Dziewczyna sapera

Po zapoznaniu się z porywającą historią opisaną przez Rinę Dark w powieści ,,Ile serce wytrzyma" bez chwili zastanowienia zdecydowałam się na jej nowy tytuł. ,,Dziewczyna sapera" to historia Ingi Błach, studentki orientalistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Kobieta ma doskonałe przygotowanie merytoryczne, jednak jej wuj Tadeusz Watras nie chce załatwić jej pracy tłumacza w czasie misji wojskowej. Bohaterka w wieku kilkunastu lat straciła rodziców, którzy zginęli w wypadku samochodowym. Choć od najmłodszych lat była związana z rodziną wojskową, to dopiero w rodzinie Watrasów, którzy ją zaadoptowali, zrozumiała co to dyscyplina.

Tadeusz nie szczędzi przykrych słów i rękoczynów w stosunku do swojej dorosłej już podopiecznej. Znęca się także nad swoją żoną, jednak po wielu prośbach załatwia Indze pracę na misji. Kobieta jest przerażona, a jednocześnie nie może doczekać się nowych wyzwań. W czasie lotu samolotem poznaje szeregowego Wiktora Białasa, do którego od razu czuje cieplejsze uczucia. Wuj jednak nie chce zgodzić się na taki związek i co rusz wymyśla nowe intrygi, by rozdzielić zakochanych. Czy w końcu dopnie swego?

Muszę przyznać, że nie mogę przejść obojętnie obok tak interesującej i poruszającej historii, jaką była ,,Dziewczyna sapera". Rina Dark stworzyła tak wciągającą powieść, że nie mogłam się od niej oderwać, a na zakończenie nie powstrzymałam łez, najpierw rozpaczy, a później radości. Nie ma co ukrywać, że ostatnie strony wyszły pisarce mistrzowsko. Widać, że autorka zgłębiła temat, niektóre sceny są przerażające, jednak nie ma tak drastycznych opisów misji, jakich moglibyście się obawiać. Nie żałuję, że zdecydowałam się na tę lekturę i czekam na kolejną perełkę autorstwa Riny Dark!

?? Recenzja patronacka??

"Spędzaliśmy razem coraz więcej czasu. Mogłam się przed nim otworzyć, uronić łzę. Rozbudził we mnie to, co dawno było uśpione."

Inga to kobieta, która w swoim życiu przeszła więcej niż nie jeden starszy człowiek. W swoim wnętrzu skrywa wielki ból do siebie, za to, co stało się w przeszłości, jednak czy będąc dzieckiem, mogła temu zapobiec? Demony nie opuszczają jej ani na moment, są niczym kolce, które z każdym dniem wbijają się coraz głębiej, powodując przeszywający ból. Czy, któregoś dnia on się skończy?

Wychowuje ją jej przyszywany wujek oraz ciocia. Kobieta jest niczym druga mama, ale mężczyzna... sprawia, że każdy kolejny dzień jest dla niej wyzwaniem. Najlepiej jakby była idealna, ale czy tak się da?
Z pomocą wujka, który jest wojskowym, wyjeżdża na misję do Afganistanu a dokładniej do Ghazni. Będzie tam tłumaczem, jednak nie spodziewa się, że ta wyprawa ją zmieni. Wróci jako zupełnie inna osoba, ale z bagażem doświadczeń i wspomnień dobrych, jak i złych... A to za sprawą mężczyzny, który od pierwszej chwili zdobył jej serce, mimo iż nie chciała tego przed sobą przyznać. Jak potoczy się ich historia? Czy doczekamy się happy endu?

Wiktor mężczyzna, który nie miał obok siebie rodziców. Wychowywał się w domu dziecka i wszystko, co osiągnął, zawdzięcza tylko i wyłącznie sobie. Jest saperem, który każdego dnia naraża swoje życie dla dobra innych. W samolocie poznaje dziewczynę, która wzbudza w nim ciekawość i dotąd nieznane uczucia, przed którymi się broni. Nie chcę dopuścić do siebie myśli, że może kogoś pokochać... Jednak czy będzie w stanie bronić się przed tym uczuciem, jak wiele będzie musiała zapłacić, aby być szczęśliwym?

"Dziewczyna sapera" to książka, która zabierze nas do świata, gdzie jedna niewłaściwa decyzja, jeden niewłaściwy ruch może sprawić, że nasz życie stanie pod znakiem zapytania.

Relacja pomiędzy bohaterami była niczym sinusoida. Była to nawet kwestia chwili, aby to, co między nimi się działo, po prostu się popsuło. Bohaterowie zostali wykreowani w taki sposób, że przebywając w swoim towarzystwie byli niczym miny. Wystarczył zły ruch, aby któreś z nich wybuchło. Postać Wiktora sprawiła, że miałam ochotę go po prostu udusić. Zapytacie dlaczego? A dlatego, że był chamem, który nie zważał na uczucia innych, ale czas sprawił, że odkrywał się przed nami i wiedział, dlaczego zbudował wokół siebie twierdzę nie do zdobycia. Miał powody, aby tak się zachowywać. Ale w końcu zrozumiał, że swoim zachwianiem niczego nie wskóra i zmieniał się na lepszego człowieka, którego pokochałam i tak zostało do ostatniej strony.
Nie zapominajmy o postaci Ingi. Była nieśmiała, momentami miałam wrażenie, że chce dostosować się tak, aby innym było lepiej. Jednak mężczyzna pokazał jej, że najważniejsze jest jej dobro i to, co mówią inni, nie ma znaczenia. Jeden moment sprawił, że miałam po prostu ochotę nią potrząsnąć. Uwierzyła w coś, a co nie chciała wierzyć. Została zaślepiona przez opinie innych. Nie dała dojść rozsądkowi i rozumowi do głosu. I tutaj popełniła największy błąd.

Autorka stworzyła książkę, która od pierwszej strony wzbudza ciekawość. Nieszablonowość tej historii jest dodatkowym atutem, gdyż uwierzcie mi, nie czytałam drugiej takiej książki. Wszystko, co tutaj opisano, jest niemal realistycznie. Czytając, miałam wrażenie, że jest to opisane oczami osoby, która była w tym miejscu i widziała wszystko, co tam się działo. Emocje, jakie towarzyszyły mi podczas jej czytania, nie sposób opisać. Byłam jednocześnie zła, rozczarowana, po czym następowała radość, euforia, łzy radości. Autorka w niebywały sposób potrafi grać emocjami człowieka, jednak to, co zrobiła na końcu... Sprawiło, że czytając ostatnią stronę, a dokładnie jedno zdanie, które zapamiętałam, sprawiło, że niekontrolowane łzy spłynęły po mojej twarzy. Jestem osobą, którą ciężko doprowadzić do łez i właśnie tej autorce to się udało. Ale wiecie co, to znaczy?, że jej twórczość jest wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju.
Jeśli chcecie przeżyć historię, która pokaże wam, że każdy moment na miłość jest dobry, to zdecydowanie powinniście sięgnąć po tę pozycję.

Chciała udowodnić sobie i innym, że da radę. Że ona również może wyjechać na misje i nieść pomoc. Pomimo ciągłego wmawiania, że się nie nadaje, że jest słaba i przecież to kobieta. Ale ta książka udowadnia, że kobieta również ma siłę, determinację i potrafi zawalczyć o siebie.
Inga wyjeżdża jako tłumacz na misję do Afganistanu, jednak już przed wylotem poznaje Wiktora, który jako jedyny nie traktuje jej jak nadbagażu. Jednak Wiktor z uroczego mężczyzny potrafi stać się z miejsca dogryzającym bucem. Ale wiecie jak to mówią, kto się czubi ten się lubi. Czy młodzi w końcu się przełamią i czy miłość na misji w ogóle ma racje bytu ?
?Nie zwracał uwagi na to, co się wokół działo, patrzył tylko na mnie. Na zwyczajną, prostą dziewczynę...?
Wciągająca historia, która pokazuje, że miłość może pojawić się w każdym momencie. Nigdy nie zastanawiałam się, jak wygląda życie na misji, a tu mieliśmy namiastkę tego. Nie wiem, czy autorka bazowała na jakiś wywiadach, czy własnych doświadczeniach, ale czasami niektóre akcje były jakieś takie według mnie surrealistyczne, ale nie oceniam, bo ja też nie zagłębiałam tych tematów, więc w tej sferze się nie wypowiem.
Ale wiem jedno. Naprawdę była fajną, wciągającą historią, dobrze napisaną. Nie wlokła się, nie opisywała zbędnych sytuacji, nie ciągnęła na siłę akcji. Chyba to były największe plusy i dodatkowo takie realne postaci, które naprawdę da się lubić.
Polecam Wam, bo jest to naprawdę fajnie napisana książka. Oceniam na mocną 9!

Strefa wojny. Okopy. Talibowie. Ciągłe ryzyko śmierci.

W takiej rzeczywistości musi odnaleźć się Inga, młoda dziewczyna, wychowana przez wojskowych. Idzie w ślady starszego pokolenia i zostaje tłumaczką na misji w Afganistanie. Nie jest przygotowana na to co ją czeka, ciężko jej się odnaleźć wśród takiej ilości żołnierzy. Na ratunek przychodzi Wiktor, doskonały saper, któremu żadna mina nie jest straszna. W obliczu niebezpieczeństwa potrafi zachować spokój i panować nad emocjami. Jednak w towarzystwie Ingi, serce wygrywa z rozumem, a jego zachowanie nie zawsze da się logicznie wytłumaczyć. W ich relacji jest chwiejny jak trawa na wietrze.

Przez większość czasu towarzyszy im wierny przyjaciel - Niuniek. Jeśli szukacie kogoś, kto w każdej sytuacji potrafi sypnąć żartem i poprawić humor to idealnie trafiliście ????

Rina Dark zawitała tym razem z miłosną relację, która mierzy się z niepewnością, wiecznym strachem o życie, bezpieczeństwo i akceptację. Codzienność w bazie nie należy do najlżejszych, tysiące kilometrów od domu, rodziny i przyjaciół, skłania do przewartościowania życia i czerpania z każdego dnia jak najwięcej. Mimo trudnej tematyki, powieść jest lekka i przyjemna. Odrobina dramaturgii dodaje pikanterii. A niepewność, czy dla naszych bohaterów wzejdzie jeszcze słońce, sprawia, że na pewno nie odłożycie jej na półkę przed dotarciem do ostatniej strony.