Dziewczyny ze Słowaka

Wojna strzaskała jej świat, jakby był tylko pięknym kryształowym lustrem, w które ktoś uderzył mocno pięścią?. Tym cytatem można by opisać los dziewczyn ze Słowaka.
Wandzia, Helena, Ewka, Dziunia, Ada, Janka, Natalia. To dziewczyny, którym przyszło żyć w ciężkich czasach. Były uczennicami elitarnego gimnazjum i liceum im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Były młode i ambitne. Miały wiele planów i marzeń. Niestety, ale wybuch II Wojny Światowej na zawsze zmienił ich życie.
Autorka książki, Pani Maria Paszyńska również uczyła się w tej szkole. Pisząc ?Dziewczyny ze Słowaka? włożyła ogrom pracy w poznanie bliżej dziewczyn, które pół wieku wcześniej chodziły do tego liceum. Każda z opisanych postaci została wnikliwie tutaj przedstawiona. Jej los, rodzinę i przeżycia. Każda z nich odczuwała zarówno ogromny strach jak również wielką ochotę walki.
Książka zaczyna się i kończy od bolesnych wspomnień dyrektorki szkoły Heleny Kasperowiczowej. Główna część powieści to opis tego jak radziły sobie jej podopieczne w czasie wojny.
Książka dostarcza wielu emocji. Wstrząsa, przeraża oraz skłania do refleksji. Nie jeden raz zastanawiałam się w trakcie czytania skąd w tych młodych kobietkach tyle odwagi i siły? Czy w tych okrutnych czasach znalazły miłość?
?Dziewczyny ze Słowaka? nie jest biografią, ani reportażem. Jest powieścią, którą napisało same życie. Autorka z niezwykłą dokładnością i wnikliwością oddała na kartach tej książki los młodych kobiet, które walczyły za Polskę. Książka jest dla mnie źródłem wielu wartościowych informacji, których niestety, ale na lekcjach historii nie znajdziemy.
?Dziewczyny ze Słowaka? to książka, którą powinien przeczytać każdy z nas. Polecam!