Dziewięć kłamstw o pracy

inny tak przebiegać - w końcu wyniki badań są tymczasowe - i w ostatecznym rozrachunku zidentyfikowaliśmy tylko kilka aspektów doświadczeń pracowników, które występują nieproporcjonalnie często w zespołach osiągających najlepsze wyniki. Jest ich osiem, a odpowiadające im poniższe stwierdzenia[4] są wiarygodnymi prognostykami konsekwentnego osiągania wysokich wyników przez zespół: Bardzo entuzjastycznie podchodzę do misji mojej firmy. W pracy dokładnie rozumiem, czego się ode mnie oczekuje. W zespole otaczają mnie ludzie podzielający moje wartości. Mam możliwość wykorzystywania moich silnych stron w codziennej pracy. Członkowie mojego zespołu mogą na mnie liczyć. Wiem, że zostanę doceniony za doskonałą pracę. Bardzo wierzę w przyszłość mojej firmy. Praca jest dla mnie ciągłym wyzwaniem do rozwoju. Być może od razu zauważyłeś kilka rzeczy. Po pierwsze, członkowie zespołu odnoszący się do tych sformułowań nie oceniają bezpośrednio przełożonego zespołu, swojej firmy ani niczego innego - oceniają wyłącznie swoje odczucia i doświadczenia. To dlatego, że - jak się przekonamy w rozdziale szóstym - ludzie bardzo źle sobie radzą z ocenianiem innych. Kiedy prosimy kogoś o dokonanie oceny innego człowieka pod względem jakiejś abstrakcyjnej cechy, takiej jak empatia, wizja albo strategiczne myś­lenie, odpowiedź mówi więcej o oceniającym niż o ocenianym. Aby zebrać wiarygodne dane, musimy pytać ludzi o ich własne doświadczenia. Po drugie, pewnie zauważyłeś, że te osiem stwierdzeń można podzielić na dwie kategorie. Pierwszą tworzą zdania o numerach nieparzystych: Bardzo entuzjastycznie podchodzę do misji mojej firmy. W zespole otaczają mnie ludzie podzielający moje wartości. Członkowie mojego zespołu mogą na mnie liczyć. Bardzo wierzę w przyszłość mojej firmy. Dotyczą one tych aspektów doświadczenia człowieka, które powstają w ramach powtarzających się interakcji z innymi członkami zespołu - można powiedzieć, że chodzi o wspólne doświadczenie pracy. Co mamy ze sobą wspólnego jako zespół? Ta kategoria odnosi się do tego, co najlepsze w nas. Przypisy Wprowadzenie [1] Jak na ironię jedną z rzeczy, które uważamy za pewne, choć prawdopodobnie niesłusznie, jest autorstwo powyższego cytatu: najczęściej przypisuje się je Markowi Twainowi, ale nikt nie jest pewien, kto naprawdę sformułował ten aforyzm. W tym sensie stanowi on podwójne memento dotyczące ryzyka związanego z uważaniem różnych rzeczy za pewniki. [2] Zob. Dodatek A. [3] 23 Economic Experts Weigh In: Why Is Productivity Growth So Low?, ,,Focus Economics", [dostęp: 20 grudnia 2019]. Dla ludzi ma znaczenie to, w jakiej firmie pracują [1] Oczywiście nie ujawniamy nazw przedsiębiorstw. [2] Aby nie być gołosłownym, w opublikowanym niedawno w ,,Harvard Business Review" artykule stwierdzono, że jest osiem odmiennych stylów kulturowych (akcentuje się w nich różne rzeczy: uczenie się, wyższy cel, opiekę, porządek, bezpieczeństwo, autorytet, wyniki, zabawę), każdy z nich jest mierzalny w obrębie całej firmy, przedsiębiorstwa potrafią łączyć kilka z wymienionych elementów w swojej ogólnej kulturze, a ważnym aspektem wyboru przywódców wyższego szczebla jest to, w jak dużym stopniu ich wrodzone cechy korespondują z pożądaną kulturą korporacji. Boris Groysberg i in., Przewodnik po kulturze korporacyjnej, ,,Harvard Business Review Polska" nr 185-186, lipiec-sierpień 2018. [3] W pisaniu książki w dwójkę jedną z najbardziej satysfakcjonujących rzeczy jest możliwość uwzględnienia punktów widzenia obu autorów, ale także - co ważniejsze - wzbogacających treść doświadczeń i opowieści każdego z nich. Przy opisywaniu doświadczeń tylko jednego z autorów pojawia się jednak drobny problem z zaimkami. Współautorzy innych książek przyjmują różne rozwiązania: albo pisząc o sobie w trzeciej osobie (,,Kiedy Marcus przeprowadzał wywiad "), albo za każdym razem wskazując właściwego bohatera opowieści (,,Kiedy jeden z nas [Ashley] był w "), uważamy jednak, że takie zabiegi nie są dobre, ponieważ zaciemniają treść. Postanowiliśmy zatem, że bez względu na to, czy w opisywanych wydarzeniach uczestniczył tylko jeden z nas, czy braliśmy w nich udział obaj, za każdym razem będziemy używali zaimka ,,my". Mamy nadzieję, że wybaczysz nam tę elastyczność w określaniu osób, dzięki której lektura będzie łatwiejsza. [4] Są to zdania, do których odnoszą się uczestnicy ankiety. Ponieważ są zdaniami twierdzącymi, a nie pytaniami, są zakończone kropką, a nie znakiem zapytania. Niemniej jednak takie zdania są często nazywane pytaniami w celu wywołania jak największej konsternacji wśród osób próbujących zrozumieć, o co chodzi. Wymienionych tu osiem stwierdzeń dotyczących zaangażowania jest objętych prawami autorskimi ADP.