależnie od tego, którą z sióstr polubicie, to trudno zaprzeczyć, że obie stanowią interesujące postacie, a obserwując ich losy i niecodzienną sytuację w jakiej się znalazły, dowiadujemy się nie tylko sporo o nich samych, ale także przekonujemy się iż żyjemy w społeczeństwie, które równie skore jest do nagłych zrywów pomocy, co wydania osądu i napiętnowania drugiej osoby. Bo choć sytuacje w której znalazły się obie dziewczyny trudno nazwać normalną, to podczas lektury napotkamy sporo wydarzeń, które możemy znać z codziennego życia, a które nie raz pokazują nam, że życie nie zawsze jest tak kolorowe jak byśmy sobie tego życzyli i nawet usilne starania nie zawsze są w stanie odmienić rzeczywistość.

Oczywiście losy Sylwii i Zuzanny nie stanowią wyłącznie pasma niefortunnych zdarzeń, nie zabraknie także wątków o charakterze romantycznym, jednak nie będą to puste nastoletnie miłostki. Więcej zdradzać nie będę, powiem jedynie, że książkę czyta się naprawdę bardzo przyjemnie i nie raz potrafi ona zaskoczyć podczas lektury, a najważniejsze w niej są emocje ? uświadamianie sobie ich obecności i odkrywanie tego co tak naprawdę znaczą.

,,Dziewczyna o perłowych włosach?? to historia pełna uczuć, skomplikowanych relacji rodzinnych i decyzji ? takich których podejmujemy każdego dnia, ocen których dokonujemy, a o których konsekwencjach zazwyczaj zdajemy sobie sprawę gdy jest już za późno by coś zmienić. Niezwykle wciągająca lektura, która daje do myślenia, z bohaterkami, które zostają z czytelnikiem na dłużej.