Dziewczyny w przestworzach

?Dziewczyny w przestworzach? autorstwa Noelle Salazar to wspaniały debiut.
Uwielbiam powieści z silnymi, wyrazistymi postaciami kobiecymi, które mają wielkie marzenia. Dlatego z główną bohaterką, Audrey, bardzo się polubiłam. Ta kobieta depcze wszelkie stereotypy dotyczące płci (ku wielkiej rozpaczy matki i radości ojca, który pragnął syna). Wyznacza sobie jasny cel, doskonale wie, czego pragnie, jak to osiągnąć i do tego dąży. Jej plany o posiadaniu własnego lotniska muszą zostać zrewidowane, kiedy po nalocie na wyspę, decyduje się wziąć udział w szkoleniu w Kobiecych Siłach Powietrznych.
Losy bohaterki wywołują śmiech i radość, łzy i rozpacz oraz wielką nadzieję na zakończenie wojny. To opowieść o prawdziwych przyjaźniach w niezwykle trudnych czasach. O wsparciu, jakie może dać tylko jeden człowiek drugiemu. O osobistych dramatach? gdy wojna odbiera najbliższych, przyjaciół i znajomych oraz o sile i determinacji wypływających z ogromnej straty.
To książka inspirowana prawdziwymi przeżyciami. To historia pilotek z czasów II Wojny Światowej, które wiele ryzykowały, i których wysiłek został doceniony długo po zakończeniu wojny. To też wspaniały przyczynek do dalszego zgłębiania historii dziewczyn z Woman Airforce Service Pilots. Bo to niezwykły wycinek historii, który nie często pojawia się w literaturze, a zdecydowanie jest wart uwagi.

Noelle Salazar zgrabnie i umiejętnie połączyła cechy romansu z ciekawą i trudną historią ataku na bazę w Pearl Harbor, tworząc niezwykle wzruszającą i dającą do myślenia opowieść o oddaniu, odwadze, sile charakteru, wierze i miłości.

Cudownie zarysowani bohaterowie, ciekawa akcja i dużo wzruszeń to wszystko znajdziemy w ?Dziewczynach w przestworzach? i dlatego gorąco Wam polecam tę lekturę.

?Dziewczyny w przestworzach? ? Noelle Salazar

Mam ogromnie mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony przedstawia ona historię naprawdę silnych kobiet, muszących mierzyć się nie tylko z realiami czasów, w których przyszło im żyć ale i koniecznością udowadniania (szczególnie mężczyznom), że są coś warte, że mundur lotnika może nosić nie tylko facet ale i kobieta. Z drugiej zaś strony nie do końca mogłam odnaleźć się w realiach przedstawionych w książce. Wszyscy bardzo dobrze zdajemy sobie sprawę, że początek lat czterdziestych dwudziestego wieku przypada na okres II Wojny Światowej. Był to bardzo trudny czas dla wielu osób. Pierwszy rozdział książki to październik 1941 roku, a czułam się jakby mało który bohater się tym przejmował?

Zdaję sobie sprawę, że książka jest fikcją literacką ale zabrakło mi jednak tego klimatu lat czterdziestych. Tak na dobrą sprawę najbardziej wojenną z wojennych rzeczy w tej książce był atak na Pearl Harbor. Wiem, że w Stanach wszystko działo się troszkę inaczej niż w Europie, dlatego też podczas czytania należy brać na to poprawkę.

To teraz coś miłego Autorka pokazuje czytelnikom moc i siłę kobiecej przyjaźni oraz więzów rodzinnych. To, że kobieta nie jest w żaden sposób słabszą płcią, że należy traktować ją godnie i z szacunkiem. Do tego nie ma chyba żadnej innej książki przedstawiającej motyw kobiet pilotów. Podczas lektury czytelnik może doświadczyć całego wachlarzu różnych emocji (od tych złych po te dobre)- to udało się Pani Salazar znakomicie.