Ekspozycja

Przyszedł ten czas, że musiałam poznać twórczość Remigiusza Mroza, o którym od dłuższego czasu jest tak głośno. A co z tego wynikło? Po prostu pan Mróz zmroził mnie! Przepadłam i pragnę poznać inne jego książki, i oczywiście dalsze losy komisarza Forsta. Ale po kolei.

W "Ekspozycji" dzieje się naprawdę dużo. Tak dużo, że czasami trudno nadążyć, ale to wszystko na plus, bo o to właśnie chodzi w tego typu literaturze. Akcja ma pędzić i co chwilę zaskakiwać czytelnika czymś nowym. Nic tu nie jest tym, czym się wydaje. Autor tak zgrabnie zapętlił wątki, co chwilę podsuwał kolejne intrygi, zwodził, że trudno było mi przewidzieć, jak potoczą się losy bohaterów.

Bardzo podobał mi się tajemniczy wątek religijny - zwoje z Qumran, Synowie Światłości, Synowie Mroku, Apokalipsa, oraz starożytne monety, które morderca zostawia w ciałach swoich kolejnych ofiar, których przybywa, a tropy nadal nigdzie nie prowadzą. Ciekawy był także wątek historyczny - rzeź na Wołyniu.

"- Forst!
- Spokojnie, panie inspektorze.
- Co spokojnie? - uniósł się Osica. - Wyciągaj łapę z gęby umarlaka!
Komisarz wykonał polecenie, choć zabrał trofeum.(...)
- Co... - zaczął dowódca. - Co to jest?
- Krzyk, panie inspektorze."

Z wielkim zaciekawieniem śledziłam błyskotliwe opisy i świetne, rozbudowane dialogi. Zakończenie wprawiło mnie w zdumienie i zaciekawieni, co będzie dalej? Co z Forstem, co z Bestią z Giewontu?

Bohaterowie zostali nakreśleni wiarygodnie, ciekawie. Wzbudzali we mnie szereg różnorodnych emocji. Wiktor Forst to człowiek niemal niezniszczalny, który za prawdę gotów jest poświęcić wszystko. Intrygujący, pewny siebie, nieco seksistowski, płonące ognisko gasi zawsze, tyle że nie swoje ego, z tym ma problem. Ale i tak w ostatecznym rozrachunku go lubię. Natomiast Olga Szrebska to dziennikarka, kobieta konkretna, inteligentna, odważna, z ciętym językiem. Oboje stanowią wybuchową mieszankę, gdzie wspólnie pracując, łamią wszelkie możliwe zasady.

"Gasić obecne pożary, potem przejmować się tymi, które dopiero wybuchną."

Nie zabrakło inteligentnego, na poziomie humoru, który sprawia że chce się jeszcze więcej.

To powieść zaskakująca, mocna, pełna intryg, symboli, odnosząca się do ważnych faktów historycznych. Bardzo spodobały mi się te mroźne klimaty w wykonaniu Mroza. Nieźle pograł sobie ze mną autor. Gorąco, a raczej mroźno polecam!

sza-terazczytam.blogspot.com

Wiktor Forst jest komisarzem, który nie może poszczycić się dobrą opinią. Kiedy dochodzi do morderstwa na Giewoncie zaczynają się komplikacje. Ktoś próbuje zatrzeć ślady, kompikując śledztwo i zawieszając wszystkich dobrych pracowników, by na stanowiska usadzić swoich ludzi. Wtedy główny bohater zaczyna coś podjerzewać. Zawiera z dziennikarką, Olgą Szrebską, pewien układ. Nie ma dla niego znaczenia, że od tej pory będzie traktowany jako zbieg i kryminalista, najważniejsze to odkryć prawdę.Jedyny ślad jaki mają to tajemnicze monety wpychane do ust ofiarom, których wciąż przybywa. Trop prowadzi do Rosji. Dokąd zaś zaprowadzi ich tajne śledztwo? Jakie warunki są w rosyjskich więzieniach i jak się ma historia Jezusa oraz rzeź wołyńska do zabójstw?

Już od pierwszych stron lektury wciągnęłam się w nią całą sobą. Pochłonęła moją uwagę, zamknęła w swoim świecie i nie chciała puścic, póki nie skończyłam. Jest to tajemnicza opowieść, pełna zmian akcji, dialogów bohaterów i sensacji! Porusza tematy historyczne, choć nieco naciagane. Autor postarał się, by zaskakiwać nas na każdym kroku. Dajmy na to Forsta. Wydaje nam się, że policjant powinien być przykładem dla społeczeństwa, broniący ładu i porządku, jednak w "Ekspozycji" komisarz kryminalny jest porywczym, lekkomyślnym niepijącym alkoholikiem, który zmaga się z uzależnieniem nikotynowym. To właśnie on sprawia, że nie trzeba się zastanawiać co w danej chwili nastąpi, ponieważ niczego w nim nie można być pewnym. Jeśli chodzi zaś o jego relację z kobietami- litości! Przespał się z córką swojego przełożonego! Natomiast jego relacja z Olgą umila nam lekturę. Mimo trudnych sytuacji w jakich się znajdują, potrafią rozbawić, palnąć jakąś głupotę lub drwić z problemów napotkanych na drodze. W całej historii największym dla mnie wstrząsem był opis poczynań zabójców przy rzezi wołyńskiej. Myślę, że długo nie zapomnę obrazów, jakie towarzyszyły mi podczas czytania tych opisów tortur. Podsumowując Jest to książka, którą polecam każdemu. Ten kto lubi historię, ten kto lubi kryminał, ten kto lubi napięcie, bo niewątpliwie to właśnie w nim utrzymana jest cała lektura!