Dziś zanucę ci kolędę

?Każdy dom i każda rodzina kryją swoje niepowtarzalne historie. Wystarczy tylko znaleźć czas i dobrze się wsłuchać, żeby je poznać?.

Święta to dla Hani pracowity czas. Mimo że już minęły, kobieta wciąż ma ręce pełne roboty. Utrzymanie domu, opieka nad dziećmi, przedłużająca się wizyta wymagającej teściowej i jeszcze, jakby tego było mało, została wmanewrowana w tegoroczne kolędowanie z grupą kolędników. A przecież nie potrafi i nawet nie lubi śpiewać. Na pierwszą zbiórkę szła więc z kwaśną miną, jednak z czasem polubiła te wieczorne wyjścia na kolędę. Okazało się bowiem, że w ogóle nie chodzi o umiejętność śpiewania, czysty głos, czy znajomość tekstu, a o samą obecność i przebywanie z drugim człowiekiem.

Przemierzając zasypane śniegiem ulice miasteczka, grupa kolędników puka do wielu drzwi, za którymi kryją się zwykli ludzie z różnymi doświadczeniami, problemami, tęsknotami. Każdy rozdział to inna kolęda i inny kawałek historii. Taka konstrukcja odróżnia tę książkę od innych zimowo-świątecznych opowieści. Autorka miała świetny pomysł i doskonale go zrealizowała. Przyjemnie było razem z Hania i kolędnikami zaglądać do domów, mimo że nie w każdym z nich panowała radosna atmosfera.

Powieść uświadamia nam, że święta nie dla każdego oznaczają czas radości i szczęścia, wręcz przeciwnie, wielu ludzi boryka się różnymi problemami, traumami, tęsknotami. Autorka zwraca także uwagę na zwierzęta, o które należy zadbać w ten szczególny czas, ale też i na co dzień. ?Dziś zanucę ci kolędę? idealnie pasuje na lekturę przed świętami, w trakcie, a nawet po ? w oczekiwaniu na nadejście nowego roku.

Ta urocza okładka kryje jednak nie tylko powieść o Hani i grupie kolędników. Joanna Szarańska postanowiła podarować swoim czytelnikom świąteczny prezent i na końcu książki zamieściła świąteczne opowiadanie pozwalające wrócić czytelnikom do Świerczynek, w których rozgrywała się akcja ?Krainy zeszłorocznych choinek?. Dla fanów tej powieści będzie to zapewne trafiona niespodzianka.

Hania wbrew swojej woli zostaje wciągnięta do grupy kolędników, którzy śpiewając po domach, zbierają datki na szkołę i parafię. Szybko wychodzi jednak na jaw, że wieczorne wyjścia z grupą nieznajomych sprawiają Hani przyjemność. I nie tylko jej, ponieważ dzięki kolędowaniu, wielu mieszkańców miasteczka odnajduje radość, pocieszenie i siły w walce z szarą rzeczywistością. Razem z Hanią poznajemy mieszkańców i ich historie. Jedne są smutne, inne zaś wesołe.

Chociaż przeczytałam te książkę po świętach, nadal miałam nadzieję poczuć ten świąteczny klimat. Czy poczułam? Niewielką jego część. Wiadomo, że kolęda nieodłącznie kojarzy się ze Świętami Bożego Narodzenia. Jednak nie spotkałam tutaj zbyt wielu opisów przygotowań do świąt, zapachu potraw czy biesiadowania przy stole. Jedynym elementem jest właśnie kolęda, którą wyśpiewują kolędnicy, pukając od drzwi do drzwi.

Ja niestety od samego początku nie mogłam się wczuć w ten klimat i przepadłam w tym natłoku bohaterów drugoplanowych. Najbardziej podobała mi się historia głównej bohaterki i to jej perypetii wyczekiwałam. Jeżeli znacie poprzednie pozycje Autorki, na końcu znajdziecie od Niej małą niespodziankę.