Elena Wygrać z losem

Nele Neuhaus b u r z l i w e l a t o Tłumaczyli Anna i Miłosz Urbanowie TYTUŁ ORYGINAŁU ELENA-EIN LEBEN FÜR PFERDE. SOMMER DER ENTSCHEIDUNG Neuhaus, ELENA-EIN LEBEN FÜR PFERDE. SOMMER DER ENTSCHEIDUNG (C) 2011 by Planet Girl Verlag (Thienemann Verlag GmbH), Stuttgart/Wien Copyright (C) 2014 for the Polish edition by Media Rodzina Sp. z Zdjęcie na okładce (C) Image Source/FotoChannels Projekt okładki Lucyna Talejko-kwiatkowska Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk lub kopiowanie całości albo fragmentów książki - z wyjątkiem cytatów w artykułach i przeglądach krytycznych - możliwe jest tylko na podstawie pisemnej zgody wydawcy. Wydanie I elektroniczne ISBN 978-83-7278-969-3 Media Rodzina Sp. z ul. Pasieka 24, 61-657 Poznań Konwersja: Cromalin Spis treści Okładka Strona tytułowa Karta redakcyjna Spis treści Dedykacja Prolog Rozdział 1 Rozdział 2 Rozdział 3 Rozdział 4 Rozdział 5 Rozdział 6 Rozdział 7 Rozdział 8 Rozdział 9 Rozdział 10 Rozdział 11 Rozdział 12 Rozdział 13 Rozdział 14 Rozdział 15 Rozdział 16 Rozdział 17 Rozdział 18 Rozdział 19 Rozdział 20 Rozdział 21 Rozdział 22 Epilog Krótki słowniczek dla zainteresowanych Dla Philippa i Theresy STARA, CIEMNOGNIADA KLACZ przestała żuć. Uniosła łeb znad siana, wyciągnęła szyję w kierunku okna stajni i nadstawiła uszu. Powietrze było rześkie i chłodne, lecz zwierzę wyczuło w nim już woń nadchodzącej wiosny. Na horyzoncie pojawił się jaśniejszy pasek, zwiastujący nadejście świtu. Niebo pokrywała jeszcze ciemność, lecz coraz trudniej było dostrzec gwiazdy. Nad łąkami unosiła się para, a pośród okalających stajnię drzew budziły się pierwsze ptaki, by zacząć swój poranny koncert. Klacz parsknęła kilka razy i odwróciła głowę. Jej czułe uszy usłyszały zbliżający się warkot silnika. Z całą pewnością dźwięk nie niósł się z przebiegającej daleko drogi szybkiego ruchu ani tym bardziej nie pochodził z jasnego kombi, którym gospodarz codziennie przyjeżdżał do stajni, żeby doglądać jej i pozostałych koni. Klacz nasłuchiwała. W swoim długim życiu nie raz i nie dwa była przewożona specjalnym samochodem, a warkot, który słyszała, przypominał jej o dawnych czasach, kiedy jeździła na zawody. Tak, zdecydowanie - wąską polną drogą zbliżała się ciężarówka! Przez chwilę klacz nic nie mogła zobaczyć, oślepiona reflektorami pojazdu. Potem zarżała. Jej źrebak, który smacznie spał na sianie w narożniku dużego boksu, zerwał się na równe nogi i otrząsnął z resztek snu. Klacze w pozostałych boksach również się obudziły. Wszystkie były albo w ciąży, albo miały już źrebaki. Nagle dźwięk silnika ucichł. Trzasnęły drzwi, najpierw jedne, potem drugie, i ktoś otworzył bramę na pastwisko. Stara klacz poczuła głowę źrebięcia, które głodne szukało wymion, żeby napić się mleka. Odepchnęła je od siebie. Niespodziewanie ogarnął ją niepokój. Nie znała ludzi, którzy weszli do stajni o tak dziwnej porze. Nie zapalili światła, tylko używali latarek. Mówili cicho i chrapliwie i dziwnie pachnieli. Przez całe długie życie klacz zaznała od ludzi jedynie dobrego, dlatego z ciekawością patrzyła na przybyszy, kiedy otwierali jej boks. Poczuła przyjemny zapach owsa. Źrebak schował się za nią. Klacz przez chwilę walczyła ze sobą, czy posłuchać instynktu, który nakazywał jej bronić malca, czy poddać się chęci zanurzenia pyska w apetycznej paszy. Zastrzygła uszami. Zrobiła krok w stronę wiadra, potem kolejny, aż w końcu mogła sięgnąć do pysznego owsa. Czyjeś dłonie pogłaskały ją po głowie i założyły kantar. Klacz położyła ostrzegawczo uszy po sobie - ktoś zbliżył się do jej źrebaka. Ale już wcześniej miała małe, więc wiedziała, że ludzie nie zrobią mu nic złego. Wyszła posłusznie za mężczyzną, który trzymał ją za uwiąz. Pomrukiwała uspokajająco, bo źrebię rżało cienko i przestraszone tuliło się do jej boku. Pozostałe klacze i ich źrebięta również rżały. Od lat były tu razem, znały tę stajnię i miały swoje zwyczaje. Kiedy jedna spokojnie wychodziła, pozostałe bez strachu podążały za nią. Tym razem jednak miało być inaczej. Stara klacz szła spokojnie, prowadzona w stronę ciężarówki. Tysiące razy jechała takim pojazdem, więc grzecznie weszła po rampie do środka. Źrebak stukał kopytkami tuż obok niej. Tuż za nią zamknęła się ale owies smakował tak wybornie! Źrebak szukał wymienia, a kiedy je znalazł, zaczął pić mleko. Przytłumione stuki kopyt, ciche głosy. Po krokach na rampie stara klacz rozpoznała, kto będzie jej towarzyszył - znajoma z lat młodości, która urodziła ledwie przed dwoma dniami. Po kilku minutach stała już na stanowisku obok i przeżuwała owies. Rampa powędrowała w górę. Silnik zamruczał na wolnych obrotach i ciężarówka powoli ruszyła wyboistą drogą. Nie denerwowała się, bo źrebak jechał razem z nią. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki KRÓTKI SŁOWNICZEK DLA ZAINTERESOWANYCH Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki