Dzika droga Jak odnalazłam siebie

Motyw wędrówki jest bardzo wdzięczny literacko i już od starożytności wielorako wykorzystywany. Odnajdziemy go także w tekście "Dzika droga..." Cheryl Strayed, a jednak jest to pozycja, przy której warto się zatrzymać. Na okładce książki widnieją słowa: Grzeczne dziewczynki zaczytywały się w "Jedz, módl się, kochaj", Cheryl naprawdę postanowiła coś zmienić. Sugerują one, że bohaterka próbuje być kreatorem swojego życia, wyjść poza utarte schematy, walczyć o niezależność. Fascynują mnie tacy ludzie, dlatego sięgnęłam po tę pozycję. "Dzika droga..." - niektórym może wydać się nieco monotonna - cały czas mamy powracające opisy trudnej wędrówki, okaleczonych stóp, zniszczonych relacji z najbliższymi, tęsknoty za zmarłą na raka matką, czy osamotnienia i zagubienia. W rzeczywistości jednak jest to niezwykła historia życia autorki- Cheryl Strayed, która tak bardzo pragnęła odnaleźć siebie, że zdecydowała się na trzymiesięczną, niebezpieczną wędrówkę szlakiem Pacific Crest Trail wiodącym wzdłuż Ameryki Północnej. Jest to pieszy szlak turystyczny w Stanach Zjednoczonych, liczący ok. 4265 km. Prowadzi przez Kalifornię, Oregon i Waszyngton. Dla Cheryl wędrówka z niewiarygodnie ciężkim plecakiem, wśród dzikiej przyrody - stała się fascynującą podróżą nie tylko przed siebie, ale przede wszystkim w głąb siebie. Przemierzając kolejne, często potwornie trudne kilometry, bohaterka zmieniała się wewnętrznie. Musiała nauczyć się pokory, zgodzić na fizyczną słabość i ograniczenia własnego ciała, zmierzyć się z traumatycznymi przeżyciami dzieciństwa i młodości, zaakceptować śmierć matki i rozpad rodziny, opanować lęk przed nieujarzmioną przyrodą; grzechotnikami, niedźwiedziami czy niebezpiecznymi płatami śniegu. Cheryl dosyć często opisywała jak pod wpływem otarć zmieniała się jej skóra - początkowo krwawiła, później twardniała tak, że przypominała korę drzewa. Ale to nie zmiany w wyglądzie zewnętrznym były ważne. Cały czas obserwujemy bowiem jak bohaterka zmienia się wewnętrzne - odnajduje w sobie siłę i nadzieję, staje się dojrzałą, świadomą swojej wartości kobietą. Nie jest to już krucha dziewczynka, która stawiała pierwsze kroki na PCT. Książka Cheryl Strayed niesie ważne przesłanie: Nigdy się nie poddawaj! Nieważne jak źle się czujesz i jak bardzo chcesz odpuścić - idź, nie zatrzymuj się! Uwierz, że jesteś nie do złamania! Naprawdę, warto sięgnąć po tę lekturę.

Bierzesz do ręki książkę, której sama okładka Cię zachwyca.
Otwierasz, zaczynasz czytać... Nie dobijasz nawet do pierwszych pięćdziesięciu stron i ryczysz.
"Dzika rzeka" to książka biograficzna autorki z zapisem jej wspomnień z wyprawy, która zmieniła jej życie.
Cheryl znalazła się w punkcie, w którym czuła frustrację, gniew i bezradność.
Strata najbliższej osoby, rozpad małżeństwa, rozluźnienie więzów rodzinnych, a do tego nietrafione wybory miłosne.
Podjęła przełomową decyzję i postanowiła wyruszyć w samotną wyprawę najtrudniejszym szlakiem wzdłuż wybrzeża Ameryki Północnej, liczącym cztery tysiące kilometrów.
Samotna piesza wędrówka , która trwała trzy miesiące.
Była zdana sama na siebie, punkty dla PCT oraz przygodnych ludzi.
"Dzika droga. Jak odnalazłam siebie" pomimo tego, że jest to książka biograficzna czyta się ją z zapartym tchem niczym powieść obyczajową.
Autorka pisząc o tym co ją spotykało, z czym przyszło jej się zmierzyć wciąga nas do swojego świata. Razem z nią płaczemy, śmiejemy i wyruszamy w podróż.
W samotną podróż, która ma ją oczyścić, znaleźć spokój, odnaleźć i iść do przodu. Nie zatrzymać się w tym miejscu i użalać nad sobą, ale działać.
Jakie to prawdziwe, prawda?
Autorka poprzez to co ją spotkało chce przekazać, aby walczyć o siebie i swoje życie.
Kopnąć słabości i silnie stąpać po ziemi.
Książka daje do myślenia i to bardziej niż można się tego spodziewać. Na wstępie napisałam, że po kilkunastu stronach były potrzebne chusteczki. Autorka nagle przez chorobę traci matkę i to staje się dla nas początkiem jej historii, a dla niej niewyobrażalnym cierpieniem. Sposób w jaki to opisuje i przekazuje jest tak emocjonalny, moja wyobraźnia za bardzo się zagalopowala. Sama jestem mamą i jestem córką... ????
Uważam, że takie książki są potrzebne.
Czasem otwierają oczy na coś czego nie zauważamy na co dzień.
Na mnie ta książka wywarła ogromne wrażenie i wiem, że na długo zostanie w pamięci.

Jako ciekawostka
Reese Witherspoon kupiła prawa do ekranizacji książki jeszcze przed jej publikacją i sama zagrała rolę Strayed.
Polecam

"Dzika droga" to powieść wypełniona emocjami tak bardzo, że czasem aż ciężko ją czytać bez obecności łez w oczach. Pozwala nam obserwować z bliska zmagania kobiety z samą sobą, z żałobą po matce, z życiem, które od początku nie było usłane różami. Główna bohaterka jest silną postacią, sympatyczną, chociaż nie bez wad, co tylko dodaje jej charakteru prawdziwości. Autorka pisze o swoich doświadczeniach, jest przy tym szczera i to widać na każdej stronie.

Książka jest poruszająca, żaden fragment nie nudzi, bardzo łatwo jest się zatopić w opisywanym świecie. Od początku kibicowałam Cheryl i życzyłam jej szczęścia, a przede wszystkim spokoju i wytrwałości. Urzekło mnie, w jaki sposób w ogóle zrodził się w jej głowie pomysł przejścia Pacific Crest Trail - zobaczyła na półce w sklepie przewodnik, po który wróciła za jakiś czas. Książka, która zmieniła wszystko? Nie wiadomo, czy i my na jakimś etapie naszego życia przypadkiem na taką nie trafimy.

Jestem przekonana, że spacer pomaga człowiekowi, kiedy w grę wchodzi jego zdrowie psychiczne. Nie rozwiąże on oczywiście wszystkich problemów, ale wyobrażam sobie, że chodzenie ułatwia rozwiązywanie supełków, które zawiązały się w naszej głowie. Cheryl zdecydowała wyruszyć właśnie na taki długi, ponad 4000 km spacer. Warto jej potowarzyszyć, wysłuchać jej historii.

Polecam czytelnikom, którzy lubią odczuwać emocje w trakcie lektury, poznawać problemy zwykłych ludzi i obserwować, jak sobie z nimi radzą.