Dziewczyna z portretu

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam jej debiutancką powieść "Walc dla Izabeli", która ogromnie mi się podobała, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok nowej książki Natalii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest niezwykle lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko i z dużym zainteresowaniem. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i podobnie jak przy poprzedniej powieści autorki, tak i tym razem nie mogłam się oderwać! Fabuła książki została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, zaś bohaterowie świetnie wykreowani, to postaci, z którymi z powodzeniem moglibyśmy się w wielu kwestiach utożsamiać, podzielając podobne troski i znoje. Tutaj przeszłość miesza się z teraźniejszością, dając czytelnikowi zdecydowanie lepszy wgląd do życia bohaterów dostarczając przy tym wielu skrajnych odczuć. Szczególnie zaintrygował mnie właśnie ten wątek przeszłości Jana, jego losy. Autorka poraz kolejny w świetny sposób oddała klimat i realność okresu II Wojny Światowej, wielokrotnie miałam wrażenie, że gdzieś z boku przyglądam się życiu Jana, jednocześnie czując i chłonąc wszelkie emocje targające bohaterami. "Dziewczyna z portretu" to poruszająca, emocjonalna i wartościowa powieść, skłaniająca do refleksji nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy. Świetnie spędziłam czas z tą książką i czekam na kolejne! Moja ocena 8/10.

Naprawdę bardzo ciekawa, sprawiająca, że lektura nie jest straconym czasem, powieść. Nie spodziewałam się czegoś podobnego. Byłam przekonana, że będzie to kolejny utwór powielający dotychczasowe schematy, nudny, infantylny, bo miłość, bo wojna, bo tajemnica skrywana przez pokolenia. Ile razy o tym czytałyśmy, w ilu książkach. Tak nie jest. Dziewczyna z portretu nawet przez moment nie jest nudną, miałką książką. Sami się o tym przekonajcie. Nie będziecie żałować. Bohaterką jest m.in. Hania Sikorska młoda, przebojowa, ambitna kobieta, która marzy o zostaniu znaną i uwielbianą pisarką, marzy o napisaniu książki. Do tego potrzebuje weny, natchnienia i nośnego tematu. Pewnego dnia nasza bohaterka wyrusza w podróż na Pomorze, do domu swoich dziadków. Jest przekonana, ze tam znajdzie wszystko czego szuka. Na strychu olbrzymiego dworku znajduje tajemniczy list, a kilka dni póżniej na miejscowym targu kupuje portret nieznanej dziewczyny. Sama nie wie dlaczego dokonała tego zakupu. Po prostu coś ja do obrazu ciągnęło. Czyżby to miał być temat jej pierwszej książki, w obrazie drzemie tajemnica i wena? Wielka tajemnica rodzinna przenosi nas do lat 20. XX wieku...i rozpoczyna się wspaniała podróż w czasie, pogoń za wielkim uczuciem, wielka tajemnica skrywana przez dekady. Thiel udało się wykorzystać znane elementy, ciekawie je połączyć, dodać wiele nowego i całość uzupełnioną o dogłębny reasarch historyczny, wstawki z okresu 20-lecia międzywojennego i okresu II wojny ubrać we wspaniałe słowa. Z pozoru banalna lektura jest wyjątkową przygodą, która porywa nas w swoje objęcia na kilka godzin. Dziewczynę z portretu się niecierpliwie odwracając kartki i kibicując bohaterom. I w tej zdawałoby się banalnej historii, nie ma ani krztyny banalności, zbędnego słowa, zbyt intensywnej czy naciąganej emocji. Wszystko jest na swoim miejscu, wszystkiego jest w sam raz. Tylko książka jest za krótka. To powieść, którą mogłabym czytać bez końca mimo, iż tak bardzo chciałam poznać finał historii. Bez wątpienia to dobra i poruszająca książka, która na długo pozostanie w mojej pamięci. W tym okrutnym, trudnym świecie, jaki teraz mamy, taka lektura jest potrzebna. To taki balsam na duszę. Polecam.

Polecam wam z całego serca powieść ?Dziewczyna z portretu?. Jest to historia, w której istotną rolę grają wspomnienia Jana Dorosza. Poprowadzenie dwutorowo akcji, która w głównej mierze skupia się na przeszłości, sprawia że trudno oderwać się od czytanej historii. Jest to nie lada gratka dla osób ceniących sobie powieści historyczne, które pokazują jak kiedyś żyli ludzie. I chociaż akcja powieści dzieje się w tuż przed wojną, w trakcie wojny i tuż po wojnie, to nie znajdziecie tu scen ociekających brutalnością. Autorka skupiła się na relacjach między przyjaciółmi, którzy pochodzą z różnych warstw społecznych. Z ogromną dbałością opisuje realia w jakich żyli ludzie w XX leciu międzywojennym i w czasie wojny. Towarzyszymy bohaterom w dobrych i złych chwilach, i jesteśmy świadkami trudnych wyborów. Często nie mają oni wpływu na swój los, bo ktoś za nich zadecydował.

Sami musicie podjąć się oceny czy Janek z przyjaciółmi podjęli słuszne decyzje i czy dały im upragnione szczęście. Z pewnością nie zabraknie wam emocji podczas czytania, ponieważ nie można obojętnie przejść obok opowiedzianej historii.

Każdy z nas o czymś marzy i pragnie, aby to się spełniło. Postać z książki marzy o karierze pisarki i założeniu rodziny, tylko jakoś nic nie idzie po jej myśli. Nawet jej brat, choć zarzekał się, że poczeka ze ślubem za nią, odnalazł drugą połówkę. Wychodzi na to, że czeka ją staropanieństwo. Nie było tu jakichś większych dramatów, pisana nieco nostalgicznie, lecz bardziej na spokojnie, jakby czuła, że kiedyś nadejdzie taki dzień, że i ją spotka coś miłego. Ze splotu pewnych wydarzeń zakupuje portret na którym widnieje postać kobiety. Całkowicie zafascynowana jej osobą wpierw zaczyna się zastanawiać kim ona jest, a następnie gorączkowo poszukuje informacji na jej temat. Zdradza ją jej bardzo uznawany przez wszystkich malarz. Wyjawienie jej danych nie jest tak odurzające jak opowieść, którą jest scena okraszona. Powróci do czasów z młodych lat, które wciąż krążą mu po głowie. Oczywiście poznamy tą historię od podszewki, od naprawdę młodych lat, nastoletnie zawirowania i dorosłość, która przyniosła nieoczekiwaną i niespodziewaną miłość. Piękną i uroczą, burzliwą i przerwaną gromami wybuchłej wojny. To wszystko okraszone ozdobną formą, gdzie zarówno jak i wszystko mogło być możliwe, tak i jednocześnie niewiele po sobie pozostawiła. To opowieść, którą warto poznać, gdyż zachwyt jaki w was wywoła będzie długotrwały. Moje dzieci stwierdziły, że od połowy do końca wciąż się uśmiechałam, choć nawet nie byłam tego świadoma. Jakiekolwiek wypowiedzi zawierały bardzo dobrze dopasowane porównania, co sprawiało, że niemal każda sytuacja była dla nas widoczna. W momencie, kiedy pojawiają się opisy historii kobiety z obrazu, wydaje się nam, jakby ktoś szeptał dalsze słowa na ucho, jakby miały nie wyjść spoza naszego słuchu. Bardzo tych momentów wyczekiwałam i umiałam się nimi delektować. To naprawdę urodziwa opowieść okraszona niekiedy scenami, czy lekką nutą, domieszane zasłyszeniami o postaci Hitlera. Jeśli więc lubicie opowieści z dzisiaj i kiedyś, to ta książka na pewno was usatysfakcjonuje:-)

?Jeśli czegoś można być pewnym na ty świecie, to wyłącznie niesprawiedliwości.?

Hania Sikorska mieszka na Śląsku, zbliża się do trzydziestki, jest singielką, pracuje w redakcji, od jakiegoś czasu próbuje napisać powieść. Niestety jest to trudniejsze niż początkowo jej się wydawało. Chcąc oderwać się problemów i w poszukiwaniu natchnienia postanawia udać się do dziadków i spędzić z nimi trochę czasu. Dom dziadków ? przedwojenny dwór, położony jest w malowniczym miejscu, tuż przy gdyńskich klifach. To tutaj, otoczona miłością, razem z rodzeństwem przyjemnie spędzała czas. Jej dziadek ? Jan Dorosz, jest uznanym malarzem. Podczas pobytu na miejscowym targowisku, Hania pod wpływem impulsu kupuje portret nieznanej dziewczyny. Reakcja dziadków na widok obrazu bardzo ją zaskakuje, wręcz niepokoi. Kobieta postanawia dowiedzieć się kim jest owa tajemnicza dziewczyna z portretu. Na jej drodze przez przypadek staje Filip, mężczyzna pomaga jej odkryć prawdę. Niespodziewanie dziadek wyznaje jej, że to on namalował ten portret? Straszy pan zaczyna mówić, wspominać, przenosi się to czasów swojego, dzieciństwa, młodości, dorastania. Słowa płyną, zaskakują i głęboko poruszają, tworząc barwny obraz jego życia i życia bliskich mu osób.

Czyżby Hania znalazła w końcu idealny temat na swoją pierwszą książkę? Urzekająca, porywają historia! Wielowątkowa akcja toczy się swoim rytmem, intryguje, niepokoi. Fabuła dopracowana w każdym szczególe, niesie ogromne emocje, wciąga ? świat realny przestaje istnieć. Czuć szczerość, realizm i dbałość o szczegóły. Mamy czasy współczesne to codzienność Hani i przeszłość ? historia życia jej dziadka, która rozpoczyna się na początku XX wieku. Autorka ma lekki, barwny, naturalny styl, czuć ogromna wiedzę historyczną. Rewelacyjnie, naturalnie, wyraziście, ukazani bohaterowie. Razem z nimi przemierzamy ich życiowe ścieżki. Odczuwamy ich porażki, rozgoryczenie, niemoc, poczucie samotności. Do Janka poczułam od razu ogromną sympatię, to wrażliwy, dobry, obdarzony ogromnym talentem chłopak. Jego życie nigdy nie było łatwe, a przyszłość już niebawem porwie go w swoje niszczące, okrutne szpony.

Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Opowieść Janka o jego życiu zabiera nas w trudny, pokomplikowany świat jego codzienności. Zderzenie dwóch zupełnie różnych światów, Klary - bogatej panienki z dobrego domu, Williama jej przyjaciela i Janka ? biednego syna krawca. Dorastanie, przyjaźń, pierwsze porywy serca, miłość, cierpienie, nikłe chwile radości, trudne decyzje. Samotność wśród ludzi, różne oblicza miłości, troska o bliskich. Rodzinne tajemnice, brak szczerości, niedomówienia, wszystko to ma swoje konsekwencje w przyszłości, jest niczym kamień u nogi, od którego nie można się uwolnić. Poczucie bycia gorszym, wyobcowanie, wewnętrzne rozterki. Miłość do sztuki, pasja jej rozwijanie i pielęgnowanie wbrew przeciwnością. Przejmujące ludzkie losy, tragiczne oblicze II wojny światowej, która zmienia wszystko.

Obok tej książki nie da się przejść obojętnie, wnika głęboko w serce i umysł, pozostawia trwały ślad. Porywająca, do bólu emocjonalna, zaskakująca, nietuzinkowa opowieść. Autorka czaruje słowem, ukazuje jak bardzo nasze życie jest kruche i ulotne, a miłość może dodawać skrzydeł. Była to niesamowita podróż do minionej epoki. Już z niecierpliwością czekam na kolejne książki Autorki, a tę z całego serca polecam! Tatiasza i jej książki :)