Eleonora i park

Eleonora to dziewczyna, która nie ma w życiu lekko. Razem z matką oraz rodzeństwem mieszka w domu ojczyma. Mężczyzny, który nadużywa alkoholu oraz siły mięśni. Cisza oraz spokój to luksus, na który w jej domu nikt nie może sobie pozwolić. Z braku pieniędzy oraz odpowiedniego ubioru jest pośmiewiskiem w szkole. Podczas jazdy autobusem pierwszego dnia do szkoły, Eleonora dosiada się do chłopaka o imieniu Park. Żadne z nich nie jest z tego powodu zadowolone, zwłaszcza że sytuacja powtarza się kilka dni z rzędu. Jednak pewnego dnia coś się zmienia. Park zauważa że dziewczyna wspólnie z nim czyta komiks, który akurat on przeglądał. Zaczynają ze sobą rozmawiać. Coraz więcej i coraz więcej.......

Jaki wpływ na życie Eleonory będzie miał Park? Jaki los czeka ją w domu gdzie rządzi agresywny ojczym? Ile jeszcze będzie musiała znieść aby w końcu zaznać szczęścia i spokoju?

Nie mogę wam powiedzieć że ta książka jest lekka i przyjemna. Ale mogę wam zagwarantować że jest świetna???? Mimo iż porusza naprawdę ciężkie tematy takie jak: przemoc w rodzinie, problemy alkoholowe czy szykany oraz odrzucenie przez rówieśników to jest warta każdej spędzonej z nią minuty. Eleonora to młoda dziewczyna, która naprawdę dużo w życiu wycierpiała. To jak okrutni byli wobec niej rówieśnicy oraz sytuacja w domu nie ułatwiały jej życia. Niestety jak dla mnie winę w większości ponosi matka Eleonory. Brak reakcji na przemoc jest jawnym jej przyzwoleniem. Ona pozwalała na to żeby jej mąż każdego dnia krzywdzil jej dzieci i nic z tym nie zrobiła i nie widziała w tym problemu. Za to relacja jaką połączyła Eleonorę oraz Parka była naprawdę cudowna. On był jej światełkiem w całym tym chorym świecie. A samo zakończenie jak dla mnie było super. Pozwala mi dopowiedzieć sobie koniec tej historii taki jaki Dama bym chciała. Podsumowując jest to naprawdę świetna książka, którą polecam przeczytać.

Słuchacie muzyki podczas czytania książek?

Mnie się zdarza słuchać muzyki, najczęściej jest to muzyka taka spokojniejsza.

Słaba passa trwa w najlepsze, kolejna książka, która była dla mnie totalnym rozczarowaniem.
"Eleonora i Park" to książka, o której słyszałam od lat. Gdy zaczynałam swoją przygodę z książkami, to wtedy każdy zaczytywał się w tej książce.

Historia opowiadająca o dwójce młodych ludzi. Mamy nieśmiałą dziewczynę z masą kompleksów i okropnie niefajną sytuacją w domu. I Parka, chłopaka, który został tak fatalnie opisany. Dosłownie nic się o nim nie dowiedziałam z wyjątkiem tego, że jest z wyglądu podobny do Azjaty i też ma problemy.

Książka jest napisana okropnie. Jest stylizowana na książkę z lat 80. To było tak nie realne, że aż ciężko się to czyta. Niby mamy wspomnienie o muzyce, kasetach, ale ja nie czułam tego klimatu.

Następnym minusem są bohaterowie. Płacy, egoistyczni i na siłę ich historia ma być piękna i wzruszająca a mnie doprowadzała wręcz do mdłości, tym jak głupkowato była opisana.
Już pomijając jak bardzo schematyczna i przewidywalna ona była.

Mamy niby poruszane tutaj bardzo ważne motywy, ale jest to źle zrobione. Mamy tutaj np. Alkoholizm, przemoc domowa, prześladowanie, bieda - ale to było aż prześmiewczo zrobione. Wszystkie te wątki były tak mało istotnie poruszane, że już lepiej było o nich nie pisać. Jakbym czytała tę pozycję w wieku 12 lat i to te 10 lat temu, bawiłabym się genialnie. Jednak w czasie gdy na rynku jest tak wiele dobrych i wartościowych książek, ta wypada bardzo słabo. Dodatkowo sam wątek romantyczny był słaby i oparty tylko na problemach, a nie czułam między nimi takiej prawdziwej pierwszej miłości.

Dla mnie jest to pozycja max. 2/5 ??. Raczej odpuszczę sobie już książki tej autorki, ponieważ to kolejna książka, która była po prostu źle napisana.

Totalnie rozumiem, czemu komuś się ona podobała, lata temu mnie też by się podobała. Jednak teraz poznałam za dużo dobrych książek, żeby ją za taką uważać.

A wy znacie twórczość autorki? Czytaliście "Eleonora i Park" i" Fangirl"?

Musiałam kilka dni się oswoić po lekturze...
Całkiem inna odsłona Rainbow Powell (mieliście okazję u mnie widzieć recenzję Fangirl).

Ileż ta książka wywołuje poruszeń!
Ileż emocji!

Eleonora to dziewczyna poturbowana przez życie, której oprócz szykan rówieśników dokucza spora bieda a także ojczym tyr*n.

Park ma kochający dom, nie bez skaz jednak w porównaniu z Eleonorą to żyje niczym w bajce.

Tych dwoje spotyka się w szkolnym autobusie i tu pojawia się motyw hate to love w wersji slow.

Z początku nie zapałali do siebie nawet zwyczajną, ludzką życzliwością.

Jednakże pod wszystkimi pozorami, pod skrzętnie skrywanymi tajemnicami, zobaczyli w sobie kogoś wartościowego.

Ich droga ku przyjaźni i miłości nie była łatwa.
Musieli znieść wiele wyrzeczeń, musieli uważać na wiele rzeczy a także spróbować znaleźć wspólny język.

Pokonać swoje kompleksy, swoje słabości, znaleźć odwagę - to nie jest łatwe.

Bardzo mnie bolało to, co przeżywała Eleonora i trochę się nie dziwię, że reagowała tak a nie inaczej.

Dziwiłam się jej matce ale i na to jest wytłumaczenie, chociaż może nie.
Jako matka powinna zrobić wszystko dla dobra dzieci.

Zakończenie nie było takie, jakiego by się można było spodziewać, słodko gorzkie ale z nadzieją na jutro.
Nieprzewidywalne.

Mimo, że akcja nie jest bardzo dynamiczna to jednak książka trzyma w napięciu, nie chce się jej odkładać i przyjemnie płynąć przez kolejne dni z tą dwójką.

Całkiem fajnie było się wczuć w klimat tamtych lat, gdzie królowały kasety, David Bowie, U2 i trwała ondulacja.

Bo rzecz dzieje się w roku 1986 - tak się składa, że w tym roku na świat przyszedł mój mąż.

Eleonora, muszę przyznać, jest bardzo kreatywna - chyba w życiu bym nie wpadła na to, jak można ukryć ubytki w stroju.

Temat, jaki się pojawił - szykanowania w szkole- niestety wciąż jest aktualny.

Teraz także dzieci potrafią być podłe, gdy ktoś odbiega od normy, ma mniej niż Ty...
Niestety, takie zachowanie wynosi się z domu.

Naprawdę warto poznać tę książkę, by wyruszyć w drodze ku przyszłości, odnaleźć swoje lepsza ja i zobaczyć, jak rozwija się ta niełatwa miłość między dwojgiem nastolatków