Dziewczyna znikąd

Kto z was za dzieciaka nie oglądał horrorów, thrillerów ?? Chyba nie ma nikogo takiego? Nie no może jakaś garstka dzieciaków przestrzega zasad ustalonych przez rodziców. Pamiętacie ten moment podekscytowania, napięcia, zniecierpliwienia, ale i mega ogromnego strachu w momencie, kiedy nagle bohaterka otwierając skrzypiące drzwi dostała siekierą między oczy? I nagle krzyk, wrzaski, budzenie się w nocy, bo przyśniło nam się, że atakują nas potwory i inne zjawiska para normlane. Aleee mimo wszystko ja wspominam to jako ciekawy eksperyment i świetnie spędzony czas.
Od jakiegoś sporego czasu zastanawiam się w jaki sposób zrecenzować te pozycje osobno czy razem? i doszłam do wniosku, że trzeba razem chodź każda z nich to osobna historia, ale temat ten sam. Mowa tutaj o:
Dziewczyna z znikąd
Zabójcze gry
Kill znaczy zabić

Jest to seria książek grozy dla młodzieży, młodzieży plus, że tak się wyrażę, ale znając życie znajdzie się ktoś młodszy i sięgnie po te książki. Fakt muszę przyznać, że jak czytałam Je nie miałam tego dziecinnego strachu jaki towarzyszył mi kiedyś, ale mimo wszystko świetnie spędziłam czas. Moim faworytem jest ?Zabójcze gry? No tutaj było ciekawie, ale każda z nich tak naprawdę jest warta przeczytania. Dodatkowym plusem dla tej serii to na końcu znajdziecie jeden, dwa rozdziały kolejnej części więc macie przedsmak tego co was czeka przy kolejnej książce, ale i więcej jaki ma tytuł co dla mnie jest mega wygodne, bo nie trzeba szukać w necie odpowiednich tytułów. Książki można czytać, jak się chcę, każda z nich to odrębna historia. Cudowne intrygi, mnóstwo młodzieży, która chce się zabawić, spędzić jakoś czas albo po prostu zrobić komuś psikusa, który czasem wyrwał się spod kontroli.

W momencie, kiedy skończyłam jedną część cieszyłam się, że mam kolejną, bo jestem osobą, która lubi mieć od razu, a nie że trzeba czekać. Filmy jakie mogłabym porównać do tych książek to ?Piła? w wersji light, ?Ring?, ?Koszmar z ulicy wiązów?, ?Piątek trzynastego?, ?Krzyk ?oraz mój ulubieniec ?Jeepers Creepers? 1,2,3, lecz proszę pamiętać, że to moja opinia, bo nie były takie straszne, lecz zdaję sobie sprawę, że dla kogoś innego wrażenia są całkowicie odmienne.

Wracając do książek to nie polecam do śniadania czy porannej kawy, bo trochę tam zabójstw będzie. Co najlepsze na Netflixie obejrzyj serię cyklu ?Ulica strachów? ...mam nadzieję, że powstanie więcej takich pozycji.

?RECENZJA?

Lizzy rozpoczyna naukę w Shadyside High. Zapoznaje się z Pepper i Michaelem, którzy są parą. Zaczyna dziać się coś dziwnego... Znajomi pary zaczynają ginąc w niezrozumiałych okolicznościach. Pepper zaczyna podejrzewać, że za tym stoi Lizzy, ale dlaczego? Dlaczego miałaby to robić? Czy wszystko jakoś się wyjaśni?

I kolejna powieść z cyklu "Ulica strachu" za mną. Jeśli chodzi o tę książkę, to tak jak i poprzednia z tej serii - jest to horror młodzieżowy i stanowczo stwierdzam, że jestem już za stara na takie powieści Ani trochę nie czułam tutaj nutki grozy, strachu, ani nic, co wywołałoby ciarki na mym ciele Kompletnie nic nie czułam. Nie mówię, że ta lektura była zła, bo taka nie była. Podobała mi się fabuła, akcja i jej zwroty. Postacie też były niczego sobie. Autor bardzo intrygująco poprowadził historię i byłam ciekawa co się wydarzy, jak to się potoczy. Troszkę byłam wbita w fotel jak okazało się na końcu to, co się okazało Szczerze? Spodziewałam się kompletnie czegoś innego Lekturę zaliczam na plus i od razu sięgnę po kolejną część A w tym miejscu chciałam polecić tę powieść młodzieży, ale i "starszym"! Jestem pełna nadziei, że się spodoba! Miłego i zaczytanego Wszystkim!
Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję ...

FATALNA DZIEWCZYNA Drugi z trzech wydanych po polsku tomów ?Ulicy Strachu? (a trzeci według chronologii wydania oryginału) to rzecz bardzo przyjemna i lepsza od swojego poprzednika. Jednocześnie to także po prostu kawał całkiem udanego thrillera / horroru dla nastoletnich czytelników. Lepszego od filmowej trylogii, która powstała z inspiracji serią. W liceum Shadyside High zamawia się nowa uczennica. Lizzy Palmer, bo o niej mowa, jest piękna, intrygująca i roztacza wokół siebie aurę tajemnicy. Nic więc dziwnego, że gdy zaprzyjaźnia się z Michaelem i jego dziewczyną, chłopak zaczyna się nią fascynować coraz bardziej. A im mniej wie na jej temat, a wiele niewiele, tym mocniej się nią interesuje. Szybko jednak przekonuje się, że może się to skończyć tragicznie, a gdy tragedii przybywa, wszystko wydaje ię niebezpiecznie łączyć z Lizzy. Dla Michaela i jego dziewczyny zaczyna się swoista walka o przetrwanie? ?Ulica Strachu? to tytuł, który jest z nami od 1989 roku i doczekał się ponad 160 tomów. Oczywiście nie w ramach jednej tylko serii, bo w tym wypadku mamy do czynienia z całą masą cykli składających się na jedno wielkie uniwersum. Cykl główny ?Fear Street?, składa się z 51 powieści, obok niego mamy jednak takie tytuły, jak ?New Fear Street?, ?Return To Fear Street?, ?Fear Street Super Chiller?, ?Fear Street Cheerleaders?, ?The Fear Street Saga?, ?99 Fear Street: The House of Evil?, ?Fear Street: The Cataluna Chronicles?, ?Fear Street: Fear Park?, ?Ghosts of Fear Street?, ?Fear Street Sagas?, ?Fear Street Seniors? i ?Fear Street Nights?. I jest jeszcze cykl ?A Fear Street Novel?, z którego pochodzą właśnie powieści wydane na polskim rynku. I dobrze, że zostały wydane, bo naprawdę mają swój urok. Szczególnie dla mnie, czytelnika, który od dziecięcych lat uwielbia grozę. Szkoda, że te powieści nie trafiły do mnie, kiedy byłem dzieckiem albo nastolatkiem, bo wtedy jeszcze bardziej przypadłyby mi do gustu. Owszem, w tamtym okresie zaczytywałem się już Kingiem i Mastertonem, a co weekend oglądałem klasykę krwawego horroru, od ?Piątku trzynastego? zaczynając, na ?Halloween? kończąc, ale doceniłbym to dzieło. I doceniam też teraz. Bo to może i prosta literatura, ale udana. Przypominająca o kinowych straszkach z czasów popularności teen slash movies, mająca zarówno lekkości, jak i klimat i stawiająca na tematykę atrakcyjną dla młodzieży. Poza tym stylistycznie powieść też jest całkiem udana. Prosta, ale nie infantylna, intrygująca przy tym tajemnicami i posiadająca swój urok. Czyta się to naprawdę dobrze i szybko, ładnie stylizowane wydanie też należy docenić, a i sam fakt, że po latach możemy cieszyć się ?Ulicą Strachu? po polsku też wart jest uznania. Jeśli lubicie grozę i macie sentyment do takich dzieł, albo należycie do docelowej grupy odbiorców i macie ochotę na coś z dreszczykiem, nie wahajcie się. I nie ważne, po który tom sięgniecie, poziom wszystkich jest zbliżony, a można je czytać niezależnie od siebie.

"Dziewczyna znikąd" to pierwsza książka z cyklu Ulica Strachu autorstwa R. L. Stinea, od wydawnictwa Media Rodzina.
R. L. Stine, piszący zabawne książki dla dzieci i młodzieży, w roku 1989 wydał swój pierwszy horror dla nastolatków, który szybko okazał się hitem. W ciągu 10 lat napisał ponad 150 opowiadań, składających się na serię Ulica Strachu, chętnie czytanych przez nastolatków oraz dorosłych na całym świecie.

Całkiem niedawno na platformie Netflix pojawiły się 3 odsłony historii umiejscowionych w przeklętym miasteczku Shadyside, ale są to opowiadania inne niż te, które dla swoich czytelników postanowiło wydać w tym roku wydawnictwo Media Rodzina.

"Dziewczyna znikąd" to mroczna historia, w której bohaterami są nastolatkowie uczący się w Shadyside High.
Pewnego dnia w miasteczku pojawia się nowa, dziwna dziewczyna, która nawiązuje znajomość z Michaelem. Niestety od pierwszego spotkania coś jest nie tak, ale nic nie wskazuje na to, że będą z tego aż takie kłopoty. Po tragicznym wypadku na grupkę nastolatków spada seria tragicznych wydarzeń, ale nikt nie jest w stanie wytłumaczyć racjonalnie tego, co dzieje się w Shadyside. Wszystko wskazuje na to, że mroczna przeszłość miasteczka nie daje o sobie zapomnieć.

"Dziewczyna znikąd" to książka, która wciąga od pierwszych stron.
Od samego początku jest też przerażająca, a drastyczne sceny pojawiające się bardzo szybko, są dla czytelnika zaledwie przedsmakiem tego, co czeka go dalej. Książkę czyta się bardzo szybko i trudno odłożyć ją a półkę, bo pisana jest świetnym językiem, a zawrotne tempo nie pozwala na to, aby robić przerwy.
"Dziewczyna znikąd" to typowy YA horror, dlatego będzie odpowiednia dla czytelników w wieku +16, a to dlatego, że nie brakuje w niej brutalnych, krwawych i przerażających scen.

Sama będąc osobą dorosłą czułam, że jest to bardzo dobry horror- z ciekawą fabułą, dziwną zagadką, przerażającymi scenami dobrym tempem.

Żałuję tylko jednego- że jako nastolatka nie miałam okazji poznać historii z Shadyside, bo od czasów gimnazjum jestem ogromną miłośniczką horrorów.

Ulice strachu to seria książek dla nieco starszej młodzieży, na podstawie której powstał serial na Netflixie. ...przoduje w wydawaniu książek zawierających elementy magii, a nawet horroru, przeznaczonych dla młodszych czytelników. Przecież każdy zna Harrego Pottera. Teraz młodsi czytelnicy mają serię Nevermoore, czyli przypadki Morrigan Crow, starsi dostali Ulice Strachu.
Jako zagorzała wielbicielka Harrego, mimo że wiek młodzieńczy już dawno ode mnie uciekł, nie mogłam odpuścić takiej okazji i nie zapoznać się z serią.
Seria póki co składa się z trzech części, a pierwsza to "Dziewczyna znikąd".
Akcja książki rozgrywa się w miasteczku Shadyside. Grupa młodych ludzi ze szkoły Shadyside High prowadzi pełne beztroski życie. Michael, jeden z członków grupy przypadkiem poznaje w sklepie piękną dziewczynę, która robi na nim oszałamiające wrażenie. Lizzy Walker nie wiadomo skąd zna jego imię i jakimś cudem zawsze pojawia się tam gdzie on. Nie zważając na to, że ma on dziewczynę wpada na niego w szkole, przychodzi do domu, usiłuje wkupić się do grupy. Gdy młodzi ludzie jadą na wycieczkę skuterami śnieżnymi, Lizzy jedzie z nimi. Na wycieczce dochodzi do wypadku i ginie przypadkowy człowiek. Młodzi ludzie, będąc pod wpływem alkoholu uciekają z miejsca wypadku. Od tej pory Michael zaczyna otrzymywać telefony z pogróżkami, a koledzy jeden po drugim ulegają wypadkom.
Kim naprawdę jest Lizzy i co ma wspólnego z nieznajomym który zginął w wypadku sprawdźcie sami.
Mamy tu misz-masz typowej młodzieżówki z odrobiną magii i thrillera, więc to fajna wakacyjna lektura, którą czyta się bardzo szybko.

rzywierasz do bocznej ściany budynku i spoglądasz. A widzisz człowieka przywiązanego do słupów. Błaga o litość swoich porywaczy. A oni wydają się głusi na jego prośby. Pełne przerażenia wrzaski rozbrzmiewają na dziedzińcu. Wyższy z mężczyzn wylewa na niego miód, drugi obsypuje go owsem. Z daleka przypomina to brązowy koc. ?Co oni robią? - ta myśl chodzi ci po głowie.

Słyszysz wyraźnie brzmiące rżenie koni. Głodnych koni, niekarmionych od kilku dni. A w twoim umyśle zaczynają pojawiać się obrazy zawieszonych łbów i zębów wgryzających się w ciało?

Co będzie dalej?

?Dziewczyna znikąd? to horror młodzieżowy, po który sięgnęłam z ciekawości. Jednak nie mogę powiedzieć, że ta książka w pełni mnie zadowala.

Po pierwsze akcja, która jest bardzo dynamiczna i toczy się za szybko. Oczekiwałam większego rozwinięcia sytuacji, w jakich znajdują się bohaterowie. Niektóre wątki są po prostu niepotrzebne i nielogiczne bez wyjaśnienia.

Po drugie bohaterowie, o których w sumie nic nie wiadomo. Brakowało mi takiego bliższego poznania, czegoś, co spowodowałoby, żebym się z nimi zżyła czy coś.

Niektóre ich zachowania są po prostu nieodpowiednie do wydarzeń. Beth wkurzała mnie brakiem reakcji i pytaniami zadawanymi w duchu w stylu ?czemu tu stoję i nic nie robię, mimo że widzę, co się dzieje?. Michael z kolei musi mieć twardą psychikę skoro to, co się dzieje prawie na niego nie wpłynęło.

Po trzecie zakończenie, które jest rozczarowujące. To, co kierowało Lizzy jest po prostu słabe i bez sensu w obliczu sytuacji. To nie trzyma się kupy.

Żeby nie było tak negatywnie, to książka jest wciągająca. Ma to ?coś?, co sprawia, że chce się śledzić losy bohaterów. Nie brakuje też drastycznych i mrożących krew w żyłach opisów. Momentami trzyma w napięciu i budzi niepokój. Jest też zaskakująco, bo czytelnik nie spodziewa się takiego obrotu wydarzeń.

Mimo wszystko zachęcam do wyrobienia sobie własnej opinii. Może akurat Wam się spodoba

Ta książka jest rozpoczęciem cyklu ,, Ulica Strachu?. Młodzieżowe książki fantastyczne są dla mnie odskocznią od ciężkich książek i lubię po nie sięgać, by trochę odpocząć.

Język jakim napisana jest książka, jest bardzo prosty,moim zdaniem skierowany bardziej do młodszych czytelników. Jednak jest to dużym plusem, jeśli chodzi o szybkość czytania ( można przeczytać tą książkę dosłownie w 2 lub 3 h, więc w bardzo szybkim tempie).

Głównym tematem w książce jest pojawienie się nowej, tajemniczej dziewczyny w szkole. Nagle życie uczniów całkowicie się zmienia, a jej obecność przynosi ze sobą fale cierpień.

Akcja jest ciekawie opisana a fabuła bardzo mnie zaintrygowała.Mimo wszystko, odczuwam trochę niedosyt przez to, iż w moim odczuciu można było zbudować większe napięcie i dłużej prowadzić akcję książki. Taka krótka forma rozwinięć nie do końca do mnie przemawia, i sprawia, że raczej książki do moich ulubionych nie dodam.

Bardziej polecam dla osób lubiących lekką fantastykę i młodszych czytelników.

Po ten tom sięgnąłem jako drugi po ?Zabójczych grach? i tutaj fabuła bardziej przypadła mi do gustu, ponieważ miała w sobie coś tajemniczego. Pojawił się motyw nadprzyrodzony i o ile w kryminałach reaguje alergicznie na takie zabiegi o tyle w horrorach, nie jest to jakoś irytujące.

Tę część podobnie jak poprzednią czyta się bardzo szybko, że względu na brak opisów, charakterystyk i tego typu zapychaczy.

Sama historia ciekawi nieco bardziej, ponieważ pomimo tego, że motyw przewodni już wykorzystywany wielokrotnie to jednak otoczka zbudowana wokół niego jakoś ukryła tę sztampowość.

Nadal podtrzymuję, że dla mnie jest to taki pastisz horroru i bliżej temu do komedii grozy i osobiście w takich kategoriach to rozpatruje.

W tej części irytować mógł główny bohater, mógłbym powiedzieć, że był głupi jak but, ale on był głupi jak cała szafka z butami i to takimi idioto odpornymi na rzepy, niestety nie poprę tego argumentem, bo groziłoby to spoilerem.?Generalnie cała grupka jego znajomych wykazała się naiwnością na poziomie ?hard? i nawet uznając jako taryfę ulgową ich wiek i niedojrzałość to tak średnio to rozumiem, bo o akceptacji to nie ma co mówić. Dla mnie ich decyzje i zachowanie pachniało przygodami z dopalaczami czy wąchaniem kleju z woźnym w jego kanciapie.?Nadmienię też, że kadra pedagogiczna z tej szkoły to chyba była w jakimś daleko posuniętym stadium wegetatywnym, bo co się dzieje w szkole, to jakoś nie było w orbicie ich zainteresowań.

Samo zakończenie określiłbym jako ?kosmiczne?, ale to nie dziwi z racji nadprzyrodzonych motywów pojawiających się w historii. Dla mnie nie do końca dobre, zwłaszcza w ostatniej fazie, ale też bądźmy szczerzy w ?horrorze? chodzi o efektowność, a nie spójny ciąg logiczny.

Ludzie lubiący przerysowane horrory z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych powinni się dobrze odnaleźć w tym klimacie.