Dziewczynka z ciasteczkami

Wiele dobrego słyszałam o powieściach Ewy Formelli, aż postanowiłam sama sprawdzić. Swoją przygodę z piórem autorki rozpoczęłam od "Dziewczynki z ciasteczkami". I jednocześnie jest to moja pierwsza, tegoroczna historia świąteczna.

Czy jedna kilkuletnia dziewczynka potrafi rozgrzać najbardziej zamarznięte serca? Otóż tak. Zosia, rozkoszna mała gaduła, która wypuszcza słowa z szybkością karabinu, jest osóbka lubianą pośród sąsiadów kamienicy, w której mieszka z mamą. Iza Górecka sama wychowuje Zosię. Całymi dniami pracuje, by utrzymać siebie i córkę i nie może poświęcić dziewczynce zbyt wiele czasu. Jest przemęczona, a nawet popada w depresję. Zosia, w miarę swoich możliwości, opiekuje się mamą i utrzymuje porządek w domu. Po lekcjach codziennie przebywa u sąsiadki z parteru, którą nazywa babcią Krysią. To ona, podczas nieobecności Izabeli, karmi dziewczynkę i spędza z nią czas, między innymi piekąc ciasteczka, które później Zosia potajemnie sprzedaje.

Ta mała, odważna i sympatyczna dziewczynka zdobywa uczucia każdego, z kim się zetknie. Potrafi roztopić nawet serce najbardziej zatwardziałego i gburowatego osobnika kamienicy z drugiego piętra, Jerzego Witenberga, zwanego przez nią i babcię Krysię Dżonem Wejnem. Ma doskonały dar łączenia ludzi, nie tylko przed świętami.

"Dziewczynka z ciasteczkami" oczarowała mnie od pierwszych stron. To ciepła, pełna miłości, dobroci, przedwojennych wspomnień i gdańskich legend opowieść. Pokazuje, jak uśmiech, szczerość dziecka i oddanie może otworzyć oczy i ludzkie serca. Przepiękna i wzruszająca książka. Z czystym sumieniem polecam!

?Była prawdziwym światłem w ich dogasającym życiu. Była iskierką, która rozpala i pozwala na chwile szczęścia.?

Przenosimy się do Gdyńska, do starej kamienicy, w której mieszkają różni ludzie. Zosia ma kilka lat, jest bardzo rezolutną, uśmiechniętą dziewczynką, która stale ma coś do powiedzenia. Jej mama wychowuje ją samotnie, jest zdana tylko na siebie. Dużo pracuje, aby zapewnić swojemu dziecku i sobie godny byt. Nie jest jej łatwo, niejednokrotnie została bardzo zraniona. Kiedy mamy nie ma w domu, Zosia po lekcjach swój wolny czas spędza z sąsiadką ? babcią. Obie pałają do siebie ogromną sympatią i przywiązaniem. Ich sąsiadem jest starszy, mrukliwy, samotny pan, który z nikim nie utrzymuje dobrych kontaktów. Jednak Zosia swoją bezpośredniością i radością ma na niego pozytywny wpływ. Niebawem do drzwi starszego pana puka młody mężczyzna, twierdząc, że jest jego wnukiem?

W powieści nie znajdziemy szybkich zwrotów akcji ani intrygującej fabuły. Jednak jest to książka, od której w żaden sposób nie mogłam się oderwać. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością i niespodzianką. Autorka snuje swą opowieść z ogromną empatią i szczerością. Umiejętnie wplątuje w nią wspomnienia pewnej gdańszczanki. Całość okraszona dobrym humorem, pozytywną energią i ciepłem. Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, to oni są niepodważalnym atutem powieści. To ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, nieidealni, niejednoznaczni, bardzo ich wszystkich polubiłam. Mamy spory przekrój wiekowy, obcy sobie ludzie, których dzielą lata i doznane przeżycia, a z łatwością potrafią się dogadać. Lepiej niż w niejednej rodzinie. Zosia całkowicie skradła moje serce, jest takim słoneczkiem, żywą iskierką i dobrym duszkiem tej opowieść. To ona scala tych ludzi, dla każdego ma dobre słowo i uśmiech.

Pani Ewa snując swą opowieść obok chwil pełnych radości, wspólnego bycia razem, wzajemnego wsparcia, ukazuje i te gorsze. Bezinteresowna pomoc sąsiedzka, samotność, potrzeba bycia z drugim człowiekiem. Ulotność życia, przemijanie, choroba, brak zrozumienia i obojętność na potrzeby drugiego człowieka. Skradająca się niepozornie i wysysająca siły depresja. Ogromna tęsknota za tymi co odeszli, wspomnienia, które wywołują uśmiech. Wybaczenie innym i przede wszystkim sobie. Różne rodzaje miłości. I te tytułowe ciasteczka, które odgrywają znaczną rolę w opowieści. Zajmująco ukazana historia Gdańska, trudne czasy II wojny światowe. Piękne legendy umiejętnie wplecione w całość.

Powieść niesie dobro i życiową mądrość, wzrusza, wywołuje szczery uśmiech i rozgrzewa serca. Ukazuje zwykłe życie i jego wartości. Powoduje, że w pędzie dnia codziennego zatrzymujemy się na chwilę i uświadamiamy sobie co tak naprawdę jest ważne. Z całego serca polecam.

Czytając książki zimowe żałuję, że nie ma śniegu za oknem, bo bardzo lubię czytać je w takim właśnie klimacie. Ale ?Dziewczynka z ciasteczkami? to książka z tych, że jak się zacznie czytać to nie można skończyć.
Ta książka to moja pierwsza przygoda z autorką i zaliczam ją do bardzo udanych.
Przenosimy się do Gdańska, gdzie poznajemy małą dziewczynkę Zosię. Jest to bardzo rezolutna dziewczynka, która poruszy każde, nawet najbardziej zatwardziałe serce. Zosia, gdzie tylko się pojawi, wnosi wiele radości. I wzbudza ogromną sympatię wśród lokatorów.
Książka pokazuje ciemne strony samotności u osób starszych, a także samotne macierzyństwo, którym obarczona jest matka Zosi.
Autorka porusza temat wojny. Poznajemy również wiele ciekawych legend opowiadanych przez czytelników.
Bardzo oczarowała mnie ta książka, która powoli wprowadza nas w tematykę świąt. A mała bohaterka tej powieści od razu skradła moje serce.
Przygotujcie się na łzy, ale również na uśmiech, bo jest to bardzo wzruszająca historia, ale również pełna nadziei, a miejscami nawet zabawna.

W powietrzu powoli czuć jesień, więc zdecydowanie jest to idealny czas, żeby sięgnąć po książki o tak ciepłej, rodzinnej i magicznej otoczce. I niech nie zwiedzie Was ta urocza okładka - ta książka niesie ze sobą ważną, wartościową i bardzo mądrą treść, która na pewno pozostanie z Wami na długo!

Autorka przeniesie nas do gdańskiej kamienicy, w której zadzieje się przedświąteczna magia. Zobaczymy, jak małe i urocze dziecko może stać się spoiwem pokoleń i wydawać by się mogło obcych sobie ludzi. Każdy z bohaterów naszej książki ,będzie oddzielną historią - dzięki temu tę powieść ciężko jest odłożyć na chwilę. Ja pochłonęłam ją w dwa krótkie wieczory i czytając ją, całkowicie przenosiłam się do świata, który stworzyła dla nas Pani Ewa.

To, co urzekło mnie w niej najbardziej, to klimat, który zbudowała dla nas autorka oraz to, że w wydawać by się mogło, zwykłą i prostą historię wplotła odrobinę magii, podań i gdańskich legend. Książka z duchem świąt i ważną treścią, w której zakochacie się tak samo, jak i ja!