Dziewczyna z pociągu

Hmm, książka jest zawiła i to bardzo. W każdym razie nie zrozumiesz, póki nie przeczytasz do końca. Spotkałam się z opinią,że ostatnie 100 stron to nuda- według mnie to właśnie na tych stronach rozgrywają się najbardziej przełomowe wydarzenia, w zasadzie wyjaśniające wszystko.
Główną bohaterką jest Rachel Watson- młoda kobieta porzucona przez męża. Jest samotna, ma duży alkoholowy problem. Jedynym wsparciem jest jej przyjaciółka u której mieszka, chociaż nawet ona ma jej czasami dość. Mąż ułożył sobie szczęśliwe życie z Anną i ma kogoś kogo Rachel mu nie dała- dziecko. Rachel codziennie wsiada w pociąg, pokonuje tę samą trasę do rzekomej pracy, popija ciepłe wino i obserwuje swój ulubiony dom... Tylko jej się wydaje,że małżeństwo tam mieszkające to szczęśliwa para.
Tak naprawdę każdy bohater w tej powieści ma tajemnice. Każdy stwarza pozory sielanki.
Do momentu, gdy Megan, ta szczęśliwa kobieta znika.... A w sprawę jest zamieszanych wiele osób..
Kto jest temu winien? Co się stało z Meg? A może to co Rachel widziała to wytwór wyobraźni alkoholiczki?

Bardzo mi było żal i Rachel i Anny w sumie też. Zwłaszcza Rachel. Kobieta miała naprawdę ciężkie życie- dodatkowo każdy miał o coś do niej pretensje. Nie dziwię się Annie, ale nie raz bywała przewrażliwiona...
I tak pomyślałam,że jeżeli zdarzy się w życiu wypadek to ludzie nigdy nie uwierzą pijanej osobie. To przykre. Nawet jeśli ona posiada kluczowe informacje....
Oj, mam nadzieję,że za dużo nie zdradziłam. Poruszający, wciągający i życiowy thriller. Zawiłe losy bohaterów. Problemy z życia wzięte. Intrygi. Smutek, łzy, krew, złamane serca. Seria kłamstw. Maski ludzi. Komu ufać? Co jest prawdą, co kłamstwem, co wytworem wyobraźni? Sami się przekonajcie.
Polecam- ale bądźcie wytrwali i doczytajcie. Polecam później obejrzeć również film dla porównania. Tylko nie w odwrotnej kolejności, bo ja się pogubiłam i musiałam przeczytać. Nie żałuję i Wy też nie będziecie.

Sięgając po ?Dziewczynę z pociągu? nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Szumne kampanie reklamowe i masa pozytywnych komentarzy wbrew pozorom wcale mnie nie zachęcały do jej przeczytania. Można by rzec nawet, że było wręcz odwrotnie, bo przecież na tych hucznie polecanych bestsellerach już nie raz się zawiodłam. W końcu jednak się przełamałam i postanowiłam ją przeczytać. Czy to była dobra decyzja? Szczerze powiedziawszy nie wiem, bo kiedy miałabym ocenić ?Dziewczynę z pociągu? tylko ze względu na bohaterów to zdecydowanie powiedziałabym tej książce trzy razy ?nie? i zapomniała o niej czym prędzej. Dlaczego? Ponieważ dawno nie spotkałam się tak z nijakimi oraz irytującymi postaciami. Ba! Nawet nie jestem pewna czy w ogóle mi się to zdarzyło! Tymczasem tutaj od początku miałam ogromną ochotę udusić główną bohaterkę, która była dla mnie po prostu żałosna.
Jeśli jednak miałabym tą książkę ocenić pod względem samej akcji to moja ocena byłaby już lepsza, gdyż była nawet ciekawa i rozwijała się w sposób dość dynamiczny. Widać było, że Paula Hawkins miała fajny pomysł na fabułę, choć wykonanie pozostawiło wiele do życzenia.
"Dziewczyna z pociągu? to jedna z tych książek, której zadaniem jest umilić czas czytelnikowi, choć po przeczytaniu szybko się o niej zapomina.
Aleksandra