Dziewczyna z Titanica

Chyba każdy słyszał o Titanicu, większość może po prostu z filmu, ale każdemu o uszy się ta tragedia obiła. To właśnie tam, częściowo rozgrywa się akcja książki, jednak zacznijmy od początku.

Madeline Force jest młodą dziewczyną, która o życiu jeszcze nie wie zbyt wiele. Jednak pada ona w oko pewnemu pułkownikowi J. J. Astorowi. Panna Force pochodzi z klasy wyższej jednak rodzina państwa Astorów to zupełnie inna liga. Madeline ma zaledwie siedemnaście lat, a jej wybranek jest o około trzydzieści lat od niej starszy, a dodatkowo jest rozwodnikiem.

Jednak dobra reputacja pułkownika sprawia, iż rodzina Force nie widzi przeciwwskazań by dobrze wydać córkę za mąż.

Życie małżeńskie trochę przerasta młodą mężatkę, na każdym kroku są śledzeni przez dziennikarzy, którzy nie dokońca pochlebnie wypowiadają się o nowej Pani Astor.

Para młoda wybiera się w podróż do Egiptu a wracając ruszają w podróż do Nowego Jorku luksusowym transatlantykiem, RMS Titanic.

Jak zakończy się dla nich ta podróż? Czy związek z taką różnicą wieku był dobrym pomysłem? Jak Madeline poradzi sobie z dziennikarzami?




Muszę przyznać, że mimo iż wiedziałam jak zakończy się podróż Titanicem, to i tak z zapartym tchem czytałam co będzie dalej.

W pierwszej kolejności myślałam, że głowni bohaterowie są postaciami fikcyjnymi, jakie było moje zdziwienie gdy dowiedziałam się, że takie osoby rzeczywiście płynęły tym statkiem.

Jestem pod ogromnym wrażeniem jaki wywiad musiała przeprowadzić autorka by stworzyć tę książkę. Nie będę oszukiwać, że historię Titanica znam głównie z filmu.

Pomysł by napisać historię właśnie o J. J. Astor i Madeline Force wydaje mi się świetny. Była to para, która wzbudzała dosyć dużo kontrowersji, ona młoda on świeży rozwodnik i o wiele lat starszy od niej. Nie dziwię się, że dziennikarze wystawiali pod ich oknami i śledzili każdy ich krok, każdy był ciekaw jak ten związek dalej się potoczy.

Przez to iż już od początku wiemy jak się ta historia zakończy, to trochę dłużyło mi się to całe wprowadzenie. Osobiście nie mogłam się doczekać, aż dotrę do szczegułow, do docelowego rejsu Titanicem.

Koniec, końców historia mnie wciągnęła i bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Miałam wrażenie jakbym stała gdzieś dosłownie obok, jakbym razem z Madeline płynęła szalupą ratunkową numer cztery.

Przepiękna historia o miłości, o tym jak wiele czasem trzeba znieść by być szczęśliwym, jak dużo trzeba poświęcić. Wzruszająca powieść o prawdziwej miłości i koszmarnym rejsie Titanicem.

,,Dziewczyna z Titanica" to historia Madeleine Talmage Force i Jacka Astora. Pary, którą dzieli ogromna różnica wieku, a mimo to zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Pragną stworzyć rodzinę mimo przeciwnościom losu, upartym reporterom i wzmiankom w gazetach. Małżonkowie udają się w podróż najsłynniejszym dziś dla nas statkiem, a finał tak pięknej i silnej miłości znamy już wszyscy.

Film ,,Titanic" i opowieść o Jacku i Rose uwielbiam. Mogłabym oglądać go w nieskończoność. ,,Dziewczyna z Titanica" opowiada jednak o innej parze, innych bohaterach, charakterach, emocjach i losach. Znając tak dokładnie film, który ciągle wzbudza we mnie emocje, miałam wysokie oczekiwania wobec tej książki. Miałam nadzieję, że dostanę choć połowę tych emocji, że zabierze choć kawałek mojego serca. Tak się niestety nie stało. Choć przykro mi to mówić, to nie zauroczyła mnie ta książka. Nie czułam tych emocji, nie do końca wczułam się w całą fabułę i jej bohaterów. Znajomość Madeleine i Jacka powinna być dla mnie kontrowersyjna, ale wydała mi się po prostu zwyczajna. Wydaje mi się, że gdybym może nie oglądała filmu to inaczej odebrałabym tę książkę, ale w chwili obecnej wydała mi się lekko płytką historią, pozbawioną emocji, a na dodatek tak mało w niej Titanica. Dobrze, że czytało mi się ją lekko i sam styl był przyjemny. Teraz już wiem, żeby nie zabierać się za książki, których choć namiastkę znam z ekranu, a przede wszystkim za takie, których zakończenie nie jest dla mnie zagadką.

"Istnieją na tym świecie ludzie, którzy potrafią sprawić, że czujesz się tak, jakbyś była jedyną osobą we wszechświecie, na której im zależy."

"Dziewczyna z Titanica" to przepiękna opowieść, oparta na faktach, o związku Johna Astora z młodziutką Madeleine Force. Pięknie rozwijające się uczucie pomiędzy tą dwójką wywoływało w tamtym czasie nie mały skandal, podsycany przez artykuły, które co rusz ukazywały się w prasie. Żądni sensacji i gorącego tematu papparazzi nie odstępowali na krok Madeleine, gdy tylko jej znajomość z biznesmenem zaczęła się rozwijać coraz bardziej.. Pomimo przeciwności zakochani stworzyli piękny związek a ich wspólna przyszłość zdawała się roztaczać przed nimi horyzont pełen szczęśliwych dni.
Niestety wiosną 1912 roku wsiedli na pokład luksusowego transatlantyka..

Miałam lekkie obawy co do tej książki, czy nie będzie to kolejna wzruszająca opowieść przepełniona po brzegi ostatnimi chwilami pasażerów Titanica. Na szczęście okazało się inaczej. Autorka przybliża nam historię miłości Johna i Madeleine, poznajemy początki ich znajomości i całą drogę jaką przeszli by móc w końcu być razem. Książka roztacza przed czytelnikiem świat pełen luksusu, blichtru, i pokazuje jak nie łatwo w takiej rzeczywistości o życie własnym życiem, bez oceny dokonywanych wyborów. Cała historia podzielona jest na rozdziały, które są wspomnieniami Madeleine pisanymi dla syna, przeplatane ciągiem zdarzeń jej życia od chwili gdy po raz pierwszy ujrzała Johna. Cudowna powieść, która zostanie w mojej pamięci na długo. Czytałam jak zaczarowana, z ogromną przyjemnością, lekkością i fascynacją.
A sam rejs na Titanicu i to co się wydarzyło później to już wisienka na torcie łamiąca serce.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Dziewczyna z Titanica autorstwa Shany Abe. Chyba nie ma osoby, która choć raz nie słyszała o tragedii, do której doszło na statku, który miał być niezatapialny. Motyw ten był wykorzystywany wielorako przez różnych twórców. Shana Abe również uczyniła z niego tło dla swojej powieści. Znacząca część książki poświęcona została uczuciu jakie rozkwitło między zaledwie siedemnastoletnią Madeleine Force, a trzydzieści lat starszym Johnem Jacobem Astorem. Dziewczyna pochodzi z dobrego domu jednak pozycja społeczna mężczyzny, który się nią zainteresował jest zdecydowanie wyższa. Jego rodzina jest bardzo wpływowa, a sam John jest nie tylko weteranem wojennym, ale i człowiekiem biznesu ze sporymi sukcesami na koncie. Wbrew wszystkiemu zakochują się w sobie i pobierają. W roku 1912 w trakcie podróży poślubnej wsiądą na pokład Titanica. Finał tej podróży jest tragiczny. Jonn pomaga swojej żonie wsiąść do Łodzi ratunkowej, a sam wraca ratować innych pasażerów. To były ich ostatnie wspólne chwile. Samej podróży na pokładzie Titanica oraz katastrofie, do której doszło po zderzeniu z górą lodową autorka nie poświęca zbyt wiele miejsca. Jest to bardzo rozczarowujące. Spodziewałam się, że zobaczę tę wielką tragedię oczami bohaterów książki. Dziewczyna z Titanica to zręcznie napisana powieść z bardzo mylącym tytułem. Jeśli ktoś sięgnie po nią, aby dowiedzieć się więcej na temat wydarzeń, jakie miały miejsce na Titanicu to będzie rozczarowany. Ta powieść to tak naprawdę historia miłosna z ciekawym tłem historycznym. Zżyłam się z postaciami, autorka wiele miejsca poświęciła odmalowaniu ich rysów psychologicznych oraz rozwijającemu się między nimi uczuciu. Nie tego jednak oczekiwałam od tej powieści. Jeśli natomiast czytelnik poszukuje pięknego romansu to będzie ukontentowany lekturą Dziewczyny z Titanica.

Proszę bardzo przyznać się, kto oglądał "Titanica" więcej niż raz? A kto na nim nie uronił ani jednej łzy? Da się tak?????

Każdy, kto zna historię Titanica kojarzy go z historią miłości Rose i Jacka. Smutną i bardzo ckliwą. Ale jest też inna historia miłosna, która ma wiele wspólnego z tym wielkim statkiem.
Jest to opowieść Madeline i Jacka Astora, w której nie nastąpił happy end, lecz bolesne rozstanie poprzez katastrofę statku, który miał być wspaniałą podróżą do domu, a okazał się traumą na resztę życia...

"I tak w końcu wypowiedzieli te słowa i słowa nie odebrały im niczego, ich głębokiej i cennej więzi, słowa dodały jej innego smaku, słodko- dymnego, jak noc".

W "Dziewczynie z Titanica" poznajemy życie Maddie i Jacka, początki ich znajomości, zauroczenia i miłości, a także reakcje ludzi, którzy byli częścią ich uprzywilejowanego świata, na ten wręcz skandaliczny związek. Dlaczego skandal? Ponieważ różnica wieku pomiędzy nimi była znaczna i wynosiła 29 lat!
Oprócz tego podczas lektury poznajemy wszystkie blaski i cienie tego związku w świecie, w którym króluje pozycja, blichtr i koneksje. W świecie, gdzie każdy patrzy na twój ruch, potknięcie czy przejaw emocji.

Jak spędziłam czas podczas lektury "Dziewczyny z Titanica"? Bardzo dobrze???? Być może miało na to wpływ to, że część historii została przedstawiona przez Madeline, jako forma listów do syna, a pozostała część jego opowieść narratora.
Przyjemnie się ją czytało, choć cały czas czułam gorzki posmak ludzkiej tragedii i trudności bycia na świeczniku. Ale była też słodycz, która pojawiała się za sprawą romantycznego wątku Maddie i Pułkownika Astora, bo na przekór wszystkim mieli taki swój świat, który był dla nich bańką pełną szczęścia, troski i miłości.

"Wystrzelona raca oświetlała długą, ognistą ścieżkę, a gdy gwiazda zatonęła, tak samo zatonął statek: prawie bezbronnie, prawie bezgłośnie, słychać było tylko plusk i krzyki."

Czy mogę polecić Wam tą książkę? Tak, jak najbardziej, ponieważ to słodko- gorzka powieść o miłości, nadziei, troskach, smutkach, żałobie, a przede wszystkim historia, która w pewien sposób upamiętnia tragedię ludzi płynących Titanicem.

O Tytanicu i o pięknej miłości, pomimo przeciwności wynikających z różnic społecznych, słyszał chyba każdy. ?Dziewczyna z Tytanica? to opowieścią oparta na faktach. Autorka zbierała wiele materiałów by opisać to co wydarzyło się w życiu głównych bohaterów. Nie było to jednak takie łatwe. Historia, którą oddała w nasze ręce jest piękną opowieścią o miłości najsłynniejszej pary wszechczasów.
Ona ? Madeline Talmage Force, zwana Maddy. Miała zaledwie siedemnaście lat, gdy zwróciła na siebie uwagę rozwodnika. Pochodziła z dobre rodziny, należącej do wyższej klasy. Jest nie tylko młoda, ale również piękna i inteligentna.
On ? John Jacob Astor. Rozwodnik, pułkownik, bohater wojenny. Jest nie tylko odważny, ale również nie boi się pracy. Jest również biznesmenem i bogatym człowiekiem, który zakochał się w Maddy.
Wchodząc na pokład luksusowego Tytanica jest ona już w ciąży. Gdy statek udrze w górę lodową zaczyna się walka o życie. Tylko jedno z nich przeżywa.
Książkę czyta się bardzo szybko. Dostarcza ona wielu emocji. Najpierw kibicowałam dwójce zakochanych w odnalezieniu drogi do siebie. A nie było im łatwo. Rodzice Maddy nie mieli zachwyceni, że ich zięć jest rozwodnikiem. Gdy zaręczyli się wciąż nękali ich dziennikarze i nie schodzili z pierwszych stron gazet. Wciąż o nich pisano przeróżne rzeczy. Pomimo wszystko pobrali się i spodziewają się dziecka. Niestety, ale ich szczęście nie trwało długo. Zakończyło się wraz z wejściem na pokład Tytanica, który uderzył w górę lodową i zaczął tonąć. Ukochany zapewniał, że jeszcze spotkają się w Nowym Jorku. Niestety, ale los chciał inaczej. Kobieta staje się samotną matką. Rodzi syna, któremu nadaje imię Jack.
Chociaż zakończenie książki zna się i wie się, że nie będzie ono miało szczęśliwego zakończenia to książka wciąga od pierwszych stron i dostarcza wielu emocji. Porusza, wzrusza i nie pozwala o sobie zapomnieć jeszcze długo po jej zakończeniu. Całym sercem byłam przy Maddy, która pomimo, ze wywodziła z dobrej rodziny, były zwyczajną, prosta dziewczyną, która chciała kochać i być kochaną. Pomimo młodego wieku potrafiła postawić na swoim i zawalczyć o swoją miłość. Jack również miał dylematy, czy wypada mu zawracać głowę, młodej i inteligentnej damie. Ich uczucie jednak było silniejsze od wszystkiego. Przetrwało nawet po śmierci Jacka.
Bardzo polecam tę książkę osobą, która szukają tkliwych historii. Poruszy ona nie jedno serce i zostanie na dłużej z nami.

Madeleine to bardzo młoda dziewczyna pochodząca z wyższych sfer. Jednak majątek jej rodziny nie sięga tak wielu przodków, by Force `owie byli wyraźnie szanowani w otoczeniu. Wychowana wraz z siostrą na prawdziwą damę doskonale zna wszelkie konwenanse oraz etykietę. A jednak jej dusza zawsze rwała się do przodu, niechętna do stwarzania wszelkich pozorów dobrego wychowania, których wymagała od niej matka. Maddy interesowała się między innymi aktorstwem, czy wyścigami, była inteligentna i obyta w towarzystwie, choć w większości stała z boku. A przez wyższe sfery została odsunięta jeszcze bardziej, gdy na jaw wyszedł jej kontrowersyjny wybór sercowy.
Pułkownik Jack to postać doskonale znana w Nowym Jorku. Niebywały filantrop, człowiek nie obawiający się wyruszenia na wojnę, na dodatek wszechstronnie uzdolniony i o wybitnym umyśle. Od wielu pokoleń jego nazwisko należy do elity, a on sam często stanowi pożywkę dla prasy. Jest rozwodnikiem, ma dwójkę dzieci, a starszy syn znajduje się pod jego opieką. Kocha wodę i wiele czasu spędza na bezkresnych przestworzach, które pozwalają mu uciec od jego szalonej codzienności. Związek z tak młodą kobietą nie był w jego planach, lecz i on szybko się przekonał, że serce nie sługa i nijak ma się do rozumu.
?Dziewczyna z Titanica? to historia oparta na faktach. Jack i Maddy istnieli naprawdę, podobnie jak poboczni bohaterowie tej historii i wiele informacji na ich temat można bez trudu odnaleźć w Internecie, łącznie z ich zdjęciami. I choć finał tej książki jest znany od samego początku, to nie przeszkodziło mi to w czerpaniu niezwykłej przyjemności z każdego słowa, które się w niej znajduje. Napisana jest w sposób przystępny, a zarazem angażujący, z dużą dbałością o szczegóły, ale i emocje, które przenikają na czytelnika. Oprócz opowieści o wspólnym życiu głównych bohaterów oraz tragedii, która ich dotknęła, znajdziemy tu także bezpośrednie wzmianki, w który Madeleine zwraca się bezpośrednio do syna ? bo właśnie do niego w głównej mierze jest kierowana ta historia. Autorka w znakomity sposób oddała klimat wczesnych lat XX., wprowadzając czytelnika w świat tak szalenie odległy od tego, w którym przyszło nam żyć. To, co wtedy wywoływało skandal, dziś jest na porządku dziennym, a początki relacji i konkury mogą wydawać się niedorzeczne, jednak zostało to nienagannie ujęte w tej pozycji. Abe porusza tu kwestię początków związku postaci i niemałych trudów, z którymi musieli się mierzyć, związanych z różnicą wieku oraz pozycji społecznej, statusem rozwodnika Astora, czy nadmiernym zainteresowaniem mediów. Towarzysząc im w wielu wspólnych chwilach mamy możliwość wyrobienia sobie zdania na temat tego związku, ale i zauważenia, że więź ich łącząca była prawdziwa i szczera, pomimo nieprzychylności ogółu. Temat katastrofy oraz późniejszych wydarzeń jest tu poruszony w sposób niezwykle emocjonalny, a Autorce udało się oddać nie tylko tragedię ogółu, ale i jednostek oraz cały ogrom uczuć, z którymi się mierzyli, co sprowadza do tego, że nie sposób nie wzruszyć się podczas poznawania tych części książki. To jedna z tych pozycji, którą naprawdę warto poznać, napisana bez wątpienia na wysokim poziomie i zapadająca w pamięć, a nawet ? rozbudzająca chęć na poszerzenie swojej wiedzy o jej bohaterach. Spędziłam z nią wspaniały czas i będąc pod jej ogromnym wrażeniem niezmiernie ją polecam!

O tak! Tę książkę warto przeczytać!
?Dziewczyna z Titanica? autorstwa Shany Abé to przepiękna i wzruszająca powieść biograficzna o Madeleine Talmage Force, drugiej żonie Johna Jacoba Astora IV.
Autorka opisuje pierwsze zauroczenie młodziutkiej Madeleine starszym od niej o blisko trzy dekady pułkownikiem Astorem, okres ich zalotów, narzeczeństwa, małżeństwo i podróże. Punktem kulminacyjnym powieści jest pobyt małżeństwa na pokładzie Titanica, który ostatecznie czyni z dziewczyny jedną z najsłynniejszych wdów na świecie. I pomimo faktu, że już od pierwszych stron książki znamy jej zakończenie, to z zainteresowaniem śledzimy przeżycia i losy Madeleine.

Shana Abé bardzo dobrze zbadała tę historię, co oddała w opisach miejsc, zwyczajów, okoliczności, relacji i przeżyć stosując narrację pierwszoosobową i trzecioosobową. I tak poznajemy niezwykle eleganckie i wymyślne zaloty pułkownika Astora, zamożność nowojorskiej elity z 1910 roku oraz bogactwo i luksus Titanica. Czytając przenosimy się to na wybrzeża Maine, to do Nowego Jorku. Później wraz z parą podróżujemy do Egiptu i w końcu trafiamy na pokład Titanica. Jesteśmy z bohaterami wiedząc, że rejs zakończy się tragicznie.

Książka porusza wiele wciąż aktualnych kwestii społecznych, jakimi są związek pomimo dużej różnicy wieku, bycie w cieniu pierwszej żony i blasku nie zawsze chcianych fleszy. Mowa tu o bardzo wyeksponowanym w powieści zainteresowaniu prasy, która z uczyniła z Madeleine ?łowczynię posagu pnącą się po szczeblach kariery społecznej?. Ważną kwestią są również relacje pomiędzy dziećmi a nowymi partnerami, tutaj znakomicie i boleśnie oddane na przykładzie Madeleine i Vincenta, zwłaszcza kiedy spotykają się po tragedii Titanica.

Uważam, że książka będzie interesująca nie tylko dla miłośników romansu historycznego czy fanów tematyki dotyczącej Titanica, ale sprawdzi się jako prezent dla kobiet w każdym wieku. Co więcej, pytania zamieszczone na końcu powieści nawiązujące do jej treści zachęcają do dyskusji w gronie przyjaciół.

Postać Madeleine Astor bardzo mnie zainteresowała, tak że wyszukałam wiele ciekawych informacji na jej temat... i wbrew tytułowi uważam, że jest bardziej "drugą Panią Astor" tak jak wybrzmiewa tytuł oryginału niż "dziewczyną z Titanica".

Raz jeszcze polecam!