Egzorcysta

"Egzorcysta" to opowieść niepokojąca, przyprawiająca o gęsią skórkę, doskonała w swojej prostocie. Czytając ma się wrażenie, że demon, który opętał dziewczynkę, za chwilę chwyci i naszą rękę swoimi ostrymi pazurami.

Kim jesteśmy w obliczu sił wyższych? Jak bronić się przed niewidzialnym? Co czuje matka, która musi oglądać powolną i potworną transformację swojego niegdyś niewinnego dziecka?

Warto sięgnąć po książkę, a potem przeżyć to jeszcze raz oglądając klasyczny już film (bądź odwrotnie). Warto zastanowić się nad tą fabułą i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy na pewno diabeł zawsze kłamie, czy tylko zdejmuje ludziom maski?

Świat, w którym żyjemy i funkcjonujemy jest pełny wszelkiego rodzaju niebezpieczeństw. Mam tu na myśli niebezpieczeństwa związane ze sferą duchową, poprzez tak zwane opętanie przez demona.
Duża liczba niewierzących ludzi uważa, że tablica ouija spełnia swoje przeznaczenie tylko jako zabawka do straszenia innych.

Ameryka, lata 70. XX wieku, matka i córka żyją w dobrobycie. Chris ciężko pracuje w roli aktora, by zapewnić córce dostatnie życie i jak najlepszą naukę.
Pewnego razu w małe rączki Regan wpada tablica ouija. Dziecko myśląc, że to zabawka szybko uczy się jej używać co jest tragiczne w skutkach.
Zapracowana matka, oczywiście nie zauważa nic.
Dopiero, kiedy dziewczynka zaczyna mówić do siebie, kobieta podejrzewa chorobę.
Rezerwuje miejsce u lekarza specjalisty i nie zważając na nic przeprowadza Regan dużo badań, które wskazują na to, że dziewczyna jest zdrowa.
Lecz nie pokrywa się to z rzeczywistością, ponieważ Regan zachowuje się coraz gorzej, brzydkie słownictwo, przekleństwa i płacz w nocy nie dają spokoju Chris.
Pewnej nocy, kiedy kobieta zajrzała do pokoju córki zobaczyła coś nieziemskiego.
Dziewczynka wraz z łóżkiem unosiła się w powietrzu i gwałtownie opadała, po czym szybko obracała się wokół własnej osi.
To wydarzenie przepełniło szale rozpaczy kobiety. Nawet dwoje lekarzy specjalistów nie pomogło.
Całą tą sytuacją zainteresował się pobliski zakon, który postanowił wysłać księdza egzorcystę, który miał stwierdzić czy to opętanie.
Obawy kobiety się spełniły, jej mała córeczka, oczko w głowie, zostało opętane. I to nie przez jednego demona, ale aż trzech.
Według egzorcystów ten przypadek jest ciężki, a głos prosto z piekieł szepcze śmierć dziewczynce.

Książka, a właściwie dla mnie horror, był bardzo wielką odskocznią od innych książek.
Na podstawie fabuły książki powstał nawet film, którego przyznam się, jeszcze nie oglądałam.
Co prawda historia nie nowa, lecz ponownie wydana na rocznicę twórczości autora.
Historia dla tych, którzy nie boją się czuć dreszczyku strachu i mają mocne nerwy.
Krwawe fragmenty, zabójstwa i niesmaczne sytuacje pokazują jak wielką wiedzę posiadał autor
Polecamy, zespół dobrerecenzje

Lata 70. XX wieku. Georgetown pod Waszyngtonem. Znana aktorka Chris MacNeil mieszka z dwunastoletnią córką Regan w wynajętym domu z czerwonej cegły, obrośniętym bluszczem. Prowadzeniem domu zajmuje się małżeństwo w średnim wieku-Willie i Karl. Podczas zabawy spirytystyczną tabliczką ouija Regan nawiązuje kontakt z duchem, którego nazywa Kapitanem Howdy. Zachowanie dotychczas spokojnej dziewczynki zmienia się do tego stopnia, że matka szuka pomocy u kolejnych lekarzy. Żaden nie potrafi jednak pomóc. Zdesperowana Chris prosi o pomoc duchownego Damiena Karrasa, który jest psychiatrą. Damien zgadza się jej pomóc i przeprowadzić egzorcyzmy.

William Peter Blatty doskonale pokazał, jak zmieniało się zachowanie Regan. Z natury nieśmiała i skryta dziewczynka, która rzeźbiła ptaki stopniowo stawała się nie do poznania. Nie mogła spać, stała się rozdrażniona, niechlujna, miała napady złości, rzucała różnymi przedmiotami lub je przesuwała, tupała nogami, często płakała, lunatykowała, syczała, pluła, moczyła się, wymiotowała, obrzucała wszystkich wyzwiskami... jej stan pogarszał się z dnia na dzień... objawy opętania były coraz drastyczniejsze... Do duszy Chris, która była ateistką przesączało się pasmo lęku, gdy wyczerpały się możliwości leczenia córki przez lekarzy i psychiatrów. Zaczęła wtedy dopuszczać myśl, że może to być coś nadprzyrodzonego. Jakie monstrum kierowało postępowaniem Regan? Kto chrapliwym, gardłowym głosem pałającym dziką nienawiścią wypowiadał okropne rozkazy?

Młody duchowny Damien Karras przechodził kryzys wiary, gdy został poproszony przez Chris o pomoc. Zastanawiał się, dlaczego Bóg milczy, gdy na świecie jest tak wiele zła. Ogarniało go coraz więcej wątpliwości. Już nie odczuwał radości podczas konsekracji, czuł się jakby utracił miłość. Karras był nie tylko księdzem, ale też psychiatrą. Pomagał młodym księżom, którzy czuli się samotni, ale bali się nawiązywać przyjaźnie, by nie zostały opacznie odebrane. ,,Poznał ścieżki, którymi chadzał niepokój, jego braci, ale sam na nie nigdy nie wkraczał... Uważał, że ból, który odczuwa, jest tylko jego własnością." Próbował ukoić rozpacz po śmierci matki, która zmarła w biedzie. Początkowo sam nie mógł uwierzyć w opętanie przez szatana. Rozważał zjawiska parapsychiczne i choroby. Zgłaszając egzorcyzmy w kościele musiał poświadczyć przekonujące objawy spowodowane interwencją inteligentnej siły innej niż ludzka. Opętania nie można było pomylić z chorobą. Kryzys wiary powodował, że Damien był w rozterce i z trudem logicznie myślał.

Ciekawą postacią okazał się też detektyw Kinderman, który prowadził śledztwo w sprawie śmierci reżysera Denningsa w domu Chris oraz rozpracowywał morderstwa rytualne odbywające się w czasie czarnych mszy. Dochodziło wówczas do profanacji, seksu i morderstw. Uwagę detektywa zwróciła głowa Denningsa wykręcona o sto osiemdziesiąt stopni, co było charakterystyczne dla mordów rytualnych. Oprócz tego mężczyzna miał liczne obrażenia i został wyrzucony przez okno z piętra. Kto użył tak dużej siły?

,,Egzorcysta" to już klasyka literatury grozy, która jednak nadal wciąga, fascynuje i wywołuje dreszczyk emocji bardzo umiejętnie podkręcany w miarę rozwoju akcji, by na zakończenie wywołać wielką burzę walki dobra ze złem. Kto okaże się silniejszy? Sprawdźcie sami:)

...

Jedną z najsłynniejszych powieści, traktujących o egzorcyzmach i opętaniach jest książka Williama Petera Blattyego Egzorcysta, która na stałe weszła do kanonu literatury grozy. Pomimo że od wydania tej pozycji minęło ponad 40 lat, to treści jakie niesie ze sobą są wciąż jak najbardziej aktualne. Wzbudza niemałe emocje i szokuje równie mocno jak kiedyś.

Lata 70-te XX wieku. Chris MacNeil, gwiazda filmowa oraz jej córka, dwunastoletnia Megan, wiodą spokojne i dostatnie życie. Pewnego dnia, dziewczynka bawiąc się spirytystyczną tabliczką oujia, nawiązuje kontakt z bytem, który każe się przedstawiać jako Kapitan Howdy. Chris bardzo szybko zaczyna dostrzegać niewytłumaczalne zmiany w zachowaniu swojej grzecznej i spokojnej córki i zabiera ją do lekarza. Jednakże ten, jak i wszyscy kolejni są zupełnie bezradni i stawiają jedynie nietrafione diagnozy, a objawy Megan wciąż się nasilają. Na dodatek, w domu zaczynają się dziać niepokojące rzeczy - słychać dziwne stukanie, ktoś przesuwa ciężkie meble i czuć okropny zapach w pokoju dziewczynki. W końcu zdesperowana Chris, postanawia poprosić o odprawienie egzorcyzmów... Tego zadania podejmuje się Damien Karras, młody duchowny, przeżywający kryzys wiary. Czy uda mu się uratować Megan? Czy może jednak sam straci resztki wiary, a Megan umrze?

Egzorcysta powstał w 1971 roku, czyli ponad 40 lat temu. Od tamtej pory świadomość czym są opętania i egzorcyzmy - czym dokładnie są i jak przebiegają znacząco wzrosła. Czy pomimo upływu lat książka Blattyego zainteresuje współczesnego czytelnika? Zdecydowanie tak i to nawet tego bardziej wymagającego. Przede wszystkim mamy niepowtarzalną okazję okazję przeczytać jak wygląda klasyczne opętanie - od niewinnych zabaw z tabliczką ouija, przez posiadanie wymyślonego przyjaciela, aż po mówienie w obcych językach, nadludzką siłę i pełne przejęcie ciała przez demona. Kolejne etapy opętania autor podpiera dodatkowo cytatami z książek i artykułów naukowych na ten temat, co dodaje realności opisywanym wydarzeniom, jak również wzbudza niemałą grozę. Co więcej, przez cały czas towarzyszy nam poczucie niepokoju i zwątpienia w lekarzy, którzy odsyłają Chris z kolejnymi nietrafionymi diagnozami. Pomimo że zdajemy sobie sprawę, że jest to opętanie, to przez bardzo długi czas wierzymy, że może to jednak nie jest to, przecież to się nie zdarza współcześnie. A jednak! Jednocześnie chcemy dowiedzieć się jak najwięcej o tym, czym jest opętanie, jak ono przebiega i czy egzorcyzmy w ogóle odnoszą jakikolwiek skutek. Blatty nie poprzestał na przedstawieniu opętania tylko z czysto medycznego punktu widzenia, kiedy lekarze badają Megan, ale również w sferze duchowej i psychologicznej.

Największe jednak wrażenie wywierają sceny, w których demon kontroluje dziewczynkę, rzuca bluźnierstwami, obnaża ludzkie słabości, czy robi okropne rzeczy z ciałem Megan. Były to dla mnie momenty, w których autentycznie trudno było mi oderwać się od książki, a jednocześnie czułem strach przed tym, co nastąpi. Demonowi, który opętał Megan nie zależy bowiem wcale na zabiciu dziewczynki, ponieważ mógłby to zrobić w każdej chwili i to daje się bardzo szybko odczuć. Jemu zależy na tym, aby wzbudzić w ludziach zło i agresję, zasiać w nich zwątpienie w Boga i doprowadzić do utraty wiary. Nie bez powodu, autor do odprawienia egzorcyzmów wybrał postać księdza, przeżywającego kryzys wiary, który nie potrafi otrząsnąć się po śmierci własnej matki. Mając wszystkie objawy, ciągle upiera się, że to nie jest wcale opętanie, tylko choroba psychiczna. Nie potrafi uwierzyć, że jest ono w ogóle możliwe. Również same sceny odprawiania egzorcyzmów budzą niemałą grozę i potrafią zasiać niepokój i zwątpienie u czytelnika...

Powieść Blattyego, to również świetnie nakreślone postacie, z niezwykle szczegółowym profilem psychologicznym i zarysowanymi relacjami pomiędzy nimi. Nie są to jednak bohaterowie bez wad, popełniają błędy, przez co wydają się być jeszcze bardziej prawdziwi, bardziej ludzcy, co tylko dodaje autentyczności całej historii. Wspomniany już Damien Karras przeżywa kryzys wiary, ale pomimo tego staje do walki z demonem. Chris jest zapracowaną matką i aktorką, która nie ma za dużo czasu dla swojej córki, ale kiedy ta zaczyna się dziwnie zachowywać, walczy z całych sił o jej wyzdrowienie. Detektyw William Kinderman nachodzi Chris w najmniej spodziewanych momentach, zadaje mnóstwo pytań, poszukując informacji niezbędnych w śledztwie. Bywa chwilami irytujący i denerwujący, ale nie sposób go nie polubić. Jest to niezwykle inteligentna i przesympatyczna osoba, aczkolwiek chwilami nie do końca pasująca do opisywanej grozy. Mamy również brytyjskiego reżysera Burke Denninga, który z ironią patrzy na otaczających go ludzi i na świat. I wielu innych.

Egzorcysta, pomimo upływu lat, w ogóle się nie zestarzał. Niedoskonali bohaterowie, narastające poczucie niepewności i postępujące opętanie u dwunastoletniej dziewczynki, powodują, że książka wywołuje u czytelnika nie mniejsze emocje niż w dniu premiery, ponad 40 lat temu. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Vesper!

hrosskar..