Dziewczyna w różowym

?Dziewczyna w różowym? to nie tylko przyjemna, ciekawa i dobrze napisana obyczajówka young adult. To także ważny głos w temacie braku równouprawnienia, stereotypów oraz walki o swoją tożsamość.

Bo to nic dziwnego, że blondynka w różowej sukience kocha żużel i chce studiować na politechnice!

Klamka to bohaterka, z którą bardzo łatwo było mi się utożsamić. To dziewczyna, której największą pasją jest żużel - jako fanka Formuły 1 rozumiałam doskonale jej entuzjazm przed każdym wyścigiem, zainteresowanie życiem prywatnym kierowców i burzę emocji wywoływaną przez ten sport. Ponadto jako jedna z nielicznych dziewczyn z mat-fizu (i jedna z dosłownie kilku na studiach informatycznych) również doskonale rozumiałam, co czuła bohaterka w niektórych sytuacjach. I chociaż moje fakultety z fizyki ani żadne inne zajęcia nie były koszmarem, to zdaję sobie sprawę, że wiele dziewczyn może na nich cierpieć tak samo jak Klamka.

W końcu to dla chłopaków, dziewczyny niech idą na humana. A jak masz różową sukienkę i ładny makijaż to na pewno jesteś głupiutka, idź przypudrować nosek, a nie zgłaszasz się do rozwiązywania zadań z matmy. Pewnie fale to ogarniasz tylko na włosach, nie na fizyce, co nie?

A no właśnie że nie!

Uwielbiam książki o dziewczynach w STEM, bo sama długo nią byłam. Uwielbiam książki życiowe, których bohaterowie mają problemy, nie radzą sobie z presją lub okrucieństwem rówieśników. Uwielbiam bohaterki, które mają nietypowe pasje. No i uwielbiam Klamkę, po prostu!

I chociaż jest to książka nieco inna od tych, po jakie zwykle sięgam, to i tak bardzo mi się spodobała. A w drugim tomie wyczuwam wątek kryminalny, więc tym bardziej nie mogę się doczekać, aż go przeczytam!

Joanna Krystyna Radosz naszkicowała wyjątkową, nietuzinkową historię, przesyconą solidną porcją emocji, łamaniem wszelkich krzywdzących stereotypów, a także mistrzowsko skonstruowanymi, wielowymiarowymi, jakże przemawiającymi postaciami, czyli wszystkim tym, za co tak bardzo kochamy wartościowe młodzieżówki!

Głowna bohaterka zostaje postawiona przed niebywale trudnym wyborem, gdzie na szali postawiono jej dumę, upór oraz walkę o marzenia na przeciw dbaniu o samą siebie, chronieniu zdrowia psychicznego. Kreacja Klamki absolutnie zachwyca, to młoda, nietuzinkowa dziewczyna, która łamie wszelkie stereotypy, z dumą nosi różowe sukienki i udowadnia, że nie powinno się nikogo oceniać po pozorach. Pod piękną blond fryzurą skrywa się bowiem niebywale ścisły umysł, miłujący fizykę, jak i ekstremalny żużel. Podążanie za swoimi ideałami jednak nie zawsze jest drogą łatwą, zwłaszcza, gdy, gdy staje się celem nieprzyjemnych ataków ze strony rówieśników. Dołóżmy do tego brak wsparcia ze strony nauczyciela czy ojca, a nerwy przybiorą formę destrukcyjnego potwora, nad jakim zbyt ciężko zapanować w pojedynkę. I tu pojawia się pytanie, czy walczyć do upadłego, czy lepiej jednak w porę się wycofać...

Pióro pisarki jest nadzwyczaj przyjemne, przystępne. Z fascynacją i zaciekawieniem płyniemy po kolejnych stronach, od książki nie sposób się oderwać, przyciąga niczym magnes. Chłonęłam ją z nieopisanym zapałem i delektowałam się każdym kolejnym rozdziałem, nie chcąc kończyć tej wartościowej przygody. Bezsprzecznie, obok tej pozycji nikt nie pozostanie obojętnie.

?Dziewczyna w różowym? jest słodko-gorzką opowieścią, udowadniającą, jak krzywdzące mogą być stereotypy i uprzedzenia, przyjmujące coraz częściej formę przemocy psychicznej. Zabawna, lecz zarazem niesłychanie refleksyjna, opisująca perypetie nastolatków, ale trafiająca również do serca dorosłych, ukazująca skomplikowane relacje, a jednak napełniająca serce nadzieją. To doskonałe połączenie przyjemnej, relaksującej lektury z refleksyjną historią, która skradnie wiele czytelniczych serc!

Na początek ustalmy sobie jedno - Klamla to oficjalnie moja psiapsi i pójdziemy kiedyś razem na żużel w moim ukochanym Toruniu. Obie ubrane w róż.

Wracając do książki. Dla mnie to nie była fikcja literacka. Traktuję to jak opowieść przyjaciółki, relacja z dni, które spędziłyśmy oddzielnie a teraz ona mi je opowiada. Po 1 jest to zasługa umiejscowienia akcji w Toruniu, a znam to miasto od urodzenia. Po 2 i najważniejsze autorka ma niesamowity styl pisania. Lekko, prosto a jednocześnie z humorem i emocjami.

Blondynka w różowej kiecce kochająca żużel i chodząca na fakultety z fizyki? Przecież to wizualnie się nie klei. A taka figa!

Patrycja, dla przyjaciół (czyli też dla mnie) Klamka to bohaterka z gatunku strong woman. Ma konkretny plan na przyszłość, swoich żużlowych racji broni jak lwica młodych. I burzy stereotypy. Pokazuje, że ocenianie po pozorach to najgorsza rzecz jaką możemy zrobić innym.

Niesamowicie życiowa historia o relacjach międzyludzkich, licealnym życiu na prostej do matury, przyjaźniach, przypadkowych spotkaniach i własnych planach na przyszłość oraz świadomy mówieniu "nie". A wszystko to w akompaniamencie silników żużlowych motocyklów.

Książka nie tylko na nastolatków, ale i dla starszych czytelników. Nie bądź upartym osiem z jednotorowym myśleniem- najpierw poznaj, dopiero oceniaj.

Potrzebuję więcej Klamkowych przygód