Dzika kuchnia (twarda)

książka bardzo ładna i interesująca . przyszła szybko

juz od pierwszego momentu,kiedy wyladowala w moich rekach zadzialaly zmysly i wzbudzily pozytywne mile uczucia....sam dotyk okladki....,to juz moja druga taka tego samego autora.Jedyna w swoim rodzaju ,ksiazka do kuchni, na sofe i pod pache na spacery ;)) pieknie wydana,zawiera czytelne opisy,wskazowki,informacje ciekawe przepisy a nawet ostrzezenia(uwaga nie pomyl z...),piekne zdjecia i co jakis czas maly przystanek na przemyslenia autora w formie felietonu. Uwielbiam...to ,moja taka Biblia .....Oczywiscie polecam wszystkim milosnikom dzikiej przyrody i ciekawskim do jej smakowania. (warto do niej dokupic Dzike rosliny jadalne Polski rowniez L.Luczaj)

Ciekawa pozycja, z którą warto się zapoznać. Obok krótkiej charakterystyki roślin dziko żyjących w Polsce Autor zamieszcza kilka przepisów kulinarnych. Niestety dla mnie, jako osoby zupełnie początkującej w temacie, zdjęcia roślin są za mało czytelne i przyznam, że kilka razy pomyliłabym się w trakcie zbierania. Podobnie z opisami, które części danej rośliny są jadalne: Autor wylicza je na początku opisu, ale w szczegółowym omówieniu niektóre omija (np. przy brzozie zabrakło mi dokładnej informacji nt liści).

Bardzo ciekawa pozycja. Szczególnie w dobie popularyzacji przebywania i korzystania z lasu (pilotażowy program Lasów Państwowych). Autor w bardzo przyjemny dla czytelnika sposób, przelewa na papier swoją ogromną wiedzę i doświadczenie związane z roślinnością występującą nie tylko w polskich lasach. Wszystkie rośliny są bogato ilustrowane, opisane ich właściwości oraz charakterystyczne cechy ułatwiające rozpoznanie. W przypadku cienia wątpliwości, że czytelnik może pomylić roślinę jadalną od tej trujacej, w treści znajdują się cechy rożnicujące. W moim odczuciu pozycja ta (jej treść) zaskoczy duże grono czytelników - jak z tak pospolitych roślin stworzyć tak wyjątkowe potrawy. Oczywiście znajdują się tu także przepisy "pospolite", ale to wyjątki. Gorąco polecam.

Kupiłam tę książkę tacie, który fascynuje się roślinami i ogrodnictwem, a że sama interesuję się zdrową i naturalną kuchnią, sama ją przeczytałam przed podarowaniem prezentu ;) I absolutnie się zachwyciłam! Już wcześniej słyszałam o tej książce wiele dobrego, a teraz przekonałam się empirycznie, że pozycja warta przeczytania. Łukasz Łuczaj, będąc jednocześnie biologiem i etnologiem, jest specjalistą, jeśli chodzi o dzikie rośliny jadalne. W "Dzikiej kuchni", oprócz szczegółowych opisów roślin, znajdziemy także ciekawostki na temat ich znaczenia w różnych kulturach oraz mnóstwo zdjęć, które są jednocześnie ozdobą książki, a także dużą pomocą w poszukiwaniu roślin. Jest też kalendarz, który pomaga znajdować poszczególne rośliny, a do tego ciekawe, dowcipne, lekko filozoficzne, krótkie felietony Łukasza Łuczaja na temat życia w dzikości i naturze. Niech Was zresztą nie przerazi słowo "dziki" - nie chodzi tu tylko o rośliny, które możemy znaleźć na łące czy w lesie, ale także o takie, które sami zasadziliście w swoim ogródku, nie wiedząc, że jak urosną, będzie można je ze smakiem zjeść. Polecam!

"Dzika kuchnia" to połączenie w sobie zielnika z książką kucharską i fotograficznym albumem. Autor książki to Łukasz Łuczaj, który podobnie jak ja ukończył studia o kierunku Biologia ze specjalizacją środowiską. Jego pasją jest ekologią roślin i etnobotanika (nauka bada związek między roślinami i kulturą społeczeństw), a ja swój tytuł uzyskałam właśnie z ekologii roślin, a zgłębiałam dziedzinę jaką jest archeobotanika (nauka o związku między roślinami, a człowiekiem w przeszłości). Jest to, więc dla mnie fascynująca lektura.

W książce poznajemy szczegółowo powszechnie występujące w Polsce rośliny jadalne (przy czym autor w "Ostrzeżeniu" wyjaśnia, że część z tych roślin można znaleźć w innych atlasach, jako trujące, ale ważne jest by wiedzieć, jak je przygotować, by takie nie były). Na początku książki znajdziemy spis treści z wyszczególnieniem na spis roślin i spis felietonów, a już pierwszy z felietonów znajdziemy tuż obok spisu.

Następne strony to wspomniane "Ostrzeżenie", w którym jest również mowa o tym, by rośliny spożywać z rozsądkiem i rozpoczynać od małej ich dawki, a także "Wstęp". W tym rozdziale dowiadujemy się, że książka jest kontynuacją wcześniej wydanego poradnika i zawiera najpospolitsze oraz najbardziej wartościowe dziko rosnące rośliny jadalne. Jest też nawiązanie do historii, kiedy to "las był wielkim supermarketem" dla człowieka.

Dalej jest dział "Skład roślin" typowo biologiczny o wartościach odżywczych, składzie chemicznym roślin, o nasionach, owocach, częściach podziemnych, liściach i łodygach. Dalej mamy biologiczny kalendarz z wyraźnym podziałem na pory roku i sezonowość wraz z wymienieniem gatunków występujących w danym okresie, jest to bardzo przydatny kalendarz, dzięki któremu nie przegapimy żadnego gatunku gotowego do spożycia.

Bardzo spodobała mi się strona z "8 przykazaniami zbieracza", w których zawarte są podstawowe porady jak zbierać i przygotowywać jedzenie, a dalej wyjaśnienie terminów takich jak: blanszowanie, suszenie, dół ziemny czy ługowanie.

I po tym szerokim, ale potrzebnym wstępie rozpoczyna się główna cześć książki, czyli spis roślin z przepisami. Ważne jest to, że każdy gatunek został przedstawiony na zdjęciu, pojawia się opis roślin w raz z łacińskimi i polskimi nazwami, okres zbioru, substancje czynne i właściwości farmakologiczne, tradycyjne użytkowanie oraz pomysły na inne użytkowanie. Jeśli daną roślinę można pomylić z inną to dowiemy się tego z ramki "Uwaga! Nie pomyl z...".

Po części zielnikowej zawsze następuje kulinarna z podaniem minimalnie dwóch przepisów na wykorzystanie danej rośliny. Przepisy są napisane zrozumiałym językiem, niektóre są prostsze, a inne wymagające czasu czy większych umiejętności, jednak każdy znajdzie coś dla siebie. Ja pod koniec września wybrałam się na zbiory i przetestowałam dla Was 2 przepisy: wątróbkę z jarzębiną i miód z rokitnikiem. Nie są mi też obce przepisy z wykorzystaniem dzikiej róży, które pokazywałam Wam w zeszłym sezonie np. konfitura z płatków róży. Przepisy z użyciem kwiatów i dzikich roślin znajdziecie u mnie na blogu w dziale "Biolog w kuchni".



Chciałabym zaznaczyć, że w tej książce ogromną rolę pełnią zdjęcia, która są przepiękne. Kiedy otrzymałam książkę, dzięki uprzejmości Księgarni Internetowej Gandalf, to pierwsze, co zrobiłam to właśnie przeglądanie zdjęć. Lubię, gdy jest ich dużo w zielnikach, tutaj też sprawdzają się doskonale. Co prawda, nie ma zdjęć do każdego przepisu, ale to pozwala nam ruszyć wyobraźnią skoro mamy fotografie danego gatunku. Fotografie przepisów wykonała Klaudyna Hebda prowadząca bloga Ziołowy Zakątek i składam uszanowanie za wykonanie świetnej roboty.

Tak jak napisałam na początku recenzji, książkę uzupełniają ciekawe felietony, wybrane z poprzedniej książki autora -"W dziką stronę". Nie będę Wam ich zdradzać, musicie zajrzeć do nich sami.

Na końcu książki znajduje się alfabetyczny indeks oraz kalendarz zbioru dzikich i zdziczałych roślin jadalnych w formie tabelki. "Dzika kuchnia" wydana jest bardzo ładnie, w twardej okładce, pasuje mi też układ graficzny.

Na końcu książki znajdują się dwa cytaty odnośnie tej książki, spodobał mi się cytat Wojciecha Modesta Amaro: "Ta książka, jak i cała praca Łukasza, jest niesamowita inspiracją do tworzenia współczesnej kuchni. Warto poznać tajniki natury i tkwiący w niej potencjał...".

"Dzika kuchnia" to pozycja dla ludzi, którzy chcą być odkrywcami i poszukiwaczami natury. Dla tych związanych z kulinariami by mogli poszerzyć horyzonty, jak nasi przodkowie oraz dla biologów, którzy chcą zaszaleć w kuchni. Jest też dla każdego, kto chce nauczyć się rozpoznawać rośliny na spacerze i potem popróbować je w kuchni. To książka do rozpoczęcia przygody ze zbieractwem i roślinami, która otwiera nam oczy na przyrodę.
więcej na www.dusiowakuchnia.pl

Dzikie jest złe czy dobre? Co znaczy być dzikim, pierwotnym, szczególnie w naszych czasach? Czy powrót do dzikości, do korzeni jest w ogóle jeszcze możliwy? Może chociaż w kuchni i potrawach, które jemy?


Na te nurtujące pytania stara się odpowiedzieć Łukasz Łuczaj w książce ?Dzika kuchnia?. Autor jest osobą, która dany temat zna z wieloletniego własnego doświadczenia. Przeprowadził się on z miasta do drewnianej chaty na wsi, stosuje i propaguje życie zgodne z naturą, tak zwaną dietę paleolityczną i umiejętności survivalowe, czyli pozwalające na przeżycie w trudnych warunkach surowej przyrody. Autor dzieli się swoimi poglądami w krótkich tekstach, przeplatających tę bogatą w zdjęcia książkę. Czyta się je z przyjemnością, ponieważ autor nie jest nawiedzonym ekologiem, jedzącym trawę i pijącym deszczówkę, przekonanym o słuszności i zbawienności swojego stylu życia. Nie, Łukasz Łuczaj ma ciekawe i zdrowe podejście do życia i świata.


Trudno w to z początku uwierzyć, szczególnie zważywszy na przepisy kulinarne proponowane w książce. Czy to w ogóle da się jeść? Szczerze powiem, że wiele roślin, które człowiek może ugotować i zjeść to dla mnie zupełne nowości lub znałam je ale nie zwracałam uwagi, nie podejrzewając, że są jadalne. Pokrzywa, mniszek lekarski, zwany mleczem, lebioda to drobnostki w porównaniu z: gwiazdnicą, podgarycznikiem czy ziarnopłonem. A robi się z nich takie pyszności jak: karpacka ziemniaczanka z kurdybankiem, pierogi z liśćmi bukowymi, frytki z czyśćca błotnego i makaron ryżowy z kaliną.


Kolejnym zastosowaniem książki może być pomoc w identyfikacji roślin, które znajdziemy na spacerach po lasach, łąkach i parkach. Książka jest pełna zdjęć kwiatów, liści, owoców itp. każdej z opisanych roślin. Dla "zielonych" zapaleńców jak znalazł!


"Dzika kuchnia" ma więc wielorakie funkcje: można ją czytać, przeglądać zdjęcia, gotować z nią lub identyfikować na jej podstawie znalezione rośliny.

Jeśli wybieracie się na grzyby czy na spacer po lesie, zabierzcie ze soba tę książke. To niezwykły przewodnik, który podpowie Wam co i jak zbierać w lesie i na łące by móc w całości wykorzystywać to w kuchni. W książce znajdziecie ponad dwieście opisów roślin i gotowych przepisów na dania takie jak: Zupa z biedrzeńcem, curry z chmielem, surówkę z tasznika czy jarzębinowe cukierki. Książkę warto nabyć także z tego powodu, że gdy na dobre zawita do nas chłodna jesien i pogoda nie będzie sprzyjać spacerom, znajdziecie w niej do poczytania na kanapie zgrabne felietony Łukasza Łuczaja - jednego z czołowych badaczy jadalnych roślin na swiecie.