Dziwna i taki jeden

Czas dorastania, szkoły średniej nie wszystkim kojarzy się z najpiękniejszym okresem w ich życiu. Czasami, gdy nie mamy do kogo się zwrócić alienujemy się i tkwimy w tym swoim wyobcowaniu. Może właśnie wtedy z pomocą przychodzi nam "Z Archiwum X?" Czy oglądanie serialu może pomóc? Megan Brothers twierdzi, że tak, a przynajmniej w przypadku Dziwnej i takiego jednego.
Na imię jej Talulah, a jemu Theodor, choć używają imion Lula i Rory. Zaś dla reszty są: tą dziwną i tym jednym. Wiecie jak wygląda to w liceum, kiedy odstajecie od reszty? Gdy jesteście inni? Tą dwójkę połączyły ich dziwactwa, zaś największym z nich jest miłość do serialu, który oglądają cały czas. Poza tym obydwoje pochodzą z niepełnych rodzin. Rory nigdy nie poznał swego ojca, jego matka jest alkoholiczką. Lulu wychowują dziadkowie, zaś o jej matce nikt nie wspomina. Jedyną po niej pamiątką jest zdjęcie oraz kilka książek.
Rory jest gejem i rozpoczyna romans ze swoim szefem Andym. Ukrywa to przed Lulu, gdyż nie chce by jego najlepsza przyjaciółka miała błędny pogląd na całą tą sytuację. Przypadek jednak sprawia, że Lulu się dowiaduje. W gniewie oraz rozpaczy popełnia kilka błędnych decyzji, co skutkuje rozpoczęciem poszukiwań rodzicielki. Oczywiście nikogo przy tym nie informując.
Czego można się spodziewać po książce dla młodzieży? Większość powie, że niewiele. Jednak jest to błąd. W tym przypadku mamy bardzo sprawnie poprowadzoną fabułę z bardzo wyrazistymi postaciami. Chociażby Leo, Walter czy Sam. Każda z nich jest na swoim miejscu, jej rola nie jest nieuzasadniona, a w dłuższej perspektywie czasu, wraz z kolejnymi rozdziałami, ich pozycja się zmienia. Rozwijają się i przechodzą własne metamorfozy, poza sferą postrzegania przez czytelnika. Oprócz tego książka porusza ciekawy problem tożsamości, z którym coraz częściej młodzież musi się zmagać. Odnalezienie siebie, nie tylko w kontekście seksualnym, w czasach gdy Internet rządzi na każdym polu życia człowieka, to spore wyzwanie. I nie tylko w momencie kiedy nasz światopogląd się dopiero kształtuje. Pamiętajmy jednak, że głównymi bohaterami są nastolatkowie. Nie zabraknie więc nam dużej dawki humoru, która będzie równoważyła dylematy, a także pierwszych miłości i zazdrości.
Za polskie wydanie odpowiada Wydawnictwo Ya! Podoba mi się projekt okładki, na której widnieje profil dziewczyny w klimacie Archiwum oraz to, że na odwrocie widnieje profil chłopaka w podobnej szacie graficznej. Łączy się to fajnie z treścią zawartą w książce.
Perypetie Lulu i Roriego to praktycznie książka dla każdego. A na pewno dla kogoś kto nie pochował jeszcze swego wewnętrznego nastolatka. Z chęcią przeczytałbym ich dalsze losy.

Czasami nasze życie układa się tak jakbyśmy tego nie chcieli. Wtedy dwoimy się i troimy, aby w końcu wkroczyć na właściwe tory, lecz niestety nam się to nie udaje.
Każdemu z nas w pewnym okresie życia dorosłego, czy nawet wcześniej, towarzyszy tak zwany słomiany zapał. Mamy bardzo wygórowane ambicje, jesteśmy pewni siebie i stąpamy ciężko po ziemi, lecz w którymś momencie złapie nas lenistwo i nie mamy na nic ochoty, dajemy sobie spokój nie tylko z danym zajęciem, ale i osobą, która jest dla nas ważna i zdecydowaliśmy się o nią walczyć.
Lula jest z tych nastolatków, które uwielbiają science fiction, a nocne seanse spędzają na maratonie "Gwiezdnych Wojen".
Jednak dziewczyna praktycznie od dzieciństwa jest bardzo mocno związana ze swoim przyjacielem ? Rorym. Oboje są nierozłączni, wszędzie są ze sobą, każdy kto popatrzy się na nich od razu uznaje ich za szczęśliwą parę zakochanych.
Jednak rzeczywistość jest inna i gorzka w smaku.
Tak naprawdę Rory ukrywa przed Lulą sekret, który jest przyczyną nieokazywania większych uczuć przez chłopaka.
Niby dwoje nastolatków, których łączy nie tylko sytuacja rodzinna w domu ale i więcej powodów, dzieli znacznie więcej i tym razem tak wielkiej przepaści pomiędzy nimi nie da się od tak przeskoczyć.
Wszystko nagle się zmienia, kiedy Rory znajduje pracę i wstępuje do szkolnej drużyny sportowej nie mówiąc o tym przyjaciółce. Oczywiście, kiedy dziewczyna się o tym przypadkowo dowiaduje jest jej przykro, lecz przez ten utracony czas, kiedy praktycznie jest sama, a seanse "Gwiezdnych Wojen" już tak nie cieszą jak przedtem uświadamia sobie jakie poważne uczucia żywiła do przyjaciela, które nie mogą zaistnieć pomiędzy nimi.
Książka, która porusza dzisiejsze problemy wśród nastolatków. To nie tylko opowieść o zmianach, które towarzyszą nam podczas dorastania, ale i także opowieść o poszukiwaniu przez siebie orientacji seksualnej.
Zdaję sobie sprawę, że książka nie bardzo może się podobać dzisiejszej młodzieży, gdzie wśród nich takie problemy najczęściej są wyśmiewane, ale kupując książkę, nieważne jaką, musimy liczyć się z tym, że nie każda może nam przypaść do gustu.
Polecamy, zespół

Opis tej książki bardzo mnie zaintrygował, wydawało mi się, że "Dziwna i taki jeden" będzie kolejną ciekawą młodzieżówką, w których przecież Wydawnictwo YA! wydaje tak wiele. Oczekiwania były więc spore, a jak się mają do rzeczywistości?
Przede wszystkim, gdy książka w końcu do mnie dotarła i praktycznie od razu zaczęłam ją czytać, lekko się przestraszyłam. Dlaczego? Pewnie wiecie (albo i nie), że jest coś, czego bardzo nie lubię w książkach. A mianowicie ? przydługawe opisy. Możecie sobie więc wyobrazić moje rozczarowanie, kiedy czytając kilka pierwszych stron, zdałam sobie sprawę, że ta forma będzie dominować w tej książce. Po przewertowaniu (na szczęście nie trafiłam na żaden spoiler przy tym! :D) okazało się to prawdą. Lekko mnie to zniechęciło, ale mówię, trudno, nie wszystkie książki muszą być napisane tak, jak ja lubię.
Kolejne rozczarowanie przyszło, kiedy po pierwszym rozdziale już mogłam powiedzieć, że ta książka... mnie nudzi. Czytałam, czytałam, ale akcja mnie nie wciągała. Już się bałam, że to będzie męczarnia, kiedy w końcu po kilkudziesięciu stronach coś zaczęło się zmieniać i nawet mnie zaciekawiło.
Dobra, dobra, ale o czym to w ogóle jest?
"Dziwna i taki jeden" to historia, która opowiada o najlepszych przyjaciołach, których łączy wspólna miłość do serialu "Z Archiwum X" (przedtem nawet nie wiedziałam, że taki serial istnieje, a po przeczytaniu tej książki, mam już o nim jako takie pojęcie ;P). Oboje nie wychowują się w "normalnych" rodzinach. Lulę wychowują dziadkowie, rodziców nie pamięta, gdyż ją zostawili, natomiast Rory mieszka z mamą, która za dużo pije.
Ich przyjaźń trwa w najlepsze do momentu, kiedy Lula odkryje, że tak naprawdę nie wie o chłopaku wszystkiego, że on coś przed nią ukrywa. A ukrył przed nią romans z starszym od siebie szefem, Andym.
Dziewczyna sama nie wie, kim jest, próbuje się tego dowiedzieć, a przy okazji odnaleźć swoją tożsamość seksualną.
Meaghan Brothers porusza ważny temat, który jest rzadko spotykany w książkach ? homoseksualizm. Myślę, że dobrze jest o takich rzeczach mówić, to że ktoś jest homo nie znaczy, że jest gorszy niż ktoś, kto jest hetero. Dobra, przyznaję bez bicia, że na początku trochę dziwnie mi się czytało, gdy były dialogi między Rorym, a Andym, ale to dlatego, że ja osobiście nie znam takich osób, więc nie jestem hmm... przyzwyczajona? Kurcze nie wiem, jak to określić. Mam nadzieję, że rozumiecie o co mi chodzi.
Sama akcja... rozkręca się bardzo powoli, na początku było nudno, ale potem powolutku zaczynało się robić coraz to ciekawiej. Nie twierdzę, że potem nagle wbiło mnie w fotel i nie potrafiłam się oderwać, bo tak się niestety nie stało. Jednak w miarę czytania odkryłam, że autorka ma przyjemny styl pisania, więc nawet te długie opisy nie nużyły mnie tak, jak się tego obawiałam. Były one tak skonstruowane, że się przez nie, można powiedzieć ? płynie.
Narracja jest tak jakby podzielona na dwie części. Niecałe pół książki widzimy świat oczami Roryego, resztę opowiada Lula. Nie spotkałam się nigdy z takim sposobem jej poprowadzenia, zazwyczaj jeśli narratorami były obie strony, to zmieniały się przykładowo co rozdział. Spodobał mi się ten sposób, gdyby autorka zrobiła tak, jak co zwykle bywa i poznawalibyśmy wydarzenia z obu perspektyw naprzemiennie, historia straciłaby swoją.. tajemniczość. A tak, najpierw zastanawiamy się z Rorym dlaczego Lula zniknęła i w ogóle dokąd zniknęła, a później Lula to "tłumaczy".
"Dziwna i taki jeden" to dość specyficzna książka. Przekaz ma mocny i oryginalny, bo mało takich jest, z drugiej strony jednak nie należy do najciekawszych książek. Dlatego szczerze mówiąc, mam kłopot z ocenieniem jej. Jedną osobę wciągnie, trafi do niej bez reszty, a inna z kolei przeczyta, zrozumie i odłoży, bez większych emocji. Ja się chyba skłaniam ku tej drugiej opcji. Sami powinniście się zastanowić, czy chcecie, czy nie chcecie po tę książkę sięgać.
zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

"Dziwna i taki jeden" Megan Brothers miała być książką, która poruszy dość niewykorzystany w literaturze młodzieżowej temat LGBT. Niestety głośna zapowiedź, ładna okładka i dość kontrowersyjna tematyka to nie wszystko. Megan Brothers nie wykorzystała drzemiącego w tej pozycji potencjału i zaserwowała nam kolejną dość typową książkę młodzieżową.
Przyznam szczerze, że nie wiem jak napisać recenzję tej książki. Z jednej strony to dość przyjemna młodzieżówka, z drugiej z pewnością nie jest tym, czego można spodziewać się po opisie. Sama czuję lekki zawód. Miałam okazję przeczytać książki młodzieżowe z wątkiem LGBT, lecz zawsze pojawiał się on przy postaciach drugoplanowych. Dodatkowo autorzy nie radzili sobie z taką tematyką, często pokazując nastolatków odkrywających swoją tożsamość seksualną w sposób wyolbrzymiony i po prostu niemający nic wspólnego z rzeczywistością. Niestety Megan Brothers popełniła ten sam błąd. Chciała pokazać trochę skrajne przypadki, które mogą pojawić się w życiu młodego człowieka, lecz zamiast pouczająco, wyszło po prostu zbyt dramatycznie. Chłopak, który umawia się z mężczyzną w wieku jego ojca? Dziewczyna, która kocha się w swoim najlepszym przyjacielu, ale jednocześnie całuje o wiele starsza kobietę, by odbić sobie porzucenie przez matkę? Zbyt dużo na raz, przez co zamiast wczuć się w problemy bohaterów, uważałam ich za zbyt groteskowych.
Jeśli jednak odrzucić na dalsze tło ten pseudo wątek LGBT, dostaniemy ciekawą książkę o uczuciach porzuconego dziecka, które mimo kochającej rodziny zawsze czuje pewien brak. Przeczytamy historię o stracie najbliższej osoby oraz byciu niezrozumiałym przez własnych bliskich. Poznamy też siłę prawdziwej przyjaźni, której nic nie jest w stanie zniszczyć. Gdy się na tym skupimy, książka o wiele zyskuje. Język autorki jest przyjemny, a ona sama może poszczycić się bardzo dobrą znajomością serialu Z archiwum X czy niekomercyjnych zespołów rockowych, co niespodziewanie jest dość ważnym elementem tejże książki. Z pewnością ucieszy to fanów Scully i Murdera, ponieważ wiele sytuacji tłumaczonych jest na życiu bohaterów serialu, a osoby niezaznajomione z produkcją od razu uspokoję - po przeczytaniu tej książki, dość szybko nadrobię zaległości w serialu z lat ?90.
Mimo wszystko uważam, że jest to pozycja warta przeczytania. Trafi w gusta raczej młodszych czytelników, którzy znajdują się w tym samym momencie życia co Lulu i Rory, którzy próbują zrozumieć kim są i w jakim świecie żyją. Megan Brothers w treść powieści stara się też wpleść wiele cennych wartości i porad, więc mimo lekkiego zawodu, uważam że Dziwna i taki jeden zasługuje na uwagę. Nie jest to książka, która spodoba się każdemu, nie jest to też pozycja wybitna, jednak sprawi, że się wzruszymy, zaśmiejemy oraz może nawet uronimy kilka łez.

Najlepsi przyjaciele Lula i Rory są outsiderami, którzy najlepiej czują się w swoim towarzystwie. Wcale nie odczuwają potrzeby kontaktu ze swoimi rówieśnikami, w zupełności wystarcza im wzajemna obecność. Łączy ich zamiłowanie do "Autostopem przez galaktykę" i bziczek na punkcie serialu ? Z Archiwum X", który mogliby namiętnie oglądać całymi dniami. Zarówno Rory"ego, jak i Lulę łączy trudna sytuacja rodzinna. Jego matka ma problem z alkoholem, a jej matka opuściła przed laty córkę, pozostawiając po sobie jedynie kilka książek o aktorstwie. Dziewczyna jest święcie przekonana, że wiedzą o sobie wszystko, do czasu aż Rory informuję ją o swoim awansie do szkolnej drużyny futbolowej i swoim romansie z dużo starszym do siebie szefem, Andym. Jest to druzgocąca wiadomość dla Luli, która zaczynała myśleć, że czuje do chłopaka coś więcej. Lula w emocjonalnej gorączce i poczuciu zagubienia, zostawia dziadków i wyrusza na poszukiwanie matki.
Gdy tylko mój wzrok przyciągnęła przepiękna okładka i opis zwiastujący interesującą lekturą, wiedziałam, że prędzej czy później ta książka będzie musiała zagościć na moim regale. Z ekscytacją wyczekiwałam na ten moment i teraz, po jej przeczytaniu jestem trochę zawiedziona. Jednak myślę, że gdyby nie moje zbytnie napalenie się na tę pozycję i wygórowane oczekiwania, to moja ocena wypadłaby pozytywniej.
Jeżeli chodzi o treść, to wypada ona całkiem dobrze. Pojawia się kilka nieschematycznych sytuacji, co było lekkim powiewem świeżości. Ogólny zarys fabuły zapowiadał się ciekawie, jednak źle poprowadzony przez autorkę nie wciągnął mnie na tyle, na ile się spodziewałam. Gdy powoli zagłębiałam się w lekturę, skutecznie zaczynały mnie odstręczać przedłużające się opisy, które zapełniały tekst zbędnymi informacjami. Za to niektóre wątki nie były dostatecznie rozwinięte.
O wiele bardziej przypadła mi do gustu część prowadzona przez Rory?ego, która została zupełnie niespodziewane urwana w połowie i zastąpiona Lulą. Zdezorientowana tym nagłym przeskokiem o kilka miesięcy, potrzebowałam chwili, żeby się odnaleźć. Ta nowina nie wzbudziła we mnie entuzjazmu, gdyż bohaterka zdążyła mnie do siebie zniechęcić. Odznaczała się irytującym przekonaniem o swojej wyjątkowości i rozpaczliwymi próbami zwrócenia na siebie uwagi. Egoistyczna i zadufana w sobie, często podejmowała wprost irracjonalne decyzje, a jej narracja przepełniona była bezsensownymi i męczącymi rozważaniami. Z ledwością przebrnęłam przez resztę książki. Uważam, że tą zmianą autorka strzeliła sobie w kolano.
Mimo tych mankamentów książkę czytało się dość szybko dzięki prostemu stylowi autorki. Zakończenie nie jest trudne do odgadnięcia, ale nie jest to kryminał, w którym byśmy oczekiwali trudnego do rozwikłania końca. Ogólne wrażenie - przeciętna.

Okładka przykuwająca wzrok, opis zachęcający, fabuła podejmująca ważne, współczesne problemy ? innymi słowy Dziwna i taki jeden zapowiadała się bardzo ciekawie i z tego względu miałam co do niej wielkie oczekiwania. Niestety, jak to czasem bywa, pomyliłam się i to nie mało.
Zamiast poruszającej i niezwykłej książki otrzymałam kolejną zwyczajną młodzieżówkę, z tym wyjątkiem iż "jest spod znaku LBGT", chociaż wydaje mi się, że i ten temat jest dosyć często poruszany. Główni bohaterowie, a tym samym narratorzy, czyli Lula i Rory to chyba postacie, które zaliczę do działu "Najbardziej irytujący bohaterowie literaccy", bo są oni nikim więcej jak tylko wiecznie niezdecydowanymi i zwyczajnymi nastolatkami z problemami dotyczącymi dorosłej przyszłości. Nic nowego.
Podczas czytania przewijają się takie wydarzenia jak ucieczka z domu, kłótnia najlepszych przyjaciół, czy niewłaściwie ulokowane uczucia i błędne zauroczenia. Po raz kolejny nic nowego. Oczekiwałam, że książka będzie zawierać raczej jakieś mądrości, przekazy, prawdy moralne dla młodzieży, ale Dziwna i taki jeden to kolejna wyblakła i niczym się niewyróżniająca młodzieżówka. Są w niej nastoletnie problemy, chęć zyskania akceptacji, szukanie własnego "ja", ale bądźmy szczerzy, w której książce dla młodzieży tego nie ma (obejmując oczywiście książki obyczajowe). Po raz trzeci ? nic nowego.
Dziwna i taki jeden to książkowa premiera, na którą czekałam od dłuższego czasu i miałam naprawdę na nią chęć. Nie liczyłam, jednak, że aż tak się rozczaruję. Lektura do bólu schematyczna. Kolejna z wielu młodzieżówka. Jedynymi plusami książki jest to, że czyta się ją szybko i nie jest wymagająca, ale na pewno nie mogę powiedzieć o niej tego, że jest poruszająca i poważna.