Dziewczyna z Paryża

Zdarza się często, że historie przelane na karty książek inspirowane są autentycznymi wydarzeniami. Życie pisze przecież najlepsze scenariusze na co przykładem jest właśnie ta powieść. Inspiracją do jej napisania okazała się historia z 2010 roku, kiedy to po śmierci starszej pani jej spadkobiercy z testamentu dowiedzieli się o zapisanym im mieszkaniu w Paryżu. Przekraczając jego próg uświadomili sobie też szybko, że nikt nie odwiedzał go od czasów II wojny światowej...

Historia rozpoczyna się od przyjazdu z Ameryki z New Jersey 16-letniej Alice z rodzicami do Paryża. Dziewczyna jest ogromnie podekscytowana i zaskoczona jednocześnie informacją o tajemniczym spadku. Postanawia więc zobaczyć mieszkanie, które zapisała jej babcia i spróbować dowiedzieć się dlaczego ukochana seniorka skrywała jego istnienie przed rodziną. Paryski apartament przepełnia mnóstwo niespodzianek. Nikt nie odwiedzał go od kilkudziesięciu lat. Mieszkanie jest w pełni wyposażone i pełne prywatnych rzeczy. Przeglądając je Alice dowiaduje się, że jej babcia miała siostrę z którą też była bardzo zżyta. Odnajduje też dziennik Adalyn i dzięki niemu, tłumacząc kolejne zapiski, odkrywa wstrząsającą historię rodziny. Za sprawą dziennika czytelnik przenosi się do okupowanego Paryża z czasów II wojny światowej. Jesteśmy świadkami okrucieństw wojny i walki z okupantem toczonej na wielu frontach. Babcia Alice ogromnie buntowała się przeciwko nazistowskiej okupacji jednak jej siostra Adalyn odważyła się posunąć jeszcze dalej... Dlaczego więc siostry straciły ze sobą kontakt? Co tak bardzo je poróżniło? Jaką tajemnicę skrywała Adalyn? Czy Alice uda się odkryć prawdę i jaki wpływ będzie ona miała na losy dziewczyny oraz jej rodziców?

Jest to na pewno bardzo wciągająca i zaskakująca historia. Za jej sprawą czytelnik cofa się w czasie do okupowanej Francji z początków lat 40 XX wieku, a równocześnie ma okazję przyjrzeć bliżej temu jak obecnie wygląda Paryż i odwiedzić wiele popularnych miejsc, także tych poświęconych tematyce wojennej. Bardzo podoba mi się takie zestawienie dwóch światów i ludzi żyjących w różnym czasie w tym samym miejscu. Poprzez to książka jest bardzo autentyczna, emocjonująca a jednocześnie przerażająca i przygnębiająca.

Tłem akcji są więc autentyczne wydarzenia historyczne, o których młodziutka Alice nie miała pojęcia. Nie miała też pojęcia o tym, że jej rodzina tak bardzo doświadczyła okrucieństwa wojny. Młodzi ludzie, podobni do niej, próbujący odnaleźć się wówczas w zaistniałej rzeczywistości, decydowali się na stawienie czoła okupantowi w różny sposób. Bywało, że o ich cichej walce nie wiedział nikt. Alice na szczęście udało się odkryć tajemnicę Adalyn i oczyścić jej imię. Szkoda jednak, że nikt inny wcześniej tego nie dokonał...

Warto jeszcze wspomnieć, że na kartach książki pojawiają się także wątki romantyczne zarówno te z przeszłości jak i czasu obecnego. Nieustannie też coś się dzieje, więc na nudę narzekać na pewno nie można. Bohaterka nie tylko odkrywa tajemnice z przeszłości, ale jednocześnie próbuje poukładać sobie swoje obecne życie rodzinne, a to zdecydowanie posypało się po śmierci babci. Czy jej się to uda? Tego dowiecie się sięgając po tę pełną wzruszeń opowieść o poszukiwaniu swoich korzeni. Gorąco ją wam polecam ;)

Przyznam szczerze, że jeszcze nigdy nie miałam okazji czytać powieści młodzieżowej, w której wystąpiłby wątek II wojny światowej. Oczywiście, wiem, że istnieje Złodziejka książek, ale niestety nie miałam wcześniej okazji jej poznać. Na mojej półce od dłuższego czasu oczekiwała już Dziewczyna z Paryża. Niedawno uznałam, że w końcu przyszedł na nią czas ? czy ta z pozoru łatwa młodzieżówka przypadła mi do gustu? O tym opowiadam poniżej.

Alice spędza swoje lato w Paryżu wraz z rodzicami. Nie przyjechała tu jednak by pić francuską kawę i podjadać croissanty. Jej zmarła babcia przepisała na nią mieszkanie, o którym nikt w rodzinie do tej pory nie wiedział. Co więcej, wnętrze lokum wygląda niczym kapsuła czasu ? nic nie zostało tam tknięte od kilkudziesięciu lat. Alice postanawia dowiedzieć się, skąd wzięło się to mieszkanie i dlaczego to właśnie ona ma je odziedziczyć. Dziewczyna odnajduje również stary dziennik siostry babci ? Adalyn, który pisała w czasie II WŚ. Każda kolejna strona rodzi coraz więcej pytań - a odpowiedzi wciąż brak... Czy Alice odkryje, co stało się z Adalyn i dlaczego babcia na jej temat milczała?

Zacznę od tego, że pozycja ta na początku wzbudziła we mnie pewne zdziwienie. Nie do końca spodziewałam się tego, co właśnie tu na pierwszych stronach otrzymałam - z tego też powodu przez ten początek nie mogłam przebrnąć zbyt szybko. Dopiero po upływie kilkunastu kolejnych stron udało mi się wciągnąć, choć i tak odłożyłam tę książkę na kilka dni. Czułam, że muszę dać jej trochę ?doleżeć? i rzeczywiście - gdy sięgnęłam po nią ponownie, przeczytałam ją na raz. Historia Alice oraz Adalyn mnie wciągnęła i nie będę kłamać, poczułam się też wzruszona.

Jeśli chodzi o główną bohaterkę czasów współczesnych, to bardzo się z nią polubiłam. Momentami Alice denerwowała mnie swoim brakiem stanowczości i taką tendencją do uciekania w swoje własne rozmyślania, jednak byłam też w stanie to zrozumieć. Pomijając te fragmenty, zżyłam się z tą postacią i kibicowałam jej ? bardzo chciałam, by odkryła całą prawdę i by odnalazła w sobie odwagę podczas rozmowy z rodzicami.

Adalyn, czyli główna bohaterka czasów wojennych również mnie zaciekawiła, jednak przy niej czułam już większy dystans. Być może wpłynął na to fakt, że autorka bardziej skupiła się na kreacji postaci Alice, a Adalyn potraktowała właśnie jako postać typowo drugoplanową - nie wiem. Wiem natomiast, że rozdziały, w których akcja toczyła się w czasach II WŚ, niezwykle mnie wciągały i jednocześnie poruszały - to, co przeżywali tamci ludzie, to koszmar, o którym nie da się mówić spokojnym głosem.

Pióro Jordyn Taylor jest bardzo dobre, a równie ciekawa kreacja bohaterów oraz przedstawienie akcji powieści z dwóch perspektyw i dwóch linii czasowych sprawił, że lektura Dziewczyny z Paryża to prawdziwa przyjemność. Oczywiście, biorąc pod uwagę opisywaną tematykę, trzeba nastawić się na ewentualne poruszenie, a także poczucie niesprawiedliwości i takiej bezradności. Może i początek nie był dla mnie zachwycający, ale oceniając tę powieść jako całość, muszę napisać, że jestem pod dużym wrażeniem.

Myślę, że ta książka sprawdzi się idealnie dla tych, którzy lubią młodzieżówki oraz wątki wojenne. Tu zostało to połączone, więc wydaje mi się, że zdecydowanie odnajdzie ona swoich miłośników. Jeżeli należycie do tej grupy czytelników - polecam Wam zainteresować się tym tytułem.