Dziewczyna z Siódmej Alei

Estella Bissette jest krawcową, fachu nauczyła ją matką, dodatkowo głównej bohaterce wychodziło to bardzo dobrze. Widać było, że ma do tego talent. Jednak z nadejściem roku 1940, gdy do Francji wkraczały niemieckie wojska, dziewczyna za namową matki uciekła do Stanów Zjednoczonych. Przybywając na Manhattan nie ma zbyt wiele, ale ma ogromne marzenia o własnym atelier.

Po kilkudziesięciu latach gdy Estella jest już babcią, wysyła swoją wnuczkę, Fabienne Bissette na własną wystawę. Fabienne jest bardzo zżyta z babcią i tak gdy widzi, że ze starszą panią jest już coraz słabiej, postanawia dowiedzieć się więcej o przeszłości Estelli. Nie spodziewa się że odkryje tragiczną historię i ogrom tajemnic.

Czy Estella będzie miała na tyle siły by osobiście opowiedzieć wnuczce swoją historię? Czy Fabienne w tym wszystkim sama odnajdzie miłość? Czy główne bohaterki pogodzą się z przeszłością?

Muszę przyznać, że ta historia zaciekawiła mnie już od samego początku. Dosyć wiele przeczytałam już książek, których akcja dzieje się podczas II Wojny Światowej, jednak ta jest zupełnie inna. Estella jeszcze jako młoda dziewczyna ucieka przez tą wojną do Stanów Zjednoczonych. Po drodze poznaje pewnego chłopaka, z którym się zaprzyjaźnia. To właśnie on doradza jej by po dotarciu na miejsce rozejrzała się za pracą tylko na Siódmej Alei. To właśnie tam toczy się modowe życie, ale Estella nie pragnie niczego więcej niż stworzyć własną markę.

Jednak Estella nie wyobrażała sobie takiego życia. Co chwilę jest zmuszona zmieniać pracę, przyjaciele podpowiadają jej, że to właśnie jest ten moment by zaczęła myśleć o czymś własnym, jednak ona w dalszym ciągu nie czuję się na siłach by stworzyć coś swojego do użytku publicznego. Jednak los potrafi być bardzo sprytny, tak też przez zupełny przypadek poznaje mężczyznę o imieniu Alex który przedstawi ją Lenie.

Tą historię odkrywa właśnie Fabienne, która jest wnuczką Estelli. Sama też staje przed trudnymi wyborami, czy podążać za miłością, czy skupić się na pracy, a może rzucić wszystko i zacząć od nowa.

Ta historia jest naprawdę pełna emocji. Opowiada o bardzo silnej więzi między babcią, a wnuczką, o dwóch odważnych i pełnych pasji kobietach, które mimo rzucanych kłód pod nogi starają się dążyć do wyznaczonego sobie celu.

Bardzo podobała mi się postaci Estelli, to jak szybko i bez zbędnych problemów zaaklimatyzowała się w nowym miejscu, to z jaką łatwością przychodziło jej nawiązywanie nowych kontaktów, oraz to, że potrafiła postawić na swoim gdy się z czymś nie zgadzała bardzo mi zaimponowało.

Dodatkowo bardzo dużym plusem w tej historii jest motyw modowy, z którym ja dosyć rzadko spotykamy się w książkach, w których czytam. Może i spodziewałam się troszeczkę zakończenia, jednak to zupełnie nie zepsuło mi frajdy z czytania. W dalszym ciągu z zapartym tchem dążyłam do końca, by dowiedzieć się jak cała ta historia, zarówno Estelli jaki Fabienne się zakończy.

To była moja pierwsza książka autorki i podejrzewam, że nie ostatnia. Z ogromną przyjemnością sięgnę po wcześniejsze książki, jak i po te, które w najbliższym czasie się ukażą.

Jak Wam się czyta powieści, w których mamy przeskoki czasowe? Lubicie, czy raczej wolicie, gdy wszystko dzieje się w teraźniejszości?

Ja osobiście ten element bardzo lubię, pomieszanie przeszłości z aktualnymi czasami. Zawsze to fajny myk wzbudzający ciekawość.

Właśnie dziś chciałam Wam polecić cudowną powieść, historię babci i wnuczki, gdzie akcja właśnie toczy się w dwóch płaszczyznach czasowych.

Krawcowa Estella na skutek wojny jest zmuszona opuścić Paryż i przenieść się do Nowego Jorku. Jedyne co posiada, to maszynę do szycia i marzenia o swoim atelier.

Fabienne to kuratorka modowa, gdy przybywa na wystawę prac swojej ukochanej babci, nie spodziewa się, że otworzą się przed nią wrota do rodzinnych tajemnic. Skrywanych sekretów, rozterek i zawirowań miłosnych.
Kobieta zaczyna powoli zbierać każdy fragment, by ułożyć całą układankę.

Powiem szczerze, że zaczynając czytać, nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po tej powieści. Czy będzie to książka głównie o modzie, marzeniach i sztuce, czy może odkryje przede mną inne karty.
I odkryła... ta powieść pokazała mi cały wachlarz emocji, od cierpienia, po radość, namiętność i niesamowitą odwagę kobiet.
Estella kroczyła przez życie z niesamowitą siłą i determinacja, mimo przeszkód. Opisy wojny i to co widziała, gdy dotarła ponownie do Paryża, było ciężkie i bardzo przejmujące. Podobnie rozdziały z perspektywy Fabienne. Nie chcę za dużo zdradzić, ale kilka łez popłynęło, gdy czytałam o jej relacji z babcią. Tak pięknej relacji, a jednocześnie naznaczonej tyloma tajemnicami.

Bardzo się cieszę, że miałam okazję przeczytać tą piękną i wartościową powieść. Polecam Wam ją z całego serca.

?Dziewczyna z Siódmej Alei? to piękna opowieść o marzeniach. O drodze do ich realizacji, która nie zawsze jest łatwa. Jest to również powieść o miłości, która nie jedno ma imię. O miłości rodzicielskiej, miłości siostrzanej, miłości do mężczyzny.
Książka posiada dwie linie czasowe, co osobiście uwielbiam. Zwłaszcza gdy mogę poznać kolejne pokolenia bohaterów.
Autorka zabiera nas do roku 1940 gdzie poznajemy młodziutką Estellę. Podczas wojny trwającej już od paru miesięcy, kobieta ma możliwość uciec z Francji do Nowego Jorku. Estella zawsze marzyła o własnej kolekcji modowej. Kiedy dziwnym trafem okazuje się, że ma dokumenty, które odkrywają jej a amerykańskie obywatelstwo. Mając jedną walizkę, maszynę do szycia i kilka franków, dziewczyna wyrusza w obcy jej świat by spełnić swoje marzenia. I o dziwo szybko odnajduje się w nowym miejscu.
Poznajemy również wnuczkę Estelli, Fabienne. Dziewczyna pochodzi z Autralii, ale co roku jeździ do Nowego Jorku by uczestniczyć w gali Met, na której odbywa się wystawa prac jej babci. Jak to bywa w takich historia, tak i tutaj Fabienne z czasem odkrywa historię swojej babci. Opowieść ta jest pełna niedopowiedzeń, tragedii, złamanego serca i tajemnic.
Książkę czyta się bardzo szybko i dostarcza ona wielu emocji. Zarówno Estella jak i jej wnuczka, to kobiety, które nie miały łatwo w życiu. Które musiały dokonywać trudnych wyborów.
Autorka posiada ciekawy styl pisania, który sprawia, że chce się czytać i czytać. Bardzo lubię takie ?inne? style. Zarazem lekkie i przemyślane. Polecam!

Tajemnice większe lub mniejsze znajdują się chyba w każdej rodzinie. Często pogrzebane przez lata ulegają zapomnieniu ale zdarza się i tak, że mimo upływu czasu nadal zalegają w głowie i w sercu. Kolejne pokolenia nie dopytują zbyt cyklicznie o przeszłość, żyjąc tu i teraz i traktując wszystko takim, jakie jest. Może i nie warto czasem rozgrzebywać przeszłości, bo potrafi sprawić ból, z drugiej zaś strony znajomość własnych korzeni i historii rodziny jest przecież bezcenna.
Estella zabiera czytelnika do ogarniętego wojną Paryża oraz Nowego Jorku, który stanowi jego przeciwieństwo. Ma dryg do projektowania, jednak brak zasobów i wiary w siebie oraz tocząca się wojna skutecznie opóźniają spełnienie jej marzeń. Sama w wielkim mieście musi walczyć o byt, martwiąc się nieustannie o pozostałą we Francji matkę, jej jedyną rodzinę. Estella jednak ma niezrównany charakter, siłę i nie pozwoli sobą pomiatać. Tym sposobem zjednuje sobie kolejnych bliskich ludzi, którzy w jej życiu zagrają znaczące role.
Fabienne mieszka na stałe w Australii, choć bliski jej sercu jest zarówno Nowy Jork jak i Paryż. Zawodowo jest kuratorką mody, choć po babci i ojcu odziedziczyła znacznie więcej. Jednak objęcie władzy nad Stella Design uznaje za przekraczające jej kompetencje i woli skupić się na australijskiej karierze. Jej serce jest wolne od miłości po kolejnym nieudanym związku i jedyne, czym się martwi to zdrowie najukochańszej babci. A jednak gdzieś tam w głębi tli się w niej tęsknota za stabilizacją oraz promyk wiary, który pcha ją ku rodzinnemu dziedzictwu.
"Dziewczyna z Siódmej Alei" to powieść wymagająca, malownicza i wyróżniająca się na tle dostępnych propozycji. Lester umiejętnie przeplata przeszłość z teraźniejszością, prowadząc nas przez losy młodej Estelli oraz jej wnuczki Fabienne. Obie narracje są niemniej angażujące oraz wywołują szereg emocji, a historie obu kobiet wnikają w głąb czytelniczego serca. Autorce genialnie udało się oddać ten ludzki pierwiastek II Wojny Światowej i wszelkie uczucia targające osobami, którym przyszło żyć w tych trudnych czasach. Dzięki temu poznajemy zupełnie inny niż dziś Paryż, a jednak nadal zakochany w modzie, pomimo targającej nim wojennej zawieruchy. Ta opowieść to przede wszystkim historia rodziny, skomplikowana, pełna tajemnic i trudnych wyborów, które odbiły się na losach wielu osób. Ale to także podróż przez wyjątkowe miejsca, po których zarówno w wymiarze historycznym jak i teraźniejszym oprowadza nas Lester. To także powieść o miłości, o rozterkach sercowych, o błędach popełnianych w dobrej wierze i ogromnej sile uczuć, których ani odległość ani czas nie są w stanie zmienić. Znajdziemy tu również trudny ale i jakże istotny wątek dotyczący wykorzystywania kobiet, który swoje źródło ma w prawdziwych wydarzeniach. Autorka bowiem wplata do kreowanej fikcji literackiej prawdziwe osoby i elementy ich życiorysów, co nadaje jeszcze bardziej szczególny rys tej powieści. Nie obędzie się także bez momentów wzruszeń wywołanych poczuciem straty czy niesprawiedliwości losu. Ale odnajdziemy tu także wyjątkowe chwile szczęścia, które dają siłę po to, by żyć, nadzieję na lepsze jutro i wiarę, że życie jest piękne, mimo wszystko. Lester przypomina również, że prawdziwa, piękna miłość jest warta walki o nią, bo kolejna może się przecież nie pojawić, a żal po jej utracie pozostanie w nas już na zawsze. Jeśli szukacie wyjątkowej pozycji to koniecznie musicie zwrócić uwagę na tę właśnie opowieść. Polecam!