Dziewczyna z gór Tom 3

?Ogień uczy cierpliwości. Ogień pozwoli ci się skoncentrować?

Coraz częściej myślę i wiem, że wielu z Was jest podobnego zdania, że czytanie książek to niesamowita przygoda. Bez ruszania się z domu i z własnego fotela można podróżować po różnych zakątkach kraju i świata. Mało tego przemieszczać się w czasie i oczami bohaterów powieści oglądać ten świat w bezpieczny i komfortowy sposób, a na kartach powieści doświadczać tego samego, co oni.

Dziś moja kolejna podróż w Bieszczady, do świata wykreowanego przez Małgorzatę Wardę. ?Dziewczyna z gór? to przepiękna seria, którą czyta się z zapartym tchem, chociaż to nie kryminał, thriller czy powieść akcji. Jest to powieść obyczajowa, ale świetnie skonstruowana, która skradła moje serce. Oczarowała mnie nie tylko pięknem bieszczadzkiej przyrody, tak świetnie odmalowanym przez autorkę, ale przede wszystkim genialnie skonstruowanymi postaciami, którym nie oszczędziła trudności. Na długo pozostaną też w mojej pamięci niesamowite emocje, jakie towarzyszyły mi podczas czytania.

Nadia odnajduje w górach swego ojca, który jest na skraju wyczerpania. Chociaż Jakub balansuje na granicy świadomości, to doskonale zdaje sobie sprawę, że ratunek oznacza dla niego tylko jedno. Więzienie. Proces, a potem ciemna smętna cela na długie lata. Najdłuższy trekkingowy szlak w Europie dawał mu wolność wyboru, ale którego już nie uda mu się przebyć. Poszedł w góry, żeby córka mogła odzyskać swoje życie, ale Nadia nie umie nawiązać więzi z matką, bo to niemożliwe, żeby po tylu latach te dwie kobiety nagle nawiązały ze sobą bliskie relacje.

Na pograniczu Ukrainy i Polski żyje młoda Czeczenka Polla, która mieszka z innymi w przyczepie. Polla od lat nie zetknęła się z cywilizacją, a taniec z ogniem jest jej ucieczką od traumatycznych wspomnień. Z ludźmi, którzy zapewnili jej dom i schronienie łączy ją niezwykła relacja. Dziewczyna nie chce mieć wspomnień z rodzinnej wsi, zamknęła je w niepamięci, by łatwiej poradzić sobie z tym, co ją spotkało. Czas spędzony z tymi ludźmi wydawał jej się pełen światła, tu na nowo zaczęła żyć. Ogień dla opiekunki dziewczyny był sposobem na życie, a dla Polly ucieczką. ?[?] Kobieta jest opiekunką ognia, a mężczyzna tylko panem domu?. Nie mogę zaprzeczyć, że trochę zaskoczyło mnie pojawienie się dodatkowej postaci w tej części, ale jak się później okaże, będzie to miało swój sens i znaczenie dla całości. Powoli krok za krokiem, kawałek po kawałku autorka odsłania przeszłość Polly. Nieuchronnie nadchodzi moment, gdy jej drogi skrzyżują się ze ścieżkami losów Nadii i Jakuba.

Nadia jest już zmęczona tą sytuacją, wolałaby zostać z Łuką. Nie ma ochoty rozmawiać z matką, nie chce oczekiwać z drżeniem serca na wieści ze szpitala, nie chce też uczestniczyć w rozprawie sądowej.

Jakub dostaje od życia drugą szansę, po trzech latach więzienia warunkowo wychodzi na wolność. Chce wraz z córką zamieszkać w Bieszczadach, tylko sęk w tym, że ludzie wydali już wyrok i nie chcą go widzieć w pobliżu swoich domostw. Sprawa z jego córką napiętnowała go na zawsze. ?Tyle wysiłku kosztował go pobyt w więzieniu, a teraz to drugie więzienie, które zgotowali mu mieszkańcy miasteczka. Nie spodziewał się tego, kiedy tu wracał?.

Przepiękna i fascynująca historia namalowana słowami i emocjami. Trudna i bolesna pełna smutku, złości, złych i dobrych wspomnień, historia kilkorga ludzi, którzy wzajemnie się poranili i nigdy nie będą w stanie dojść do porozumienia. Jakub bardzo się zmienił, bo w górach, prawie stracił życie, a potem reszty dokonało więzienie. Nadia też już nie jest taką samą osobą. Córka i ojciec nie potrafią się porozumieć jak kiedyś. ?[?] Straciłam rozeznanie o jego życiu i czułam, że go tracę, że on traci siebie, że jeśli to wszystko potrwa dłużej, to stanie się coś złego?. Nadia i Olga także borykają się z trudnościami w nawiązywaniu prawidłowych relacji, bo ta wieloletnia rozłąka rozdzieliła je na zawsze i mało prawdopodobne by udało im się tę dawną więź łączącą matkę z dzieckiem odbudować.

Ta historia skradła moje serce. Byłam rozdarta, bo nie wiedziałam komu bardziej współczułam. Czy jest to Jakub, który z ogromnej miłości do nastoletniej córki uprowadził ją kiedyś w góry, by po latach zapłacić za to wysoką cenę, czy może Olga, matka, która na wiele lat straciła swoje dziecko, które gdy odzyskała, nie potrafi pokochać, bo wciąż jest zazdrosna o te wszystkie lata, które spędziła z ojcem i o ich relacje. Olga wciąż nie jest pewna, czy po długiej latami trwającej podróży, będzie w stanie przywitać swoją córkę. Czy może jednak najbardziej współczułam Nadii, która była, co prawda otoczona ojcowską miłością, ale została pozbawiona możliwości wychowywania w normalnej rodzinie i wyboru, z kim chciałaby być, a teraz jest dorosłą kobietą, która nie potrafi się w tym wszystkim odnaleźć. Chciałaby odzyskać Jakuba i dawne życie, a zarazem wie, że już nigdy nie będzie ono takie samo. By zrozumieć całą historię, zwarty w niej przekaz i poczuć wszystkie emocje trzeba przeczytać całą trylogię "Dziewczyna z gór" i koniecznie zachować kolejność. Ta seria to nie tylko wędrówka przez piękne, mroźne i dzikie Bieszczady, jak pisze sama autorka, ale także jest szlakiem dwóch ludzkich dusz Nadii i Jakuba. Wędrówka pełna dramatów, miłości, ale także nadziei. Przeczytałam piękną opowieść, w której zimny wiatr wnika pod ubranie, na głowę spada czapa ze śniegu, ręce ogrzewa kubek z gorącą kawą, a powietrze przeszywa wycie wilka. Zamykam oczy i wzdycham, potem zamykam książkę z poczuciem satysfakcji z przeżycia pięknej przygody. Jestem oczarowana tym cyklem, pełnym emocji i wzruszeń. O tej historii nie da się zapomnieć, ani o drodze, jaką musieli przejść Jakub i Nadia. Zakończenie godne jest tej historii, nie mogłoby być inne. Opisana niesamowicie plastycznie przyroda, która stała się malowniczym tłem całej powieści, jest dopełnieniem całości. Małgorzata Warda, jak nikt potrafi grać na emocjach czytelnika, tworzyć mroczny klimat, który wciąga bez reszty. Tworzyć niesamowite historie, których dużym atutem, są niejednoznaczni bohaterowie. "Ludzkie emocje nie podlegają prostym zasadom winy i kary".

Wiem, że już to pisałam po lekturze pozostałych książek i się powtarzam, ale jestem ogromną fanką książek Małgorzaty Wardy, które niezmiennie będę polecać.

?Co takiego jest w momentach, gdy człowiek uświadamia sobie, że dzieje się właśnie coś ważnego? Jakim cudem krótka chwila, czasem zaledwie sekunda, może nieść tak potężny ładunek wiedzy i emocji?? Czuje, że jest dokładnie w miejscu, w którym powinien się znaleźć.

John Denver śpiewa ? ?I jadąc wśród drogi, czuję, że powinienem być w domu już wczoraj, już wczoraj?.

Jakub wychowywał się w rodzinach zastępczych, gdzie nie był traktowany najlepiej. Po pewnym czasie trafił do, wydawałoby się, kochającej rodziny, jednak zdarzyło się coś co sprawiło, że został odesłany. Po latach Jakub został posądzony o porwanie nastoletniej dziewczynki. Dlaczego tak postąpił?

Zaginiona, a właściwie porwana i już dorosła kobieta wróciła do domu, do swojej matki, jej męża. Nadal jednak nie wiedziała co stało się z Jakubem. Była przekonana, że mógł przeżyć, jednak szeptucha do której się udała nie pozostawiała jej złudzeń. Czy Nadia się poddała? Jaki był los Jakuba - czy faktycznie zmarł z wyczerpania?

Jakub został aresztowany i okazało się, że w areszcie nie będzie mu łatwo. Tymczasem Nadia musiała nauczyć się żyć w kontakcie z innymi mieszkańcami gór, co nie było dla niej łatwe. Dodatkowo w tym tomie pojawia się postać nowej bohaterki Polli, która także wnosi sporo do fabuły.

Gdy sięgałam po tę serię byłam przekonana, że będzie składała się tylko z dwóch tomów. Tymczasem okazało się, że w przygotowaniu jest jeszcze część trzecia. To właśnie ,,Dziewczyna z gór? Ogień stanowi tę kontynuację.

,,Dziewczyna z gór. Ogień. Tom 3" Małgorzaty Wardy należy czytać koniecznie ze znajomością dwóch pierwszych tomów, by w pełni zrozumieć fabułę.

Trzecia część ?Dziewczyny z gór?, tak jak i poprzednie, wywołuje lawinę uczuć. Autorka w niezwykły sposób ukazuje piękno, a zarazem surowość Bieszczad. W tej pięknej scenerii umieszcza zawiłą historię młodej dziewczyny i jej ojca. Historia Nadii i Jakuba jest pełna bólu, wyrzeczeń, smutku i złości. Jest w niej też nadzieja. Autorka tak kieruje losami bohaterów, że czytelnik odczuwa wobec nich całą paletę emocji. Lektura dzięki temu staje się niezwykle wciągająca. Małgorzata Warda stworzyła przepiękną serię, której akcja toczy się w tajemniczych Bieszczadach. W dodatku poruszyła bardzo trudny temat - porwanie córki przez ojca. Myślę, jest to lektura nie tylko dla lubiących górskie klimaty. Ale również dla tych, którzy od książki oczekują czegoś więcej. Właśnie to ?coś? odnajdziecie w serii ?Dziewczyna z gór?. Polecam

Jest! Nareszcie się doczekałam!Trzecia część Dziewczyny z gór z podtytułem Ogień pochłonęła mnie bez reszty.Jako niepoprawna fanka pozostałych części tej serii nie napiszę wam nic innego jak to, że kolejny raz Małgorzata Warda skradła moje matczyne serce.

Jakub zostaje odnaleziony przez Nadię i Łukę podczas mroźnej ukraińskiej zimy w Bieszczadach, jego stan jest bardzo ciężki i lekarze będą walczyć aby przywrócić go do pełnej sprawności.
Przed Nadią bardzo trudne zadanie zmierzenia się z hejtem i brakiem zrozumienia ze strony wszystkich zainteresowanych sprawą jej porwania. Ludzie mają pretensje, że nie zachowuje się jak ofiara, a Jakubowi zarzucają rzeczy, których nigdy nie zrobił.
Ci, którzy do tej pory nazywali się ich przyjaciółmi pokazali swoje prawdziwe oblicze i to najbardziej zabolało Nadię.Ale czy można ich o to winić, skoro ona też przez tyle lat nosiła maskę skrywającą prawdziwe "ja"?
Mężczyzna, którego kochała, z którym dzieliła pasję oraz pracę również ją zdradził, ale przecież wszyscy wiedzą, że bieszczadzkie kobiety są twarde i nigdy się nie poddają.

Życie postanowiło napisać jednak inny scenariusz .
Na drodze Jakuba i Nadii staje młoda Czeczenka Polla, która mieszkała od wielu lat na pograniczu Ukrainy bez kontaktu z cywilizacją. Jedyne co potrafi, to taniec z ogniem, bo tylko to sprawia, że zapomina o tragicznych wydarzeniach z przeszłości.
Jak zakończy się historia ojca i córki, porywacza i ofiary, silnej dziewczyny i mężczyzny toczącego walkę z chorobą?
Czy matka Nadii zacznie żyć terazniejszością i zrozumie motywy, którymi kierowała się córka przez te wszystkie lata, odkąd została porwana przez Jakuba?
Moim zdaniem Małgorzata Warda wybrała zakończenie, które najbardziej pasuje do całej tej serii.Jest najbardziej bezpieczne, bo pozostawiła uchylone drzwi dla przyszłości naszych bohaterów.Ja wierzę, że będzie ona dobra.
Dziękuję za stworzenie świetnych postaci. Dziękuję za emocje i mnóstwo wzruszeń, za piękne Bieszczady, zarwane noce i majestatyczne wilki oraz niezłomne charaktery, za miłość i strach.
Z pewnością ta seria zawsze będzie wywoływać u mnie sentyment.
Gorąco polecam!

?Dziewczyna z gór? to seria, która zajmuje szczególne miejsce w moim sercu. Nie wiem jak autorka zdołała tego dokonać, ale napisała historię, która poruszyła mnie w każdy możliwy sposób. Dwa poprzednie tomy wywołały we mnie lawinę emocji, więc gdy tylko miałam w rękach trzecią część, bałam się ją czytać, bo wiedziałam, że będzie to koniec mojej podróży po pięknych i mroźnych Bieszczadach śladami bohaterów. ?Ogień? musiałam sobie dawkować po kawałku, ale tym samym brnęłam przez każdą kolejną stronę czekając na nieuniknione. Myśląc o tej książce, mam w głowie mętlik i czuję się wyczerpana emocjonalnie. Historia Nadii i Jakuba jest bolesna, pełna wyrzeczeń, smutku i złości, a przy tym emanuje z niej nadzieja, która trzymała moje złamane serce.


Myślę, że żadne słowa opisujące fabułę nie są tutaj potrzebne. Jeżeli ktoś czytał poprzednie tomy i mu się podobały, to jestem pewna, że tutaj będzie tak samo. Jeżeli jednak ktoś nie czytał, to musi wrócić do początku, bo nie będzie miało sensu czytanie trzeciego tomu, bez znajomości poprzednich.


?Dziewczyna z gór. Ogień? to według mnie niemalże idealne zakończenie serii. Nie było może słodkie i wspaniałe, ale było satysfakcjonujące. Moje uczucia względem Jakuba się nie zmieniły. Chciałam dla niego dobrego zakończenia. Chciałam, żeby zaznał szczęścia i miłości, pomimo krzywd, jakie wyrządził. Byłam wielokrotnie rozdarta i zraniona. Musiałam wraz z bohaterami przeżywać ich emocje, co wcale nie było takie łatwe. Autorka zmusiła mnie do zakwestionowania własnej moralności. Małgorzata Warda po raz kolejny pokazała swoje umiejętności manipulowania czytelnikiem. Czułam się wyczerpana emocjonalnie. Czułam się, jakbym stała obok Nadii i Jakuba i patrzyła na ich ból, nie mogąc nic zrobić. Byłam zafascynowana, zaintrygowana i wstrząśnięta. Czułam tak wiele. Nie byłam gotowa na zakończenie. Chciałam jeszcze trochę poczuć górską scenerię, która emanowała niezwykłym pięknem, ale również niebezpieczeństwem. Po przeczytaniu ostatnich słów poczułam się tak, jakbym utraciła coś, czego do końca nie mogłam uchwycić.


Cała seria to pięknie napisana i emocjonalna historia, która trwa długo po jej zakończeniu. O tych książkach nie da się zapomnieć. Nie da się również zapomnieć drogi, którą musieli przejść Jakub i Nadia, by być tu, gdzie są teraz. Jestem pewna, że kiedyś wrócę do tych książek. Mam nadzieję, że nawet po latach będę przeżyć je tak samo, jak teraz. Bo są tego zdecydowanie warte.